یکی از موارد بسیار متمایز نقش متفاوت حکومت سلطنتی یونان از دیگر مناطق است. یونان مسیر تاریخی خود را بدون یک اقتدار سلطنتی و از دل خود جامعه و در درجه نخست با کمک اشراف گشوده است.
نقش زنان در کسبوکار یونان
یونان یکی از پیشگامان تساوی حقوق زنان و مردان در محل کار است؛ بنابراین زنان خارجی که برای کار به این کشور میروند با احترام و برخورد مناسبی روبهرو میشوند. برای همکاران زن این بسیار مهم است که نسبت به سایر همکاران مرد رویکرد حرفهای داشته باشند و ارتباط منطقی را حفظ کنند.
با وجود اینکه هنوز هم قرار گرفتن زنان در سطوح بالای مدیریت سازمانهای یونانی متداول نیست، ولی بسیاری از شرکتهای چندملیتی، زنان یونانی را در جایگاه قدرت قرار میدهند.
بر اساس نتایج یک تحقیق که اخیرا توسط «بانک یونان» با همکاری «گروه اقتصاد دانشگاه آتن» صورت پذیرفته است، بازار کار یونان بهرغم این پیشگام بودن، همچنان فاصله زیادی تا تحقیق ایده برابری حقوق زنان و مردان دارد. زیرا زنان همچنان دارای حقوق و دستمزد یکسانی نسبت به مردان نیستند و برای پستهای مدیریتی و ردههای بالای سازمانی کمتر انتخاب میشوند.
براساس این تحقیق، میزان متوسط حقوق دریافتی زنان هنوز هم کمتر از 75 درصد میزان حقوق دریافتی مردان بوده که البته در مورد مشاغل هم سطح این میزان کمتر است، ولی در کل این روند در یونان رو به رشد است و در آینده نهچندان دور شاهد تساوی نسبی حقوق زنان و مردان خواهیم بود.
زنان خارجی که در این کشور کار میکنند، ممکن است از تعاریف مردان همکارشان نسبت به ظاهر و لباس خود متعجب شوند، ولی اینها همه بخشی از جذابیتهای یونان قدیم است که باید به همین صورت پذیرفته شود.
سبکهای پوششی در یونان
گذران اوقات فراغت تجاری در یونان
در یونان وعدههای غذایی کاری، نقش بسیار اساسی در ایجاد چرخه ارتباطات مهم ایفا میکند. این فرصتها ممکن است به راحتی در هنگام ناهار یا شام به وجود آید. ساعت ناهار معمولا از ساعت 2 بعدازظهر شروع شده و تا 4 یا 4:30 به طول میانجامد و زمان شام نیز حدودا قبل از 8:30 آغاز شده و 2 الی 3 ساعت طول میکشد. حتی یک دعوت ساده برای صرف قهوه میتواند به عنوان یک فرصت برای تعامل محسوب شده و یک تا دو ساعت از زمان را به خود اختصاص دهد.
توصیه میشود در هنگام صرف غذا، تا زمانی که همکار یونانی مسائل کاری را پیش نکشیده، درباره این بحث صحبت نکنید و صبر نمایید که خودش صحبت را شروع کند. غذاهای کاری معمولا فرصت مناسبی برای تحکیم روابط شخصی با طرف مقابل است. این فرصت نشان میدهد که آیا شما فرد مناسبی برای انجام معامله هستید، یا خیر.
با وجود اینکه میهمانان شما ممکن است یک ربع تا نیم ساعت تاخیر داشته باشند، (که امری مرسوم در این کشور به حساب میآید.) شما باید سعی کنید وقت شناس باشید، چون آنان به احترام شما تلاش میکنند که خوش قول باشند.میوههای تازه و سبزیجات نقش مهمی در سبد غذایی یونان دارند. همچنین با داشتن خط ساحلی بسیار طولانی، غذاهای دریایی نیز خیلی مصرف میشوند. گوشت سهم کمی در وعدههای غذایی داشته و بیشتر به عنوان غذای فرعی در کنار سبزیجات قرار میگیرد.
بهرغم اینکه در رستورانهای این کشور، مبلغی به عنوان حق سرویس به صورتحساب شما اضافه میشود، پیشنهاد میشود مبلغی حدود 10 درصد را به عنوان انعام روی میز بگذارید.
اَحَرونیم (Aharonim):
به معنای «متأخران»؛ این واژه به مراجع یهودی متأخر (پس از ریشونیم، یعنی از تدوین شولحان عاروخ در 1564) اطلاق میشود. (1)اسرائیل (Israel):
اسرائیل در چند معنا به کار میرود: 1. نام دیگر یعقوب؛ 2. قوم اسرائیل که از نسل دوازده فرزند یعقوباند؛ 3.سرزمین اسرائیل یا ارض مقدس (Eretz Yisrael) که به گفتهی تورات، خدا آن را به فرزندان ابراهیم (قوم اسرائیل) وعده کرده است؛ 4. دولت اسرائیل که در فلسطین بنیاد گذاشته شده است. در این کتاب، واژهی اسرائیل بیشتر به معنای دوم و سوم به کار رفته است. هر جا که معنای چهارم مراد بوده معمولاً «دولت اسرائیل» آمده است.اشکنازی (Ashkenazi):
یکی از دو جامعهی مهم یهودی در سرزمینهای آوارگی. این واژه برگرفته است از کلمهی عبری «اشکناز» به معنای «مردم شمال». در آغاز این واژه برای یهودیان آلمان به کار میرفت، اما بعدها لقب یهودیان شمال فرانسه، لهستان، روسیه و کشورهای اسکاندیناوی شد. امروز این واژه بیشتر به معنای یهودیان کشورهای غربی (اروپا و آمریکا) است. اشکنازیها با سفاریدها – دیگر جامعهی مهم یهودی سرزمینهای آوارگی – در مناسک عبادی، نحوهی تلفظ زبان عبری و ... تفاوت دارند.اگادا (Aggadah):
«روایت»؛ آن بخش از ادبیاتِ یهود که مشتمل بر هلاخا (شریعت) نیست. این بخش از سنت شفاهی شامل روایاتِ مربوط به کتابِ مقدس، تاریخ، اخلاقیات و نکات پندآموز و مانند اینها است. بخشی از تلمود دربردارندهی اگادا است.الجمع (Aljama):
«جمع»؛ از ریشهی کلمهی عربی «الجماعه»؛ جامعهی یهودی، به ویژه جوامع خودگردان یهودی در اسپانیا در قرون وسطا.آمورائیم (Amoraim):
جمع «آمورا» به معنای «شارحان و محققان». این واژه بیشتر به دانشمندان یهودی بابل و فلسطین در سدههای سوم تا ششم (اختتام میشنا تا پایانِ تلمود) اطلاق میشده است. آمورائیم به شرح میشنا و تفسیر کتاب مقدس میپرداختند. تعالیم آنان در تلمود و میدراشهای مختلف گردآوری شده است.اونس (Ones):
«اکراه». اونس اصطلاح حقوقی است که معنای گستردهای دارد و در حقوق یهود از عوامل رافع مسئولیت شمرده شده است. این واژه اجبار، ضرورت و اکراه معنوی را شامل میشود. اونس مهمترین عامل رافع مسئولیت در حقوق کیفری یهود است.بارَیتا (Baraita):
«اضافی»، «بیرون [از میشنای یهودا هناسی]» هر هلاخا، میدراش هلاخایی، سنت تاریخی یا اگادایی که در میشنا مندرج نیست. در تلمود بابلی این واژه به کار میرود تا بر دیدگاهی که مخالف دیدگاه میشنا است تأکید کند. یک بارَیتا با عبارت «ربیها چنین تعلیم دادند» یا «چنین تعلیم داده شده»، آغاز میشود. بزرگترین مجموعهی هلاخاییِ بیرون از میشنا عبارت است از توسفتا.بت دین (Bet din):
«خانهی دادرسی»؛ دادگاه حقوقی حاخامی. در دورانهای اخیر بت دین به دادگاههای مرکب از سه قاضی که دارای صلاحیت رسیدگی به موضوعات مدنیاند اطلاق شده است.بیت همیدراش (Bet ha-midrash):
«خانهی مطالعه»؛ مکتب دینی که در کنار هر کنیسهای قرار دارد و یهودیان در آن برای مطالعه، گفتوگو و نماز جمع میشوند.بت همیقداش (Bet ha-Mikdash):
بیتالمقدس؛ معبد اورشلیم که در سال 950 قم به دست سلیمان ساخته شد و آخرین بار در سال 70 م به دست رومیان ویران گشت.تلمود (Talmud):
«تعلیم»؛ حاصلِ مباحثات و شروحِ چند نسل از عالمان و فقهای یهودی (آمورائیم) بر میشنا در مدارس بابل و فلسطین در طی سالهای 220 تا 500 م. عالمان فلسطینی تلمود فلسطینی و عالمان بابلی تلمود بابلی را پدید آوردند. شرح این عالمان بر میشناگیمارا نام دارد و از مجموع میشنا و گمارا تلمود به وجود میآید.تنّائیم (Tannaim):
جمع «تنّا» به معنای «معلم»؛ این واژه دربارهی مدرسان شریعت شفاهی در سدههای اول و دوم میلادی به کار میرود. (واژهی «تنّا»، از کلمهی آرامی «تنی» (teni) به معنای «تعلیم دادن» گرفته شده است). دورهی تنّایی از زمان مرگ هیلل و شمّای (در حدود سال دهم میلادی) آغاز میشود و با نسلِ پس از یهودا هناسی (در حدود سال 220 میلادی) پایان مییابد.تَنَخ (TANAKH):
کتاب مقدس یهودی؛ حروف آغازین سه بخش اصلی کتاب مقدس یهودی، یعنی تورا (تورات)، نویئیم (کتاب انبیا)، و کتوویم (مکتوبات).تورات (Torah):
«تعلیم»؛ مجازاً به معنای «شریعت»، «قانون». تورات در چند معنا به کار میرود: 1. تورات در کاربرد خاص به منای اسفار پنجگانه، یعنی پنج سفر اولِ کتاب مقدسِ یهودی است (اسفار پیدایش، خروج، لاویان، اعداد، تثنیه)؛ 2. تورات گاه اشاره است به کل کتاب مقدس عبرانی (تَنَخ)؛ 3. گاهی نیز مراد از این واژه مجموعهی شریعت مکتوب و شریعت شفاهی است؛ 4. تورات در عامترین معنایش، همهی تعالیم و عرف و سنت یهودی را شامل میشود. در این متن هرگاه «تورات» به کار رفته، همان معنای اول مراد است.توسافوت (Tosafot):
«ضمایم»؛ مجموعهی تفسیرهای تلمود بابلی که عالمان فرانسوی و آلمانی در سدههای 12 تا 14 تألیف کردند و در چاپهای تلمود در کنارِ متن گِمارا میآید.توسفتا (Tosefta):
«ضمیمه«؛ «اضافه [بر میشنای یهودا هناسی]»؛ اثر تنّائیم به موازات میشنا و در تکمیل آن که در تاریخ آن به حدود سدهی دوم میلادی بر میگردد. توسفتا مانند میشنا شش بخش، به همان نامها، دارد.حاخام (Hakham):
«حکیم»؛ دانشمند تورات و حکمت؛ عنوانی برای عالمان ربانی. ن. ک. ربیحاخامی (Rabbinic):
ربانی، مربوط به ربیها (حاخامها). یهودیت حاخامی/ ربانی معتقد به تفسیر کتاب مقدس با شریعت شفاهی است، بر خلاف فرقهی قرائیم، که در قرن هشتم به وجود آمد و فقط کتاب مقدس عبری را معتبر میدانست.حِرِم (Herem):
«محرومیت»؛ مجازات محرومیت که تلمود آن را به رسمیت شناخت در شکلهای خفیف (نیدوی) و شدید (حِرِم) اعمال میشود. در صورت صدور چنین حکمی، رابطهی فرد محکوم به مجازات با دیگر افراد جامعه به شدت محدود میشود.حسیدیم (Hasidim):
در لغت به معنای «پارسایان»؛ نام فرقهای یهودی در فلسطین در قرن دوم پیش از میلاد. همچنین نام فرقهای که پیرو ربی اسرائیلبنالیعزر معروف به بَعَل شم طوو (قرن 18) بودند.حلیصا (Halizah):
«کندن»؛ آنگاه که مردی حاضر نمیشود همسر برادرش را که بیفرزند مرده است، به زنی بگیرد مراسم «کندن کفش» اجرا میشود. براساس سفر تثنیه، 25: 9-10 زن بیوه کفش آن مرد را از پایش درمیآورد و جلوِ او آب دهان میاندازد و میگوید: «بر مردی که اجاق خانهی برادرش را روشن نگه نمیدارد چنین شود.»دیاسپورا (Diaspora):
ن. ک. سرزمینهای آوارگیدیّان (Dayyan):
«قاضی»؛ لقب اعضای بت دین (دادگاه شرعی). در جمع: دیّانیم. رئیس این دادگاه آو بت دین نامیده میشود.دین (Din):
«دادرسی»؛ «قانون»، هم در معنای دینی و هم غیردینی آن. تصمیمات قانونی و قضایی. دین در معنای «قانون» شامل دو دسته احکامِ دینه مامونوت یعنی احکام مالی، و دینه نفاشوت یعنی قوانین کیفری میشود.راو (Rav):
ن. ک. ربیربّان (Rabban):
عنوانی بالاتر از ربی که در دوران میشنا (تنّائیم) به رهبر سنهدرین اعطا میشد.ربی (Rabbi):
به معنای «استاد من»، لقبی برای عالمان یهودی که در قرن اول برای اشاره به اعضای سنهدرین به کار میرفت. تا قرن پنجم، این واژه فقط در فلسطین به کار میرفت. در بابل از لقب «راو» استفاده میکردند که به همان معنا است. سپس معادل عالمانِ بسیاردان شد و همچنین این لقب برای رهبران جوامع یهودی به کار رفت (معادل حاخام).رسپونسا (Responsa):
«فتوا»؛ پاسخ مکتوبِ پرسشهایی که در جنبههای مختلف قانون یهودی از مراجع معتبر میشد. مجموعهی این پرسش و پاسخها در کتابی گرد میآمد که «مجموعهی فتاوا» (شِئِلوت او – تشووت) نام میگرفت.رِش گالوتا (Exilarch):
رأس الجالوت؛ رهبر جامعهی یهودی در بابل در خلال سدههای اول تا سیزدهم.ریشونیم (Rishonim):
به معنای «متقدمان»، «قدما»، این عنوان اشاره است به مفسران شریعت تلمودی پس از دورهی گائونی تا زمان تدوین کتاب شولحان عاروخ (حدوداً میانهی سدهی یازدهم تا شانزدهم). امروز، این اصطلاح بیشتر برای اشاره به دوران بین گائونیم و احرونیم به کار میرود.زوگوت (Zugot):
«جفتها»؛ لقب پنج جفت از عالمان یهودی که در دورهی تأسیس سنهدرین ادارهی آن را به عهده داشتند. رئیس سنهدرین ناسی نامیده میشد و قائم مقام وی، که رئیس دادگاه شرع بود، آو بت دین. دورهی زوگوت از میانههای قرن دوم ق م آغاز و در اوایل سدهی اول میلادی، با مرگ هیلل و شمّای (آخرین جفت) پایان مییابد.سال هفتم (Sabbatical Year):
ن. ک. شمیطاساوورائیم (Savoraim):
«حکما»؛ عالمان یهودی آخر دورهی تلمودی که به تنظیم و ویرایش تلمود پرداختند (سدهی ششم میلادی).سبت (Sabbath):
ن. ک. شباتسرزمین مقدس (Holy Land):
ن. ک. اسرائیلسرزمینهای آوارگی (Diaspora):
پراکندگی یهودیان از فلسطین و اقامت ایشان در سرزمینهای دیگر پس از تبعید بابلی (ق 6 ق م). پس از اینکه در قرن ششم ق م معبد اورشلیم ویران شد تعداد زیادی از یهودیان در بابل اقامت گزیدند. از دورهی حاکمیت یونانیان به بعد (ق 4 ق م)، یهودیان در سرزمینهای بسیاری از جمله کشورهای مسلمان و مسیحی زندگی کردند. در قرون وسطا یهودیان در شمال و غرب اروپا سکنا گزیدند و در این کشورها آزار بسیاری دیدند. سپس یهودیان به اروپای شرقی و بعد از آن به آمریکا مهاجرت کردند. پس از تشکیل دولت اسرائیل در قرن بیستم، بسیاری از ایشان به این کشور کوچیدند.سفاردی (Sephardi):
یکی از دو جامعهی مهم یهودی در سرزمینهای آوارگی، که در قرون وسطا در اسپانیا و سپس در پرتغال و کشورهای حوزهی دریای مدیترانه و برخی مناطق دیگر سکنا گزیدند. امروزه این واژه بیشتر دربارهی یهودیان کشورهای شرقی به کار میرود.سنهدرین (Sanhedrin):
«انجمن»؛ در ابتدای دورهی حاخامی، دادگاه مرکب از 71 قاضی دانشمند که سنهدرین کبیر (سنهدرین گِدولا) نام داشت، حکم دادگاه عالی و مرجع قانونگذاری را داشت. پیش از ویرانی معبد در سال 70 میلادی، این انجمن در معبد اورشلیم منعقد میشد. سنهدرین کوچک (سنهدرین قِطَنا) که مرکب از 23 قاضی خبره بود به دعاوی جنایی رسیدگی میکرد.سوفریم (Soferim):
«کاتبان»؛ دورهای از شریعت یهودی که از زمان عزرا (در قرن پنجم ق م)، هم زمان با تأسیس مجمع کبیر، آغاز میشود و تا میانههای قرن سوم قم، همزمان با اختتام کار مجمع کبیر، پایان مییابد.شبات (Shabbat):
«سبت»، «شنبه»؛ در لغت به معنای «تعطیل» و «استراحت» است. روز هفتم هفته در تقویم یهودی که تطعیل است و آداب و مراسم خاصی دارد. این روز از پیش از غروب آفتاب در روز جمعه آغاز میشود و با فرا رسیدن شب در روز شنبه پایان مییابد. شبات یادآور استراحت خدا پس از شش روز کار خلقت است (پیدایش، 2: 2).ده فرمان به رعایت این روز حکم کرده است( خروج، 20: 8- 11). کارکردن و نیز انجام 39 عمل در این روز ممنوع است. این روز روز عبادت، مطالعه و تزکیهی روح است.شمیطا (Shemittah):
«سال انفکاک»؛ «سال رهاسازی». هر هفت سال یکسال سال شمیطا است و براساس لاویان، 25: 3 به بعد، در این سال زمین نباید کشت شود. براساس تورات (تثنیه، باب 15)، در آخر هر هفت سال، قانون انفکاک اجرا میشود و طلبکاران دیگر حق مطالبهی طلب خود را ندارند.صدوقیان (Sadducees):
یکی از دو فرقهی مهم یهودی پیش از ویرانی معبد در سال هفتاد میلادی، صدوقیان برخلاف فریسیان فقط به شریعت مکتوب باور داشتند و شریعت شفاهی و تفاسیر حاخامی را رد میکردند. با ویرانی معبد این فرقه نیز از بین رفت.عگلا عروفا (Eglah Arufah):
«گردن زدن گوساله»؛ براساس تثنیه، 21: 1- 9، آنگاه که کُشتهای پیدا شود و قاتلش نامعلوم باشد، بزرگان و قاضیان باید بزرگانِ نزدیکترین شهر به محلِ یافتن جنازه را بخوانند و در آنجا با ذبح گوسالهای سوگند یاد کنند که ایشان وی را نکشتهاند و از کُشندهاش نیز خبری ندارند.عَگونا (Agunah):
زن شوهرداری که گمان به مرگ شوهرش رود، اما این امر مسلم نباشد. بدین دلیل که وی نمیتواند بیهمسریِ خود را اثبات کند حق ازدواج مجدد ندارد. گفتهاند که این از مسائل مشکلی است که در هلاخا راه حل روشنی برای آن پیشبینی نشده است.فتاوا (Teshuvot):
ن. ک. رسپونسافریسیان (Pharisees):
به معنای «پارسایان» یا«عزلتگزیدگان»؛ فرقهای از یهودیان که گفتهاند دنبالهی حسیدیم بودهاند. ایشان به شریعت شفاهی و تفسیر تورات باور داشتند. اندیشهی فریسی در تلمود و سایر آثار حاخامی ادامه یافت و اکنون رویکرد غالب یهودی است.قاهال (Kahal):
«جماعت»، «انجمن»؛ در اروپای شرقی این واژه به معنای جامعهی یهودی به کار میرفت. این جامعه حقوق مستقل داشت و برای برخی امور مدنی دارای صلاحیت بود.قبالا (Kabbalah):
«سنت». قبالا به معنای سنتی است که شخص به شخص انتقال یافته و از موسی نقل شده است. همچنین به معنای «عرفان»؛ تعالیم عرفانی یهودی که به ویژه از قرن دوازدهم شکل گرفت. مهمترین اثر قبالایی کتاب زوهر است.کارِت (Karet):
به معنای «ریشهکنی»، «نابودی»، «انقطاع»؛ مجازاتی که دادگاه آسمانی صادر میکند و تورات آن را برای بسیاری از گناهان تجویز میکند. این مجازات به صورت مرگ ناگهانی یا زودرس اجرا میشود. با این همه، کسی که مرتکب عملِ مستوجب کارِت شده است، اگر اجرای مجازات تازیانه را بر خود بپذیرد، از مجازاتِ کارتِ معاف میشود.کنست گدولا (Kenesset Gedolah):
«مجمعکبیر»؛ مجلس عالی قانونگذاری یهود که از اوایل دوران معبد دوم در سرزمین اسرائیل فعال بوده است. اعضای این مجلس 120 عالم یهودی بودند که قوانین متعددی را وضع میکردند. دورهی فعالیت کنست گدولا را دورهی سوفریم مینامند. امروزه مجلس شورای ملی دولت اسرائیل نیز کنست نام دارد و تعداد اعضای آن 120 نفر است.گائونیم (Gaonim):
جمع «گائون»، به معنای «عالیجناب»، «علامه»، «نابغه»؛ لقب رهبران جامعهی یهودی بابل در قرنهای ششم تا یازدهم میلادی (دورهی پساتلمود). با این همه، در سدههای 12 و 13 نیز عنوان «گائون» برای رهبران جامعهی یهودی در بغداد، مصر و دمشق به کار میرفت. سرانجام، این واژه لقب افتخارآمیز ربیهایی شد که در دانش تورات «علامه» بودند.گمارا (Gemara):
در لغت: «تکمیل» یا «سنت»؛ شرح و تکملهی آمورائیم بر میشنا؛ از جمه میشنا و گمارا تلمود پدید آمد.مکوت (Makkot):
«تازیانه»؛ طبق قاعدهی کلی هرجا که برای نواهی تورات مجازاتی لحاظ نشده است مجازات تازیانه اعمال میشود. و نیز نام یکی از رسالههای تلمود (از بخش سنهدرین). به تازیانهی غیرکیفری (تنبیهی) مکوت مردوت (makkot mardut) گفته میشود.میدراش (Midrash):
«مطالعه»، «تفسیر» (از واژهی دِرِش). از منابع قانونی حقوق یهودی. همچنین نام مجموعههایی از شریعت شفاهی که در پی تفسیر متون کتاب مقدساند. در میدراش دو رویکرد وجود دارد: میدراش هلاخایی (Halakhic Midrash) که در پی درک و بیان کاملِ شریعت کتاب مقدس است؛ و میدراش اگادایی (Aggadic Midrash) که هدفش استنتاجِ اصول اخلاقی، نکات پندآموز و اصول الاهیاتی از کتاب مقدس است. مهمترین میدراشهای هلاخایی عبارتاند از: مِخیلتا (برای سفر خروج)؛ سیفرا (برای لاویان) و سیفره (برای اعداد و تثنیه). مهمترین میدراش اگادایی برای تورات عبارت است از میدراش ربّا.میشنا (Mishnah):
«تکرار»، «مطالعه»، «آموزش». مهمترین مجموعهی شریعت شفاهی که ربی یهودا هناسی آن را در اواخر قرن دوم در شش بخش تدوین کرد.میصوا (Mitzvah):
«فرمان»، «حکم»؛ احکام کتاب مقدس یا ربیها. در حقوق یهود به فرمانهای امری (واجبات) میصووت عَسه (mitzvot aseh) و به احکام نهی کننده (محرمات) میصووت لُوتَعَسِه (mitzvat lo ta’aseh) میگویند. تورات حاوی 613 فرمان است که 365 فرمان دربارهی محرمات و 248 فرمان دربارهی واجباتاند.ناسی (Nasi):
به معنای «امیر»، «رهبر»؛ عنوانی که در تلمود برای رئیس سنهدرین به کار رفته است. او رهبر معنوی و نمایندهی سیاسی جامعهی یهودی بود. درجهی پایینتر از ناسی عبارت بود از آو بت دین («رئیس دادگاه»).ناگید (Nagid):
«امیر»، «پیشوا»؛ رهبر جامعهی یهودی در کشورهای اسلامی (به جز در دوران عباسیان از 750 تا 1258 م که لقب رِش گالوتا (رأس الجالوت) رواج داشت).نوولّی (Novellae):
به عبری: «حیدوشیم»؛ حواشی؛ تفسیر تلمود یا آثار بعدی حاخامی برای استنتاج نتایج و اصول جدیدی از متن.نیدوی (Niddui):
ن. ک. حِرِمهلاخا (Halakhah):
به معنای «قدم زدن»، راه و روش؛ بخشی از شریعت شفاهی که شامل قوانین و احکام دینی یهود (شریعت و حقوق یهود) است. مراجع حاخامی این قوانین را منقح کردند و توسعه دادند. این قوانین از نسلی به نسلی منتقل شد تا سرانجام ضرورت تدوین آن احساس گشت. مهمترین تدوین هلاخا در میشنا انجام گرفت.یووِل (Jubilee):
یوبیل؛ سال پنجاهم؛ براساس تورات (لاویان، 25: 8 – 16) سال بعد از هفت دورهی هفت ساله ( ن. ک. شمیطا) – یعنی سال پنجاهم – سال یووِل است. در این سال همهی املاک فروخته شده به صاحبان سابقشان بازگردانده میشوند، بردگان آزاد میگردند و کشت زمین ممنوع است. قوانین سال یووِل به تفصیل در رسالهی شریعتِ تلمود آمده است.پینوشتها:
1. معیار اصلی این فرهنگنامه عبارت است از:
Dan Cohn-Sherbod, The Blackwell Dictionary of Judaica.
ویژگی مردم عرب
از مهمترین ویژگیهای مردم عرب، چه پیش از نزول وحی چه پس از آن، رواج شعر و بلاغت و فصاحت نزد آنان بوده است.اعجاز سخنان پیامبر
از نظر مسلمانان وجهِ معجزه بودن قرآن از جهت فصاحت و بلاغت، احادیث و سخنان پیامبر را هم در برمیگیرد.ارتباط حدیث با ادبیات
حدیث نقش برجستهای در در رونق علم صرف و نحو، لغت و علوم بلاغی داشته است.استشهاد لغویان به قرآن و حدیث
نحویان و لغویان بزرگ، در پیریزی اصول صرف و نحو و لغت عرب و اثبات ادعاهای خود، به آیات قرآنکریم بسیار استشهاد و احتجاج میکردهاند، (۱۴) (۱۵) (۱۶) (۱۷) اما درباره استشهاد به احادیث، اختلاف داشتهاند.اختلاف در استشهاد به حدیث
مخالفین استشهاد
برخی، از جمله ابوالحسن علی بن محمد اشبیلی معروف به ابن ضائع (متوفی ۶۸۰) و اثیرالدین محمد بن یوسف معروف به ابوحیان (متوفی ۷۴۵)، بر آن بودند که استشهاد و احتجاج به حدیث برای اثبات قواعد زبان عربی صحیح نیست و ازاینرو، ادیبان و نحویان و لغویان بصری و کوفی در دوران شکلگیری صرف و نحو و لغت عرب، به احادیث استشهاد و احتجاج نمیکردند.قائلین به جواز
برخی استشهاد به حدیث نبوی را جایز دانستهاند، مانند ابن مالک اندلسی (متوفی ۶۷۲)، ابن هشام انصاری (متوفی ۷۶۱) و ابن خروف (متوفی ۶۰۹).ادله مخالفان استشهاد
مخالفان استشهاد به حدیث با وجوهی بر سخنشان استدلال کردهاند؛نقل به معنی در حدیث
اولا راویان حدیث، نقل به معنا را جایز میدانستهاند، یعنی حدیثی را که پیامبر با لفظی خاص بیان فرموده است، آنان با الفاظ مختلف نقل کردهاند و اگر تصریح محدّثان در جواز نقل به معنا در حدیث نبود، برای اثبات فصاحت زبان عربی، احادیث نبوی اولویت داشت، زیرا پیامبر فصیحترین فرد عرب بوده است.ورود لحن به حدیث
دلیل دیگر، راهیافتن خطای لفظی ( لحن ) در بسیاری از احادیث است، زیرا بسیاری از راویان حدیث غیر عرب بوده و با قواعد عربی آشنایی نداشتهاند و بنابراین، بیآنکه متوجه شوند، در منقولاتشان اشتباه وارد میشده است. (۲۰) (۲۱) (۲۲)جواب قائلین به استشهاد
موافقان استشهاد به حدیث در علوم ادبی در جواب مخالفان وجوهی را ذکر نمودهاند.کفایت گمان به صدور
موافقان استشهاد به حدیث معتقدند در اینگونه موارد، یقین داشتن به صدور عین لفظ حدیث از پیامبر لازم نیست و صرف گمان به صدور آن لفظ از پیامبر کفایت میکند.موارد تبدیل
نکته دیگر اینکه محدثان، نقل به معنی را در مورد احادیث نانوشته و تدوین نشده جایز میدانستهاند و تبدیل الفاظ احادیث مکتوب را هیچکس جایز نمیشمرده است. (۲۴) (۲۵)بررسی سیره بزرگان نحو
نظر ابوحیان
ابوحیان بر آن بوده است که واضعان اولیه علم نحو در بصره (مانند ابوعمرو بن علاء، عیسی بن عمر، خلیل بن احمد و سیبویه ) و پیشوایان نحو در کوفه (مانند کسائی، فرّاء، علی بن مبارک احمر، و هشام ضریر ) و دیگر نحویان بزرگ، به احادیث استشهاد نمیکردهاند (۲۷) اما، سیبویه در چند مورد به احادیث نبوی استشهاد کرده (۲۸) (۲۹) و خلیل بن احمد نیز در موارد بسیاری به احادیث استشهاد کرده است. (۳۰) (۳۱) (۳۲) (۳۳)نظر مطر هلالی
هادی عطیه مطر هلالی، برای رد این عقیده که خلیل بن احمد فراهیدی به حدیث احتجاج نمیکرده، در کتاب ریادةالاستشهاد بالحدیث و الاثر عند الخلیل بن احمد الفراهیدی (۳۴) به استقصای استشهادات حدیثی خلیل بن احمد، به عنوان یکی از پیشوایان ادب عربی در بصره، پرداخته است.نظر ابن مالک
ابن مالک در جواب کسانی که وجود لحن را در احادیث دلیل استشهاد نکردن به حدیث دانستهاند، در کتاب شواهدالتوضیح و التصحیح لمشکلات الجامعالصحیح (۳۵) به تصحیح و توجیه نحوی پارهای احادیث صحیح بخاری پرداخته که قواعد زبان عربی در آنها به ظاهر رعایت نشده است.نظر حدیثی و حمادی
خدیجه حدیثی در موقفالنحاة منالاحتجاج بالحدیثالشریف (۳۶) و محمد ضاری حمادی در الحدیثالنبوی الشریف و اثره فی الدراسات اللغویة و النحویة، (۳۷) به تفصیل، آرای نحویان قائل به احتجاج به احادیث و مخالفان احتجاج را همراه با تاریخچهای از این بحث آوردهاند.وجود کلمات غریب در حدیث
یکی دیگر از وجوه ارتباط حدیث با ادبیات، وجود کلماتی در احادیث است که جز از طریق حدیث شنیده نشده بوده است. (۳۸)کتب غریبالحدیث
این امر عالمان و ادیبان بسیاری را بر آن داشت تا کتابهایی در غریبالحدیث بنویسند، که امروزه برخی از آنها از امهات کتابهای لغت عرب به شمار میروند.جنبههای ادبی کلام نبوی
شریف رضی (متوفی ۴۰۶) در المجازات النبویة به برخی جنبههای ادبی احادیث نبوی اشاره کرده است.ارتباط حدیث با نظم و نثر
در اغلب متون ادبی فارسی و عربی، تأثیر احادیث پیامبر و اهلبیت دیده میشود؛ گاه به صورت نقل عین عبارات احادیث و گاه به صورت یکی از آرایههای ادبی، گاه حدیثی را با الفاظ عربی نقل کردهاند و گاه حدیثی را ترجمه کرده و گاهی هم به صورت تلمیح به حدیثی اشاره کردهاند.متون عربی
در متون زبان و ادبیات عرب، استناد و استشهاد به احادیث بسیار وجود دارد.متون فارسی
شاعران ایرانی، از جمله انوری، (۵۰) (۵۱) (۵۲) مولوی در مثنوی معنوی، (۵۳) (۵۴) (۵۵) (۵۶) سعدی در بوستان (۵۷) (۵۸) (۵۹) و حافظ (۶۰) (۶۱) (۶۲) نیز در اشعار خویش به احادیث استشهاد کردهاند.نثر فارسی
در متون نثر فارسی نیز استناد به احادیث بسیار به چشم میخورد، مانند استشهادات سعدی در گلستان، (۶۳) (۶۴) (۶۵) (۶۶) سعدالدین وراوینی در مرزباننامه (۶۷) (۶۸) و نصراللّه منشی در ترجمه کلیله و دمنه . (۶۹) (۷۰) (۷۱)ارتباط حدیث با فرهنگ عامه
یکی از عناصر مؤثر در فرهنگ عامه در میان مسلمانان، احادیث پیامبر و امامان است.راه انتقال حدیث به فرهنگ عامه
این احادیث بیشتر از راه وعظ یا قصهگویی، و در برخی موارد از راه منابع، به حافظه و زبان مردم راه یافته است.احادیث در فرهنگ عامه
میزان اعتبار
بسیاری از احادیثی که در فرهنگ عامه وجود دارد، از نظر محدثان، معتبر و صحیح است، ولی برخی از جملاتی که به عنوان حدیث در فرهنگ عامه رواج دارد، از نظر آنان ساختگی و منسوب است و احتمالاً برساخته قصهگویان و مذَکِّران ( واعظان ) بوده است.احادیث ساختگی
عدهای از محدّثان، مانند ابن جوزی در القُصّاص و المُذَکِّرین ( بیروت ۱۴۰۹) و ابن تیمیه در احادیث القُصّاص (بیروت ۱۳۹۲)، به برخی از برساختههای آنان اشاره کردهاند.برخی احادیث رایج
برخی از احادیث یا سخنانی که به عنوان حدیث در فرهنگ مردم رواج دارد عبارتاند از:خیر الامور اوسطها
«خیرالامور اوسطها/ اوساطها» (۷۲) (۷۳) که بین بیشتر مسلمانان شهرت دارد ولی در کتابهای چهارگانه شیعه و کتابهای ششگانه اهلسنت نیامده و احیاناً ضعیف دانسته شده است. (۷۴)الجار ثمالدار
«الجار ثمالدار»، (۷۵) (۷۶) که در مجامع حدیثی شیعه از حضرت فاطمه زهرا سلاماللّه علیها نقل شده است. (۷۷)یدالله معالجماعة
«یداللّه معالجماعة»، (۷۸) (۷۹) که در کتابهای حدیثی شیعه نقل نشده و در جوامع حدیثی اهلسنت نیز ترمذی (۸۰) آن را نقل کرده و حدیثی غریب دانسته است.اکرام مهمان
«اکرموا الضیف و لو کان کافراً»، (۸۱) که زبانزد است (۸۲) ولی به عنوان حدیث نقل نشده است.المؤمن مرآةالمؤمن
«المؤمن مرآة المؤمن»، (۸۳) (۸۴) که با تفاوت در الفاظ، در کتابهای حدیثی شیعه و سنّی نقل شده است. (۸۵) (۸۶)نیةالمؤمن خیر من علمله
«نیةالمؤمن خیرٌ مِن عَمَلِه»، (۸۷) (۸۸) که در کتابهای حدیثی شیعه و سنّی از پیامبر اکرم صلیاللّهعلیهوآلهوسلم نقل شده است. (۸۹) (۹۰)اطلبوا العلم
«اطلبوا العلم منالمهد الیاللحد»، (۹۱) که مردم آن را حدیث میدانند، ولی در هیچیک از کتابهای حدیثی شیعه و سنّی به این شکل نقل نشده است.سؤرالمؤمن شفاء
«سؤرالمؤمن شفاء»، (۹۲) (۹۳) که در کتابهای حدیثی شیعه نقل شده است. (۹۴) (۹۵) (۹۶)زر غبا تزدد حبا
«زُرْ غِبّاً تَزْدَدْ حُبّاً»، (۹۷) (۹۸) که بیشتر در کتابهای حدیثی اهلسنّت نقل شده است. (۹۹) (۱۰۰)الدنیا سجن المؤمن
«الدنیا سِجنُ المؤمن و جنّةالکافر»، (۱۰۱) (۱۰۲) که با الفاظ گوناگون در کتابهای حدیثی شیعه و سنّی نقل شده است. (۱۰۳) (۱۰۴) (۱۰۵)کاد الفقر انیکون کفرا
«کادَ الفقر اَن یکون کُفرا»، (۱۰۶) (۱۰۷) که در کتابهای حدیثی شیعه و اهلسنت نقل شده است. (۱۰۸) (۱۰۹)پینوشتها:
۱. انبیاء/سوره۲۱، آیه۵.
۲. یس/سوره۳۶، آیه۶۹.
۳. طور/سوره۵۲، آیه۳۰.
۴. حاقه/سوره۶۹، آیه۴۱.
۵. طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۱۶.
۶. محمود بن عمر زمخشری، الفائق فی غریب الحدیث، ج۱، ص۱۱، چاپ علی محمد بجاوی و محمدابوالفضل ابراهیم، (قاهره ۱۹۷۱).
۷. محمود بن عمر زمخشری، الفائق فی غریب الحدیث، ج۱، ص۱۴۱، چاپ علی محمد بجاوی و محمدابوالفضل ابراهیم، (قاهره ۱۹۷۱).
۸. بحارالانوار، ج۱۷، ص۱۵۸.
۹. عمرو بن بحر جاحظ، البیان و التبیین، ج۲، ص۴۴ـ ۶۰، بیروت ۱۹۶۸.
۱۰. حسن بن عبداللّه عسکری، کتاب الصناعتین: الکتابة و الشعر، ج۱، ص۲۸۴ـ ۲۸۵، چاپ علیمحمد بجاوی و محمدابوالفضل ابراهیم، (قاهره) ۱۹۷۱.
۱۱. محمد بن حسین شریف رضی، المجازات النبویة، ج۱، ص۱۳ ۴۴۵، چاپ طه محمد زینی، (قاهره ۱۹۶۸)، چاپ افست قم (بیتا).
۱۲. عبدالملک بن محمد ثعالبی، التمثیل و المحاضرة، ج۱، ص۲۲ـ۳۰، چاپ عبدالفتاح محمدحلو، (بیجا) : الدار العربیة للکتاب، ۱۹۸۳.
۱۳. ابن اثیر (نصراللّه بن محمد)، المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، ج۱، ص۸۳، چاپ کامل محمد محمد عویضه، بیروت ۱۴۱۹/۱۹۹۸.
۱۴. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۱، ص۱۱۲، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.
۱۵. عمرو بن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۶۵، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶ (، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
۱۶. عمرو بن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۱، ص۱۴۱، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶ (، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
۱۷. عمرو بن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، ج۲، ص۴۸، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶ (، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
۱۸. عبدالرحمان بن ابیبکر سیوطی، الاقتراح فی علم اصول النحو، ج۱، ص۲۳ـ۲۶، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
۱۹. عبدالقادر بن عمر بغدادی، خزانةالأدب و لب لباب لسانالعرب، ج۱، ص۱۰ـ۱۲، چاپ عبدالسلام محمدهارون، ج ۱، قاهره ۱۹۷۹.
۲۰. عبدالرحمان بن ابیبکر سیوطی، الاقتراح فی علم اصول النحو، ج۱، ص۲۳، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
۲۱. عبدالقادر بن عمر بغدادی، خزانةالأدب و لب لباب لسانالعرب، ج۱، ص۱۱، چاپ عبدالسلام محمدهارون، ج ۱، قاهره ۱۹۷۹.
۲۲. خدیجه حدیثی، موقف النحاة من الاحتجاج بالحدیث الشریف، ج۱، ص۲۰ـ۲۲، (بغداد) ۱۹۸۱.
۲۳. ابن انباری، الانصاف فی مسائل الخلاف بین النحویین: البصریین، ج۲، ص۵۶۷، و الکوفیین، (بیروت) : داراحیاءالتراث العربی، (بیتا).
۲۴. عبدالقادر بن عمر بغدادی، خزانةالأدب و لب لباب لسانالعرب، ج۱، ص۱۴ـ ۱۵، چاپ عبدالسلام محمدهارون، ج ۱، قاهره ۱۹۷۹.
۲۵. خدیجه حدیثی، موقف النحاة من الاحتجاج بالحدیث الشریف، ج۱، ص۲۳، (بغداد) ۱۹۸۱.
۲۶. خدیجه حدیثی، سیبویه حیاته و کتابه، ج۱، ص۱۶۴ـ۱۶۶، بغداد ۱۹۷۴.
۲۷. عبدالرحمان بن ابیبکر سیوطی، الاقتراح فی علم اصول النحو، ج۱، ص۲۳ـ۲۴، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
۲۸.، عمرو بن عثمان سیبویه، ج۲، ص۳۲، کتاب سیبویه، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶ (، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
۲۹.، عمرو بن عثمان سیبویه، ج۲، ص۳۹۳، کتاب سیبویه، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶ (، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
۳۰. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۲، ص۲۵۸، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.
۳۱. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۳، ص۵۰، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.
۳۲. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۳، ص۲۲۴، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.
۳۳. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۵، ص۴۳، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.
۳۴. هادی هلالی، ریادة الاستشهاد بالحدیثو الاثر عندالخلیل بن احمدالفراهیدی، ج۱، ص۸ـ۲۳۸، بغداد ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
۳۵. ابن مالک، شواهد التوضیح و التصحیح لمشکلات الجامع الصحیح، ج۱، ص۵۹ـ۲۷۳، چاپ طه محسن، (بغداد) ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
۳۶. خدیجه حدیثی، موقف النحاة من الاحتجاج بالحدیث الشریف، ج۱، ص۵ـ۴۲۷، (بغداد) ۱۹۸۱.
۳۷. محمد حمادی، الحدیث النبوی الشریف واثره فی الدراسات اللغویة و النحویة، ج۱، ص۳۰۵ـ۴۵۲، (بغداد) ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
۳۸. ابن اثیر (مبارک بن محمد)، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ج۵، ص۲۵۸، چاپ محمود محمد طناحی و طاهر احمد زاوی، بیروت ۱۳۸۳/۱۹۶۳، چاپ افست قم ۱۳۶۴ش.
۳۹. ابن قتیبه، ادبالکاتب، ج۱، ص۲۸، چاپ محمد محییالدین عبدالحمید، مصر ۱۳۸۲/۱۹۶۳.
۴۰. ابن قتیبه، ادبالکاتب، ج۱، ص۱۷۰، چاپ محمد محییالدین عبدالحمید، مصر ۱۳۸۲/۱۹۶۳.
۴۱. ابن قتیبه، کتاب عیونالاخبار، ج۱، ص۷۹، قاهره ۱۳۴۳ـ۱۳۴۹/ ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، چاپ افست قم ۱۳۷۳ش.
۴۲. ابن قتیبه، کتاب عیونالاخبار، ج۱، ص۲۵۰، قاهره ۱۳۴۳ـ۱۳۴۹/ ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، چاپ افست قم ۱۳۷۳ش.
۴۳. ابن قتیبه، کتاب عیونالاخبار، ج۴، ص۱۸ـ۱۹، قاهره ۱۳۴۳ـ۱۳۴۹/ ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، چاپ افست قم ۱۳۷۳ش.
۴۴. محمد بن احمد وشّاء، الموشَّی، ج۱، ص۴۱، او، الظرف والظرفاء، بیروت ۱۳۸۵/۱۹۶۵.
۴۵. قاسم بن علی حریری، مقامات الحریری، ج۱، ص۳۸، بیروت: دارصادر، (بیتا)، چاپ افست تهران ۱۳۶۴ش.
۴۶. عبدالملک بن محمد ثعالبی، التمثیل و المحاضرة، ج۱، ص۳۳۱، چاپ عبدالفتاح محمدحلو، (بیجا) : الدار العربیة للکتاب، ۱۹۸۳.
۴۷. ابوالعلاء معرّی، لزوم مالایلزم: اللزومیات، ج۱، ص۲۵۰، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۴۸. ابوالعلاء معرّی، لزوم مالایلزم: اللزومیات، ج۲، ص۱۹۶، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۴۹. ابوالعلاء معرّی، لزوم مالایلزم: اللزومیات، ج۲، ص۴۷۴، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۵۰. محمد بن محمد (علی) انوری، دیوان، ج۱، ص۱۲، چاپ محمدتقی مدرس رضوی، تهران ۱۳۳۷ـ۱۳۴۰ش.
۵۱. محمد بن محمد (علی) انوری، دیوان، ج۱، ص۶۵، چاپ محمدتقی مدرس رضوی، تهران ۱۳۳۷ـ۱۳۴۰ش.
۵۲. جعفر شهیدی، شرح لغات و مشکلات دیوان انوری ابیوردی، ج۱، ص۶۱۷ـ۶۱۸، تهران ۱۳۶۴ش.
۵۳. بیت ۹۰۷، جلالالدین محمد بن محمد مولوی، ج۱، دفتر۱، ص۵۶، مثنوی معنوی، تصحیح رینولد آلن نیکلسون، چاپ نصراللّه پورجوادی، تهران ۱۳۶۳ش.
۵۴. بیت ۹۱۳، جلالالدین محمد بن محمد مولوی، ج۱، دفتر۱، ص۵۷، مثنوی معنوی، تصحیح رینولد آلن نیکلسون، چاپ نصراللّه پورجوادی، تهران ۱۳۶۳ش.
۵۵. بیت ۱۰۴۴، جلالالدین محمد بن محمد مولوی، ج۱، دفتر۱، ص۶۵، مثنوی معنوی، تصحیح رینولد آلن نیکلسون، چاپ نصراللّه پورجوادی، تهران ۱۳۶۳ش.
۵۶. بدیعالزمان فروزانفر، احادیث مثنوی، تهران ۱۳۴۷ش.
۵۷. مصلح بن عبداللّه سعدی، بوستان سعدی: سعدینامه، ج۱، ص۵۶، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۳ش.
۵۸. مصلح بن عبداللّه سعدی، بوستان سعدی: سعدینامه، ج۱، ص۵۹، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۳ش.
۵۹. مصلح بن عبداللّه سعدی، بوستان سعدی: سعدینامه، ج۱، ص۹۳، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۳ش.
۶۰. شمسالدین محمد حافظ، دیوان حافظ، ج۱، ص۹۹، چاپ محمد قزوینی و قاسم غنی، بهاهتمام ع جربزهدار، تهران ۱۳۷۱ش.
۶۱. شمسالدین محمد حافظ، دیوان حافظ، ج۱، ص۲۰۱، چاپ محمد قزوینی و قاسم غنی، بهاهتمام ع جربزهدار، تهران ۱۳۷۱ش.
۶۲. شمسالدین محمد حافظ، دیوان حافظ، ج۱، ص۳۶۴، چاپ محمد قزوینی و قاسم غنی، بهاهتمام ع جربزهدار، تهران ۱۳۷۱ش.
۶۳. مصلح بن عبداللّه سعدی، گلستان سعدی، ج۱، ص۹۹، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۸ش.
۶۴. مصلح بن عبداللّه سعدی، گلستان سعدی، ج۱، ص۱۴۲، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۸ش.
۶۵. مصلح بن عبداللّه سعدی، گلستان سعدی، ج۱، ص۱۶۲، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۸ش.
۶۶. مصلح بن عبداللّه سعدی، گلستان سعدی، ج۱، ص۱۶۴، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۸ش.
۶۷. سعدالدین وراوینی، مرزباننامه، ج۱، ص۱۴۰، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۷ش.
۶۸. سعدالدین وراوینی، مرزباننامه، ج۱، ص۱۴۲ـ۱۴۳، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۷ش.
۶۹. کلیلهودمنه، ترجمه کلیله و دمنه، ج۱، ص۹۵، انشای ابوالمعالی نصراللّه منشی، چاپ مجتبی مینوی، تهران ۱۳۴۳ش.
۷۰. کلیلهودمنه، ترجمه کلیله و دمنه، ج۱، ص۱۰۰، انشای ابوالمعالی نصراللّه منشی، چاپ مجتبی مینوی، تهران ۱۳۴۳ش.
۷۱. کلیلهودمنه، ترجمه کلیله و دمنه، ج۱، ص۱۸۱ـ۱۸۲، انشای ابوالمعالی نصراللّه منشی، چاپ مجتبی مینوی، تهران ۱۳۴۳ش.
۷۲. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۲۰۵ـ۲۰۶، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۷۳. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۲، ص۷۶۷، تهران ۱۳۵۷ش.
۷۴. اسماعیل بن محمد عجلونی، کشفالخفاءومزیل الالباس، ج۱، ص۳۹۱، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۷۵. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۸۳ـ۸۴، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۷۶. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۱، ص۲۳۹، تهران ۱۳۵۷ش.
۷۷. ابن بابویه، علل الشرایع، ج۱، ص۱۸۲، نجف ۱۳۸۵۱۳۸۶، چاپ افست قم (بیتا).
۷۸. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۱۷۴، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۷۹. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۴، ص۲۰۳۵، تهران ۱۳۵۷ش.
۸۰. محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۳، ص۳۱۶، ج ۳، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.
۸۱. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۱، ص۱۹۰، تهران ۱۳۵۷ش.
۸۲. بحارالانوار، ج۶۷، ص۳۷۰.
۸۳. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۴۳۹، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۸۴. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۱، ص۲۷۴، تهران ۱۳۵۷ش.
۸۵. سلیمان بن اشعث ابوداوود، سنن ابیداود، ج۲، ص۴۶۰، چاپ سعید محمد لحام، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
۸۶. ابن شعبه، تحف العقول عن آلالرسول صلیاللّهعلیهم، ج۱، ص۱۷۳، چاپ علیاکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ش.
۸۷. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۴۵۰، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۸۸. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۴، ص۱۸۶۸، تهران ۱۳۵۷ش.
۸۹. اصول کافی، ج۲، ص۸۴.
۹۰. سلیمان بن احمد طبرانی، المعجم الکبیر، ج۶، ص۱۸۵ـ۱۸۶، چاپ حمدی عبدالمجید سلفی، چاپ افست بیروت ۱۴۰۴ــ ۱۴۰.
۹۱. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۱، ص۱۸۳، تهران ۱۳۵۷ش.
۹۲. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۲۴۲، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۹۳. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۲، ص۹۹۶، تهران ۱۳۵۷ش.
۹۴. ابن بابویه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ج۱، ص۱۵۱، نجف ۱۹۷۲، چاپ افست قم ۱۳۶۴ش.
۹۵. بحارالانوار، ج۷۵، ص۳۳.
۹۶. اسماعیل بن محمد عجلونی، کشفالخفاءومزیل الالباس، ج۱، ص۴۵۸، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۹۷. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۲۳۲ـ۲۳۳، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۹۸. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۲، ص۹۰۵، تهران ۱۳۵۷ش.
۹۹. سلیمان بن احمد طبرانی، المعجم الکبیر، ج۴، ص۲۱، چاپ حمدی عبدالمجید سلفی، چاپ افست بیروت ۱۴۰۴ــ ۱۴۰.
۱۰۰. اسماعیل بن محمد عجلونی، کشفالخفاءومزیل الالباس، ج۱، ص۴۳۸، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
۱۰۱. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۲۱۷، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۱۰۲. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۱، ص۲۴۶، تهران ۱۳۵۷ش.
۱۰۳. محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج۳، ص۳۸۴، ج ۳، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.
۱۰۴. اصول کافی، ج۲، ص۲۵۰.
۱۰۵. ابن بابویه، معانی الأخبار، ج۱، ص۲۸۹، چاپ علیاکبر غفاری، قم ۱۳۶۱ش.
۱۰۶. محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، ج۱، ص۳۱۱، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
۱۰۷. علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، ج۳، ص۱۱۷۱، تهران ۱۳۵۷ش.
۱۰۸. کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۳۰۷.
۱۰۹. عبدالرحمان بن ابیبکر سیوطی، الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، ج۲، ص۲۶۶، بیروت ۱۴۰۱.
فهرست منابع:
ابن اثیر (مبارک بن محمد)، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، چاپ محمود محمد طناحی و طاهر احمد زاوی، بیروت ۱۳۸۳/۱۹۶۳، چاپ افست قم ۱۳۶۴ش.
ابن اثیر (نصراللّه بن محمد)، المثل السائر فی ادب الکاتب و الشاعر، چاپ کامل محمد محمد عویضه، بیروت ۱۴۱۹/۱۹۹۸.
ابن انباری، الانصاف فی مسائل الخلاف بین النحویین: البصریین، و الکوفیین، (بیروت) : داراحیاءالتراث العربی، (بیتا).
ابن بابویه، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، نجف ۱۹۷۲، چاپ افست قم ۱۳۶۴ش.
ابن بابویه، علل الشرایع، نجف ۱۳۸۵ـ۱۳۸۶، چاپ افست قم (بیتا).
ابن بابویه، معانی الأخبار، چاپ علیاکبر غفاری، قم ۱۳۶۱ش.
ابن شعبه، تحف العقول عن آلالرسول صلیاللّهعلیهم، چاپ علیاکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ش.
ابن قتیبه، ادبالکاتب، چاپ محمد محییالدین عبدالحمید، مصر ۱۳۸۲/۱۹۶۳.
ابن قتیبه، کتاب عیونالاخبار، قاهره ۱۳۴۳ـ۱۳۴۹/ ۱۹۲۵ـ۱۹۳۰، چاپ افست قم ۱۳۷۳ش.
ابن مالک، شواهد التوضیح و التصحیح لمشکلات الجامع الصحیح، چاپ طه محسن، (بغداد) ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
ابوالعلاء معرّی، لزوم مالایلزم: اللزومیات، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
سلیمان بن اشعث ابوداوود، سنن ابیداود، چاپ سعید محمد لحام، بیروت ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
محمد بن محمد (علی) انوری، دیوان، چاپ محمدتقی مدرس رضوی، تهران ۱۳۳۷ـ۱۳۴۰ش.
عبدالقادر بن عمر بغدادی، خزانةالأدب و لب لباب لسانالعرب، چاپ عبدالسلام محمدهارون، ج ۱، قاهره ۱۹۷۹.
محمد بن عیسی ترمذی، سنن الترمذی، ج ۳، چاپ عبدالرحمان محمدعثمان، بیروت ۱۴۰۳.
عبدالملک بن محمد ثعالبی، التمثیل و المحاضرة، چاپ عبدالفتاح محمدحلو، (بیجا) : الدار العربیة للکتاب، ۱۹۸۳.
عمرو بن بحر جاحظ، البیان و التبیین، بیروت ۱۹۶۸.
شمسالدین محمد حافظ، دیوان حافظ، چاپ محمد قزوینی و قاسم غنی، بهاهتمام ع جربزهدار، تهران ۱۳۷۱ش.
خدیجه حدیثی، سیبویه حیاته و کتابه، بغداد ۱۹۷۴.
خدیجه حدیثی، موقف النحاة من الاحتجاج بالحدیث الشریف، (بغداد) ۱۹۸۱.
قاسم بن علی حریری، مقامات الحریری، بیروت: دارصادر، (بیتا)، چاپ افست تهران ۱۳۶۴ش.
محمد حمادی، الحدیث النبوی الشریف واثره فی الدراسات اللغویة و النحویة، (بغداد) ۱۴۰۲/۱۹۸۲.
خلیل بن احمد، کتاب العین، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.
علیاکبر دهخدا، امثال و حکم، تهران ۱۳۵۷ش.
محمود بن عمر زمخشری، الفائق فی غریب الحدیث، چاپ علی محمد بجاوی و محمدابوالفضل ابراهیم، (قاهره ۱۹۷۱).
محمد بن عبدالرحمان سخاوی، المقاصد الحسنة فی بیان کثیر من الاحادیث المشتهرة علی الالسنة، چاپ عبداللّه محمد صدیق، قاهره ۱۴۱۲/۱۹۹۱.
سعدالدین وراوینی، مرزباننامه، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۶۷ش.
مصلح بن عبداللّه سعدی، بوستان سعدی: سعدینامه، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۳ش.
مصلح بن عبداللّه سعدی، گلستان سعدی، چاپ غلامحسین یوسفی، تهران ۱۳۶۸ش.
عمرو بن عثمان سیبویه، کتاب سیبویه، چاپ عبدالسلام محمد هارون، قاهره (۱۳۸۵/ ۱۹۶۶ (، چاپ افست بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
عبدالرحمان بن ابیبکر سیوطی، الاقتراح فی علم اصول النحو، چاپ احمد صبحی فرات، استانبول ۱۳۹۵/۱۹۷۵.
عبدالرحمان بن ابیبکر سیوطی، الجامع الصغیر فی احادیث البشیر النذیر، بیروت ۱۴۰۱.
محمد بن حسین شریف رضی، المجازات النبویة، چاپ طه محمد زینی، (قاهره ۱۹۶۸)، چاپ افست قم (بیتا).
جعفر شهیدی، شرح لغات و مشکلات دیوان انوری ابیوردی، تهران ۱۳۶۴ش.
سلیمان بن احمد طبرانی، المعجم الکبیر، چاپ حمدی عبدالمجید سلفی، چاپ افست بیروت ۱۴۰۴ــ ۱۴۰.
طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن.
اسماعیل بن محمد عجلونی، کشفالخفاءومزیل الالباس، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
حسن بن عبداللّه عسکری، کتاب الصناعتین: الکتابة و الشعر، چاپ علیمحمد بجاوی و محمدابوالفضل ابراهیم، (قاهره) ۱۹۷۱.
بدیعالزمان فروزانفر، احادیث مثنوی، تهران ۱۳۴۷ش.
کلیلهودمنه، ترجمه کلیله و دمنه، انشای ابوالمعالی نصراللّه منشی، چاپ مجتبی مینوی، تهران ۱۳۴۳ش.
کلینی، اصول کافی.
مجلسی، بحارالانوار.
جلالالدین محمد بن محمد مولوی، مثنوی معنوی، تصحیح رینولد آلن نیکلسون، چاپ نصراللّه پورجوادی، تهران ۱۳۶۳ش.
محمد بن احمد وشّاء، الموشَّی، او، الظرف والظرفاء، بیروت ۱۳۸۵/۱۹۶۵.
هادی هلالی، ریادة الاستشهاد بالحدیثو الاثر عندالخلیل بن احمدالفراهیدی، بغداد ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
منبع مقاله:
مجید معارف ... [و دیگران]، (1389) مجموعه کتابخانهی دانشنامهی جهان اسلام (10): حدیث و حدیث پژوهی، تهران: نشر کتاب مرجع، چاپ اول.
روزنامه دنیای اقتصاد - ترجمه آناهیتا جمشیدنژاد: نباید انتظار داشته باشید که یک رابطه کاری با تایلندیها به سرعت پیش برود. تایلندیها زمان زیادی برای شناخت شما صرف خواهند کرد.
ارتباطات کاری همیشه رسمی است و در این میان کاربرد زبان بدن از اهمیت ویژهای برخوردار است. احترام به مرتبه و سن در جامعه تایلندی ضروری است. بزرگترین فرد در هر گروه فرد ارشد محسوب میشود و باید با احترام با او برخورد شود. به دلیل اهمیت تایلندیها به احترام و ادب، اغلب نه گفتن برای آنها بسیار سخت است؛ بنابراین به هر نوع علامت منفی در زبان بدن آنها توجه کنید.
گرچه ممکن است لباس پوشیدن تایلندیها برای برخی غربیها به نظر محافظهکارانه بیاید، اما مردم تایلند به طور کلی بسیار آرام و خونسرد هستند و اگر یک فرد خارجی آداب تایلندی را رعایت نکند، به ندرت به آنها برخواهد خورد. گرچه شما باید با برخی رسوم ساده آشنا باشید و از برخی کارها یا نظرها اجتناب کنید. به دلیل دشواری رفت و آمد در شهرهای بزرگ تایلند بسیاری از مدیران اجرایی خارجی تمایلی به برنامهریزی بیش از دو جلسه در روز ندارند.
ترافیک در بانکوک بسیار بد است به طوری که بسیاری از تایلندیها جلسات را از ماشینهایشان از طریق تلفنهای همراه، لپتاپها و دستگاههای فکس هدایت میکنند. اگر میخواهید از ترافیک وحشتناک بانکوک اجتناب کنید، میتوانید همیشه با قایق در این کشور سفر کنید.
از هرگونه نظر منفی در مورد تایلند و پادشاه این کشور باید به شدت اجتناب شود. اگر به تایلند و پادشاه آن توهین کنید هرگونه شانسی را در ایجاد روابط خوب با تایلندیها از دست خواهید داد و حتی ممکن است تا پای مراجع قضایی پیش بروید. بسیار معمول است که هنگام ورود به خانه تایلندیها کفشتان را درآورید. مردم تایلند در مورد پاکیزگی بسیار حساس هستند و پوشیدن کفش در منزل چندان مورد قبول نیست.
مردم تایلند ترجیح میدهند پیش از بحث پیرامون کسب و کار، روابط شخصی ایجاد کنند. پیش از اتخاذ هر تصمیمی و در بسیاری از سطوح مسائل نیاز به بحث مکرر خواهد داشت. بنابراین پیش از اینکه هر چیزی شروع شود، چند جلسه ترتیب داده خواهد شد.
قرار ملاقات برای جلسات باید از قبل ترتیب داده شود. ایده خوبی است که جزئیات جلسه را از روز قبل برنامهریزی کنید. با به موقع رسیدن به جلسه، احترام خود را نشان میدهید. هم از خارجیها و هم از تایلندیها انتظار میرود به موقع به جلسه برسند. حضور به موقع در یک جلسه برای تاثیرگذاری خوب ضروری است. زمانی که وارد اتاق میشوید از شما دعوت خواهد شد تا بنشینید و فردی که با او ملاقات میکنید به شما نشان خواهد داد که کجا میتوانید بنشینید.
باید تا زمانی که این اتفاق میافتد در جای خود بایستید. پس از معرفی اولیه به فرد تایلندی، باید کارت ویزیت خود را با دست راست و به ارشدترین فرد حاضر در اتاق تحویل دهید. یک طرف کارت شما باید حاوی اطلاعات به زبان تایلندی باشد.
شیوه لباس پوشیدن در تایلند
ظاهر برای مردم تایلند مهم است. شیوه لباس پوشیدن در تایلند محافظهکارانه است. مردان کت و شلوار مشکی با پیراهن سفید میپوشند. با شیوه لباس پوشیدن خود از سوی تایلندیها قضاوت خواهید شد؛ بنابراین باید کفشهای شما تمیز باشد و باید برای محل کار و جلسات لباستان را هوشیارانه انتخاب کنید.
زنان در کسب و کار تایلند
بسیاری از زنان در تایلند کار میکنند و زمانی که با تفاوتهای حقوق در برخی کشورهای دیگر مقایسه کنیم در مییابیم که زنان تایلندی قادر هستند معاش قابلتوجهی را به دست آورند. به طور متوسط آنها 90 درصد حقوق یک مرد را در یک شغل مشابه دریافت میکنند، که بالاتر از کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا است.
کارگران ممکن است تبعیض سنی و نژادی را در تایلند تجربه کنند. اتحادیههایی برای مشاغل بسیاری در تایلند وجود دارند. اعتصاب کردن در تایلند به طور خاص معمول نیست اما برخی اوقات به خدمات عمومی مانند حمل و نقل ضربه زده است. کارفرمایان معمولا تلاش میکنند برای رسیدن به توافق، با اتحادیهها کار کنند و در نتیجه از اعتصاب کارگران پیش از وقوع جلوگیری کنند.
جشن دانش آموختگی دانشجویان دانشگاه علم و فرهنگ عصر امروز با حضور دکتر طیبی رییس جهاد دانشگاهی، دکتر چاووشی معاونت سیاسی استانداری تهران و رییس دانشگاه علم و فرهنگ در مرکز همایشهای بینالمللی این دانشگاه برگزار شد.
دکتر ایمانی خوشخو ضمن تبریک فرارسیدن عید غدیر خم و تبریک به دانشجویان فارغالتحصیل اظهار کرد: در طول ایام دانشگاه یکی از روزهایی که انرژیبخش و نشاطآور اسـت، روز دانشآموختگی اسـت. در یک نگاه حاصل تلاش چندین ساله را میتوان دید و چهرههای شاد و بشاشی که امروز در جمع ما هستند، نشانگر حرکت و شتاب دانشگاه اسـت.
وی ادامه داد: اگر روزی که آمدید در دانشگاه و با افتخار گفتید در دانشگاه علم و فرهنگ قبول شدهاید، در چند سال آینده که دانشگاه به نقطه اوج خود خواهد رسید هم با افتخار میگویید که فارغالتحصیل این دانشگاه هستید. حرکتهای با سرعت و خوبی را در چند سال اخیر با حمایت جهاد دانشگاهی شروع کردهایم زیرا در این راهی که قرار گرفتهایم حرکت آهسته جواب نمیدهد.
رییس دانشگاه علم و فرهنگ ادامه داد: نمونه آن این اسـت که طی دو سال و نیم یک مجموعه 23 هزارمتری ساخته شد و این از پروژههای عمرانی بینظیری اسـت که با شتاب و به خوبی شروع شده اسـت. همچنین در زمینههای نرمافزاری هم اتفاقهای خوبی افتاده اسـت که مهمترین آن بنیاد کسب و کار دانش علم و فرهنگ اسـت. مرکزی که طراحی شده، فاصله فراغت از تحصیل دانشجویان دانشگاه را با کار و اشتغال به حداقل میرساند.
وی خاطرنشان کرد: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در ردهبندیهای خود نام دانشگاه علم و فرهنگ را در صدر قرار داده اسـت. حدود یک ماه پیش وزیر علوم در یک سخنرانی با اشاره به شاخصهایی، دانشگاه علم و فرهنگ را دانشگاهی خوب، رو به رشد و نسل 3 نامگذاری کرد که ما در همان جهت نیز حرکت خواهیم کرد.
به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، چند روز قبل آخرین نسخه از فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد (OED) منتشر شد که بیش از 1000 لغت جدید را هم در خود جا داده بود.
یکی از کلمات جدیدی که در این نسخه ارایه شد Moobs بود. این واژه نخستین بار در سال 2001 میلادی برای مردانی استفاده میشد که اندام فوقانی برجسته و بزرگ داشتند.
مرکز نشر فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد اعلام کرد برای این نسخه لیستی از هزاران واژه و عبارت جدید را در اختیار گرفته بود که سرانجام تصمیم بر آن شد 1000 لغت جدید به آخرین نسخه فرهنگ لغت آکسفورد اضافه شود.
یکی از عبارتهایی که در این نسخه جدید به کار گرفته شد YOLO بود. این عبارت مخفف چهار کلمه You Only Live Once بوده و به معنی آن اســت که: «شما فقط یک بار زندگی میکنید».
عبارت دیگری که در این نسخه منتشر شد FOMO مخفف چهار کلمه Fear of Missing Out به معنی «ترس از دست دادن» بود که از سال 2015 به بعد این اصطلاح بین مردم انگلیسیزبان رواج یافت. عبارت جدید دیگر Deffo به معنی «قطعا» بود که در این نسخه منتشر شد.
«مایکل پرافیت» سردبیر فرهنگ لغت آکسفورد اعلام کرد آخرین نسخه از دیکشنری آنها نشان داد که این مرکز بزرگترین و طولانیترین پروژههای زبانشناسی جهان را به انجام رسانده اســت تا بتواند نسخه جدید را در اختیار مردم بگذارد.
لیست 10 عبارت عجیبی که در آخرین نسخه فرهنگ لغت آکسفورد آورده شده، به عبارت زیر اســت:
Moobs: مردانی که بر اثر انباشت بیش از اندازه چربی، اندام فوقانی بسیار برجسته دارند
Gnder-Fluid: شخصی که با یک جنسیت واحد شناخته نمیشود
YOLO: شما فقط یک بار زندگی میکنید
Chefdom: در حالت اسم به معنی یک واقعیت، حالت یا موقعیت برای تبدیل شدن به یک سرآشپز
Cheeseball: شخص یا چیزی که فاقد طعم و مزه، سبک یا اصالت باشد؛ یا نان پوشیده شده از پنیر سرخ شده
Fuhgeddaboudit: لحن محاورهای در آمریکا که به خصوص در نیویورک و نیوجرسی مورد استفاده قرار میگیرد، و زمانی به کار میرود که یک اتفاق بعید یا نامطلوب پیشرو اســت
Westminster bubble: نخستین بار در سال 1998 میلادی مورد استفاده قرار گرفت. این اصطلاح برای نشان دادن یک اجتماع دور از سیاستمداران، روزنامهنگاران، و کارمندان دولتی به کار میرود که تجربهای از زندگی عمومی مردم بریتانیا ندارند
Bocconcini: برای نشان داده تکههای کوچک غذا به کار میرود، همچنین به معنی موتزارلا هم استفاده میشود
Spanakopita: یک شیرینی اصیل یونانی که با اسفناج و پنیر پر شده اســت
Yogalates: زمانی به کار میرود که تمرینهای ورزش پلاتِس با حالتها و تکنیکهای ورزش یوگا ادغام میشوند
انتهای پیام /
بازاری در شهر ملبورن استرالیا راهاندازی شد که به بازار افغانها شناخته شده اســت اما نکتهای که آن را نسبت به سایر بازارها متمایز کرده اســت، نوع طراحی نمای آن در بدنه شهر ملبورن اســت که در سطح گسترده ای فرهنگ و هنر افغانستان را نمایان میسازد.
فضایی به مساحت یک هزار و 500 متر مربع برای این بازار در نظر گرفته شده که طراحی نقشهای فرهنگی هنری در دیواره ها و زمین بازار را یک هنرمند افغانی مقیم استرالیا بر عهده گرفته اســت.
طرح بازار افغان ها به دلیل نوع نورپردازی، رنگ آمیزی، فضاهای سبز به کار رفته و طراحی اشکال هندسی متنوع در توسعه منطقه شهری ملبورن نیز جزو برترین ها قرار گرفته و روزانه شهروندان بیشماری را به سوی خود جذب می کند.
نشیمن های چوبی با اشکال فرهنگی هنری رایج در افغانستان در مسیر این بازارها قرار گرفته که پایههای این نشیمن ها را انواع پنل های استیل با مشبک های هندسی بسیار ظریف پوشانده اســت. در کنار نشیمن ها بر روی زمین طرح های هنری که سمبلی از تاریخ کهن افغانستان اســت، به رنگ های ترکیبی سفید و آبی نقاشی شده که پنل های مشبکی استیل داخل پایه های نشیمن، این رنگ ها و طرح ها را در طول شبانه روز با چرخش زاویه تابش نور خورشید انعکاس می دهند.
از این رو در فضا یک درخشندگی توام با حس آرامش به وجود می آورد که ناخودآگاه هر رهگذری را وادار می کند که لحظاتی را بر روی نشیمن ها نشسته و از فضای سبز اطراف لذت ببرند.
این در حالی اســت که بر روی شبکه های هندسی که در ورقه استیل نشیمن ها طراحی شده اند، لایه ای از شیشه های سفید براق با خاصیت گردش و چرخش نور نصب شده که هنگام شب جلوه ویژه و درخشانی را به فضا می دهد. همچنین در قسمت زیرین این ورقه های استیل نیز لامپ های کوچک LED نصب شده که به این پردازش و درخشندگی نور در فضا دوچندان کمک میکند.
در بخشی از فضاهای این بازار نیز می توان اِلِمان ها و مجسمه های فرهنگی و تاریخی مشاهده کرد که به جذابیت آن افزوده اســت.
معماری نیوز
روزنامه دنیای اقتصاد - ترجمه آناهیتا جمشیدنژاد: کشور ارمنستان به پایتختی ایروان و با جمعیتی حدود 3 میلیون نفر کشوری کوهستانی و پر باران محسوب میشود. اقتصاد این کشور تا حدود زیادی به سرمایهگذاری ارمنیان خارج از کشور وابسته اســت. اقتصاد ارمنستان قبل از استقلال صنعتمحور بود. صنایعی مانند تولید مواد شیمیایی، ماشینآلات صنعتی و نساجی. اما وابستگی این صنایع به واردات مواد اولیه از خارج از کشور سبب تضعیف آنها شد.
این کشور پس از استقلال در سال 1991 از اتحاد جماهیر شوروی، از نظام اقتصادی کمونیستی فاصله گرفت و به سمت اقتصاد سرمایهداری حرکت کرد و ساختمانسازی و خدمات جای کشاورزی و صنعت را در ارمنستان گرفتند. این کشور اما با آذربایجان و ترکیه دچار تنش اســت، در زمینه انرژی وابستگی زیادی به روسیه و ایران دارد و منابع آن با فقر روبهرو اســت. همه اینها موجب شده اســت تا توان این کشور در سرمایهگذاریهای منطقهای با مشکل روبهرو باشد.
اما صنعت توریسم و گردشگری جزو صنایع مهم و پردرآمد در این کشور محسوب میشود و نقش مهم و حیاتی در اقتصاد ارمنستان دارد. بیشترین توریست این کشور از روسیه اســت. به طوری که بر اساس آمار سال 2014 نزدیک به 44 درصد آنها را کشور روسیه به خود اختصاص داده اســت. در سال 2015 کشورهای اروپایی مانند آلمان، اتریش، انگلستان و فرانسه سهم بزرگی از گردشگران ارمنستان را به خود اختصاص دادهاند.
ارمنستان عضو سازمان تجارت جهانی و دیگر سازمانهای بینالمللی اســت. این کشور دارای سنن غنی و روح کارآفرینی اســت. از نظر تاریخی ارمنستان در کانون تقاطع فرهنگها، بین غرب و شرق، اروپا و آسیا، توسعه یافته اســت. این امر تا حدی توضیح میدهد که چرا ارمنیها نه تنها بهخاطر استعداد استثنایی در کارآفرینی مشهور هستند؛ بلکه توانایی ایجاد روابط کسبوکار با شرکایی از کشورهای مختلف نیز از ویژگیهای بارز آنها اســت.
ارامنه خارج از ارمنستان که به آنها دیاسپورای ارمنی(diaspora ) گفته میشود نقش مهمی در اقتصاد این کشور ایفا میکنند. بسیاری از معرفهای دیاسپورای ارمنی تجار و بازرگانان موفقی در روسیه، آمریکا، فرانسه و دیگر کشورهای جهان هستند. اقتصاد ارمنستان یک الگوی رشد ثابت را نشان میدهد.
ارمنستان یک سیاست سرمایهگذاری مطلوب دارد: این سیاست رشد ثابت سرمایهگذاریهای مستقیم خارجی را در اقتصاد ارمنستان توسعه میدهد. ارمنستان دارای یک زیرساخت درست برای توریسم کسب و کار اســت؛ زیرساختهایی مانند هتلهای با کیفیت، چندین مرکز نمایشگاههای بزرگ بینالمللی، سیستم حمل و نقل توسعهیافته و مدرن. مراکز اصلی توریسم کسب و کار در ارمنستان شهرهای ایروان، دیلیجان و جرماک هستند.
زبانهای خارجی در ارمنستان: زبان روسی بهطور گسترده در ارمنستان صحبت میشود و به همراه زبانهای یونانی و آشوری توسط دولت این کشور به رسمیت شناخته میشود. در سالهای اخیر یادگیری زبانهای انگلیسی یا فرانسوی نیز بین مردم این کشور به شدت در حال محبوبیت اســت. در مورد کسبوکار در این کشور باید گفت که در روابط جدید کسبوکار یادگیری زبان محلی قطعا تاثیر مهم و قابلتوجهی بر مخاطب خواهد داشت.
فضای سرمایهگذاری خارجی در ارمنستان: سیاستهای تجارت و سرمایهگذاری در ارمنستان نسبتا آزاد بوده و درهای این کشور به روی سرمایهگذاریهای خارجی باز اســت. گرچه موانع مهم همچنان وجود دارند؛ مخصوصا میزان زیاد فساد اداری در این کشور.
در گزارش بانک جهانی در مورد انجام کسب و کار در سال 2010، ارمنستان بین 183 اقتصاد در جهان در رتبه چهلوسوم قرار داشت. بهبودهای قابلتوجه در فضای کسب و کار این کشور شامل راحتی شروع کسب و کار و تجارت فرامرزی میشود.
در ارمنستان در مقابل شرکتهای خارجی و ارمنی رفتار یکسانی وجود دارد. قانون خصوصیسازی در سال 1997 در این کشور (که در سال 1999 اصلاح شد) بیان میکند که شرکتهای خارجی در مقابل شرکتهای ارمنی حقوق یکسانی برای شرکت در فرآیندهای خصوصیسازی دارند.
چند نکته از فرهنگ ارمنیها
1. ارمنیها در جلساتشان پیش از اینکه شما خودتان را معرفی کنید، آنها شما را به بقیه افراد در جلسه معرفی میکنند.
2. برای هر جلسه از پیش تعیین شدهای از مهمان انتظار میرود تا به موقع حاضر شود؛ گرچه برای میزبان عادی اســت که شما را اندکی منتظر بگذارد.
3. وقفه در جلسات امری عادی اســت بنابراین نباید از این موضوع آزرده خاطر شوید. سعی کنید این فضاهای خالی را با یک گپ کوتاه پر کنید، ارمنیها به بحث در مورد ورزش، تاریخ، غذا و حتی آب و هوا اشتیاق نشان میدهند. اما از صحبت پیرامون سیاست و مذهب اجتناب کنید.
ستاد توسعه فناوری نانو موفق به طراحی اپلیکیشنی برای آشنایی خبرنگاران و کارشناسان رسانه شده است که معنی واژگان در حوزه نانو را توضیح می دهد.
در نخستین نسخه اپلیکیشن که برای خبرنگاران و کارشناسان رسانه ای طراحی شده است، توضیحات هر واژه به زبان ساده بازنویسی شده است.
امکان دانلود این اپلیکیشن از سایت ستاد و 'بازار' امکان پذیر است.