با دلگرم همراه باشید تا بهترین روش برای درمان تیک های عصبی را بدانید.
نخستین قدم برای ترک عادت های عصبی، این است که بدانید مشکلی وجود دارد! از پیچیدن موها به دور انگشتان گرفته تا شکستن انگشتان دست، جویدن ناخن ها، پریدن پلک، سرفه های مصنوعی و ... همه نشانه های عادت های عصبی هستند که اصطلاحا آنها را به نام «تیک عصبی» می شناسیم.
یکی از بزرگ ترین ایرادهای این عادات این است که اطرافیان را عصبی می کند. تصور کنید یک نفر جلو شما نشسته و دایم انگشتان دست خود را می شکند، یا دایم با موهایش بازی می کند! دیدن این حرکات پشت سر هم خیلی آزاردهنده است.تیک ها حرکات غیر اردای و انقباضات عضلانی ناگهانی بوده و حداقل بطور گذرا در درصد قابل توجهی از افراد دیده می شوند .
تیک های صوتی نیز بیشتر به صورت اصواتی مثل سرفه کردن، صاف کردن گلو، تیک هایی که به تازگی آغاز شده اند، اغلب نیاز به درمان ندارند.
توصیه مناسب به والدین و اطرافیان کودک مبتلا به تیک این است که توجهی به تیک ها نداشته باشند، چرا که تمرکز روی تیک، باعث تشدید آن می شود غرغر کردن، بالا کشیدن بینی و... تظاهر می کند.
اکثر تیک هایی که تازه آغاز شده اند، مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی تری پیش نمی روند و حداکثر در طی دوره های استرس آور عود می کنند.
معدودی از تیک ها بیشتر از یک سال طول می کشند.تیک در مردها سه برابر بیشتر از زن هاست و تیکهای مزمن بیشتر بین سنین شش تا دوازده سالگی دیده می شود.
تیک می تواند با رفتارهایی نظیر بالا انداختن شانه ، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن، تکان دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر و یا چین دادن بینی دیده شود.
این تیکهای حرکتی در دوران کودکی کاملاً معمول هستند. با آماری که انجمن روانپزشکی آمریکا گزارش داده است، پنج الی بیست و چهاردرصد از کودکان دارای نوعی تیک هستند.
شایع ترین نواحی از بدن که تیک های حرکتی در آنها دیده می شوند، عبارت اند از: سر و صورت و دست ها و بازوها و بیشترین حرکات به صورت چشمک زدن، شکلک در آوردن، چین دادن به پیشانی، بالا انداختن ابروها، پلک زدن زیاد، چرخش سر، پرتاب کردن دست ها و بازوها، بالا انداختن شانه و نیز تکان دادن پا و ... است.
تقسیمبندی تیک
تیکها را میتوان بر اساس ساده یا متعدد بودن، گذرا و مزمن بودن به ۴ گروه تقسیم کرد:
تیکهای ساده گذرا
در کودکی بسیار شایعاند و معمولاً پس از یک سال (اغلب طیّ چند هفته) خودبهخود بهبود مییابند و عمدتاً نیاز به درمان ندارند. تیکهای حرکتی معمول که اغلب در حدود ۳ و نیم سالگی شروع میشوند، به کودکان کمک میکنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. ۷۵ درصد از کودکان، این نوع تیک را در عرض ۶ ماه پشت سر میگذارند.
اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه، نادیده گرفتن آن است. هیچگاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید. شما میتوانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روشهای پیشگیرانه، به کودکانتان کمک کنید، ولی تیکهای گذرا نباید در برنامه کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرند.
تیکهای مزمن
اگر تیک بیش از ۱۲ ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب میشود. تیکهای مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهیچه در آنها بیش از حد و بسیار شدید است. این تیکها مشخصاً به صورت حملههای دورهای هستند و غالباً شدت آنها ماه به ماه، روز به روز یا حتّی ساعت به ساعت تغییر میکند. در حقیقت، رفتار تیکی ممکن است برای هفتهها یا ماهها کاملاً محو، اما دوباره ظاهر شود.
ممکن است در هر سنّی پدیدار شوند، اما اغلب در کودکی شروع میشوند. درمان در اکثر موارد لازم نیست. باید به بیمار توضیح داد که این اختلال اهمیتی ندارد.
تیکهای ساده یا متعدد مداوم
معمولاً از کودکی یا نوجوانی و قبل از ۱۵ سالگی آغاز میشود. در بسیاری از موارد تیکهای موردی روی میدهد، اما بهبود کامل در خاتمه نوجوانی رخ میدهد.
سندرم تیکهای حرکتی و صوتی متعدد مزمن
این سندرم به نام پزشک فرانسویای که نخستینبار این بیماری را توصیف کرد، "سندرم ژیل دولا توره" نامیده میشود.
این اختلال معمولاً همراه با تحریکپذیری و وسواس است که میتواند موجب رانده شدن فرد از اجتماع شود و این واکنشهای اجتماعی منفی میتواند فرد را به افسردگی دچار کند و حتّی در بعضی مواقع او را به سوی خودکشی نیز سوق دهد.
تیکهای توره درصورت عدم درمان میتوانند به حالتی مزمن در فرد تبدیل شوند.در این افراد حرکات لب و دهانشان به گونهای هست که انگار حرفهای رکیک به زبان میآورند، در صورتی که این طور نیست.بجز تیکهای گذرا در سایر تیکهای عصبی احتمال بازگشت وجود دارد.
زمانی اعتقاد بر این بود که تیکها علائم بیرونی احساسات سرکوب شده و کشمکشهای درونیاند. امروزه در بسیاری از نقاط جهان آن را ترکیبی از عوامل محیطی و زیستی میدانند.
تیک تقریباً در یک سوم موارد، پایه ژنتیک دارد، اما در برخی حالات ممکن است این عادت از طریق تقلید به دست آید.همچنین، مشخص شده است که رفتارهای تیکی در زمان فشارهای عصبی افزایش مییابد که این امر به "تیک عصبی" منجر میشود.
در صورتی که از وجود تیکهای عصبی در کودکتان رنج میبرید، نکات زیر را مدّ نظر داشته باشید:
کاهش فشار روانی
به لحاظ این که رفتارهای تیکی غالباً با فشار روانی تشدید میشوند، مواردی را در زندگی کودکتان جستوجو کنید که ممکن است منشأ ناراحتی یا نگرانی او باشند. مثلاً ببینید آیا او تلاش میکند که از تکالیف مدرسه و درسها عقب نمانند؟ آیا انتظارات ورزشی او بالاست؟
برای کاهش تنشهای احتمالی کودک و ایجاد آرامش و اطمینان در او، تا آنجا که ممکن است موقعیتهای فشارزا را از بین ببرید و با او مهربان باشید. تعداد تیکها اغلب با کاهش فشار روانی، تقلیل مییابند.
راههای درمان تیک عصبی
یکی از نکاتی که دربارة انواع تیکها حائز اهمیت است، نوع برخورد و نگاه عوام به آن است که باعث میشود، فرد مبتلا دچار احساس ناخوشایندی شود و خود را از انظار پنهان کند و در صورت افزایش بیش از حد این اختلال، حتّی در رفتارهای اجتماعی او نیز تأثیر بگذارد.
اگر افراد با نشانههای طولانیمدت تیک مواجه شدند، باید برای جلوگیری از اختلالات وسیعتر به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنند.
اولین روش، عدم توجه مستقیم به تیک ها میباشد که توسط خانواده اعمال میگردد و در صورت پایدار و مزمن بودن میتوان از روشهای غیردارویی از جمله Habit Reversal Training)HRT) آموزش معکوس کردن عادت که شامل ۵ مرحله میباشد استفاده نمود:
▪ توصیف و تکرار تیک در آینه
▪ پیدا کردن جزئیات تیک توسط درمانگر
▪ تمرین شناسایی اولین علامت رخداد تیک
▪ آنالیز موقعیتی که تیک در آن رخ میدهد
▪ آموزش پاسخ فیزیکال عکس توسط بیمار ۱ تا ۳ دقیقه
با آموزش این روش به کودک، بیمار میتواند علائم را تحت کنترل خود درآورد.
فرد مبتلا را دعوا و یا مسخره نکنید، به جای آن رژیم غذایی و یا شیوه زندگی او را تغییر دهید.
بیشتر تیک های عصبی به استرس و اضطراب ربط دارد. ایجاد آرامش از طریق ورزش های تنفس عمیق به مرور زمان این عارضه را برطرف خواهد کرد. عادت هایی مانند کشیدن گوش به علت خجالتی یا عصبی بودن به مرور زمان به تیک عصبی تبدیل می شود. بنا براین سعی کنید این عادت ها را رفع کنید.
گاهی اوقات این حالت ها بر اثر کمبود ویتامین و ماده معدنی مانند منیزیم در بدن ایجاد می شود. مصرف قرص های مولتی ویتامین می تواند در رفع این عارضه موثر باشد. اگر علت این عارضه مصرف داروی معینی است، با پزشک مشورت کنید تا داروها را تغییر دهد. تیک های مربوط به اضطراب، مسائل عاطفی و روحی یا حالت عصبی را می توان با درمیان گذاشتن استرس ها و مشکلات زندگی با فرد نزدیکی به حداقل رساند و گاهی نیز از بین برد.
باید تقویت کننده عصبی مانند سنبله طیب با عسل یک قاشق چایخوری صبح زود و گل بهار نارنج با عسل یک قاشق چایخوری اول مغرب مصرف کنند.چیزهای ترش و تندو تیز برایشان سم است و نباید مصرف شود.
نخستین کار این است که خودتان بخواهید آن را ترک کنید. سپس تاریخچه این عادت را دنبال کنید؛ اینکه از چه زمانی و چگونه این عادت شروع شده است و در چه مواقعی آن را انجام می دهید. این پیگیری و توجه باعث می شود تا راحت تر بتوانید آن را ترک کنید.
برای اینکه این تیپ عادت ها را کنار بگذارید، به طور مثال شکستن انگشتان دست، یک توپ نرم و منعطف در جیب خود بگذارید و هر زمان که می خواستید انگشتانتان را بشکنید، آن توپ را در دست بازی دهید.
روانشناسان تاکید میکنند چند علت عمده برای پرشهای ظریف عضلانی صورت شناخته شده است که میتوان خستگی زیاد، استرس و کمبود کلسیم را از جمله آنها دانست.حتی استرس موجب اختلالات جسمی چون ضربان قلب، اختلال در تنفس و گوارش و احساس دردهای استخوانی و جسمی میشود.
مرگ عزیزان، ستیزه و جدایی در کانون خانواده، ترس از بیکاری، نداشتن امکانات مناسب اجتماعی، شهرنشینی و سکونت در محلات پرجمعیت و ترافیک سنگین در راه خانه و محیط کار، همگی از عوامل استرسزا به حساب میآید.اصولا تیکهای عصبی با استرس و عوامل فشارآفرین آغاز میشود. با این حال، کمبود بعضی یونها مانند منیزیم در به وجود آمدن تیکها نقش دارد و برای پیشگیری از تیکهای عصبی از املاح معدنی باید استفاده کرد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
گوگل فناوری جدیدی را در اپلیکیشن مترجم خود به کار گرفته است که دقت ترجمههای آن را به طور قابلتوجهی افزایش میدهد.
بهتازگی اپلیکیشن مترجم گوگل (Google Translate app) به لطف یک فناوری جدید، ترجمههای دقیقتری از لغات و عبارات انگلیسی به ۸ زبان دیگر ارائه میدهد. این فناوری که با عنوان «ترجمه ماشینی عصبی -Neural Machine Translation» شناخته میشود؛ امکانی فراهم میآورد که یک جمله به جای ترجمه کلمه به کلمه، به صورت یکجا ترجمه شود. این فناوری برای ترجمه متن از زبان انگلیسی به ۸ زبان دیگر و از همین ۸ زبان به انگلیسی کاربرد خواهد داشت. در حال حاضر، ترجمه عبارات در میان این زبانها، تقریبا ۳۵ درصد حجم کل ترجمههایی را تشکیل میدهد که از طریق این برنامه انجام میشود.
ترجمه تمام یک جمله به صورت یکجا -ترجمه ماشینی عصبی- این امکان را فراهم میآورد که دستور زبان به عنوان بخشی از فرآیند ترجمه در نظر گرفته شود و ساختار جمله ترجمهشده با الگوی دستوری زبان مقصد مطابقت داده شود. این کار موجب میشود دقت ترجمههایی که کاربران این اپلیکیشن دریافت میکنند، بهبود یابد. بهعلاوه با گذشت زمان، خود این فناوری نیز بهبود خواهد یافت و قدرت بیشتری در ترجمه متنها بین زبانهای مختلف به دست خواهد آورد.
به نظر میرسد بزرگترین بهبودی که طی یک دهه اخیر در مترجم گوگل به وجود آمده، استفاده از فناوری ترجمه ماشینی عصبی است که ترجمه متنها از زبانهای فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، پرتغالی، چینی، ژاپنی، کرهای و ترکی استانبولی به انگلیسی و برعکس را پوشش میدهد. گوگل در نظر دارد کاربرد این فناوری جدید را به بیش از ۱۰۰ زبانی گسترش دهد که تحت پوشش نرمافزار کاربردی مترجم گوگل هستند.
طرح پژوهشی استفاده از سلولهای پیش ساز عصبی در درمان بیماران ایسکمی مغزی با همکاری دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه سبزوار و دانشگاه گوتینگن آلمان اجرایی شد.
در نشست مشترک ستاد توسعه علوم و فناوریهای سلولهای بنیادی با تیم دکتر تورستن داپنر از دانشگاه گوتینگن آلمان، طرح اثربخشی پیوند سلولهای پیش ساز عصبی پس از ایسکمی موضعی مغزی مورد بررسی قرار گرفت.
تیم دکتر تورستن داپنر از دانشگاه گوتینگن آلمان مطالعات وسیعی در زمینه سلولهای پیش ساز عصبی جهت بهبود بیماران دچار ایسکمی مغزی در دستور کار دارند و بر این اساس آزمایشات موفقی را در مدل حیوانی تجربه کرده و آمادهاند تا پس از طی کردن آزمایشات اثربخشی طولانی مدت در این مدلها که در حدود 3 سال به طول میانجامد شروع به کارآزماییهای بالینی در انسان کنند.
در این نشست گزارشی از طرح پژوهشی استفاده از سلولهای پیش ساز عصبی در درمان بیماران ایسکمی مغزی ارائه شد. این طرح در دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه سبزوار و با همکاری دانشگاه گوتینگن آلمان در حال اجرا است.
مهرپرور عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز در این نشست از نحوه برگزاری دومین سمپوزیوم سلولهای بنیادی و بیماریهای اعصاب که در زمستان سال جاری در بیمارستان فیروز گر تهران برگزار میشود، گزارشی ارائه داد.
بامداد – محققان آلمانی در حال تلاش برای ساخت یک سیستم عصبی هستند که به واسطه آن، ربات ها هم درد را حس می کنند. هدف از تلاش محققان دانشگاه لایبنیتس هانوفر این است که به ربات ها امکان دهند اشیایی را که می توانند به آنها صدمه بزنند، در محیط اطراف خود تشخیص دهند.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایرنا، برای مثال اگر بازوی ربات در یک دستگاه گیر کند، احساس درد ممکن است باعث شود که او برای رهاسازی خود تلاش کند، همان گونه که انسان به طور غریزی دست خود را از اشیاء تیز دور نگه می دارد. محققان با بیان این که درد یک سیستم حفاظتی است، می گویند که دوری از منبع درد به فرد کمک می کند آسیب نبیند و از این مکانیسم می توان در ربات ها نیز استفاده کرد، حتی اگر احساس درد آنها مانند انسان ها نباشد.
گرچه هدف اصلی این طرح، حفاظت بالقوه از آنها است، اما می تواند امنیت انسان ها را نیز بیشتر کند. در آینده، احتمالا شمار فزاینده ای از ربات ها شانه به شانه انسان ها مشغول کار می شوند. آموزش به آنها برای دوری از برخوردها و حوادث دردناک، احتمال وقایعی را همچون برخورد بازوی یک ربات غول پیکر با سر یک کارگر انسان کاهش می یابد.
محققان در جریان آزمایش ها، بازوی یک ربات را به حسگر کوچکی در نوک انگشت مجهز کردند و آن را با بافت مصنوعی شبیه ساختار پوست انسان پوشاندند. این حسگر در زمان تشخیص فشار و یا درجه حرارت بالا، احساسات درد را انتقال می دهد و حتی می تواند شدت درد را در مراتب ضعیف، متوسط و شدید طبقه بندی کند. این فناوری هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد اما اگر قرار باشد آنها به بخش بیشتری از زندگی انسان ورود کنند، تکمیل آن ضرورت پیدا می کند.
منبع:سایت علمی بیگ بنگ
نوشته ساخت ربات های مجهز به سیستم عصبی اولین بار در بامداد پدیدار شد.
به گزارش جام جم آنلاین ، افراد مبتلا به این اختلال دچار مشکل پرخوری هستند و پرخوری در این اختلال با افزایش اشتهای عادی متفاوت است. آنورکسیا و پرخوری عصبی در دختران شایعتر است، اما پرخوری دورهای در دختران و پسران به طور یکسان شایع است.
هم پرخوری دورهای و هم پرخوری عصبی با خوردن بسیار زیاد همراه است و فرد موقع خوردن، کنترل خود را از دست میدهد و در پرخوری عصبی افراد بعد از پرخوری، برای این که خود را از شر اضافه شدن وزنشان نجات دهند، خود را وادار به استفراغ کرده یا از داروهای ملین استفاده میکنند و به طور افراطی ورزش میکنند، اما افرادی که دچار پرخوری دورهای هستند از بالا آوردن و داروهای ملین برای کنترل وزن خود استفاده نمیکنند و ممکن است برای حل مشکلشان رژیم بگیرند، اما رژیم آنها معمولا افراطی یا ناسالم است و تلاش آنها برای دنبال کردن روشهای تغذیه سالم معمولا کوتاه مدت و ناموفق است.
علائم پرخوری وسواسی عبارتند از:
ـ غالبا مقدار بسیار زیادی غذا را به طور مکرر مصرف میکنند.
ـ حملههای خوردن بیش از دوبار در هفته و حداقل به مدت شش ماه وجود دارد.
ـ بسیار سریع میخورند و موقع کارها (مثل تماشای تلویزیون، انجام تکالیف مدرسه یا حتی صحبت کردن با تلفن) به خوردن ادامه میدهند.
ـ با این که احساس سیری میکنند، اما دست از خوردن نمیکشند.
ـ معمولا دچار اضافه وزن هستند یا چاقاند و مقدار کالریای که مصرف میکنند از مقدار کالریای که میسوزانند بیشتر است.
ـ احساس بدی نسبت به خود و اندامشان دارند و از چاق بودنشان ناراحت هستند.
ـ در مورد توقف خوردن کنترل ندارند.
ـ آرزو دارند اندام متناسبی داشته باشند و چاقی به آنها استرس میدهد.
ـ هنگام عصبانیت یا استرس به طور افراطی میخورند و خوردن برای آنها لذتبخش است.
ـ پس از خوردنهای افراطی دچار عذاب وجدان و افسردگی میشوند.
ـ اعتماد به نفس پایینی دارند و از بیان رفتارهای غیرقابل کنترل خود در مورد خوردن اجتناب میکنند.
برای درمان لازم است علائم و مدت زمان ابتلا و علل ابتلا شناسایی شود. مداخلات پزشکی و دارویی متخصص تغذیه به فرد کمک میکند مشکلات فیزیولوژیک خود را برطرف کند. و درمانها در حوزه روانشناختی هم به صورت انفرادی و هم درمانهای گروهی اثر بخش است.
در حوزه فردی تکنیکهای کاهش استرس و درمانهای شناختی برای کاهش افسردگی و افکار ناکارآمد و بیمارگون و ارتقای اعتماد به نفس به فرد کمک میکند خودکنترلی بیشتری پیدا کند و الگوهای صحیح خوردن را جایگزین رفتارهای افراطی و غلط کند.
همچنین آگاهی و همراهی اعضای خانواده و اجتناب از سرزنش فرد مبتلا به اختلال، جزو عوامل تسهیلکننده برای درمان است.
دکتر مهرنوش دارینی
روانشناس و مشاور
چگونه می توان تیک های عصبی را درمان کرد؟در کودکی بسیار شایعاند و معمولا پس از یک سال (اغلب طی چند هفته) خود به خود بهبود می یابند و عمدتا نیاز به درمان ندارند. تیک های حرکتی معمول که اغلب در حدود 5/3سالگی شروع می شوند ،به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. 75 درصد از کودکان،
این نوع تیک را در عرض 6 ماه پشت سر می گذارند. اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه، نادیده گرفتن آن اسـت. هیچ گاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید. شما می توانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روش های پیشگیرانه،
به کودکان تان کمک کنید، ولی تیک های گذرا نباید در برنامه کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرد. تیک های مزمن: اگر تیک بیش از 12ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می شود. تیک های مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهیچه در آن ها بیش از حد و بسیار شدید اسـت.
این تیک ها مشخصاً به صورت حمله های دورهای هستند و غالباً شدت آن ها ماه به ماه، روز به روز یا حتی ساعت به ساعت تغییر می کند. در حقیقت رفتار تیکی ممکن اسـت برای هفته ها یا ماهها کاملاً محو، اما دوباره ظاهر شود. ممکن اسـت در هر سنی پدیدار شوند،
اما اغلب در کودکی شروع می شوند. درمان در اکثر موارد لازم نیست. باید به بیمار توضیح داد که این اختلال اهمیتی ندارد. تیک های ساده یا متعدد مداوم: معمولا از کودکی یا نوجوانی و قبل از 15سالگی آغاز می شود. در بسیاری از موارد تیک های موردی روی می دهد،
اما بهبود کامل در خاتمه نوجوانی رخ می دهد. سندرم تیک های حرکتی و صوتی متعدد مزمن: این سندرم به نام پزشک فرانسوی ای که نخستین بار این بیماری را توصیف کرد، “سندرم ژیل دولا توره” نامیده می شود. این اختلال معمولا همراه با تحریک پذیری و وسواس اسـت که می تواند موجب رانده شدن فرد از اجتماع شود .
استرس و فشارهای عصبی برای بدن ما می تواند مفید باشد و به قول معروف هرچیزی که مرا نکشد می تواند نیرومندترم کند. امروزه، به عقیدۀ عموم، استرس امری بد و اجتنابناپذیر اسـت. اما، در میانۀ قرن بیستم، نظریهپردازان معتقد بودند که مقدار کمی استرس خوب اسـت.
کتاب جذاب و خواندنی یان رابرتسون، «آزمون استرس»، سراسر داستانهایی علمی و شاهدی اسـت بر این گفتۀ نیچه: آنچه مرا نکشد نیرومندترم میکند.سؤال اصلی رابرتسون این اسـت: آیا میشود خود را طوری تربیت کنیم که بیشتر شبیه نیچه باشیم و با استرسهای زندگی قدرتمندانه روبهرو شویم؟
استرس بیماری همهگیر روانشناختی عصر ماست و دیگر بهندرت به یاد میآورند که این واژه در معنای امروزی خود، ابتدا، تنها بهصورت یک استعاره به کار میرفته اسـت. پیش از نیمۀ قرن بیستم، «استرس» اصطلاحی در فیزیک و مهندسی محسوب میشد و برای توصیف فشاری به کار میرفت که نیروهای بیرونی بر مادهای مانند چوب یا فلز وارد میکردند.
سپس زیستشناسی این واژه را وام گرفت و برای توصیف واکنش هورمونی مکانیکی به محرکها به کار برد.به گزارش پارس ناز اما کاربرد «استرس» در فیزیک نیز خود اقتباسی استعاری از قدیمیترین تعریف ثبتشدۀ این واژه بود، یعنی سختی یا فلاکت. طبق واژهنامۀ انگلیسی آکسفورد واژۀ stress (استرس) احتمالاً در «distress» (پریشانی) ریشه دارد.
امروزه، به عقیدۀ عموم، استرس امری بد و اجتنابناپذیر اسـت. اما، در میانۀ قرن بیستم، نظریهپردازان اولیه دریافتند که مقدار کمی استرس خوب اسـت و میتواند نیروبخش و مشوق باشد. ازاینرو هانس سایلی، متخصص غدد، تمایزی میان «eustress» (استرس خوب) و «distress» (استرس بد) قائل شد.
در اصل، تفاوت میان استرس خوب و بد در خودِ استرسهای بیرونی نیست، بلکه در چگونگی واکنش انسان یا دیگر حیوانات به آن اسـت.آنطور که هملت به روزنکرانتس میگوید: «هیچ چیزی خوب یا بد نیست، تفکر ماست که خوب یا بد را میسازد.» یان رابرتسون، روانشناس و عصبپژوه، در کتاب بسیار جذاب و خواندنی خود تسلی افراطی مشهوری را که نیچه عرضه میکرد،
بیان میکند: آنچه مرا نکشد نیرومندترم میکند. سؤال اصلی رابرتسون این اسـت: آیا میشود خود را طوری تربیت کنیم که بیشتر شبیه نیچه باشیم و با استرسهای جزئی و جدی در زندگی قدرتمندانهتر روبهرو شویم؟وی ابتدا از دریچۀ یک شرححال علمی دوستداشتنی به این پرسش میپردازد و اشاره میکند
که اولینبار در دهۀ ۱۹۸۰ شواهدی کشف شدند که نشان میدادند مغز «سختافزار» نیست بلکه در واکنش به تجربهای جدید، از لحاظ فیزیکی، تغییر میکند. (این پدیده را اکنون انعطافپذیری عصبی مینامیم.) رابرتسون مینویسد: «این کشف مرا سردرگم کرده بود. نرمافزار تجربه میتواند سختافزار مغز را بازمهندسی کند.»
(احتمالاً این مسئله به همین اندازه هم تعجبآور بوده زیرا، در آغازِ امر، استعاراتِ رایانهای به شکلی نامناسب در زیستشناسی انسانی به کار میرفتند.)رویداد بعدی زمانی بود که معلوم شد عملکرد ژنها در بدن نیز در واکنش به محرکهای محیطی، شامل محرکهای استرسزا، تغییر میکند.
چنین کشفیاتی رابرتسون را به این اعتقاد رساند که «همه میتوانند یاد بگیرند ذهن و احساسات خود را کنترل کنند» و اینگونه «استرس را در محدودۀ خود به یک مزیت تبدیل کنند.»راهبردهای تحقق این امر بدین شرح هستند: به خودتان یادآوری کنید که خلبان خودکار را متوقف کنید، صاف بنشینید («حالت صافْ حالت انگیختگی را در مغز افزایش میدهد»)؛ روی کاری که انجام میدهید تمرکز کنید
(«یک ذهن سرگردان همیشه ناشادتر از ذهنی اسـت که روی کاری که انجام میدهد متمرکز اسـت، حتی اگر آن کار بسیار طاقتفرسا باشد»)؛ احترام به خودتان نیز مفید اسـت، همانطور که گروه اسـتِیپل سینگرز در ترانۀ «به خودت احترام بگذار» توصیه میکنند؛ سعی کنید نگران نباشید، زیرا «ظاهراً استرس…
نانگرانها را بهسوی نقطۀ شیرین۱ اجرا سوق میدهد و نگرانها را از آن خارج میکند.» این نظرات خوباند اما موضوع اصلی این اسـت که چطور باید آنها را تحقق بخشید.هشدارِ نگران نباشید تنها سبب میشود نگرانهای عادتیْ نگرانتر شوند زیرا حالا بیش از هر چیز دیگر نگرانِ نگرانبودن خود هستند.
پیشنهاد رابرتسون برای کمک به حل چنین مشکلاتی این اسـت که افراد بیاموزند برداشت همیشگی خود از علائم فیزیولوژیکی خاص (تپش قلب، تعریق و مانند آن) را تغییر دهند و مثلاً به خود بگویند: «من هیجانزدهام و نه مضطرب.»اینها به شکلی دقیق و صریح [در کتاب] توضیح داده شدهاند.
رابرتسون مطالب خود را با ارائۀ داستانهایی تبیین میکند، داستانهایی دربارۀ تصادفات رانندگی، زمینلرزه، اینکه چرا اهالی هنر در زمان روبوسی سر خود را بهسمت راست خم میکنند، و ماجرای بیمارانی با مشکل خشم افراطی؛ سپس، با آگاهیای آمیخته با دقت و همفکری، نظرات پیچیدۀ علمی را به بحث میگذارد.
وی به برخی مطالعات دربارۀ تصویر عصبی اشاره میکند اما تأکید دارد که شواهد روانشناسی بالینی و سایر حوزهها نیز به همان اندازه ارزشمند هستند.
یکی از نتایج که در قالبی زیبا عرضه میشود این اسـت که یادگیری «نوعی جراحی مغز و اعصاب» اسـت. (شاید در اینجا نیز نشانهای از این تصور دیده شود که هر چیز مربوط به عصبْ معیاری محکم برای حقیقت تجربۀ انسانی اسـت، اما در فضای فعلی میتوان از این نشانه چشمپوشی کرد.)
نتیجه این اسـت که افراد بهبودپذیری که در مقابل تلخیهای زندگی این جملۀ بکت را به کار میبرند که «نمیتوانم ادامه دهم. ادامه میدهم»۲ همانهایی هستند که قادرند میان نظرات «نزدیک شدن» و «دوری کردن» تعادلی سازنده برقرار کنند.
(وی هوشمندانه متذکر میشود که دوری کردن میتواند سازنده باشد: چه دوری کردن از اهداف خودِ قبلی پس از اتفاقی سهمگین که زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد و چه دوری کردن از الگوهای معمول تفکر در جستوجوی راهکارهایی خلاقانه.) رابرتسون مراقب اسـت که زیادی خوشبین یا احساساتی نشود: استرس را نمیتوان همیشه به شکلی مثبت تفسیر کرد،
بهویژه در خصوص افرادی که حس میکنند قادر به کنترل زندگی خود نیستند.شعار نیچه تنها دربارۀ بدبختیهایی صدق میکند که «خیلی جدی» نیستند. اما بههرحال، پیام وی، که تمرین متمرکز میتواند روش کار ذهن انسان را (درون محدودیتهای خود) تغییر دهد، پیامی الهامبخش و پیشبرنده اسـت.
این اعتقاد قدمت زیادی دارد. همانطور که فیلسوف رواقی اپیکتت سالها قبل گفته بود: «بدانید که واژگان زشت یا پرخاشگریها بهخودیخود بیحرمتی نیستند، بلکه این قضاوت شماست که از آنها بیحرمتی میسازد. پس هر گاه کسی شما را به خشم میآورد، بدانید فکر خودتان اسـت که خشمتان را برانگیخته اسـت.
پس تلاشتان این باشد که نگذارید احساساتْ شما را از کوره به در برند. زیرا اگر زمان را به دست بگیرید و کمی مکث کنید، راحتتر میتوانید خود را مهار کنید.» در زمانۀ ما، بنیانگذاران درمانهای شناختی مدرن مانند سی.بی.تی۳ -که مهارتهای آن شالودۀ بخش مهمی از توصیههای رابرتسون اسـت- خود، آگاهانه از رواقیها الهام میگیرند. اینگونه اسـت که دانش مدرن بار دیگر فلسفۀ باستان را تصدیق میکند.
چند سال پیش در یک روز دلپذیر پائیزی، همسر الان من ( نمی دانم بعد از آن ماجرا چرا باز قصدش برا ازدواج با من تغییر نکرد ) مرا کنار جاده منتظر نگه داشت، از دیدن یک مسابقه می آمدیم و من به شدت گرسنه بودم.
واکنش من به این انتظار خیلی بدتر از آن چیزی بود که فکرش را می کنید، اصلا زنانه یا متمدنانه نبود! حتی دیگر نمی خواهم حرف هایی که زده شد را دوباره اینجا تایپ کنم. در نهایت فقط یک همبرگر و سیب زمینی سرخ کرده توانست دیو درونم که بیدار شده بود را دوباره بخواباند.
حساسیتی که عاملش گرسنگی است برای چیست؟ شما هم وقتی گرسنه هستید عصبی می شوید؟
سه شاخص اصلی وجود دارد که به بد اخلاق شدنمان هنگام گرسنگی کمک می کند.
1- وقتی غذا می خوریم کربوهیدرات ها به قند های ساده شکسته می شوند، که یکی از آنها گلوکز است. درست بعد از یک وعده، سطح گلوکز در خونمان بالا می رود. با گذشت زمان گلوکز خون افت می کند. در نهایت اگر این مقدار به اندازه کافی افت کند، بدن آن را به عنوان عامل تهدید کننده جان شناسایی می کند. برخلاف دیگر ارگان ها که پشتیبانی انرژی دارند، مغز تنها از گلوکز به عنوان سوخت استفاده می کند، بنابراین به یک منبع مداوم نیاز دارد. در واقع جدای اینکه مغز تنها 2 درصد از توده بدن را در بر گرفته اما تخمین زده شده 20 تا 23 درصد از انرژی که در طول روز دریافت می کنید توسط مغز مصرف می شود. حتی هنگام استراحت، سطح گلوکز پایین به مغز این پیام را می رساند که جانت در خطر است همین حالا وارد عمل شو!
2- در دیگر ارگان های ما، گلوکز پایین باعث افزایش ترشح هورمون هایی می شود که گلوکز در بدن را افزایش می دهند. در میان این هورمون ها اپی نفرین و کورتیزول، مه در غدد آدنال سنتز می شوند وجود دارند. هر دوی اینها هورمون های استرس هستند، و هنگامی ترشح می شوند که بدنتان تهدیدی دریافت کند، مثل زمانی که یک شیر دنبالتان کند و یا استاد ناگهان اعلام کند که می خواهد امتحان بگیرد، همه اینها برای تغییر خلق و خو یک فرد کافیست نه؟
3- اینطور که فهمیده شده گرسنگی و عصبانیت توسط ژن های یکسانی کنترل می شوند. یکی از این ژن ها پروتئینی تولید می کند با نام نوروپپتید وای (neuropeptide Y )، که نه تنها رفتار خوردن را تحریک می کند، بلکه خشم و پرخاشگری را نیز تنظیم می کند. خلاصه بگویم، فکر کنم بعد از آن مسابقه نوروپپتید وای بدنم خیلی خیلی بالا بود!
منبع: سایت دکتر کرمانی
انتقال دهنده عصبی سروتونین در مغز ترشح می شود و نقش زیادی در انواع اعضای بدن از جمله ایحاد احساس سیری و گرسنگی و کارکرد حافظه انسان دارد. کاهش سطح سروتونین مغز در خیلی چیزها از اشتها گرفته تا چرخه خواب، حافظه و روحیه تاثیر گذار است. پس بیایید با این چند روش سطح این نوع انتقال دهنده عصبی را افزایش دهیم.
دریافت تریپتوفان بیشتر
در ابتدا باید کمی درباره تریپتوفان بدانید. تریپتوفان آمینو اسیدی است که در تولید سروتونین نقش مهمی دارد. بنابراین اگر دریافت این نوع آمینواسید را از طریق برنامه های غذایی افزایش دهید روزهای شادتری خواهید داشت. بهترین غذاها برای این منظور گوشت، تخم مرغ و لبنیات است. اگر گیاهخوار هستید می توانید آجیل و تخمه مصرف کنید.
ماساژ
تحقیقاتی در رابطه با تاثیر ماساژ بر تغییر شیمی بدن انجام شده و نشان داده است که افزایش سروتونین در جلسه اول به دلیل کاهش ۳۰ درصدی کورتیزول در بدن به اوج خود می رسد. وقتی هورمون کورتیزول زیادی در بدن جریان داشته باشد مغز نمی تواند به اندازه کافی هورمون سروتونین تولید کند.
دریافت ویتامین B
تمام ویتامین های خانواده B حس خوبی در بدن ایجاد می کنند. اما ویتامین های B6 و B12 در تولید سروتونین نقش بسیار کاربردی و مهمی دارند. ثابت شده است که مکمل های B قادر هستند افسردگی را درمان کنند.
دریافت نور خورشید
هر زمان که زیر آفتاب هستید مغز شروع به تولید سروتونین می کند حتی اگر هوا ابری باشد. طوری برنامه ریزی کنید که حداقل در روز ۲۰ الی ۳۰ دقیقه بیرون از خانه باشید.
افزودن منیزیم به برنامه غذایی
منیزیم تنها در تولید سروتونین نقش ندارد بلکه فشار خون و عملکردهای عصبی را نیز کنترل کند. مکمل های منیزیم بیماران افسرده را نیز می تواند درمان می کند. در رابطه با غذاها سبزیجات سبز تیره، ماهی، موز و لوبیا نیز سرشار از منیزیم هستند.
مثبت بودن
تنها عوامل خارجی مثل رژیم و محیط نیستند که در افزایش سطح سروتونین تاثیر می گذارند بلکه با تغییر نگرش به زندگی نیز می توان سطح انتقال دهنده های عصبی را در بدن افزایش داد. چیزهایی که باعث می شوند به خودتان و دنیای اطراف تان احساس خوبی داشته باشید را کشف کنید. به عنوان مثال با کسانی که دوستشان دارید ارتباط برقرار کنید، ساعاتی را به سرگرمی های تان بپردازید و خیلی چیزهای دیگر…
کاهش مصرف قند
یکی از مهم ترین نشانه های کمبود سروتونین در بدن میل به غذاهای شیرین است. زیرا برای تولید برخی از ترکیبات سروتونین، انسولین مورد نیاز است. متاسفانه این افزایش مصرف قند اثراتی منفی به جا می گذارد و روحیه را از بین می برد. خودتان را از بیماری هایی مثل دیابت و بیماری های قلبی محافظت کنید و برای افزایش سروتونین روش های سالمی را به کار ببرید.
مدیتیشن
در تمام مسائل مربوط به سلامتی مدیتیشن نقش مهمی دارد. در تمام تمرین های مدیتیشن سطح سروتونین افزایش پیدا می کند. از طرفی مدیتیشن با هورمون های استرس مبارزه می کند بنابراین نه تنها باعث شادی می شود بلکه التهاب را در بدن از بین می برد.
ورزش
هر نوع فعالیتی که باعث پمپاژ قلب شود سطح سروتونین را بالا می برد و اندورفین نیز به همراه آن حس خوبی در شما ایجاد خواهد کرد. به ورزش های مورد علاقه تان فکر کنید. مثلا کمی پیاده روی کنید یا در کلاس رقص شرکت کنید یا ایروبیک و یا هر ورزش دیگر…
دریافت ویتامین C
شاید نقش ویتامین C در تولید سروتونین به اندازه ویتامین B نباشد اما می تواند ارتباط عمیقی با روحیه داشته باشد. ویتامین c دارای خواص ضد افسردگی طبیعی است و کسانی که ویتامین C مورد نیاز بدنشان را تامین می کنند شادتر از دیگران هستند. این می تواند به دلیل نقش این ویتامین در تولید انتقال دهنده های عصبی مثل دوپامین و اپی نفرین باشد.
که هر دوی این ها باعث ایجاد حس خوب در شما می شوند. غذاهای سرشار از ویتامین شامل پرتقال، فلفل دلمه ای، گوجه فرنگی و سبزیجات برگ دار هستند.
شاید تصور کنید، شب ادراری از شایع ترین و آزار دهنده ترین مشکلات دستگاه ادراری و بویژه مثانه است، اما خوب است بدانید، مثانه عصبی (نوروژنیک) از اختلالات عصبی عضلانی است که نه تنها از شیوع بالایی برخوردار است، بلکه ممکن است تحت تاثیر بیماری هایی چون ام اس، دیابت، تومور نخاع، قطع نخاع، دیسک کمر و گردن، دمانس (زوال عقل) و پارکینسون بروز یابد .با دلگرم همراه باشید.
مشکلات ناشی از ابتلابه مثانه عصبی، بسیار وسیع تر از بی اختیاری ادرار و ممکن است به عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیه ها، اختلالات جنسی و یبوست نیز منجر شود.
با این تفاسیر چرا و در چه شرایطی اعصاب مثانه دچار اختلال می شود؟
دکتر مهری مهراد، جراح و متخصص اورولوژی و فوق تخصص مثانه در پاسخ جام جم با بیان این که مثانه نوروژنیک یا عصبی، اختلالی است که به صورت مادرزادی یا اکتسابی بروز پیدا می کند، می گوید: در برخی افراد، عصبی که از نخاع به مثانه وارد می شود، به صورت مادرزادی دچار اختلال و در نهایت، فرد دچار اختلال عملکرد مثانه می شود یعنی دچار بی اختیاری ادرار و دیگر مشکلات سیستم ادراری می شود.
ابتلابه مثانه نوروژنیک چه مادرزادی باشد، چه اکتسابی، احتمال عفونت ادراری، عفونت مثانه، کلیه و آبسه کلیوی وجود دارد . مشکلات ناشی از ابتلا به مثانه عصبی، بسیار وسیع تر از بی اختیاری ادرار و ممکن است به عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیه ها، اختلالات جنسی و یبوست نیز منجر شود.
به گفته دکتر مهراد، مثانه نوروژنیک می تواند مادرزادی باشد، یعنی نوزاد با سیستم اختلال مثانه عصبی یا اختلال در تکامل ستون فقرات به دنیا می آید. در چنین شرایطی، سیستم ادراری تکامل پیدا نمی کند یا نوزاد با اختلال در توده اسکلتی عضلانی انتهای نخاع به دنیا می آید .
این متخصص می گوید: مثانه این بچه ها همیشه یا تا مدتی، همراه با مشکلات مثانه نوروژنیک است که باعث می شود مثانه به طور طبیعی تخلیه نشود. کودکانی که چنین مشکلی دارند گاهی دچار بی اختیاری ادرار می شوند. بعلاوه مشکل تخلیه ادرار در نوزادان و کودکان که تنگی مجرا یا مشکلی در مسیر مجرای ادرار دارند، ممکن است حاد شود .
وی به والدین چنین کودکانی هشدار می دهد: نوزادانی که موقع ادرار جیغ می زنند و ادرارشان بخوبی دفع نمی شود، باید تحت معاینه متخصص اورولوژی قرار بگیرند. بزرگسالانی که ادرارشان دیر می آید یا احساس می کنند تغییری در دفع ادرار دارند یا ادرارشان سخت می آید نیز باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنند.
درمان دیسک کمر و گردن و نیز تومور نخاع نباید به تاخیر بیفتد چرا که می تواند به مثانه نوروژنیک منجر شود .
این فوق تخصص مثانه با بیان مطالب فوق تاکید می کند: انسداد طولانی پروستات در آقایان نیز منجر به بروز این عارضه می شود. هر نوع بیماری که روی سیستم اسکلتی و نخاعی و سیستم عصبی مثانه اثر بگذارد، منجر به بروز این عارضه می شود . مثانه نوروژنیک ممکن است همراه با مشکلات جنسی و یبوست نیز باشد چرا که به واسطه این عارضه، عضلات کف لگن دچار اختلال می شود.
مثانه نوروژنیک با توجه به عوارض و از طریق آزمایش خون و ادرار، سیستوسکوپی و اولتراسوند یا سی تی اسکن قابل تشخیص است.دکتر مهراد با بیان این که مثانه نوروژنیک دارای درمان دارویی و جراحی است، خاطر نشان می کند: گاهی لازم است مبتلایان برای درمان به خودشان سوند بزنند تا برگشت احتمالی ادرار به کلیه ها آسیب نزند ولی معمولاعلائم بیماری با مصرف دارو از بین می رود.
بتازگی روش نوینی برای جراحی مطرح شده که با الکترود، انتهای نخاع تحریک می شود تا ادرار بتواند به طور طبیعی دفع شود .به همین علت، درمان مثانه نوروژنیک نیاز به همکاری نورولوژیست ها، جراح اعصاب و اورولوژیست ها دارد.
درمان مثانه عصبی
دیابتی ها در خطر مثانه عصبی
مثانه نوروژنیک یکی از عوارض دیابت است که زنان را بیشتر از مردان گرفتار می کند.بیماران دیابتی علاوه بر این که باید قندخونشان را کنترل کنند، لازم است مراقب عوارض این بیماری از جمله قطع پا، مشکلات بینایی، حملات قلبی عروقی و نارسایی کلیوی باشند. اختلالات کلیوی ناشی از این بیماری ممکن است منجر به ایجاد مثانه نوروژنیک شود.
آنچه ممکن است در بیمار دیابتی اتفاق بیفتد، این است که این بیماری بر سیستم عصبی خودکار مثانه و مجاری ادراری اثر می گذارد و کار آن را مختل می کند. با ایجاد این اختلال، حس پر شدن مثانه دچار اشکال می شود و فرد احساس می کند ادرار کمتری دارد در حالی که مثانه اش پر است. بنابراین دیرتر برای تخلیه ادرار می رود. با پیشرفت این اختلال، عضلات مثانه بخوبی منقبض نمی شوند تا ادرار را کامل خالی کنند و در نتیجه مقداری ادرار در مثانه باقی می ماند.
ضروری است بیماران دیابتی با مشاهده عوارضی چون نشت ادرار، عدم تخلیه کامل مثانه، جریان ضعیف ادرار، کاهش دفعات تخلیه ادرار و عفونت دستگاه ادراری، پزشک خود را در جریان بگذارند.
گردآوری شده ی مجله اینترنتی دلگرم
مرجان امینی