آشنایی با انواع نوشیدنی و خواص آنها

کاهش مصرف آب و نهایتا کاهش آب دریافتی بدن باعث بروز اختلالاتی در بدن می‌شود. مصرف روزانه آب برای عملکرد صحیح بدن، مانند دفع مواد زائد از بدن، تنظیم دما و پیشگیری از یبوست لازم است.

انواع نوشیدنی‌ها

- آب‌های قابل شرب: آب لوله کشی تصفیه شده بهترین و سالم‌ترین نوشیدنی است که پایه تمام نوشیدنی‌ها از آن است. آب معدنی که آبی است زلال و شفاف که محتوی املاح معدنی خاص، عناصر کمیاب و دیگر ترکیبات مشخص می‌باشد و باید از منابع طبیعی مانند چشمه و نقاط حفاری شده از سفره‌های آب زیرزمینی بدست آید و کلیه اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از هرگونه آلودگی یا تاثیرات خارجی روی کیفیت آن انجام شود. مصرف آب معدنی برای نوزادان و کودکان کمتر از هفت سال و همچنین برای تهیه شیر خشک مناسب نیست.

- شیر: ترکیب شیر در انواع مختلف پستانداران متفاوت و مطابق با نیازهای تغذیه‌ای نوزاد دام است. عمده‌ترین منبع تولید شیر در دنیا شیر گاو است. تعادل و تنوع مواد مغذی در شیر باعث شده که با مصرف یک لیوان از آن در روز بتوان بخش عمده‌ای از مواد ضروری مورد نیاز بدن را تامین کرد. ۸۷ درصد شیر را آب، ۳. ۵ تا چهار درصد پروتئین، ۳. ۵ درصد لاکتوز یا قند شیر، ۴. ۷ درصد املاح و ۰. ۸ درصد باقی مانده را ویتامین‌ها تشکیل می‌دهند. پروتئین موجود در شیر منبع مهمی در تامین پروتئین روزانه به حساب می‌آید به طوری که نیم لیتر شیر ۲۰ تا ۲۵ درصد از کل پروتئین مورد نیاز روزانه افراد بالغ را تامین می‌کند و حاوی مقادیر قابل توجهی از تمام اسیدهای آمینه ضروری بدن است. مصرف دو تا سه واحد شیر یا فرآورده‌های آن حدود ۱۰۰ درصد از کل نیاز روزانه بالغین به کلسیم را برآورده می‌کند. دریافت کافی کلسیم در برنامه غذایی روزانه برای پیشگیری از پوکی استخوان ضروری است.

انواع شیر

- شیرهای کم چرب، معمولی و پرچرب: درصد چربی موجود در شیر بسته به نیاز تغذیه‌ای افراد خاص متفاوت است. افراد باید با توجه به نیازهای تغذیه‌ای خود یکی از انواع شیر را انتخاب کنند. امروزه شیر با نسبت درصدهای متفاوت چربی در بازار موجود است. مقدار چربی شیر استاندارد یا شیر معمولی در ایران ۲. ۵ درصد است. شیر کم چرب حدود یک درصد و شیر پرچرب با شیر کامل حدود ۳. ۳ درصد چربی دارد. چربی شیر حاوی ویتامین‌های محلول در چربی مثل ویتامین آ، کلسترول و اسیدهای چرب اشباع است. ویتامین موجود در شیر برای رشد کودکان بسیار حائز اهمیت است.

طبق آخرین توصیه سازمان جهانی بهداشت ۲۵ تا ۳۰ درصد از کل انرژی دریافتی روزانه افراد بالغ می‌تواند از روغن و چربی تامین شود که این مقدار شامل چربی شیر و لبنیات نیز می‌شود. مصرف شیر کم چرب مخصوصا برای افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت و افراد چاق به جای شیر معمولی توصیه می‌شود. به خاطر داشته باشید یک لیوان شیر (۲۴۰ میلی لیتر) در صورت پرچرب بودن ۱۵۰ کیلوکالری، در صورت داشتن چربی معمولی ۱۲۰ کیلوکالری و در صورت کم چرب بودن ۱۰۲ کیلوکالری تولید خواهد کرد.

- شیر کم لاکتوز: به طور طبیعی حساسیت به قند شیر (لاکتوز) در برخی از بزرگسالان وجود دارد. این حساسیت در اثر عدم ترشح آنزیم لاکتاز در روده انسان به وجود می‌آید. عدم تحمل لاکتوز یا حساسیت به قند شیر در اثر عدم هضم لاکتوز و باقیماندن آن در دستگاه گوارش و سپس تخمیر توسط باکتری‌های روده بزرگ موجب تولید گاز و اسید در لوله گوارش و بروز عوارض گوارشی مانند دل درد و تهوع می‌شود. اگر فردی دچار این عارضه است می‌تواند از سایر فراورده‌های شیری مثل ماست استفاده کند. همچنین اگر شیر قبل از مصرف گرم شود و یا هر روز به مقدار کم مصرف شود و به تدریج به مقدار آن اضافه شود، دستگاه گوارش آنزیم لاکتاز را تولید می‌کند و تحمل نسبت به شیر ایجاد خواهد شد.

امروزه با تغییر در فرمولاسیون شیر تولید شیر کم لاکتوز یا حتی بدون لاکتوز می‌سر شده است. خوشبختانه این فراورده در کشور ما نیز تولید می‌شود. شیر کم لاکتوز به راحتی قابل هضم است و برای تمام افراد جامعه مناسب است. در این فراورده قند لاکتوز به قندهای ساده تبدیل شده است و به همین دلیل دارای طعم شیرین است.

- شیر غنی شده: غنی‌سازی شیر یعنی افزودن یک یا چند ریز مغذی به شیر که با هدف مغذی کردن آن و مصرف توسط گروه‌های خاص که در معرض کمبود ریزمغذی‌ها قرار دارد، انجام می‌شود. غنی‌سازی شیر با ویتامین‌های آ، د، ب و املاحی مانند کلسیم و فسفر انجام می‌شود. در هر کشوری بسته به نوع کمبودهایی که در مردم وجود دارد، ‌نوع و مقدار ویتامین‌ها و یا املاح اضافه شده به شیر تعیین می‌شود. در کشور ما غنی‌سازی شیر با ویتامین «D» انجام شده است. با مصرف یک لیوان شیر غنی شده با ویتامین D تا ۲۵ تا ۳۰ درصد نیاز افراد به این ویتامین برآورده می‌شود.

- شیر طعم دار: به منظور ایجاد تنوع و تطابق با ذائقه مصرف کنندگان مختلف شیرهای طعم دار تهیه شده‌اند. شیر کاکائو و شیرهای با طعم میوه از انواع این فراورده‌ها هستند که با اضافه کردن افزودنی‌های مجاز نظیر پودر کاکائو، شکر، کنسانتره یا آب میوه دارای کالری بیشتری است.

- شیرهای پاستوریزه: پاستوریزاسیون از نظر صنعتی یعنی حرارت دادن شیر در دمای ۷۱ تا ۷۴ درجه سانتیگراد به مدت ۴۰ ثانیه یا ۸۵ درجه سانتیگراد به مدت ۱۵ تا ۲۰ ثانیه، این دما برای از بین بردن میکروب‌های بیماری‌زا و کاهش بار میکروبی شیر مناسب است. شیر تولید شده با این روش باید در شرایط حمل زنجیره سرد منتقل و توزیع شود و مدت ماندگاری آن در یخچال سه تا چهار روز است.

- شیرهای استریلیزه: استریلیزاسیون از نظر صنعتی یعنی حرارت دادن شیر در دمای ۱۱۰ تا ۱۲۰ درجه سانتیگراد به مدت ۱۰ تا ۳۰ دقیقه یا در دمای ۱۳۵ تا ۱۵۰ درجه سانتیگراد به مدت چند ثانیه، این دما برای از بین بردن کلیه میکروب‌های بیماری‌زا و غیر بیماری‌زا مناسب است. شیری که تحت این شرایط تهیه می‌شود مدت ماندگاری حدود چهار تا شش ماه نیازی به حفظ زنجیره سرد ندارد ولی به محض باز شدن پاکت شیر باید در یخچال نگهداری شده و طی مدت سه تا چهار روز مصرف شود.

- نوشابه‌های گازدار: تهیه نوشابه‌های گازدار ترکیبی از آب، مواد رنگی و طعم دهنده‌ها و گاز کربنیک یا دی اکسید کربن خوراکی است. مصرف مستمر آن‌ها به دلیل وجود مواد رنگی و گاز کربنیک سبب بروز اختلالاتی مانند پوکی استخوان، ‌کهیر، عوارض تنفسی، گوارشی و رفتاری می‌شود. از طرفی قند موجود در این نوشابه‌ها موجب افزایش وزن، چاقی و عوارض ناشی از آن مانند دیابت، بیماری‌های قلب و عروق و... پوسیدگی دندان بویژه در کودکان و نوجوانان می‌شود. لذا از مصرف مداوم این نوشیدنی‌ها باید خودداری شود. سود سرشار از تهیه این نوشیدنی‌ها باعث تولید انواع این نوشابه‌ها شده به طوری که تبلیغات غیرواقعی و ظاهر فریب باعث جلب مشتری‌های بسیار خصوصا کودکان و نوجوانان شده است، مصرف بی‌رویه این نوشیدنی‌ها خطر‌ها و آسیب‌های جدی را به دنبال خواهد داشت.

انواع آب میوه

- آب میوه‌های تازه و طبیعی: این نوع از آب میوه‌ها از جمله نوشیدنی‌های سالم و مغذی هستند که سرشار از ویتامین‌ها، مواد معدنی و رنگدانه‌های گیاهی بوده که تامین کننده بخشی از نیاز بدن به این مواد است. نوشیدن آب میوه‌های غنی از ویتامین ث مانند آب مرکبات به جذب آهن کمک می‌کند و نوشیدن آب میوه‌هایی که دارای رنگدانه‌های ارغوانی تا قرمز هستند به دلیل داشتن آنتی اکسیدان‌ها خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی - عروقی و سرطان را کاهش می‌دهد. توصیه می‌شود این آب میوه‌ها به صورت تازه و بهداشتی در منزل تهیه و بلافاصله پس از تهیه شدن جهت حفظ ارزش غذایی آن را مصرف شوند. مصرف آب میوه‌های طبیعی بازاری به دلیل احتمال وجود آلودگی‌های ثانویه یا استفاده از یخ‌های غیربهداشتی و یا میوه‌های کپک زده توصیه نمی‌شود.

- آب‌میوه‌های صنعتی: انواع آبمیوه‌های صنعتی در بسته بندی‌های مختلف امروزه در تمام دنیا در دسترس همه هستند که عمدتا مخلوطی از شربت غلیظ شده یا عصاره میوه همراه با آب، شکر، اسانس و ممکن است. در بعضی از انواع آب میوه‌ها مقداری پالپ میوه (گوشت میوه) وجود داشته باشد. این نوع آب میوه‌ها از جهت سهولت دسترسی و مصرف آسان مورد توجه مصرف کنندگان بوده ولی مصرف روزانه آن به دلیل داشتن شکر زیاد و سایر افزودنی‌ها به هیچ وجه جانشین مناسبی برای آب میوه‌های طبیعی نیستند و توصیه می‌شود از مصرف زیاد آن خودداری گردد. آب میوه‌های صنعتی که فاقد شکر هستند برای مصرف مناسب‌ترند.

انواع دوغ

- دوغ ساده و بدون گاز: نوعی نوشیدنی است که پایه لبنی دارد و بیشترین مصرف و تنوع را در کشور ما دارد. دوغ به دلیل دارا بودن کلسیم و انواع ویتامین‌ها می‌تواند از بروز کمبود این ریزمغذی‌ها پیشگیری کند. مصرف یک لیوان دوغ یک چهارم نیاز روزانه بدن به کلسیم را تامین می‌کند.

- دوغ‌های گازدار و با اسانس: دوغ گازدار CO۲ اگرچه ممکن است طعم بهتری داشته باشد، اما این گاز ارزش غذایی آن را می‌کاهد و پس از مصرف، آزاد شدن گاز CO۲ در معده سبب ناراحتی‌های گوارشی می‌شود. دوغ‌های با اسانس‌های نعنا، آویشن و... برای تشویق به مصرف دوغ مناسب هستند.

- دوغ کفیر: دوغی است که حاصل تخمیر باکتری به نام پروبیوتیک در شیر می‌باشد. پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده و مفیدی هستند که می‌توانند در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری‌ها‌ مفید باشند. دوغ کفیر می‌تواند جانشین مناسبی برای کسانی باشد که روزانه از شیر استفاده نمی‌کنند. نکته قابل توجه برای تمامی دوغ‌ها این است که رنگ دوغ باید سفید، سفید شیری و از نظر طعم و بو مطبوع و فاقد هرگونه طعم و بوی خارجی باشد. توصیه می‌شود در صورت تمایل به مصرف دوغ نوع کفیر و یا دوغ‌های ساده و کم نمک و بدون گاز را انتخاب نمایید.

انواع چای

- یکی از پر مصرف‌ترین نوشیدنی‌ها در دنیا و خصوصا در کشورهای آسیایی مانند ایران چای است که انواعی دارد. روزانه بیش از یک میلیارد فنجان چای در دنیا مصرف می‌شود. وجود کافئین، فلوئور و به خصوص آنتی اکسیدان‌ها و تانن‌ها از بروز برخی سرطان‌ها پیشگیری می‌کند. نکته حائز اهمیت این است که مصرف بیش از سه فنجان چای به دلیل دریافت کافئین زیاد، قند و شکری که همراه با چای مصرف می‌شود و همچنین کاهش جذب آهن موجود در مواد غذایی توصیه نمی‌شود. عادت به مصرف روزانه چای در کودکان می‌تواند به مرور باعث کم اشتهایی و کم آبی بدن در آنان شود.

- چای سفید: این نوع از چای بیشترین مقادیر آنتی اکسیدان‌ها و کمترین مقدار کافئین را در مقایسه با سایر چای‌ها داراست و به دلیل عدم انجام فرایندهای مرسوم رنگ سفید آن غالب است.

- چای سبز: نوعی چای است که آنزیم‌های موجود در برگ سبز چای را به وسیله بخار غیرفعال می‌کنند. بنابراین مقدار پلی‌فنل‌ها یا‌‌ همان آنتی اکسیدان‌ موجود در برگ سبز چای بیشتر از چای سیاه بوده و خواص درمانی آن بیشتر است. اثربخشی چای سبز زمانی است که روزانه دو فنجان به صورت مستمر مصرف شود.

- چای سیاه: پرطرفدار‌ترین و پرمصرف‌ترین گونه چای در دنیا چای سیاه یا چای تخمیر شده می‌باشد که به دلیل داشتن کافئین در رفع خستگی و خواب آلودگی موثر می‌باشد. یک فنجان چای سیاه حدود ۶۰ میلی گرم کافئین دارد.

- چای‌های طعم دار: انواع چایی‌های که با طعم میوه و یا مخلوط بعضی میوه‌ها است که این نوع از چای اگر مخلوط با میوه‌های خشک طبیعی یا ادویه (دارچین، هل) تهیه شده باشد دارای طعم خوب و خواص آنتی اکسیدانی مضاعف نیز خواهد بود. در صورتی که فقط از اسانس میوه یا ادویه‌ها استفاده شود مصرف زیاد آن توصیه نمی‌شود.

- قهوه و نسکافه: نسکافه در واقع یک نوع قهوه فوری است که مصرف آن در کشور ما رو به افزایش است. حدود ۹۵ میلی گرم کافئین در یک فنجان قهوه وجود دارد.

انواع شربت

- شربت‌های خانگی و سنتی: یکی از بهترین نوشیدنی‌ها که سابقه در سنت‌های ما ایرانیان دارد تهیه و استفاده از شربت‌های خانگی مانند انواع شربت آلبالو، به لیمو، لیمو، خاک شیر، گلاب، سکنجبین و... می‌باشد به شرط اینکه از شکر کم تهیه شده باشد می‌تواند یک نوشیدنی سالم و گوارا باشد. از آنجا که این روز‌ها شربت‌های سنتی توسط برخی دستفروشان در گوشه و کنار خیابان‌ها در شرایط کاملا غیر بهداشتی با یخ‌ها و آب آلوده تهیه و عرضه می‌شوند بنابراین بهتر است این شربت‌ها را به صورت خانگی تهیه و برای خارج از منزل همراه ببرید.

- شربت‌های صنعتی و بازاری: امروزه به دلیل پیشرفت‌های اقتصادی و حضور زنان در عرصه‌های کار و عدم وجود فرصت کافی برای پاره‌ای از فعالیت‌های مربوط به طبخ غذا و یا انواع نوشیدنی‌ها مصرف انواع شربت‌های صنعتی افزایش داشته است. این شربت‌ها به دلیل داشتن رنگ، افزودنی و شکر زیاد جایگزین مناسبی برای یک نوشیدنی سالم نیست. لذا توصیه می‌شود مصرف اینگونه نوشیدنی‌ها به حداقل برسد.

دمنوش‌ها

دم نوش‌ها هم از خانواده نوشیدنی‌ها است که البته بر خلاف بیشتر نوشیدنی‌ها به صورت گرم مصرف می‌شود و قسمت‌های مختلف گیاه شامل ریشه، ساقه و برگ مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیشتر دم نوش‌ها خاصیت درمانی داشته و جزو نوشیدنی‌های روزانه به حساب نمی‌آیند. مصرف این نوع از نوشیدنی‌ها باید با دقت کامل صورت گیرد. برای مثال گیاه مورد نظر نه تنها از نظر ظاهر بلکه از نظر رنگ، بهداشت، شرایط نگهداری و نحوه تهیه آنکه بتواند بیشترین تاثیرگذرای را داشته باشد باید مورد توجه قرار گیرد. امروزه برای سهولت در مصرف بعضی از این دم نوش‌ها به صورت دم نوش‌های فوری (کیسه‌ای) تهیه شده است. نکته حائز اهمیت این است که این دم نوش‌ها را هم باید با قند و یا شکر کم مصرف کرد.

توصیه‌های کاربردی و تغذیه‌ای

- روزانه ۶ تا هشت لیوان آب ساده و سالم بنوشید.

- شیر پاستوریزه به دلیل داشتن درصد بالای آب و کلسیم و پروتئین یک نوشیدنی بسیار خوب است.

- مصرف انواع نوشابه‌های گازدار و آب میوه‌های صنعتی را به دلیل داشتن گاز، مواد رنگی، ‌ مواد نگهدارنده و شکر محدود کنید.

- نوشیدن انواع دوغ کم نمک یا ترجیحا دوغ کفیر، شربت‌های خانگی کم شیرین مثل شربت گلاب، آبلیمو، ‌ خاکشیر و... علاوه بر داشتن ارزش غذایی و رفع تشنگی می‌تواند مقداری از نیاز روزانه بدن را به مایعات تامین کند.

- از نوشیدن چای، قهوه یا هر نوع دم نوش گیاهی بلافاصله قبل و یا بعد از غذا به دلیل کاهش جذب آهن غذا خودداری کنید.

- آب بهترین نوشیدنی هنگام مصرف دارو است.

- نوشابه‌های گازدار، آبمیوه‌ها و شربت‌های صنعتی و تجاری جایگزین مناسبی برای دریافت مایعات روزانه نیست.

- در صرت مشکلات گوارشی (عدم تحمل لاکتوز شیر) هنگام مصرف شیر می‌توانید از شیرهای کم لاکتوز یا بی‌لاکتوز استفاده کنید.

- کودکان خود را عادت دهید روزانه آب، شیر و دوغ ساده مصرف کنند و ذائقه آنان را با سایر نوشیدنی‌ها آشنا نکنید.

- اگر شاغل هستید همواره یک پارچ یا بطری آب روی میز کار خود داشته باشید و به طور مرتب آب بنوشید.

- همواره یک بطری آب همراه خود داشته باشید.

- از نوشیدن آب‌های یخ زده در بطری‌های یک بار مصرف و یا آب‌های موجود در بطری‌هایی که ساعت‌های زیاد در معرض تابش نور خورشید قرار گرفته خودداری کنید.

- در طول انجام ورزش به فاصله هر۱۰ تا ۱۵ دقیقه کمی آب بنوشید.

- در مناطق گرمسیر و یا در فوصل گرم سال بیشتر آب بنوشید.(ایسنا)

آشنایی با سندروم «قلب شکسته»؛ مراحل و درمان

دلشکستگی بیماری عجیبی است، زیرا در این بیماری هیچ نشانه‌ای از صدمه در بدن دیده نمی‌شود، اما فرد مبتلا بشدت احساس درد و رنج می‌کند.

وقتی دل کسی بشکند، آینده‌ای که در سر می‌پرورانده خراب می‌شود، باناشناخته‌ها مواجه شده و احساس می‌کند آینده مورد علاقه خود را از دست داده است، در نتیجه دچار احساساتی چون عصبانیت، ناامیدی، پریشانی، تاسف، نفرت، شرمندگی و خجالت‌زدگی به سراغ فرد دلشکسته می‌آید.

هنگامی که یک رابطه عاطفی مهم به پایان می‌رسد، فرد احساس درد و فقدان می‌کند، تعادل زندگی‌اش بر هم می‌خورد، دچار بی‌ثباتی شده و کنترل خود را از دست می‌دهد و در دریایی از بلاتکلیفی غوطه‌ور می‌شود. این درد بزرگ احساسی تمام احساسات دیگر فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد و فرد احساس می‌کند به یکباره همه چیز خود را از دست داده است. ممکن است فرد احساس بی ارزشی کند و این احساس بخش زیادی از تفکرات و نگرش‌های وی را به جهان و زندگی دچار تغییر اساسی کند.

واضح است فرد دلشکسته برای پذیرفتن شرایط پیش‌آمده آمادگی ندارد، اما واقعیت این است که این اتفاق افتاده و آینده‌ای که فرد پیش‌بینی می‌کرده تغییر کرده است. وی نمی‌داند چه موقع و چگونه حالش بهتر خواهد شد، به هر حال درست این است که فرد برای یک مدت کوتاه خود را به این شرایط عادت دهد و شاید بتوان گفت این اولین گام برای بهبود یک دل‌شکسته است، البته پدیده قلب‌شکسته مراحلی دارد که شناخت آن باعث می‌شود، فرد مبتلا زودتر به حالت عادی برگردد.

مراحل سندرم قلب شکسته

مرحله اول ـ فرورفتن: در اولین مرحله سندرم قلب شکسته فرد احساس می‌کند در فضا رها شده است و ناامیدانه تلاش می‌کند خود را نجات دهد، او احساس سقوط می‌کند و نکته اساسی در این مرحله این است که فرد دلشکسته کنترل خود را از دست می‌دهد و سعی می‌کند فرد از دست رفته را برای مدتی هم که شده در تصوراتش زنده نگه دارد.

در این مرحله افکار و خاطرات عشق از دست رفته همه اوقات او را اشغال می‌کند، خاطره جدایی، مرگ محبوب یا خاطره خیانت او تمام فضای زندگی او را در بر می‌گیرد. اغلب مصرف داروهای آرامبخش و خواب‌آور در این مرحله بشدت افزایش می‌یابد و فرد یا چیزی نمی‌خورد یا شروع به پرخوری می‌کند.

در واقع همه تلاش فرد این است که از قلب زخم خورده خود محافظت کند، اما جالب این است که بر خلاف تلاش‌هایش بیش از پیش سقوط می‌کند و غرق در مشکلات می‌شود.

مرحله دوم ـ به زیر رفتن: در این مرحله فرد خود را کاملا شکست خورده و آسیب‌دیده احساس می‌کند و فرد آن‌قدر افسرده می‌شود که هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد، مقاومت خود را از دست می‌دهد و ممکن است رفتارهای پرخطری همچون سیگار کشیدن و مصرف مواد مخدر را در پیش گیرد.

در این مرحله است که فرد کاملا ناامید است و هیچ گونه قدرت انتخابی ندارد. اتفاقی که افتاده نه تنها در او احساس درد بلکه احساس تهی شدن و پوچی را هم به وجود می‌آورد.این مرحله از سندرم قلب شکسته بسیار خطرناک است، زیرا فرد اصطلاحا از هم می‌پاشد، ممکن است مثلا در محل کار خود با دیگران مشکل پیدا ‌کند و حتی از شغل خود نیز اخراج شود.

مرحله سوم ـ به درون رفتن: در این مرحله فرد به قضاوتی جدید می‌رسد و طرف مقابل را به خاطر رنجی که بر او وارد شده است، مقصر می‌داند و دائم از او انتقاد می‌کند و او را به خاطر عذابی که می‌کشد، گناهکار می‌‌پندارد.

وی در این مرحله دیگر کمتر احساس گناه می‌کند،در حقیقت فرد دوباره متوجه خود می‌شود و به روح و روانش توجه بیشتری می‌کند و به نوعی در خود فرو می‌رود. به نظر می‌رسد که چیزی در درون فرد شروع به صحبت کردن، احساس کردن، درک کردن و خیالپردازی می‌کند و رویاهای فرد همراه با امید، تغییر، حمایت و انتظار است. در این مرحله او سوگوار است و اشک‌هایش آزاد و بی‌محابا فرو می‌ریزد. همچنین در این مرحله خود را به خاطر آن چه هست ملامت می‌کند و در عین حال می‌بخشد.

مرحله چهارم ـ بیرون آمدن: فرد در این مرحله بتدریج از خود بیرون می‌آید و دوباره متوجه جهان اطراف می‌شود و به این نتیجه می‌رسد که باید کاری کند و دوباره شروع کند. این مرحله توجه را از کل زندگی و مشکل حال وی منحرف کرده و به برنامه‌ریزی برای آینده معطوف می‌کند. مسائل زندگی‌اش را بازنگری می‌کند و به حل مشکلات فعلی و مسائل آینده فکر کرده و به زندگی بر می‌گردد.

اگر فرد دلشکسته این چهار مرحله را پشت سر بگذارد، می‌تواند زندگی عادی را باز یابد و سلامتش را دوباره به دست آورد.

از ساده‌ترین راه شروع کنید

ساده‌ترین راه برای از بین بردن احساسات منفی ناشی از دلشکستگی، اختصاص دادن زمانی برای بیرون رفتن، ملاقات و معاشرت با دوستان قابل اطمینان و دیگر افراد است؛ افرادی که بعد از به هم ریختگی رابطه‌شان یا از دست دادن فردی که دوستش دارند، سعی می‌کنند خود را از دیگران دور کنند، به افسردگی و خودخوری گرایش پیدا می‌کنند و هر چه بیشتر افسرده شوند و غصه بخورند، گرایش کمتری به ارتباط برقرار کردن با دیگران پیدا می‌کنند و مشکل دلشکستگی‌شان تبدیل به دو مشکل دلشکستگی و گوشه‌گیری می‌شود.

معمولا کسانی که اجتماعی هستند بسیار سریع‌تر از افراد درونگرا دلشکستگی‌شان بهبود می‌یابد، زیرا این دسته با افراد بیشتری ارتباط دارند وخیلی زود هم متوجه می‌شوند که دنیا با تمام مشکلات هنوز هم در حرکت است و افراد دیگری هم هستند که گرفتاری‌ها و مشکلات بدتر از این دارند؛ البته اجتماعی بودن به تنهایی درمان معجزه‌آسایی برای قلب شکسته فرد نیست،اما همیشه به سرعت بهبود آنان کمک می‌کند. بعد از گذراندن مراحل دلشکستگی اگر فرد بتواند شخص مناسب و دلخواه خود را پیدا کند، عالی است، اما این امر نباید تنها هدف فرد دلشکسته باشد و وقوع آن هم حتمی نیست، بنابراین بهتر آن است که با دوستان قدیمی خود بیرون برود یا دوستان جدیدی پیدا کند و خود را سرگرم کاری کند. همچنین بهتر است در ارتباط خود این توقع را نداشته باشد که حتما اطرافیانش کار خاصی برایش انجام دهند یا لازم نیست حرف خاصی با دوستانش بزند، فقط کافی است بداند که افراد دیگری هستند که به او علاقه‌مندند و بودن با آنها برایش خوب است.

غم و ترس را از خود دورکنید

بسیاری از افراد دلشکسته احساساتی چون غم و اندوه و ترس را تجربه می‌کنند. این احساسات در عین‌حال که واکنش‌های طبیعی انسان در برابر از دست دادن کسی است، اما می‌تواند کوبنده و ویرانگر نیز باشد، زیرا ما برای روابط خود هزینه فراوانی می‌پردازیم و طبیعی است که پایان یک رابطه فقدان محسوب می‌شود.

فرد دلشکسته اغلب این احساس را دارد که بخشی از هویت خود را از دست داده است و گاه حس مهم امنیت و همراه با آن احساس اعتمادبه‌نفس و خودباوری نیز در او از بین می‌رود و این احساس را دارد که هم دنیای درونی و هم دنیای بیرونی‌اش ویران شده و در حال فرو ریختن است.

اندوه در فرد دلشکسته هنگامی شدت می‌یابد که تمام تقصیر فقدان بر سر وی آوار شود و لازم باشد با تمام ابعاد آن بجنگد.اندوه می‌تواند توانایی‌های وی را تحت‌الشعاع خود قرار دهد و این توانایی را از او بگیرد که نتواند به این مساله بپردازد که رابطه خاتمه یافته همیشه هم خوب نبوده است.

این یک واقعیت است که برخی فقدان‌ها باعث نگرانی‌هایی در مورد آینده می‌شود، اگر چه بعضی از این نگرانی‌ها واقعی‌ بوده، ولی برخی نیز بیهوده است. هر چه هم که ترس بعد از دلشکستگی ادامه داشته باشد باز هم فرد می‌تواند شاد باشد، زیرا احساس فقدان به هر حال در گذر زمان برطرف خواهد شد یا جایگزینی پیدا خواهد کرد.

راهکارها

برای این‌که بتوانید در بحران دلشکستگی به خودتان کمک کنید، لازم است راهکارهای موثری را به کار بندید تا بتوانید به زندگی عادی خود ادامه دهید که این راهکارها عبارتند از:

ـ فرد همدلی را بیابید که بتوانید احساسات خود را برایش بازگو کنید. یافتن فردی مطمئن و قابل اطمینان یعنی کسی که بتواند درکتان کند و بکوشد احساس بهتری داشته باشید یکی از راه حل‌های موثر در درمان دلشکستگی است.

ـ به منظور بهبود، انجام دادن کارها و فعالیت‌های متنوعی که به آنها علاقه‌مندیم، می‌تواند تا حد زیادی تسکین‌دهنده باشد.

ـ از گریه کردن واهمه نداشته باشید. زمانی که شما دچار شکست عاطفی می‌شوید و از لحاظ احساسی آسیب می‌بینید، گریه کردن به شما آرامش می‌دهد.

ـ تصورات منفی را که در مورد خودتان دارید کنار بگذارید و جنبه‌های مثبت و خوب خود را در نظر آورید. خود را بیش از حد سرزنش نکنید.

ـ تلاش کنید با غم و ناراحتی‌تان کنار بیایید آن را بپذیرید و قبول کنید. به خود این فرصت را بدهید که به چیزهای دیگری در زندگی‌تان متمرکز شوید.

ـ برای خودتان ارزش قائل شوید. وقتی برای خود ارزش قائل شوید در واقع با خودتان و خواسته‌هایتان محترمانه برخورد خواهید کرد.

ـ در خودتان تحول ایجاد کنید. ورزش کنید، رژیم غذایی مناسبی داشته باشید، در فعالیت‌های جمعی شرکت کنید و عبادت کنید تا تحولات مثبت را در زندگی‌تان حس کنید.

ـ با خودتان صبور باشید و شروعی مجدد داشته باشید. احساسات خود را ذره ذره به بیرون منتقل کنید و درباره‌اش با افراد قابل اعتماد حرف بزنید.

ـ به انتقام گرفتن فکر نکنید، زیرا انتقام و نفرت می‌تواند شما را از رسیدن به سلامت دور کند.

ـ بعد از بهبود زمانی را به این مساله اختصاص دهید که به توقعات خود از یک رابطه عاطفی فکر کنید و به خود این شانس را بدهید که در یک رابطه دیگر البته این بار به صورت معقولانه درگیر شوید. این را در نظر داشته باشید که «کسی که بازی نکند برنده هم نخواهد شد.»

ـ به دنبال فردی باشید که بتواند شما را به حرکت در آورد. فرد خنثی را انتخاب نکنید.

ـ به دنبال کسی باشید که در مسیر زندگی همراه و همسفر شما باشد و شما را ارتقا بخشد، خود را بیشتر به واقعیت نزدیک کنید.

ـ فراموش نکنید که یک رابطه باید بهترین شرایط را برای خودتان و طرف مقابلتان ایجاد کند.

ـ مراقبت از خود را فراموش نکنید. یک قلب شکسته می‌تواند بشدت آسیب‌پذیر باشد.

معصومه اسدی /‌ جام‌جم

آشنایی با عواملی که باروری مردان را تهدید می‌کند

یک عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا، با تشریح علل و عواملی که ممکن است باروری مردان را در معرض خطر قرار دهد، گفت: به هنگام فراهم بودن شرایط سلامت افراد جامعه در واقع باروری آنان نیز حفظ می‌شود، اگر چه ممکن است افراد سالمی نیز وجود داشته باشند که با مشکل ناباروری روبرو هستند اما به صورت کلی می‌توان گفت که اقداماتی که در جهت سلامت افراد صورت می‌گیرد هم سو با حفظ باروری آنان نیز می‌باشد.

دکتر سید محمد کاظمینی افزود: حفظ سلامتی و حفظ باروری، هر دو می‌توانند بسیار به یکدیگر نزدیک باشند. مثلاً در مردی که دچار تب بالا و طولانی مدت می‌شود این امکان وجود دارد که بدن وی در ساختن اسپرم دچار مشکل شود، همچنین در ازدواج زوجین در سنین بالا و یا تأخیر در اقدام به بارداری زوجین و نیز درمان برخی بیماری‌ها، هم چون سرطان، باروری افراد در معرض آسیب قرار گرفته و لذا در تمام این موارد نیازمند حفظ باروری می‌باشیم که از اهمیت بسیاری برخوردار است.

وی درباره علل و عواملی که ممکن است باروری مردان را در معرض خطر قرار دهد، افزود: یک مرد قبل از تولد و تا دوران بارداری و رشد در رحم ممکن است دچار مشکلاتی شود. پسر بچه‌ها ممکن است به هنگام تولد، بیضه‌هایشان در جای خود قرار نداشته باشند و چنانچه توسط یک ماما یا متخصص از ناحیه بیضه‌ها مورد بررسی و معاینه قرار گیرد و این مسأله تشخیص داده شود تا قبل از یک سالگی به وسیله انجام یک عمل جراحی می‌توان این مشکل را برطرف کرده و از آسیب به بیضه‌ها در سال‌های آینده جلوگیری شود.

علاوه بر این هنگام بلوغ هر ضایعه‌ای همچون التهاب بیضه‌ها یا درد ناگهانی، پیچ خوردگی‌های آن‌ها و یا در صورت عفونت باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه و تحت درمان قرار گیرند، چنانچه پس از بلوغ نیز ممکن است بیماری‌ها و مشکلاتی برای مردان ایجاد شود همچون واریکوسل که اگر بر روی کیفیت اسپرم تاثیر منفی بگذارد نیاز به درمان دارد.

کاظمینی در ادامه افزود: به طور مثال اگر مردی به بیماری نارسایی کلیه مبتلا شود و کیفیت اسپرم‌های وی در حال کاهش باشد ما می‌توانیم اسپرم‌های او را جهت حفظ باروری فریز کنیم تا اگر احیانا بیماری وی توسعه پیدا کرد بتوانیم در جهت باروری وی ازآن استفاده کنیم.

دکتر محمد رضا صادقی، دیگر عضو تیم تخصصی این مرکز درمان ناباروری نیز با اشاره به اینکه وقتی فردی را مستعد حفظ باروری می‌دانیم به معنای آن است که عاملی، باروری این فرد را تهدید می‌کند و به آن آسیب می‌رساند، گفت: اولین راه برای آنکه ما حداقل در افراد بالغ متوجه شویم که باروری فرد در خطر است، انجام آنالیز اسپرم می‌باشد که متخصصان مردان و اورولوژیست پس از مراجعه بیمار، درخواست آنالیز اسپرم می‌دهند و بر اساس پارامترهای اسپرم است که تشخیص داده می‌شود که آیا این فرد به حفظ باروری نیاز دارد یا خیر و می‌تواند باروری طبیعی داشته باشد.

این جنین‌شناس در ادامه با تاکید بر اینکه ممکن است زوجی با علت ناباروری به پزشک مراجعه کنند اما علت ناباروری مردانه نباشد، افزود: وظیفه اسپرم این است که کروموزوم‌ها و ژنوم پدر را به نسل بعد منتقل کند به همین علت است که بسیار اهمیت دارد و امروزه که تکنولوژی‌ها به کمک انسان‌ها آمده است، ما می‌توانیم حتی وقتی اسپرم فرد مشکل دارد، اسپرم بهتر و اصلح‌تر را انتخاب کنیم به گونه‌ای که سبب باروری تخمک و تشکیل جنین شود.

صادقی با بر شمردن ویژگی‌های یک اسپرم سالم تشریح کرد: اولین نکته، تعداد اسپرم است و دومین و مهم‌ترین ویژگی یک اسپرم خوب، شکل آن می‌باشد که توسط عوامل آسیب رسان موجود در محیط، تحت تاثیر قرار می‌گیرند و ممکن است آسیب ببیند.

وی در ادامه افزود: بر اساس آخرین استانداردهای بهداشت جهانی، اگر در فردی تنها ۴ درصد اسپرم‌ها، دارای شکل نرمال باشد، این فرد به راحتی احتمال باروری به صورت طبیعی را دارد.

صادقی با بیان اینکه پیشنهاد روش‌های حفظ باروری بسته به شرایط زوج می‌باشد عنوان کرد: مثلاً بکارگیری روش‌های حفظ باروری در زوجی که ازدواج کرده‌اند و یا در فردی که ازدواج نکرده متفاوت است و بسته به شرایط آن‌ها و با توجه به مشاوره‌ای که صورت می‌گیرد، روش مناسب انتخاب می‌شود که بصورت دریافت بافت بیضه و انجماد آن، انجماد اسپرم، فریز تخمک و یا انجماد جنین در افراد انجام می‌شود.

دکتر راحله السادات توکلی، فوق تخصص خون و سرطان بزرگسالان و یکی دیگر از اعضای تیم تخصصی مذکور گفت: بیشترین بیماری‌هایی که بر روی باروری مردان تاثیر می‌گذارند، تومورهایی هستند که بیضه را درگیر می‌کنند. به گونه‌ای که مطالعات نشان داده است بین ۵۰ تا ۶۵ درصد افرادی که تومور بیضه دارند با کاهش تعداد اسپرم‌ها از‌‌ همان ابتدا مواجه خواهند بود و برخی بدخیمی‌ها و سرطان‌ها نیز به مجاری که حرکت و انتقال اسپرم را عهده دار هستند هجوم می‌آورند و گاهی اوقات، درمان‌های سرطان هستند که ممکن است سبب آسیب افراد و ایجاد ناباروری در آن‌ها شود.

وی در ادامه تصریح کرد: اولین کاری که در جهت حفظ باروری افراد بیمار و مبتلا به سرطان به ویژه در مردان باید انجام شود، ذخیره اسپرم و انجماد آن در فاصله تشخیص بیماری تا شروع درمان است. (خبرگزاری مهر)

349

آشنایی با خواص گوشت غاز

گوشت غاز تقویت کننده نیرو و ضد تب روماتیسمی است و یکی از روش‌‌های درمانی در چین محسوب می‌‌شود. در کاهش عطش، سرفه، اشتها و بزاق، حل کردن سموم بدن، تقویت نیرو، افزایش ترشح مایع معده، تنگی نفس و در خستگی خوردن گوشت غاز یا سوپ آن می‌‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند.

در بیماری دیابت می‌‌تواند باعث کنترل پیشرفت بیماری شود و در درمان بیماری‌‌هایی مثل سرماخوردگی، برونشیت مزمن، نفریت، ادم، آمفیزم و آسم موثر می‌‌باشد.

گوشت غاز حاوی فاکتورهای ضد سرطانی در خون است و باعث تقویت ایمنی هومورال می‌‌شود و می‌‌تواند باعث تولید آنتی بادی در خون شود. ناگفته نماند که کاهش عملکرد سیستم ایمنی در بدن با ایجاد تومور در ارتباط است. ایمونوگلبولین‌‌های گوشت غاز فعالیت ضد سرطانی دارند و با تقویت سیستم ایمنی بدن می‌‌تواند در درمان سرطان مفید باشد. این گوشت طعم شیرینی دارد و برای تقویت نیروی طحال و ریه مناسب است. گوشت غاز همچنین از اولئیک اسید غنی است که می‌‌تواند سطح کلسترول خون را کاهش دهد. این گوشت حاوی 58 درصد اولئیک اسید است که در مقایسه با سایر گوشت‌‌های حیوانی بالاترین میزان را دارد.

چربی به عنوان بخش مهمی از تعادل رژیم می‌‌باشد. از جمله ویتامین‌‌های محلول در چربی K, E, D, A و اسیدهای چرب ضروری که برای حفظ سلامتی و عملکرد بدن مورد نیاز است. اگرچه چربی‌‌های حیوانی به نظر بد می‌‌باشند اما چربی موجود در گوشت غاز در مقایسه با سایر گوشت‌‌های حیوانی، برای سلامتی مفید است؛ زیرا حاوی اسیدهای چرب اشباع کمتر و اسیدهای چرب غیراشباع بیشتر می‌‌باشد در نتیجه می‌‌تواند باعث کاهش سطح کلسترول خون شود از این رو برای قلب مفید است.

گوشت غاز حاوی پروتئین بالا، چربی کم و کلسترول پایین می‌‌باشد. همچنین این گوشت حاوی فسفر، کلسیم، سدیم و پتاسیم می‌‌باشد. گوشت غاز حاوی آمینواسیدهای ضروری برای رشد بدن است. پروتئین‌‌های گوشت غاز با کیفیت بالا می‌‌باشد. چربی آن اندکی از چربی مرغ بالاتر است اما از دیگر گوشت‌‌ها بسیار پایین تر است. این گوشت نه تنها حاوی چربی کم و با کیفیت خوب است، بلکه حاوی اسیدها چرب غیر اشباع به خصوص لینولنیک اسید می‌‌باشد که برای سلامتی مفید است.

نقطه ذوب این گوشت بسیار پایین است و هضم و جذب آن به وسیله بدن آسان است. پروتئین گوشت غاز و اردک از گوشت قرمز، مرغ، گوشت گاو بالاتر است و حاوی لیزین بالایی است. (همشهری آنلاین به نقل از دنیای تغذیه)

546

۱۰ اشتباه رایج دختران و پسران در دوران آشنایی

یکی از مهمترین اشتباهات دوران آشنایی نادیده گرفتن مشکلات بزرگ است. بعضی از ما به دلیل این تصور غلط که دوران آشنایی پیش از ازدواج باید بهترین دوران زندگی ما باشد و بدون کوچک‌ترین ناراحتی و جر و بحثی تمام شود، یا به دلیل علاقۀ شدیدی که به نامزدمان داریم و دوست نداریم کوچک‌ترین ناراحتی وی را ببینیم و یا چون هنوز با وی کاملاً راحت نیستیم، از اختلافات بزرگی مانند تفاوت‌های عقیدتی، فرهنگی، رفتارهای نادرست و... بسادگی می‌گذریم و هیچ نمی‌گوییم، اما این کار نه‌تنها موجب بهبود روابط ما نمی‌شود، بلکه چون نامزد ما در مورد این مشکل چیزی نمی‌داند، به رفتار خود ادامه می‌دهد و این کار وی ممکن است موجب ناراحتی و دلسردی ما شود.

حساسیت بیش از حد یکی دیگر از اشتباهات دوران آشنایی است. این مشکل در نقطۀ مقابل مشکل قبلی، یعنی نادیده گرفتن مشکلات بزرگ قرار دارد و زمانی رخ می‌دهد که طرفین نگاهی رویایی به رابطه‌شان دارند و تصور می‌کنند که رابطۀ کامل رابطه‌ای است که هیچ تعارضی در آن وجود نداشته باشد. در چنین حالتی فرد به محض روی دادن کوچک‌ترین اختلاف ناراحت می‌شود و گاهی مخالفت نامزدش را به عنوان علاقه نداشتن وی تعبیر می‌کند. برای مواجه‌ نشدن با چنین مشکلی بهترین راهکار، اتخاذ دیدگاهی واقع‌بینانه به شرایط رابطه‌ای موفقیت‌آمیز و پذیرش تفاوت‌ها از ابتدای آشنایی است. با این مقدمه، رایج‌ترین اشتباهاتی که دختران و پسران در زمان آشنایی و نامزدی مرتکب می‌شوند در ادامه بیان می‌شود:

۱-بعد از ازدواج مشکلات کم می‌شود

از آنجا که شما و نامزدتان تازه با هم آشنا شده‌اید، طبیعی است که در مورد بعضی از مسائل زندگی با هم کمی تعارض و اختلاف نظر داشته باشید، اما مهم این است که هیچ مشکلی با گذشت زمان خودبه‌خود حل نمی‌شود. درست است که شما با گذشت زمان به اخلاق و روحیات نامزدتان بیشتر آشنا می‌شوید، اما آشنایی به‌تنهایی برای حل مسائل کافی نیست، تنها در صورتی که از همین حالا شیوه‌های حل تعارض را با نامزدتان تمرین کنید، می‌توانید به داشتن یک زندگی مشترک موفقیت‌آمیز امیدوار باشید.

۲-تغییر دادن خود به‌منظور جلب رضایت طرف مقابل

بعضی از افراد به خاطر اینکه بتوانند علاقه طرف مقابل را به خود جلب کنند، سعی می‌کنند بعضی از رفتارهایشان را تغییر دهند. البته تغییر دادن رفتار فی‌نفسه کار بدی نیست، اما اگر قصد ما این باشد که فقط در دوران آشنایی این کار را انجام داده و بعد از ازدواج به روال خود برگردیم، یا به عبارتی برای مدتی نقش بازی کنیم، این کار ما نوعی فریب محسوب شده و بعدها موجب بروز مشکلات بزرگی در زندگی مشترک می‌شود. پس بهتر است ما در مدت آشنایی خودِ واقعی‌مان را نشان دهیم تا طرف مقابل بتواند انتخاب آگاهانه‌ای داشته باشد.

۳-اعتقاد به تغییر طرف مقابل

گاهی اوقات هم ما با این تصور که در آینده می‌توانیم نامزدمان را تغییر دهیم‌، بعضی از جنبه‌های مهم رفتاری و شخصیتی وی را نادیده می‌گیریم. تغییر‌کردن کار راحتی نیست و شرط اصلی آن، خواست خود فرد است.

۴-طولانی‌کردن دوران آشنایی

همان‌طور که داشتن دوران آشنایی کوتاه‌مدت توصیه نمی‌شود، طولانی‌شدن دوران آشنایی هم تبعات منفی‌ دارد که از مهم‌ترین آنها می‌توان به از دست دادن تمایل و انگیزۀ طرفین ‌برای ازدواج، احتمال افزایش دخالت والدین و حساس شدن طرفین و به تبع آن افزایش توقعات و تعارض‌ها اشاره کرد.

۵-ابراز نکردن عقاید خود و توافق‌های مصلحتی با طرف مقابل

گاهی اوقات به‌ویژه در ابتدای آشنایی، ما به‌خاطر اینکه به طرف مقابلمان نشان دهیم که چقدر با هم تفاهم داریم، بسیاری از نظرها و عقاید خود را ابراز نمی‌کنیم یا به خاطر خشنود کردن نامزدمان با کار یا نظری موافقت می‌کنیم که به آن اعتقاد قلبی نداریم. البته احترام گذاشتن به نظر دیگران کار بسیار خوبی است، اما اگر این مسئله یک طرفه باشد و زیاد تکرار شود، می‌تواند مشکلاتی به بار آورد.

۶-ندانستن و نیاموختن زبان مشترک

بسیاری از مشکلات دوران آشنایی تنها به این دلیل رخ می‌دهند که دو طرف هنوز زبان مشترکی پیدا نکرده‌اند. نامزد شما چیزی می‌گوید و برداشتی که شما از حرف او می‌کنید، آن‌قدر ناخوشایند است که تا چند شب خواب به چشمتان نیامده و حتی در مورد انتخابتان دچار تردید می‌شوید، در صورتی که وی هیچ منظوری نداشته است. بهترین راه برای از بین بردن این مشکل، این است که زمانی‌که نامزدتان حرفی می‌زند، به جای اینکه برداشتتان را در ذهنتان نگه دارید، با او در میان بگذارید تا ببینید که آیا به‌خوبی متوجه منظور او شده‌اید یا خیر.

۷-ایجاد تفاهم پیش از علاقه‌مندی

گاهی بدون اینکه هیچ‌گونه علاقه‌ای به طرف مقابل داشته باشید، به فکر ایجاد تفاهم هستید و ممکن است فکر کنید با ازدواج، علاقه ایجاد می‌شود. همان‌طور که تنها با علاقه نمی‌توان تفاهم ایجاد کرد، تنها با تفاهم هم نمی‌توان انتظار علاقه و جذابیت داشت. تفاهم مهم است اما علاقه‌، تعهد و تفاهم هستند که در کنار هم یک عشق کامل را ایجاد می‌کنند.

۸-کنار گذاشتن خانواده و دوستان قدیمی

ممکن است شما تصور کنید آشنا شدن با فرد ایده‌آلتان برای خوشبختی شما کافی است و دیگر نیازی نیست که زمانی را به خانواده یا دوستانتان اختصاص دهید، شاید هم دخالت خانواده و دوستان در مورد رابطۀ شما و نامزدتان باعث شده چنین تصمیمی اتخاذ کنید. به هر حال، دلیل این تصمیم هرچه که باشد، دلیل درستی نیست.

افراد به‌ویژه در اوایل زندگی مشترک برای حل مشکلات خود به یک شبکه حمایت اجتماعی قوی نیاز دارند؛ شبکه‌ای که اعضای خانواده و دوستان قدیمی از مهم‌ترین اعضای آن به شمار می‌روند. شما با تقسیم وقت خود و اختصاص دادن بخشی از آن به خانواده دوستانتان به آنها نشان می‌دهید که هنوز هم برای شما مهم بوده و به آنها در کنار آمدن با این تغییر کمک می‌کنید.

۹-افشای همۀ مسائل محرمانه

درست است که ما باید با همسر آینده‌مان روراست باشیم، اما دلیلی ندارد که وی بداند مثلاً پسرخالۀ ما شش سال پیش از ما خواستگاری کرده و یا ما در سن هفده سالگی به دختر همسایه‌مان علاقه‌مند شده بودیم. البته اگر مسئلۀ جدی‌ای مانند آشنایی قبلی وجود داشته حتماً باید عنوان شود، اما مطرح کردن موارد عاطفی که اهمیت چندانی ندارد تنها موجب بی‌اعتمادی طرف مقابل می‌شود و ممکن است وی از این مسئله به عنوان نقطه ضعف شما استفاده کند.

۱۰-ترس از قضاوت مردم

گاهی افراد دوره آشنایی را طی می‌کنند، ولی با وجود مشکلات به دلیل قضاوت منفی مردم در مورد خود، آنها را نادیده می‌گیرند. گاهی افراد پیش از اینکه از همدیگر شناخت پیدا کنند، قول ازدواج می‌دهند و برای خود تعهد ایجاد می‌کنند. برخی اوقات حتی اگر طرف مقابل درخواست زمان بیشتر برای آشنایی را از آنها بکند، او را متهم به زیر پا گذاشتن تعهد می‌کنند. (زهره قربانی -کارشناس ارشد روانشناسی/ایسنا)

48

آشنایی با ۳ سطح از احساسات در دوران نامزدی

اگر حس می‌کنید یک جای رابطه عاطفیتان می‌لنگد، بهتر است تا دیر نشده برای متعادل کردن این رابطه اقدام کنید.

به طور کلی، زمانی که صحبت از روابط احساسی می‌شود، با ۳ نوع زوج مختلف در دوران نامزدی رو به رو می‌شویم:

۱- وقتی بار عاطفی رابطه تنها بر دوش یکی از طرفین است

در این نوع ارتباط یکی از طرفین بیش از دیگری خود را درگیر روابط می‌کند و انجام همه امور عاطفی بر دوش اوست. این شخص بیش از اندازه عاطفی، در حد افراطی نیازمند و دارای حس مالکیت نسبت به دیگری است؛ در حالی که طرف مقابل چندان درگیر روابط نیست و هیچ گونه نیاز عاطفی ندارد. فردی که بیـش از انـدازه خـود را درگیر رابطه کرده بیشترین بار عاطـفـی را بـه دوش می‌کشد و هیچ ترسی از این کار خود ندارد.

این پراشکالترین شکل رابطه دو طرف در دوران نامزدی است که فرقی با به بند کشیدن طرف مقابل ندارد و در حقیقت محکوم به شکست است. در یک رابطه عاطفی سالم تا آنجا که امکان دارد باید احساسات از طرف هر دو نفر به طور مساوی ابراز شود؛ در غیر این صورت یک رابطه نامتعادل به وجود می‌آید که هیچ کس از آن راضی نیست. نفر اول به این دلیل ناراحت است که همیشه باید بیش از اندازه برای رابطه تلاش کند و احساساتش را بروز دهد و نفر دوم از این ناراحت است که نمی‌تواند از شر نفر اول خلاص شود.

راه حل:

اگر شما بیشترین بار عاطفی را به دوش می‌کشید، همین حالا متوقف شوید و از تخته گاز رفتن دست بردارید. یادتان باشد این شکل رابطه نشان دهنده یک وابستگی بیمارگونه در شماست. شما با نشان دادن احساسات، بیش از اندازه معمول، فضای موجود برای بروز عواطف را از نامزدتان سلب می‌کنید و به او فرصت نمی‌دهید دلتنگتان شود یا به دوست داشتنتان فکر کند.

اندکی وقفه نیز برای زندگی لازم است. مثلا زمانی را به صحبت کردن با دوستان و افراد فامیل اختصاص دهید و یا روزنامه و مجله بخوانید و به کارهای خودتان برسید. به جای اینکه مکررا نیازهای عاطفی خود را به زبان بیاورید، میزان آن‌ها را اندکی کاهش دهید و یا اینکه اصلا برای مدتی هیچ یک از نیاز‌هایتان را مطرح نکنید تا تعادل برقرار شود.

فضایی هم ایجاد کنید که شریک زندگیتان جایی برای ورود داشته باشد. شاید ناراحت شوید و احساس عجیبی به شما دست بدهد اما باید آن را تحمل کنید. اگر اوضاعتان خیلی حاد است، به طوری که نمی‌توانید تنهایی عواطفتان را کنترل کنید حتما از مشاوره با یک روان‌شناس مجرب استفاده کنید.

۲- وقتی هر دو هیچ نوع احساسی را بروز نمی‌دهند

در این نوع ارتباط افراد به یک شرایط کاملا سطحی دست پیدا می‌کنند و برای همیشه در آن باقی می‌مانند. این دو از حضور یکدیگر لذت می‌برند و ارتباط بر اساس یک پایه متداول شکل می‌گیرد و ممکن است با هم روابط صمیمانه هم داشته باشند و این امکان وجود دارد که برای مدت زمان طولانی در کنار یکدیگر باقی بمانند اما به هیچ وجه به سمت فرو رفتن در عواطف عمیق‌تر حرکت نمی‌کنند.

برای بسیاری از افراد این نوع ارتباط یک رابطه ایده آل است و کلیه نیازهای آن‌ها را برآورده می‌کند، اما برای دیگران تنها مقدمه مناسبی برای شروع رابطه یا همان آشنایی در دوران نامزدی است که هر زوجی می‌تواند به آن دست پیدا کند. اگر شما در این شرایط هستید و از ارتباط خود رضایت خاطر دارید، خوب است اما اگر در چنین رابطه‌ای قرار گرفته‌اید و دوست دارید به چیزهای ارزشمندتری در آن دست پیدا کنید، ما به شما راه حلی پیشنهاد می‌کنیم.

راه حل:

در روابطی که هیچ یک از طرفین مسؤلیت احساسی ندارد، هیچ هدف و مقصدی نیز دنبال نمی‌شود. اگر می‌خواهید رابطه خود را با نامزدتان حفظ کنید، باید خیلی بیشتر از این‌ها بر روی مسائل عاطفی سرمایه گذاری کنید و طرف مقابل را نیز به این کار دعوت کنید. البته دقت داشته باشید که به سمت ارتباط نوع اول سوق پیدا نکنید.

۳- وقتی هر دو به اندازه کافی احساسات خود را بروز می‌دهند

قطعا این نوع رابطه یک ارتباط سالم به شمار می‌رود. یکی از جنبه‌های ارتباط سالم این است که هر دو نفر بتوانند از نظر عاطفی در گیر روابط شوند و به فضای فکری و احساسی همدیگر راه پیدا کنند. البته ممکن است در برخی از دوره‌های زمانی خاص یکی از طرفین بار احساسی بیشتری را به دوش بکشد، اما به طور کلی در حالت تعادل به سر می‌برند. حضور یکدیگر را حس می‌کنند و هیچ وقت بیش از اندازه به خارج از دایره احساسات منحرف نمی‌شوند. برای برقراری تعادل تلاش کنید و فضایی را به وجود آورید که در آن بتوانید خود واقعیتان را بروز دهید. (زوج‌ها)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

263

منشأ چای و آشنایی با خواص و انواع آن

چای باکیفیت از جوانه‌های تازه، شامل دو یا سه برگ اول به علاوه شکوفه‌های در حال رشد به دست می‌آید اما چایی که کیفیت پائینی دارد از برگ‌های پائین ساقه چای به دست می‌آید که در تهیه چای‌های فوری و brick tea استفاده می‌شود.

سه نوع اصلی چای در جهان شناخته شده است، چای سیاه، بیشتر از نوع تجاری چای است که به فاصله کوتاهی پس از چیده شدن، در طی مراحل خشک شدن و نگهداری دچار اکسیداسیون آنزیمی (تخمیر) می‌شود.

موادی بنام کاتشین (Catechin) و پلی‌فنول‌های موجود در برگ‌های چای تبدیل به ترکیبات قهوه‌ای یا قرمزی بنام تئوفلاوین و تئوروبیجین می‌شوند که چای دم کرده را به رنگ سیاه در می‌آورد. چای اولانگ (Olang) که به رنگ قرمز یا زرد است و با تخمیر نسبی بدست می‌آید. چای سبز که دچار تخمیر نمی‌شود و بلافاصله پس از چیدن از اکسیداسیون کاتشین محافظت می‌شود که اکثر فوائد درمانی چای را به آن نسبت می‌دهند.

مطالعه‌ای تازه در ژاپن نشان می‌دهد که نوشیدن چای سبز می‌تواند خطر مرگ بر اثر ابتلا به طیفی از بیماری‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. محققان با بررسی اطلاعات پزشکی بیش از ۴۰ هزار نفر دریافتند که چای سبز خطر مرگ در اثر بیماری قلبی را بیش از ۲۵ درصد کاهش می‌دهد.

اما متخصصان قلب در بریتانیا می‌گویند که این فوائد ممکن است ناشی از رژیم غذایی ژاپنی‌ها در کل باشد، چون غذاهایی که مردم این کشور عادت به مصرف آن‌ها دارند از غذاهای رایج در غرب سالم‌تر است. نتایج این تحقیق در نشریه انجمن پزشکی آمریکا چاپ شده است.

صرف‌نظر از آب، چای پرمصرف‌ترین نوشیدنی در جهان است و هر سال سه میلیارد کیلوگرم چای در جهان تولید می‌شود. مطالعات انجام شده در آزمایشگاه‌ها و به روی حیوانات نشان داده است که به خصوص چای سبز (در مقایسه با چای تیره) دارای فواید زیادی برای سلامتی است.

بیشترین بهره برای زنان

در این مطالعه که در سال ۱۹۹۴ آغاز شد محققان دانشگاه توهوکو فواید احتمالی چای سبز برای انسان را بررسی کردند. آن‌ها اطلاعات مربوط به ۴۰ هزار و ۵۳۰ فرد سالم ۴۰ تا ۷۹ ساله اهل شمال ژاپن، جایی که چای سبز مصرف زیادی دارد، را بررسی و تحلیل کردند. در حدود ۸۰ درصد مردم این منطقه چای سبز می‌نوشند به‌طوری‌که بیش از نیمی از آن‌ها روزانه سه فنجان یا بیشتر از آن مصرف می‌کنند.

اطلاعات مربوط به این افراد برای مدت ۱۱ سال (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۵) دنبال شد در پایان این دوره ۴۲۰۹ نفر از آن‌ها به علل گوناگون درگذشته بودند. پژوهشگران همچنین داده‌های جمع‌آوری شده در طول ۷ سال (۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱) را بررسی کردند تا مرگ و میر در اثر علل مشخص را بررسی کنند. در این دوره هفت ساله، ۸۹۲ نفر از بیماری قلب و یک هزار و ۱۳۴ نفر در اثر سرطان درگذشتند.

در طول مطالعه ۱۱ ساله، نرخ مرگ در اثر کلیه عوامل، برای کسانی که روزانه پنج فنجان یا بیشتر چای سبز نوشیده بودند در مقایسه با کسانی که یک فنجان یا کمتر نوشیده بودند ۱۶ درصد کمتر بود.

مطالعه هفت ساله برای کشف علل خاص مرگ و میر نیز نشان داد که خطر مرگ در اثر بیماری قلبی برای گروهی که پنج فنجان یا بیشتر چای سبز می‌نوشند، ۲۶ درصد کمتر بود. اما هیچ رابطه قابل توجهی میان مصرف چای سبز و مرگ در اثر سرطان مشاهده نشد.
در سراسر این مطالعه فوائد چای سبز ظاهراً برای زنان بیشتر بود. زنانی که روزانه پنج فنجان یا بیشتر چای سبز می‌نوشیدند - در مقایسه با کسانی که یک فنجان یا کمتر مصرف می‌کردند - ۳۱ درصد کمتر با خطر مرگ در اثر بیماری قلبی روبرو بودند. اما این مطالعه رابطه‌ای میان مصرف چای سیاه یا اولانگ و کاهش خطر مرگ در اثر بیماری قلبی نیافت.

آمار پایین بیماری

دکتر شینیچی کوریاما، که این مطالعه تحت سرپرستی او انجام شد، گفت: «مهم‌ترین یافته این است که چای سبز ممکن است عمر افراد را از طریق کاهش خطر بیماری قلبی افزایش دهد».

اما الن میسون، پرستار قلب در بنیاد قلب بریتانیا، گفت که رژیم غذایی ژاپنی‌ها در مجموع خیلی سالم است و این یافته‌ها ممکن است در مورد کسانی که به سبک غربی غذا می‌خورند صادق نباشد.

وی گفت: «آمار بیماری قلبی در ژاپن هم اکنون یکی از کمترین‌ها در جهان است و تصور می‌شود رژیم غذایی ژاپنی‌ها نقشی عمده در پائین نگاه داشتن آن بازی می‌کند».

او با اشاره به اینکه چربی اشباع شده در غذاهای رایج در بریتانیا بیشتر از ژاپن است، ابراز تردید کرد که نوشیدن‌‌ همان مقدار چای سبز در بریتانیا تأثیری عمده بر نرخ ابتلا به بیماری قلبی داشته باشد.
قدمت استفاده از چای به بیش از ۵۰۰ هزار سال قبل می‌رسد. شواهد گیاه‌شناسی نشان می‌دهند که هند، چین، برمه و تایلند خاستگاه چای هستند. به نظر می‌رسد کلمه انگلیسی Tea هم از کلمه مالاکائی «teh» یا کلمه‌ای چینی گرفته شده باشد. اصطلاح چینی «Ch a» منشاء نامگذاری چای در سایر زبان‌ها‌ست. هلندی‌ها و پرتغالی‌ها که اولین وارد کننده‌های اصلی چای بودند احتمالاً این نام‌ها را به کشورهای اروپایی و خاورمیانه معرفی کردند.

از چای سبز در طب سنتی هند به عنوان نشاط‌آور ضعیف، محرک، ‌ مدر و قابض و در طب سنتی چین به عنوان قابض، تقویت‌کننده قلب، محرک سیستم عصبی مرکزی و مدر استفاده شده است. سایر کاربردهای سنتی آن در درمان نفخ، ‌ تنظیم درجه حرارت بدن، تسریع هضم و بهبود روندهای تفکر بوده است. (ایسنا)

288

آشنایی با علائم و نشانه‌های صرع

شکوفه علایی اظهار داشت: نوعی حمله تشنجی با اختلال هوشیاری، فریاد، توقف تنفس، رنگ چهره کاملاً پریده و کبود و بالا رفتن سیاهی چشم همراه است.وی افزود: پس از این مرحله اندام‌های فرد حالت سفت و کشیده پیدا می‌کند و بعد از چند ثانیه در حالی که تنفس قطع و رنگ پریده و کبود است لرزش‌های متناوبی در اندام‌ها دیده می‌شود که با خروج کف همراه است.

*کف خون‌آلود، ناشی از گاز گرفتگی زبان است
این نورولوژیست ادامه داد: خروج کف از دهان ممکن است خون‌آلود باشد که به علت گاز گرفتگی زبان اتفاق می‌افتد. همچنبن ممکن است به طور غیرارادی فرد دچار ادرار و مدفوع شود.
عضو کمیته علمی انجمن MS ایران اظهار داشت: بعد از این مرحله فرد وارد اغماء می‌شود که ویژگی این مرحله بی‌حرکت بودن آن است بعد از چند دقیقه نیز ممکن است فرد بیدار شود اما کاملاً گیج و مبهوت است و با محیط ارتباط برقرار نمی‌کند و به شدت تمایل به خواب دارد که مدت آن در مبتلایان متفاوت است.
وی افزود: بعد از این مدت فرد بیدار می‌شود و در حالی که حمله را به یاد نمی‌آورد معمولاً سردرد و بدن‌درد دارد. همچنین در صورتی که زبانش را گاز گرفته باشد از درد زبان نیز شاکی است.

* شکل‌های دیگر تشنج
علایی گفت: ممکن است حمله تشنجی بدون از دست دادن هوشیاری باشد همچنین ممکن است هوشیاری به طور نسبی از دست برود یعنی فرد نه کاملاً هوشیار است که بتواند مانند افراد عادی صحبت کند و نه هوشیاری او کاملاً از دست رفته است که موجب افتادنش شود.
وی ادامه داد: در تشنج کانونی ساده، فرد هوشیاری‌اش را از دست نمی‌دهد و ممکن است هر علامتی در او دیده شود مثلاً ممکن است اشکالات حسی مانند احساس گزگز یا مورمور شدن در یک اندام یا اشکالات حرکتی مانند حرکات لرزشی پشت سر هم در اندام‌ها رخ دهد که فرد کاملاً متوجه آن می‌شود.
این نورولوژیست افزود: این نوع تشنج در اغلب موارد چند ثانیه یا چند دقیقه رخ داده و سپس تمام می‌شود ممکن است حرکات از یک نقطه شروع شود و آرام آرام به سمت قسمت‌های بالایی دست یا پا پیش رود یا ممکن است به صورت علایم خاص بینایی مانند خطوط یا اشکالی خاص باشد همچنین ممکن است با احساس‌های خاصی مانند ریزش دل، اضطراب، نگرانی و احساس‌های خاصی در ناحیه شکم همراه باشد.

* تشنج‌های کانونی پیچیده
عضو کمیته علمی انجمن MS ایران تصریح کرد: فرم دیگری از تشنج که در آن هوشیاری به طور نسبی وجود دارد به تشنج‌های کانونی پیچیده معروف است که در آن فرد به طور ناگهانی شروع به انجام رفتارهای غیرعادی می‌کند که هدف و معنای خاصی در آن وجود ندارد. مثلاً ممکن است بدون هدف خاصی پنجره را باز و بسته کند، لباسش را در آورد یا بپوشد.
وی افزود: در این وضعیت اگر با او صحبت کنیم ممکن است جوابهای کوتاه و نامربوط دهد این حالت حدود چند دقیقه طول می‌کشد سپس تمام می‌شود چنانچه بعد از آن از فرد درباره حمله سؤال شود چیزی به یاد نمی‌آورد. (سلامت نیوز به نقل از فارس)

121

آشنایی با شرایط و قوانین صدور قرار جلب متهم

حکم جلب یا قرار جلب؟
«حکم جلب» عبارتی عامیانه است که در علم حقوق، به آن «قرار جلب» یا «دستور جلب» گفته می‌شود، زیرا در عرف حقوقی و قضایی حکم، به معنای رأی دادگاه است، در صورتی که دستور جلب، رأی محسوب نمی‌شود و فقط نوعی دستور است. قرار جلب، در امور کیفری دستوری است که قاضی پرونده در مراحل مختلف برای دستگیری افراد صادر می‌کند تا آنان را به محضر دادگاه بیاورند.

بنابراین قرار جلب در دو حالت صادر می‌شود: گاهی قاضی دادگاه در روند اجرای حکم، برای مجبور کردن فرد به اجرای حکم، قرار جلب صادر می‌کند و گاهی نیز زمانی که هنوز فرد متهم نشده، قاضی برای رسیدگی به حکم و انجام تحقیقات بیشتر، دستور جلب کسی را که از او شکایت شده است، صادر می‌کند. البته در مورد دوم، هنوز معلوم نیست که فرد متهم است یا خیر و فقط اتهام به وی توجه دارد و به این علت که دلایلی برای متهم بودن وجود دارد، قاضی این قرار را صادر می‌کند. در این حالت، ابتدا متهم را به دادگاه دعوت می‌کنند و در صورتی که وی در دادگاه حاضر نشود، برای رسیدگی به پرونده، او را جلب می‌کنند.

در دعاوی حقوقی نیز زمانی می‌توان به دستور جلب رسید که یا نتوانیم در زمان اجرای حکم، مالی از بدهکار معرفی کنیم یا خود بدهکار، مالی را برای ادای دِینش معرفی نکند. بنابراین قاضی پرونده با اعمال ماده ۲ «قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی» حکم جلب او را صادر می‌کند.

دستور جلب عادی و سیار
هر قاضی فقط در حوزه قضایی خود می‌تواند دستور جلب صادر کند؛ مثلا کل استان تهران یک حوزه قضایی محسوب می‌شود و قاضی تهران فقط اجازه صدور دستور جلب در حوزه استان تهران را دارد و اگر شخصی که قرار است برایش دستور جلب صادر شود، در خارج از حوزه قضایی باشد، باید به حوزه قضایی دیگر «نیابت» داده شود.

دستور جلب نیز به دو روش اجرا می‌شود: گاهی ممکن است قاضی پرونده دستور جلب را به یک کلانتری خاص ابلاغ کند که به این نوع «قرار جلب عادی» می‌گویند، اما اگر دستور جلب به همه کلانتری‌های حوزه داده شود، به آن «جلب سیار» گفته می‌شود. استفاده از هر یک از این دو روش جلب به اعلام شما به عنوان شاکی بستگی دارد، به این صورت که اگر در دادگاه اعلام کنید نشانی محل زندگی فردی را که از او شکایت دارید می‌دانید، دستور جلب عادی برای او صادر می‌شود، اما اگر نشانی او را نمی‌دانید یا بدهکار متواری شده است، باید این موضوع را در دادگاه اعلام کنید تا دستور جلب سیار برایش صادر شود. به کمک این دستور مدت‌دار، می‌توانید هر جا که بدهکار را دیدید، با کمک یک مأمور انتظامی، دستگیرش کنید و به دادگاه تحویل دهید.

دستور جلب، اهرم فشار ادای دِین
در پرونده‌های حقوقی، برای گرفتن دستور جلب چه کار باید کرد؟ برای این کار، پس از اینکه فرد برای مطالبه هر نوع طلب مالی خود به دادگاه شکایت کرد و حکم محکومیت بدهکار را از دادگاه گرفت، باید درخواست اجرای حکم را به دادگاه ارائه کند. پس از انجام دادن این کار، باید مالی متعلق به فرد بدهکار را به دادگاه معرفی کند. اگر بدهکار هیچ مالی نداشته باشد یا شاکی مالی از او نشناسد که بخواهد به دادگاه معرفی کند، دستش خالی می‌ماند. بنابراین زمان استفاده از ماده ۲ «قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی» فرا می‌رسد.

با استناد به این قانون، ابتدا بدهکار را به دادگاه احضار می‌کنند و سپس برای اینکه در دادگاه حاضر شود و مبلغ دینش را بپردازد، دستور جلبش را صادر می‌کنند. یادتان باشد که دستور جلب در پرونده‌های حقوقی فقط برای ادای دین است و مجازات محسوب نمی‌شود، زیرا در امور حقوقی، مجازات وجود ندارد و فقط پرداخت دین مطرح است. بنابراین حکم جلب حقوقی فقط اهرم فشار برای ادای دین است. البته در صورتی که بدهکاری با این اهرم فشار دین خود را ادا نکند، به دستور قاضی دادگاه و بر اساس ماده ۲ «قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی» چنانچه واقعا مُعسر نباشد، تا زمانی که دین خود را بپردازد، زندانی می‌شود.

اگر در طول رسیدگی به پرونده مالی شما، شخصی که از او طلبکار هستید، اموالش را بفروشد یا آن‌ها را از بین ببرد یا حتی خودش فوت کند، اصلا جای نگرانی نیست. اگر اموال چنین فردی از بین برود و او مُعسر شود، دادگاه پرداخت بدهی را برای او قسط‌‌بندی می‌کند؛ یعنی به اندازه درآمد وی، بدهی‌اش تقسیط می‌شود. پس اعسار، کسی را از پرداخت دینش معاف نمی‌کند. همچنین اگر فرد بدهکار اموالش را به نام کس دیگری کرده باشد، دو حالت دارد: اگر این کار بعد از شکایت شما باشد، این انتقال پذیرفتنی نیست و اموال او توقیف می‌شود، اما اگر قبل از شکایت شما این کار را کرده باشد، کار کمی سخت می‌شود و ثابت کردن آن را باید به یک وکیل کاردان بسپارید. در صورتی هم که فرد بدهکار فوت کند، می‌توانید طلبتان را از وراث او بگیرید.

دادخواست حکم جلب نداریم
اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که نمی‌دانید چیزی به نام «دادخواست حکم جلب» در پرونده‌های حقوقی وجود ندارد، باید بدانید که کسی نمی‌تواند به دادگاه مراجعه کند و دادخواست حکم جلب بدهد. فقط زمانی که حکم قطعی صادر شود، می‌توانید درخواست دستور جلب بدهید. بنابراین باید صبر کنید تا پرونده به مرحله اجرا برسد. همچنین نحوه اجرای این قانون در پرونده‌های حقوقی برای همه محکومیت‌های مالی از قبیل مهریه، نفقه و چک، به یک شکل است و تنها تفاوتشان در این است که در دادخواست شکایتتان، نوع درخواستتان را می‌نویسید.

قرار جلب به دادرسی
در جرایم کیفری، نوعی دستور جلب وجود دارد که به وسیله آن، متهمی را که از حضور در دادگاه ممانعت کرده است، برای الزام به انجام این کار با صدور دستور جلب به دادرسی، مجبور به حضور در دادگاه می‌کنند. وقتی شکایتی علیه کسی طرح و تحقیقات درباره او انجام شود، مقام قضایی یعنی بازپرس ممکن است چند تصمیم مختلف بگیرد. یکی از تصمیمات این است که قرار منع پیگرد یا منع تعقیب متهم را صادر کند. قرار دیگری که در موارد خاص صادر می‌شود، قرار موقوفی تعقیب است که در صورتی که متهم فوت کرده یا جرمش مشمول مرور زمان شده باشد، صادر می‌شود و دیگر قابل تعقیب نیست. یکی دیگر از قرار‌ها نیز قرار مجرمیت است. هنگامی که مجرم بودن متهم برای بازپرس احراز شود، قرار مجرمیت صادر می‌شود. بازپرس در ادامه، پرونده را به دادستان ارجاع می‌دهد تا وی کیفرخواست صادر کند.

اعتراض به قرار منع تعقیب
گاهی بازپرس پس از رسیدگی به موضوع، برای متهم قرار منع پیگرد یا منع تعقیب صادر می‌کند؛ یعنی اعلام می‌کند که متهم یا به دلیل کافی نبودن دلایل یا به دلیل جرم نبودن عملی که به او نسبت داده شده است، قابل تعقیب نیست و باید‌‌ رها شود. در این موارد، شاکی و دادستان حق تجدیدنظرخواهی و اعتراض به این قرار را دارند.

وقتی که دادستان یا شاکی از این قرار تقاضای تجدیدنظر و به آن اعتراض کنند، برای رسیدگی به این اعتراض، پرونده به دادگاه خواهد رفت و دادگاه موارد را بررسی می‌کند و چنانچه به این نتیجه برسند که متهم قابل تعقیب است و قرار بازپرس دال بر غیر قابل تعقیب بودن متهم صحیح نیست، قرار بازپرس را نقض می‌کند و «قرار جلب به رسیدگی» صادر می‌شود. جلب به رسیدگی یا جلب به دادرسی یعنی اینکه دادگاه تشخیص می‌دهد که این پرونده باید دارای قرار مجرمیت و کیفرخواست باشد و قابل طرح در دادگاه است. (میزان)

490

چند قدم پس از آشنایی

طی این جلسه، دختر و پسر برای اولین بار یکدیگر را می‌دیدند و پس از گفت‌وگو و مشورت با والدین، تصمیم به ادامه یا خاتمه رابطه می‌گرفتند؛ معمولا دختر و پسر برای انجام توافقات اولیه یا صحبت در مورد مسائل مهم زندگی، صدالبته تحت نظارت والدینشان و با ضوابط خاصی یکدیگر را ملاقات می‌کردند، اما چند صباحی است در جامعه کنونی ما این رسم خواستگاری از مد افتاده است و بسیاری از جوانان ترجیح می‌دهند پیش از مراسم خواستگاری، چند جلسه‌ای با فرد مورد نظرشان معاشرت کنند و در صورت توافق همه‌جانبه به خواستگاری بروند یا خواستگار را به خانه راه دهند.

عده‌ای دیگر نیز‌ خود آستین بالا می‌زنند و در محیط کار، تحصیل، محافل عمومی، مهمانی‌ها یا حتی شبکه‌های مجازی و اجتماعی به دنبال نیمه گمشده‌شان می‌گردند و.... خیلی از جوانان نسل امروز، این نوع آشنایی‌ها را ملاکی برای انتخاب همسر ایده‌آل، شناخت بیشتر و آشنایی با روحیات و خلقیات و رفتار و منش فرد مقابلشان می‌پندارند، اما سوال اصلی اینجاست که آشنایی قبل از ازدواج تا چه حد می‌تواند تضمین‌کننده یک انتخاب شایسته و متعاقب آن یک زندگی مشترک موفق باشد؟ اصول آشنایی‌های پیش از ازدواج چیست؟ حد و مرزهای آن چیست و چگونه باید رعایت شود؟ والدین دختر و پسر در کجای ماجرای انتخاب همسر فرزندانشان قرار دارند و نقش آنها تا چه حد پررنگ است؟ آیا لازم است والدین از همان مراحل اولیه آشنایی در جریان رابطه آنها باشند یا لزومی به اطلاع آنها نیست؟ و...

آشنایی‌های بی‌ضابطه و احساسی

اگر دختر و پسر در محیط کار، دانشگاه، جمع دوستانه و... با یکدیگر آشنا شوند، سپس خود به تنهایی، بدون مشورت و اطلاع خانواده‌هایشان، ریش و قیچی به دست بگیرند و برای شناخت و آشنایی هر چه بیشتر از یکدیگر به منظور ازدواج قدم بردارند، عاقبت چه می‌شود؟!

روان‌شناسان و مشاوران ازدواج معتقدند، آشنایی دختر و پسر آن هم بدون اطلاع والدین یا بدون برگزاری مراسم خواستگاری، نه‌تنها پسندیده و صحیح نیست بلکه در اغلب موارد، مفید و موفق نبوده و عاقبتی جز شکست عاطفی نخواهد داشت. آشنایی‌های بی‌ضابطه‌ای که معمولا بدون خواستگاری یا بدون اطلاع والدین طرفین یا یکی از آنها پیش می‌رود، معمولا رابطه‌ای سطحی، ظاهری، بدون تعهد و سرگرمی‌مابآنه‌ای است که هیچ گاه حتی از همان شروع آن، مساله‌ای جدی در آن مطرح نبوده و نخواهد بود. روابط حاکم در این نوع آشنایی‌ها معمولا بدون سمت و سوی منطقی و عاقلانه است و غالبا با رویاها، فانتزی‌ها و غلیان احساسات و هیجانات دختر و پسر شکل می‌گیرد و پیش می‌رود. در این مدل آشنایی‌ها، اگرچه رابطه برای دختر و پسر دلنشین، شیرین و رویایی است، اما خواستن‌ها و عشق و عاشقی‌ها مبتنی بر واقعیت خارجی نبوده و معمولا کاذب است؛ در این روابط، عشقی مجازی حکمفرماست که گاهی با اهدافی نامناسب و به منظور کامروایی از جانب دختر و پسر نیز توام می‌شود. مثلا، در رسانه‌ها و روزنامه‌ها کم نشنیده و ندیده‌ایم که در این نوع آشنایی‌ها، اغلب پسرها با دادن وعده ازدواج، دختران بسیاری را فریب داده‌اند و برای رسیدن به اهداف شوم خود آشنایی را طولانی‌تر کرده ولی فراتر از آن پیش نرفته‌اند و مدام با توسل به ترفندهایی از تعهد ازدواج طفره رفته‌اند، اما پس از کامروایی خویش، دست از دختر شسته‌اند و قید عشق و عاشقی را برای همیشه زده‌اند!

از سوی دیگر، آمار طلاق‌ نیز چهره‌ای دیگر ولی متفاوت از عاقبت این نوع آشنایی‌ها را برایمان آشکار می‌کند، چه‌بسا بسیاری از ازدواج‌هایی که با این مدل آشنایی‌ها رقم خورده اما در نهایت با طلاق به شکست منتهی می‌شود.

آشنایی‌های ضابطه‌مند و اصول‌مدار

اولین قدم برای آشنایی هدفمند و به قصد ازدواج، خواستگاری از دختر و خواستگاری رفتن برای پسر است. این نوع آشنایی‌های باضابطه و اصول مدار، زمینه شناخت اصولی، منطقی و متعهدانه را هم برای دختر و پسر و هم برای خانواده‌هایشان رقم می‌زند. پس از خواستگاری، دوران آشنایی دختر و پسر شروع می‌شود. این دوران، معمولا سه یا چهار جلسه بیشتر به طول نمی‌انجامد. طی این جلسات کاملا رسمی و چارچوب‌دار، دختر و پسر و خانواده‌هایشان، تا حدودی با خانواده‌های یکدیگر و لایه‌های سطحی شخصیت همدیگر آشنایی پیدا کرده و از فیلترهای اولیه سنجش و انتخاب یکدیگر گذر می‌کنند. شناخت اولیه و سطحی حاصل این دوران، در واقع می‌تواند مقدمه و پیش‌زمینه شروع یک رابطه جدی‌تری به نام نامزدی باشد، اگر چه این نوع آشنایی به منظور ازدواج شروع می‌شود، اما هرگز به این معنا نیست که الزما به نامزدی یا وعده ازدواج ختم شود چه‌بسا بسیاری از آشنایی‌های ‌جوان‌ها و خانواده‌هایشان بیش از‌ چند جلسه فراتر نرفته و در مرحله‌ای از آشنایی، به دلایلی خاص از جانب یکی از طرفین یا هر دو طرف، برای همیشه متوقف می‌شود.

نامزدی، مرحله‌ای مهم برای شناخت عمیق‌تر

زمانی که دختر و پسر جوان تحت نظارت خانواده‌هایشان و بر طبق اصولی معین، قدری با یکدیگر آشنا و در تصمیم به ازدواج شان مصمم شدند دوره نامزدی آنها شروع می‌شود. این دوران با وعده صریح و قطعی برای ازدواج شروع و با امضای قرارداد عقدنامه به پایان می‌رسد.

برخی از خانواده‌ها، شروع نامزدی فرزندشان را به اقوام و آشنایان اطلاع می‌دهند، اما برخی دیگر بنابر دلایلی ترجیح می‌دهند‌ این دوران تا زمانی که مراسم رسمی عقد انجام نشده، علنی نشود و صرفا فقط با اطلاع خانواده‌های دختر و پسر پیش برود. دوران نامزدی برهه‌ای حساس و در عین حال مهم برای زوج جوانی است که قصد ورود به زندگی مشترک‌ را دارند، در این دوران، ارتباطات بیشتر شده و اندکی از حالت رسمی خارج می‌شود، زمینه شناسایی و شناخت بیشتر از خصوصیات یکدیگر فراهم می‌آید، دختر و پسر در مورد رابطه‌شان بیش از قبل احساس تعهد و مسئولیت می‌کنند، دوران حرف و کلام به پایان می‌رسد و زمان ورود به صحنه عمل فرا می‌رسد.

ورود افراد خانواده، فامیل و دوستان هر یک از همسران به رابطه، چهره‌ای متفاوت به آشنایی می‌دهد و وظایف هر یک از زوجین را نسبت به آنها آشکار می‌کند و... خلاصه کلام آن که در این دوران، دختر و پسر با نمونه‌ای کاملا فرضی و پیش افتاده اما فراتر از خواب و خیال، از واقعیت زندگی مشترک و آینده خود با فرد مورد انتخابشان روبه‌رو شده و تا زمانی مقرر زندگی مشترک را لمس و تجربه می‌کنند. در دوران نامزدی است که می‌توان درستی و نادرستی تصورات و ذهنیات خود را از یکدیگر ‌در واقعیت به تماشا نشست، آنها را محکی دوباره زد، اصلاحشان کرد و در نهایت در این دوران است که می‌شود از انتخاب فرد مورد نظرمان برای زندگی کسب اطمینان کرد و با یقین او را به عنوان همسفر و شریک ادامه مسیر زندگی پذیرفت یا نپذیرفت!

دوران نامزدی نباید بسیار طولانی شود، وابستگی کاذب و غیرمنطقی، گاه باعث می‌شود که یکی از طرفین به خاطر غلیان عواطف مثبت زودگذر، چشم و گوش بر واقعیت‌های زندگی فرد مقابل ببندد و از هر آنچه که دیدنی و شنیدنی است با دیده اغماض و چشم پوشی بسیار گذر کند یا حتی گاه، طولانی شدن بسیار این دوران، باعث دلزدگی و یاس و پشیمانی یکی از طرفین از ادامه رابطه به طور جدی‌تر می‌شود.

بهترین فرصت مناسب برای این دوران، زمانی حدود چهار تا شش ماه است، در این زمان دختر و پسر جوان و خانواده‌هایشان می‌توانند بیش از پیش با هم آشنا شوند و همدیگر را مورد محک و ارزیابی قرار دهند؛ سپس در صورت تائید و اعتماد و فقدان مشکلی خاص و جدی، می‌توان ادامه رابطه را با برگزاری مراسم عقد پیش برد، اما اگر در هر زمانی از این دوران، خانواده‌ها متوجه مطلبی مهم شدند و نتوانستند آن را حل و فصل کنند، بهتر است هرچه سریع‌تر‌پیش از آن که وابستگی عاطفی بین دختر و پسر عمیق‌تر شود، ختم دوران نامزدی را اعلام کنند.

ولی اگر نقاط مشترک بسیار بود و قرار بر ادامه رابطه شد، هفته آینده در باره مراقبت‌های دوران نامزدی و حساسیت‌های آن با شما سخن خواهیم گفت.

نسرین صفری‌/‌ مشاور خانواده

چاردیواری (ضمیمه دوشنبه روزنامه جام جم)