همکاری ۳ قوه در کشور تأسف‌آور است همه قصورات حادثه سمنان تنها به یک فرد خلاصه شد

[ad_1]

به گزارش مشرق، قاضی‌زاده هاشمی در دومین کنگره تروما اظهار داشت: مشکل تروما منحصر به دفاع مقدس نیست و این مسأله در کشور ما در حال تبدیل شدن به یک مصیبت بزرگ برای خانواده‌های ایرانی شده است.  
 
وی افزود: بدتر از آن شرایطی بوده که در نظام سلامت میلیاردها تومان برای درمان برخی از بیماری‌ها هزینه می‌شود در حالی که به مسأله پیشگیری از سوانح ترومایی که مهمترین ‌آن حوادث جاده‌ای است توجه چندانی نمی‌شود.  
 
وزیر بهداشت اضافه کرد: در سال حدود 18 هزار نفر بر اثر حوادث ترومایی می‌میرند و 200 هزار معلول با گرفتاری روحی شدید تا آخر عمر خود با معلولیت سر می‌کنند لذا پیشگیری در زمینه تروما بسیار حائز اهمیت است.
 
هاشمی، گفت: در خصوص بحث‌های پیشگیرانه و درمان تروما حرف‌های خوبی زده می‌شود اما جای عمل خالی است باید مسئولین برای کنترل تروما صرفاً به امر درمان نپردازند بلکه پیشگیری باید جزو اولویت اصلی در این زمینه باشد.
 
وی به حادثه تروریستی حله عراق اشاره کرد و گفت: شاید حوادث ترافیکی نظیر سانحه روز گذشته اتوبوس راهیان نور یا برخورد قطارها در سمنان تا حدی قابل پیشگیری باشد ولی برای حادثه اربعین این مسأله قابل پیشگیری نبوده چرا که همه ما اطلاع داریم که راهپیمایی اربعین با چه شرایطی و با چه امنیت کاملی برای زائران برگزار شد اما بعد از آن نگاه امنیتی کمی فروکش کرد.
 
وزیر بهداشت اضافه کرد: فروکش کردن نگاه امنیتی بعد از مراسم اربعین سبب بروز حمله تروریستی در آن سوی مرزها شد و متأسفانه مردم ما زود به برخی از مسائل عادت می‌کنند لذا در این میان نباید بگوییم کار قضا و قدر بوده و صرفاً صلوات نفرستیم.  
 
هاشمی گفت: سالها اتومبیل می‌سازیم در حالی که می‌توانیم تحقیق کنیم کدام اتومبیل‌ها بیشترین بار حوادث را به وجود آورده البته اگر حرفی در این زمینه گفته شود می‌گویند اشتغال را از بین می‌برید.  
 
وی تصریح کرد: کوتاهی‌ها در این زمینه بار مالی بر دوش سلامت گذاشته است که این مسائل قابل کنترل است. البته به شرطی که رانت یا خط ویژه‌ای در این زمینه وجود نداشته باشد.  
 
وزیر بهداشت گفت: در موضوع صنعت و نظایر آن مالیات محدود ایجاد می‌کنیم تا کنترل‌هایی صورت گیرد اما این مسأله به شرطی قابل قبول است که تبعیضی وجود نداشته باشد.
 
وی خاطرنشان کرد: اگر چه سالها آمار تصادفات ثابت مانده ولی متأسفانه اکنون پنجمین کشور دنیا با بیشترین میزان کشته‌های تصادفات و معلولیت سوانح ترافیکی هستیم همچنین از نظر وجود قربانیان سنین پایین در این زمینه بالاترین رتبه را داریم.
 
هاشمی اضافه کرد: سؤال من به عنوان وزیر بهداشت این است که ما در کجای این نظام تصمیم‌گیری قرار داریم؟! هیچ جا؛ باید آنقدر بایستیم که اتومبیلی تصادف کند یا حادثه ترافیکی روی دهد و برویم درمان کنیم. نظام بیمه‌ای هم ذخایرش در این زمینه محدود است پس چرا اقدامات پیشگیرانه صورت نمی‌گیرد.
 
وی اضافه کرد موتورسیکلت مهمترین عامل مرگ و میر در کشور  است اما چرا مسئولان تولید آن را متوقف نمی‌کنند در حالی که می دانند این وسیله اصلی‌ترین علت مرگ و میر جوانان بوده است.
 
وزیر بهداشت عنوان کرد: در این زمینه فقط رد برخی مباحث از صنعت سؤال می‌شود و این مسأله مطرح نیست که چه کسی اجازه تولید می‌دهد و همه انتظار از حوزه درمان دارند.
 
هاشمی گفت: در حادثه تصادف دو قطار در سمنان همه قصورات تنها در یک بی‌مسئولیتی فرد خلاصه شد و صحبت‌های دیگری مطرح نشده است. ان‌شاءالله سایر ارگان‌ها در این زمینه درست عمل کرده باشند.
 
وی افزود: قطعاً در استانی که این حادثه رخ داده است ستاد بحرانی وجود داشته و حالا برای ما سؤال مهم این است که اورژانس در زمان بروز حادثه در چه زمانی حضور یافته و یا آب آتش‌نشانی آن لحظه کجا بوده است.
 
 وزیر بهداشت اضافه کرد: ستاد کنترل ترافیک جاده‌ای مسئول ساماندهی سریع وضعیت جاده‌ای و راهگشایی برای تیم اورژانس است آن لحظه کجا بوده و به طور کلی چگونه این بحران مدیریت شده است.
 
هاشمی تصریح کرد: باید در این زمینه برخوردی شود تا درس عبرتی باشد و در واقع از بروز چنین حوادثی پیشگیری شود. لذا اگر خاطی در این زمینه است خواهشاً دل‌رحمی نکنید و همانطور که انقلابی هستید انقلابی رفتار کنید و نوع عملکرد بازدارنده باشد نه دلسوزانه.
 
وی با اشاره به اینکه با افزایش تولید خودروها حوادث تروما و کشته‌های ناشی از آن برای مردم نوعی عادت شده است، گفت: افراد جامعه به شنیدن این اخبار عادت کرده‌اند مثلاً به شنیدن این مسأله که هفته‌ای دو هواپیما سقوط کند و همه افراد آن بمیرند امری عادی تلقی شده است.  
 
وزیر بهداشت تأکید کرد: همکاری قوه مقننه، مجریه و قضاییه متأسفانه تأسف‌آور است البته اگر بگویم برایم حاشیه‌ساز می‌شود و اگر نگویم هم نمی‌شود.
 
هاشمی گفت: در چنین کشوری که با فرهنگ و تمدن انقلابی غنی دارند جوانانمان در بهترین دهه سنی به راحتی در حوادث ترافیکی جان خود را از دست می‌دهند.
 
وی عنوان کرد شاید درست نباشد بگویم ولی مردم ما به قضا و قدر معتقدند و با وجود اینکه مردم نجیبی داریم زمانی که حادثه‌ای رخ می‌دهد می‌گویند قدر بوده و راضی می‌شوند در حالی که مهمترین مسأله پیشگیری از حوادث است.

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
مشرق نیوز آخرین اخبار ایران و جهان تیتر یک روزنامه‌های کشور در روز یکشنبه همچنان به موضوع تمدید تحریم‌های آمریکا اخباراخبار اجتماعی، اخبار اجتماعی ایران،اخبار اجتماعی اخباراخبار اجتماعیاخبار اجتماعی ایراناخبار اجتماعی روزسایت اخباراخبار امروز مشرق نیوز آخرین اخبار ایران و جهان در سایت خبری مشرق نیوز آخرین اخبار حوادثسیاسیفرهنگیاقتصادیاجتماعیورزشیایرانجهان و اخباراخبار اجتماعی، اخبار اجتماعی ایران،اخبار اجتماعی جهان اخباراخبار اجتماعیاخبار اجتماعی ایراناخبار اجتماعی روزسایت اخباراخبار امروزاخبار

یک کیسه «آرد»، تنها خواسته ۵ معلول کلاردشتی

جام جم سرا:

عیسی و آسیه پدر ومادر سالخورده‌ای در یکی از روستاهای توابع کلاردشت با همه عشق علاقه و به رغم مشکلات مالی، عمرشان را به پای پنج فرزند معلوشان به پیری رسانده اند و تمام خواسته‌شان از مسئولان تنها یک کیسه آرد است.
در روستای مکارود کلاردشت، عیسی عسگرزاده به همراه بانوی سالخورده‌اش سالهاست که سنگ صبور پنج فرزند معلولشان هستند و باید عشق و نوع دوستی را در خانه کوچک اما باصفایش جستجو کرد.

عیسی عسگرزاده خود را متولد سال ۱۳۱۱ و ۸۲ ساله معرفی می کند و می گوید تاکنون با اشتغال در کار کشاورزی، چارواری، هیزم شکنی و چوپانی گذران روزگار کرده ام.

این پیرمرد کلاردشتی از روزهای شیرین و طلایی زندگی‌اش و ازدواج با آسیه دخترعموش می گوید و ادامه می دهد: در آن دوران که از بهداشت و امکانات درمانی خبری نبود و آزمایشهای قبل از ازدواج مرسوم نبود و در نهایت ثمره زندگی ام، ۱۰ فرزند است که اکنون چهار دختر و یک پسرم از معلولیت رنج می برند. دخترم را قبل ازانقلاب برای معالجه به تهران بردم و ویزیت پزشک در آن زمان پنج تومان بود ولی آن دکتری که دخترم را ویزیت کرد ۲۰۰ تومان ویزیت گرفته بود و در نهایت گفت کاری نمی توان برای دخترت انجام داد.

آسیه بانوی سالخورده کلاردشتی که با حدس و گمان خود را ۷۲ ساله معرفی می کند و چین و چروک زندگی بر پیشانی‌اش نقش بسته است، در ادامه حرفهای همسرش می گوید: اولین فرزندم سالم به دنیا آمد و پنج فرزند دیگرم بتدریج دچار معلویت شده و کم کم راه رفتن و مدرسه رفتن برایشان سخت شده بود.

یک کیسه آرد از فرماندار خواستیم

وی به بازدید از مسئولان شهرستان و فرماندار از خانواده‌اش اشاره کرد و در پاسخ به اینکه چه خواسته‌ای از آنان داشتید، گفت: از آقای فرماندار تنها یک کیسه آرد خواستیم و وی ناراحت شد که چرا چیز دیگری درخواست نکرده ایم.

عیسی عسگر زاده پدر خانواده در پاسخ به اینکه خواسته تان از دولت چیست با بیان این که سلامتی و موفقیت دولت را آرزو می کنم، گفت: اگر صلاح دیدند و خواستند کمک و توجهی نیز به ما داشته باشند.

آسیه مادر خانواده در پاسخ به این که چرا حاضر نمی شوید فرزندانتان را به بهزیستی و توانبخشی بسپارید با نگرانی مادرانه‌ای پاسخ داد: اینها بچه‌های ما هستند و تا زنده هستیم نمی گذاریم ازما جدا زندگی کنند و ما آن‌ها را نگه می داریم.

محمد معصومی فرماندار کلاردشت نیز با اشاره به بازدید از خانواده معلول کلارشدتی در روستای مکارود گفت: یکی ازخصلت‌های خوب مردم روستا واهالی کوهستان عشق ومحبت خانواده به یکدیگر درسخت‌ترین شرایط زندگی است.

وی اظهار داشت: برخلاف زندگی مدرن شهرنشینی که اگر پدر ومادر ویا فرزندی ازکار افتاده باشند، خیلی زود به مراکز بهزیستی معرفی می شوند، ولی درمناطق کوهستانی وروستاها همه پدر ومادرها با هر میزان ازکار افتادگی وحتی معلولیت درامنیت کامل زندگی می کنند. در یکی از روستاهای کلاردشت پدر ومادری که می شود آنان را به عنوان پدر و مادر نمونه کشوری معرفی کرد از پنج فرزند معلول خود درحالی نگهداری می کنند که با مشکل مالی روبرو هستند و وقتی در دیدار با این خانواده می پرسم از من فرماندار چه می خواهید می گویند یک کیسه آرد.

وی بیان داشت: کار بزرگ نگهداری از ۵ فرزند معلول وتوقع حداقل خواسته این خانواده ارزش معنوی دارد وقابل تقدیر است و نه تنها در کلاردشت بلکه این فداکاری‌ها را درهمه روستاهای مازندران ودیگراستان‌ها نیز شاهد هستیم وهمه آنان برای ما نمونه اند.
شهرستان کوهستانی کلاردشت در غرب مازندران واقع شده است.(مهر)

لطفاً خودتان را تنها نگذارید!

جام جم سرا:

اینطور که به نظر می رسد در حال حاضر شما با دو مسئله مهم روبه رو هستید که هر یک از آن ها به تنهایی می تواند سهم بزرگی در ایجاد خلق افسرده در شما داشته باشد. ما هنگامی تنهایی را بیشتر از هر زمان دیگری احساس می کنیم که دیگران تنهایمان می گذارند، چرا که در عین حال که موجودات مستقلی هستیم، تمایل به اجتماعی بودن و برقراری ارتباط با دیگران یکی از حقایق انکارناپذیری است که در زندگی با آن روبه رو هستیم. در حال حاضر نیز همسر شما به نوعی شما را تنها گذاشته و فرزندانتان نیز به نوعی دیگر. اما آنچه مهم است این است که خودتان ، خودتان را تنها نگذارید!

توصیه من به شما مخاطب عزیز این است:

1- خودتان را دوست داشته باشید و بیش از پیش به خود اهمیت دهید. شرایط را بپذیرید، اما آن را به رنج تبدیل نکنید. بگذارید گذشت زمان شما را یاری دهد و در کنار آن تلاشتان بر این باشد که با خلقی که دارید مبارزه نکنید، بلکه مدارا کنید.هر گاه واقعه ای ما را از تعادل روحی که آرامش را برایمان فراهم می ساخته، خارج می کند، تنها لازم است فرصت دهیم این تعادل باز گردد.

2- سعی کنید اوقات فراغت خود را با انجام فعالیت های ورزشی، مطالعه، خرید کردن، دید و بازدید و... پر کنید. پیاده روی و انجام فعالیت های هوازی که همراه با حرکات بدنی سریع و انرژی بر است بسیار کمک می کند تا خلق افسرده تان به مرور برطرف شود.

3- به یاد داشته باشید انسان موجودی از سنگ سخت تر و از گل لطیف تر است. سعی کنید قدرت انعطاف پذیری خود را تقویت کنید. این امر از طریق بهره بردن از جلسات مشاوره تخصصی بهتر امکان پذیر است ، چرا که نیاز است ابتدا خلق افسرده شما تا میزان زیادی کاهش یابد ، آنگاه روش سازگار شدن با رویداد های پیش بینی نشده زندگی را بیاموزید و مهارت سازگاری تان را تقویت کنید.

در پایان لازم است پس از آن که قدری از لحاظ روحی تقویت شدید، به مرور انتخاب های خود در زندگی بپردازید. این که اگر ازدواج فامیلی را پذیرفته بودید، انتظار داشتن فرزندان بیمار می توانسته امری قابل پیش بینی باشد. پس از فوت فرزندان، همسران بهترین تکیه گاه یکدیگر برای تحمل شرایط دشوار و رسیدن به آرامش هستند، لذا قابل درک است که این موضوع برای شما که چنین همسری در کنار خود نداشته اید، دشوار تر بوده باشد. در نهایت از آنجا که حاصل زندگی مشترک هر چه باشد هر دو نفر ( همسران ) در آن سهم دارند، لازم است سر فرصت به سهم خود در این جدایی نیز بیندیشید و سعی کنید خصوصیات منفی خود را اصلاح کنید.(پریسا غفوریان – کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/خراسان)

لطفاً خودتان را تنها نگذارید!

جام جم سرا:

اینطور که به نظر می رسد در حال حاضر شما با دو مسئله مهم روبه رو هستید که هر یک از آن ها به تنهایی می تواند سهم بزرگی در ایجاد خلق افسرده در شما داشته باشد. ما هنگامی تنهایی را بیشتر از هر زمان دیگری احساس می کنیم که دیگران تنهایمان می گذارند، چرا که در عین حال که موجودات مستقلی هستیم، تمایل به اجتماعی بودن و برقراری ارتباط با دیگران یکی از حقایق انکارناپذیری است که در زندگی با آن روبه رو هستیم. در حال حاضر نیز همسر شما به نوعی شما را تنها گذاشته و فرزندانتان نیز به نوعی دیگر. اما آنچه مهم است این است که خودتان ، خودتان را تنها نگذارید!

توصیه من به شما مخاطب عزیز این است:

1- خودتان را دوست داشته باشید و بیش از پیش به خود اهمیت دهید. شرایط را بپذیرید، اما آن را به رنج تبدیل نکنید. بگذارید گذشت زمان شما را یاری دهد و در کنار آن تلاشتان بر این باشد که با خلقی که دارید مبارزه نکنید، بلکه مدارا کنید.هر گاه واقعه ای ما را از تعادل روحی که آرامش را برایمان فراهم می ساخته، خارج می کند، تنها لازم است فرصت دهیم این تعادل باز گردد.

2- سعی کنید اوقات فراغت خود را با انجام فعالیت های ورزشی، مطالعه، خرید کردن، دید و بازدید و... پر کنید. پیاده روی و انجام فعالیت های هوازی که همراه با حرکات بدنی سریع و انرژی بر است بسیار کمک می کند تا خلق افسرده تان به مرور برطرف شود.

3- به یاد داشته باشید انسان موجودی از سنگ سخت تر و از گل لطیف تر است. سعی کنید قدرت انعطاف پذیری خود را تقویت کنید. این امر از طریق بهره بردن از جلسات مشاوره تخصصی بهتر امکان پذیر است ، چرا که نیاز است ابتدا خلق افسرده شما تا میزان زیادی کاهش یابد ، آنگاه روش سازگار شدن با رویداد های پیش بینی نشده زندگی را بیاموزید و مهارت سازگاری تان را تقویت کنید.

در پایان لازم است پس از آن که قدری از لحاظ روحی تقویت شدید، به مرور انتخاب های خود در زندگی بپردازید. این که اگر ازدواج فامیلی را پذیرفته بودید، انتظار داشتن فرزندان بیمار می توانسته امری قابل پیش بینی باشد. پس از فوت فرزندان، همسران بهترین تکیه گاه یکدیگر برای تحمل شرایط دشوار و رسیدن به آرامش هستند، لذا قابل درک است که این موضوع برای شما که چنین همسری در کنار خود نداشته اید، دشوار تر بوده باشد. در نهایت از آنجا که حاصل زندگی مشترک هر چه باشد هر دو نفر ( همسران ) در آن سهم دارند، لازم است سر فرصت به سهم خود در این جدایی نیز بیندیشید و سعی کنید خصوصیات منفی خود را اصلاح کنید.(پریسا غفوریان – کارشناس ارشد روانشناسی بالینی/خراسان)

تنهاییم؛ اما می‌گوییم: هیچ کس تنها نیست

جام جم سرا: حالا عکس‌های زیادی هم هر روز در اینترنت منتشر می‌شود که نشان می‌دهد جمعی که کنار هم نشسته‌اند، هرکدام با موبایل خودشان مشغولند. فیلم‌هایی هم با همین موضوع ساخته شده‌اندمثلا فیلم خوب «او»‌ (که امسال جایزه بهترین فیلم را هم از آکادمی اسکار گرفت). همه اینها انگار بر یک مساله دست گذاشته‌اند؛ اینکه جهان انتزاعی و روابط انتزاعی دارد جای جهان واقعی و روابط واقعی را برای آدم‌ها می‌گیرد.

تنهایی همیشه از مهم‌ترین مساله‌های آدم‌ها بوده و برای همین هم دستمایه بسیاری از کارهای ادبی و هنری شده است و حالا فناوری دارد به‌ظاهر این مشکل را حل می‌کند: گوشی یا تبلتی به دست هرکس می‌دهد و او را در جهان انتزاعی سرگرم می‌کند. مساله اما حتی این هم نیست. مساله این است که آدم‌ها هم دارند کم‌کم همین را می‌پذیرند، که وقتی حتی در جمعی حضور دارند، آن جمع حتی دوستانه را نادیده بگیرند و باز با موبایلشان مشغول باشند، به جهانی که رنگارنگ است و پر از خبر و پر از تماس با آدم‌هایی که کنارشان نیستند و اغلب هم انتزاعی و اما جذاب هستند (مثل همان شخصیت زن فیلم «او»)، اما در عوض از نزدیکی و همدلی با نزدیکانشان اجتناب کنند، چون چنین کاری مستلزم تلاش است و تحمل جنبه‌های منفی هر رابطه‌ای.

ما داریم به‌ ساد‌گی هر روز تنهاتر می‌شویم، اما فناوری با ساختن جهانی انتزاعی و مشغول‌کردنمان نمی‌گذارد بفهمیم که روزبه‌روز داریم بیشتر و بیشتر در جهانی که واقعی نیست و فقط ظاهر جهان واقعی را دارد، فرو می‌رویم و داریم جای هر چیز واقعی را با چیزهای انتزاعی و جعلی پر می‌کنیم؛ روابط واقعی را با روابط انتزاعی، فعالیت‌های اجتماعی واقعی را با فعالیت‌های اجتماعی انتزاعی و حتی عشق‌های واقعی را با عشق‌های انتزاعی (هنرپیشه‌ها و آدم‌های نادیده شبکه‌های اجتماعی). همه‌مان هم از این جهان انتزاعی و جعلی داریم استقبال می‌کنیم. دلیل آن هم به نظرم چندان رنگارنگ بودن این جهان انتزاعی نیست، پیچید‌گی روزافزون جهان واقعی است. آدم‌ها و مسایل اجتماعی پیچیده و پیچیده‌تر می‌شوند و این پیچیدگی ترسناک است و تحملش سخت.(حسین سناپور/شرق)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوما به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

تنها شهر ایرانی که گورستان ندارد

جام جم سرا: از آنجا که تراکم جمعیت شهرستان جلفا، از دیرباز بیشتر در روستاهای هادی شهر، شجاع، گرگه علمدار و شاهمار بوده، تا به حال گورستانی در این شهر ساخته نشده است.

جلفا در زمان‌های گذشته مبدا واردات کالاهای اساسی گمرک و راه آهن بوده است و مردم نیز تنها برای تجارت به این شهر می‌آمدند و به علت اینکه تمام ساکنان این شهر غیر بومی بودند، بعد از مرگ نیز افراد در شهرهای خود و یا در شهرهای نزدیک شهر جلفا دفن می‌شدند.

به نقل از مهر، بر اساس اظهارات اهالی شهر جلفا، در زمان‌های گذشته نیز از این شهر به علت دور بودنش به عنوان تبعیدگاه استفاده می‌شد، به طوری که روزهای این شهر پر از هیاهو و شب‌های آن در خلوت و سکوت مطلق سپری می‌شد. در هشت سال گذشته شورای شهر شهر جلفا برای ایجاد آرامگاه در این شهر مکانی را اختصاص داده بود که ایجاد نشد. علت امر غیر بومی بودن افراد شهر است که اکثرا به علت شغل خود در آنجا زندگی می‌کنند.

به گزارش جام جم سرا و به گفته فرماندار شهرستان، این شهر مدفن پنج شهید گمنام هشت سال دفاع مقدس است که در حیاط مسجد جامع مدفون شده‌اند.

زاهد محمودی افزود: علاوه بر این، سه سرباز شهید سال ۱۳۲۰ در حاشیه رود ارس کنار پل آهنی شهر جلفا دفن شده‌اند.

به گفته ولی راعی شجاعی، مورخ و محقق، شهرهای شجاع و شاهمار نزدیک‌ترین شهرهایی بودند که در آن زمان برخی از ساکنان شهر جلفا بعد از مرگ در آنجا دفن می‌شدند. حدود ۳۷ سال گذشته در شهر جلفا قرار بود که آرامگاهی ایجاد شود، این شهر به لحاظ دارا بودن کلیسای خرابه گردشگران زیادی داشت و در آن زمان یک خانواده ارمنی برای زیارت این کلیسا آمده بودند که در راه بازگشت فرزند خود را از دست دادند و در این آرامگاه دفن کردند، مسلمانان به علت اینکه نخستین مدفون این گورستان ارمنی بود در آنجا افراد خود را دفن نکردند و بعد‌ها آنجا تبدیل به آرامگاه ارامنه شد.

راعی خاطرنشان کرد: حدود شش سال گذشته نیز قرار بود در تپه‌ای نزدیک به شهر جلفا آرامگاهی ایجاد شود که به علت نظامی بودن آن اجازه ایجاد گورستان داده نشد.
به نقل از مهر، شهرستان جلفا رتبه شانزدهم را در آمار مرگ و میر آذربایجان شرقی دارد.

سهم ابراز عشق در خانه: تنها ۱۷ دقیقه!

جام جم سرا: مشکلات شهرنشینی و به دنبال آن مدرن شدن باعث شده تا خانواده‌ها دیگر وقتی برای هم نداشته باشند. بر اساس تحقیقات انجام شده، میانگین گفت‌وگو بین زوج‌های ایرانی در شبانه‌روز تنها ۱۷ دقیقه است که بیشتر آن نیز صرف گزارش درمورد مسائل و مشکلات روزمره می‌شود و از تعاملات مهرورزانه خبری نیست.

چندشغله بودن نتیجه مشکلات اقتصادی

تا دو دهه پیش در بیشتر خانواده‌ها تنها یک نفر کار می‌کرد و بقیه اعضای خانواده از طریق درآمد او، روزگار می‌گذراندند. تا دهه 60 زندگی‌ها تجملاتی نبود و اینقدر مانند این روزها افراد به‌دنبال به‌روزکردن سبک زندگی‌های خود نبودند. معمولا افراد قانع‌تر بودند و با درآمد اندک خود روزگار را سپری می‌کردند. آن روزها با وجود اینکه خانواده‌ها نیز پرجمعیت‌تر از حالا بود اما، خبری از زندگی ماشینی و تجملات امروزی نبود. درحال حاضر اما، سبک زندگی مردم تغییر کرده است. این تغییر سبک زندگی در کنار بروز مشکلات اقتصادی ناشی از تورم باعث شده علاوه بر چند شغله شدن آقایان، تعداد بیشتری از خانم‌ها هم به فعالیت در کارهای خارج از منزل روی آورده و در نتیجه آن میلیون‌ها نفر ۱۲ تا ۱۶ ساعت از شبانه‌روز را در بازار کار به سر ببرند. در این بین انواع و اقسام کلاس‌های آموزشی و وسایل ارتباطی دنیای تکنولوژی جای خالی پدر و مادر را برای فرزندان پر می‌کند.

این اتفاق حتی در نحوه تحصیل افراد نیز به وضوح دیده می‌شود به نحوی که افزایش روزافزون تمایل جامعه به زندگی‌های امروزی باعث شده تا درصد قابل توجهی از خانواده‌ها فرزندان خود را با میل و بی‌میل راهی دانشگاه‌های مختلف کشور کنند. ساعات طولانی حضور افراد در محیط کار با هدف کسب درآمد بالاتر، اشغال دو تا چند موقعیت شغلی، قانع نبودن از میزان درآمد، از بین رفتن توازن بین درآمدها و هزینه‌های زندگی، ایجاد هزینه‌های جدید در زندگی‌ها و مسائلی از این دست باعث شده درحال حاضر بین 7/4‌تا 1/7 میلیون نفر در ایران دوشغله یا سه شغله بوده و 5/2‌میلیون نفر نیز در جست و جوی آن باشند.

شرایط جدید زندگی‌ها باعث شده تا در بسیاری از خانواده‌ها تعداد شاغلان به بیش از یک نفر افزایش یابد. در حال حاضر، در بسیاری از خانواده‌ها علاوه بر زن و مرد، حتی فرزندان نیز در بازار کار فعالیت دارند که ماحصل درآمد مجموع افراد خانوار برای تامین هزینه‌های معیشت به کار گرفته می‌شود. دلایل گوناگون مانند افت ارزش درآمد و پول، افزایش هزینه‌های زندگی، تجملات و موارد دیگر دلایلی است که باعث شده تا منجر به حضور خانوادگی افراد برای کسب درآمد در بازار کار کشور شود.

این روزها مردم می‌گویند دیگر اشتغال یک نفر جوابگوی نیازها و هزینه‌های زندگی نیست و بنابراین افراد بیشتری از هر خانواده مجبور هستند برای کسب درآمد، راهی بازار کار شوند. البته با وجود اینکه گرایش به اشتغال به دلایل ذکر شده در ایران طی دهه‌های گذشته افزایش چشمگیری داشته است اما، نباید از یاد برد که ناکافی بودن میزان درآمد افراد، قرار داشتن ایران در ردیف کشورهای با دستمزد پایین، افت ارزش ریال به ویژه در چند سال گذشته و افزایش هزینه‌های خانوار نیز به بروز پدیده دوشغله یا چندشغله شدن افراد کمک کرده است.

آسیب‌های اجتماعی عدم حضور افراد در خانواده

غیبت طولانی زن و مرد از منزل یکی از مهم‌ترین آسیب‌هایی است که بنیان خانواده را متزلزل می‌کند. خلأ عاطفه و محبت اعضای خانواده نسبت به یکدیگر از مهم‌ترین آسیب‌های ساعات طولانی نبودن افراد در منزل به‌شمار می‌رود. علاوه بر این، ساعات طولانی فعالیت افراد در بیرون از منزل موجب آسیب رسیدن به تربیت فرزندان و نسل‌های آینده می‌شود.

هرچند این موضوع می‌تواند درآمد بیشتری را برای افراد و خانواده‌ها به همراه داشته باشد، اما از آن سو آسیب‌های جبران‌ناپذیری را نیز بر زندگی‌ها تحمیل می‌کند.

والدین مسئولیت‌های خود را واگذار کرده‌اند

مدیرکل پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی می‌گوید: موضوعات اقتصادی از مهم‌ترین مسائلی است که افراد را مجبور می‌کند ساعات زیادی از روز را در بیرون از خانه بگذرانند اما، به نظر می‌رسد صرف‌نظر از مشکلات اقتصادی نوعی بحران در میان والدین جامعه امروزی به‌وجود آمده است که می‌توان از آن تحت‌عنوان واگذاری مسئولیت نام برد.

فرهاد اقطار ادامه می‌دهد: والدین و خانواده‌ها باید آگاهی داشته باشند که تنها پرداختن به حل مسائل و مشکلات مالی نمی‌تواند تمامی نیاز فرزندان را برطرف کند. هر خانواده‌ای احتیاج دارد که اعضای آن در روز حداقل یک وعده در کنار یکدیگر غذا بخورند و با هم تعامل داشته باشند نه اینکه به بهانه غذا خوردن به تماشای تلویزیون بنشینند.

یک کارشناس آسیبهای اجتماعی: عشق، علاقه، و توجهی که زن و مرد و کودکان آنها باید در خانواده پیدا کنند اهمیت خود را از دست داده و از سوی دیگر، خانواده که نقش هویتی برای افراد ایفا می‌کند پایگاه و جایگاه خود را در میان دغدغه‌های زندگی نوین گم کرده است

این کارشناس آسیب‌های اجتماعی تصریح می‌کند: از سوی دیگر تجمل‌گرایی هم وارد زندگی ما شده و این موضوع اجتناب‌ناپذیر است به گونه‌ای که حتی تبلیغات رسانه ملی ما هم بر همین اساس طراحی شده است. بنابراین نمی‌توان تجمل گرایی را امری مذموم دانست چرا که، این سبک زندگی به عنوان یک اصل در میان مردم جا افتاده و به موضوعی عادی بدل شده است. او می‌افزاید: نکته دیگر اینکه، سبک آموزش‌های ما حرفه‌ای نیست به این معنا که به‌دلیل شیوع مدرک گرایی در فرهنگ جامعه، آموزش و پرورش و آموزش‌عالی به افراد حرفه‌ای یاد نمی‌دهد و تنها مدرک می‌دهد.

این موضوع باعث شده کودکان ساعات زیادی را در مدارس و کلاس‌ها آموزشی بگذرانند و در آن‌سو هم والدین وقت بیشتری کار کنند تا هزینه کلاس‌ها و آموزش‌های فرزندانشان را تامین کنند.

تنزل نقش هویتی خانواده

یک روانشناس نیز می‌گوید: از دیرباز خانواده به عنوان پایگاهی برای پناه بردن به آن و مامنی برای آسایش و آرامش مطرح بوده است. از سوی دیگر خانواده اولین پایگاه تشکیل دهنده شخصیت افراد نیز محسوب می‌شود. بهروز بیرشک ادامه می‌دهد: در سال‌های اخیر به دلیل تغییر همه‌جانبه در شیوه زندگی افراد می‌بینیم که تعریف و ماهیت خانواده تغییر کرده و اعضای خانواده‌ها به دلیل اشتغال و سایر مشغله‌های زندگی مدرن امروزی از هم دور هستند. این موضوع از منظر کسانی که به نقش ویژه خانواده تاکید دارند بسیار نگران‌کننده است.

او بیان می‌کند: عشق، علاقه، و توجهی که زن و مرد و کودکان آنها باید در خانواده پیدا کنند اهمیت خود را از دست داده و از سوی دیگر، خانواده که نقش هویتی برای افراد ایفا می‌کند پایگاه و جایگاه خود را در میان دغدغه‌های زندگی نوین گم کرده است. از این رو، این معضل می‌تواند زمینه‌ساز بسیاری از آسیب‌های اجتماعی که در حال حاضر با آن رو‌به‌رو هستیم باشد. بیرشک می‌افزاید: از این رو، ارتباط افراد با جامعه، دوستان و محیط کار بسیار بیشتر از گذشته شده است. از سوی دیگر هنگامی که افراد در خانه هستند هم دیگر مانند گذشته دور یکدیگر جمع نمی‌شوند بنابراین، باید راهکاری اندیشیده و در پی آن باشیم که انسجام خانواده را بیشتر کنیم. (هانیه حقیقی/آرمان)

بندری که تنها یک خیابان دارد [مجموعه‌عکس]

مردمانی خونگرم، میان کوه و دریا

یکشنبه 18 آبان 1393 ساعت 09:00

بندر سیراف از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگان در استان بوشهر، جنوب ایران، است. این بندر که تا سال ۸۷ بندر طاهری نامیده می شد، یکی از قدیمیترین بنادر ایران است که زمانی دارای رونق فراوانی بوده‌است.

هیچ کم‌وکسری ندارم اما تنهام؛ خیلی تنها

جام جم سرا به نقل از خراسان: تنها بودن وضعیتی است که می‌تواند گاهی سازنده و گاهی مخرب باشد. اگر تنهایی به تولید فکر، ایده، هنر و خلاقیت منجر شود هوشمندانه است، اما اگر این وضعیت به احساس تنهایی یا نداشتن دوست و همدم منجر شود، یک مشکل در زندگی محسوب می‌شود و رنج آور است. در ادامه علت‌های احساس تنهایی در افراد مورد بررسی قرار می‌گیرد. شما می‌توانید با کشف علت احساس تنهایی در خودتان به فکر راه حل باشید.

شاید به شما توجه نمی‌شود:
شاید احساس می‌کنید که مورد بی‌توجهی دیگران قرار گرفته‌اید. نداشتن مهارت بیان خواسته‌ها و نیاز‌ها، باعث احساس تنهایی می‌شود. وقتی شما به خوبی نتوانید نیاز‌ها و احساسات مثبت یا منفی خود را در ارتباط با دیگران بخصوص همسرتان بیان کنید، احساس می‌کنید مورد بی‌توجهی دیگران قرار گرفته‌اید. در این وضعیت، شما احساس می‌کنید که فردی شما را نمی‌بیند یا به خاطر رفتار‌های خوب از دیگران تایید یا قدردانی دریافت نمی‌کنید و همین باعث ناراحتیتان می‌شود.

شاید با مهارت ارتباط کلامی آشنا نیستید:
مهارت ارتباط کلامی موثر با دیگران نیز یکی از انواع مهارت‌های مورد نیاز در زندگی است که اگر فاقد این مهارت باشیم، دچاراحساس تنهایی می‌شویم؛ چون نمی‌توانیم به درستی در محافل خانوادگی و فامیلی جای خود را باز کنیم و مورد توجه و ارتباط دیگران قرار بگیریم؛ بنابراین تلاش کنید با کسب این مهارت، بیشتر در جمع‌های فامیلی و دوستانه حاضر شوید.

شاید دوست یا همدم ندارید:
گاهی احساس تنهایی ناشی از نداشتن دوست یا همدم است. داشتن دوست در محیط‌های اجتماعی، کاری، فرهنگی، مذهبی و ورزشی کمک می‌کند تا احساس تنها بودن نکنیم. وجود دوستان صمیمی در هر یک از این زمینه‌ها، سبب می‌شود در هنگام سختی‌ها و مشکلات دچار حس بی‌پناهی و تنهایی نشویم بلکه به حمایت دیگران امیدوار هم باشیم.

شاید افکار منفیتان را کنترل نمی‌کنید:
وجود برخی افکار منفی نیز، گاهی سبب احساس تنهایی در افراد می‌شود. افکاری مانند «هیچ فردی مرا دوست ندارد»، «هیچ فردی به من توجه نمی‌کند» یا «من همیشه تنها هستم» باعث می‌شود که احساس تنهایی در شما بیشتر شود. تا حد امکان به محض شکل گیری چنین افکاری در ذهنتان، محیط را ترک کنید یا با همسرتان ارتباط تلفنی برقرار کنید تا این حس در شما کاهش یابد.

با توجه به نکاتی که مطرح شد، دقت کنید در کدام زمینه دچار مشکل هستید. سپس به رفع مشکل خود بپردازید. در برقراری روابط عاطفی سالم با اطرافیان به خصوص همسر و فرزندتان تجدید نظر کنید تا بتوانید ارتباط بهتری برقرار کنید. همچنین با ایجاد برنامه‌های تفریحی، مذهبی و روابط فامیلی به همراه خانواده‌تان بر احساس تنهایی خود در اجتماع غلبه کنید. (زهره حسینی - کار‌شناس ارشد مشاوره خانواده)

تنها شرط شیردهی برای مادران مبتلا به هپاتیت

جام جم سرا: دکتر هرمز مظفری با اشاره به اینکه زنان باردار باید به عنوان بخشی از آزمایش‌های دوره بارداری از نظر هپاتیت B مورد غربالگری قرار گیرند، گفت: در افرادی که همچنان در معرض خطر ابتلا هستند، این ارزیابی باید تا پایان دوره بارداری و هنگام زایمان تکرار شود. هپاتیت B در صورت تشخیص و درمان دیرهنگام می‌تواند به یک بیماری جدی آسیب‌رسان به کبد تبدیل شود. همچنین ویروس از یک فرد به فرد دیگر بر اثر تماس ترشحات بدن و خون منتقل می‌شود.

وی در ادامه افزود: اگر ابتلا به هپاتیت B در زمانی نزدیک به تولد نوزاد اتفاق افتد، شیرخوار ناقل مزمن عفونت می‌شود و خطر مرگ در بزرگسالی بر اثر سیروز یا سرطان کبد وی را تهدید می‌کند.

این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، با بیان اینکه تشخیص زودهنگام این بیماری در بارداری و انجام اقدامات درمانی کنترلی در کاهش احتمال عفونت نوزاد بسیار موثر است، خاطر نشان کرد: نوزادان بیش از همه از طریق خون مادر آلوده در زمان زایمان، با ویروس هپاتیت B آلوده می‌شوند و باید توجه داشت که شیردهی احتمال عفونت را در شیرخواران افزایش نمی‌دهد.

مظفری با بیان این مطلب که هپاتیت B فقط در بررسی آزمایشگاهی از خون تشخیص داده می‌شود، یادآور شد: برای پیشگیری از ابتلای نوزاد، مراقبت منظم مادران ضروری است. به این ترتیب که در زمان تولد و حداکثر تا ۷۲ ساعت پس از آن ایمونوگلوبین و واکسن هپاتیت B و سه دوره تزریق واکسن به نوزاد تزریق می‌شود و به این ترتیب از ابتلای اکثر نوزادان به هپاتیت B مزمن جلوگیری می‌شود. تجویز واکسن هپاتیت B طی هر مرحله از بارداری بدون خطر است و از طریق واکسیناسیون، مادران باردار را می‌توان در برابر بیماری ایمن کرد.

این متخصص کودکان در پایان گفت: با توجه به وجود احتمال ابتلا و بی‌اطلاعی افراد از ابتلای خود بر انجام آزمایش‌های کنترلی در ابتدای بارداری از سوی متخصصان تاکید می‌شود تا اگر آلودگی به ویروس وجود داشته باشد از انتقال آن به نوزاد جلوگیری شود، چرا که اگر این ویروس از مادر به نوزاد منتقل شود تا پایان عمر در بدن فرد می‌ماند. (ایسنا)