رئیس اتحادیه دستگاههای مخابراتی گفت: تکلیف آیفونهایی که با قیمت گرانتر و با گارانتی دو شرکت پلمب شده فروخته شدهاند به زودی روشن خواهد شد تا حقوق خریداران تضییع نشود.
قرمزی و تورم نشانه بیماری نیست و یک علامت از آن اســت که می تواند حساسیت و آلرژی، یا علامتی از یک عفونت میکروبی و ویروسی در کودک باشد.
وی با اشاره به اینکه قرمزی گونه ها در نوزادی به علت پرخونی و بالا بودن گلبول های قرمز وی اســت، بیان کرد: اگر قرمزی ناگهانی در کودک ایجاد شده سریعا باید به پزشک مراجعه شود.
این متخصص کودکان و نوزادان درباره تاثیر اگزما در سرخی گونه های کودک اظهار کرد: کودکان در بدو تولد و بین یک تا 3 ماهگی دچار قرمزی، التهاب، تورم و زخم در ناحیه گونه ها می شوند و گاهی زخم ها با ترشحاتی همراه اســت و اگزمای شیرخوارگی نامیده می شود که والدین باید با مراجعه به موقع، داروهای لازم را برای بهبودی دریافت کنند.
خدمت
مجله دیجی کالا - زهرا غلامی: ماجرای انفجار گوشیهای سامسونگ گلکسی نوت ۷ مدیر عامل این شرکت را حسابی شرمنده مشتریانش کرد. گزارشهای مختلف مبنی بر انفجار این گوشی، موجب شد تا این شرکت یک فراخوان جمعآوری صادر کند. سازمان فدرال هوایی ایالات متحده هم مسافران را از اینکه این دستگاه را در هواپیما با خود داشته باشند، منصرف میکند.
اما در سال ۱۹۹۱، شرکت سونی روشی را برای استفاده بیخطر از این یونها معرفی کرد. در این روش، لیتیوم یون در یک ماده شیمیایی نگهداری میشود که لیتیوم خالص نیست.
در دستگاههای الکترونیکی که با کیفیت بالایی ساخته شدهاند، اقدامات ایمنی روی باتریهای لیتیوم یون انجام میشوند، اما دستگاههای معیوب با مدار الکتریکی ضعیف میتوانند منجر به آتشسوزی شوند.
به عنوان مثال، باتریهای معیوب، ممکن اســت بیش از اندازه شارژ شوند. باتریهای با کیفیت وقتی که پر میشوند، به طور اتوماتیک شارژ را متوقف میکنند، اما در مورد باتریهای ضعیف همیشه اینطور نیست. اگر این باتریها برای مدتهای طولانی به برق وصل باشند، لیتیوم یونها میتوانند در یک نقطه جمعآوری شوند و به شکل لیتیوم متالیک درون باتری رسوب کنند. گرمای ناشی از شارژ بیش از حد میتواند باعث ایجاد حبابهای اکسیژن شود، این حبابها هم به شدت با لیتیوم متالیک واکنشپذیر هستند.
به همین شکل، باتریهای لیتیوم یون معیوب، ممکن اســت بیش از حد هم تخلیه شوند، به این معنی که وقتی شارژ آنها به شدت پایین میآید، خاموش نمیشوند. این هم میتواند منجر به آتشسوزی شود.
دقیقا مشخص نیست که چه چیزی در دستگاههای گلکسی نوت ۷ این مشکل را به بار آورده اســت.
از روز یک سپتامبر، سامسونگ از ۳۵ مورد نقصان عملکرد در باتری لیتیوم یون در سطح جهان آگاه شد و این موضوع را در بینانیهای اعلام کرد. این شرکت در بیانیهای گفت: «در واکنش به گزارشهای اخیر مربوط به گلکسی نوت ۷، ما یک بررسی جامع انجام دادیم و مشکلی در سلول باتری پیدا کردیم.» این شرکت اعلام کرد که به طور موقتی فروش این دستگاه را متوقف کرده و گوشیهای نوت ۷ فعلی را با گوشیهای جدیدتر و ایمنتر عوض خواهد کرد.
در این میان سازمان فدرال هوایی آمریکا هم دست به کار شد و گفت که به مسافران توصیه اکید میکند که این دستگاهها را در هواپیما روشن یا شارژ نکنند.
دلایل زیادی برای ریست گوشی های هوشمند وجود دارد، افزایش سرعت، از بین بردن ویروس ها و یا اقدام به پاک کردن اطلاعات پیش از فروش گوشی. اما مشکل اینجا اســت که حتی اگر گوشی اندرویدی خود را ریست کنید، باز هم بعضی اطلاعات شخصی شما در آن باقی می ماند. در ادامه به بررسی علت این مشکل و راه حل آن می پردازیم. با تک شات همراه باشید.
طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال 1975 از هر 5 هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2004 این میزان به یک در 166 نفر رسیده و در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده اســت.
امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه می خوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اســت.
از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر اســت. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.
متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آنها می گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش اســت چون در سن پایین می تواند جمله های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند.
این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی اســت که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
2- کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی گوید
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده می کند.
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن اســت محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.
در
واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به
لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها
ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
4- واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی اســت
ممکن اســت واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم اســت. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن اســت همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
5- اوتیسم گاهی خفیف اســت، گاهی شدید
در
گذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می شد اما امروزه می دانیم که اوتیسم نوعی
اختلال رفتاری اســت و طیف بندی دارد. ممکن اســت فردی تمام علائم را داشته
باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر
شود و ممکن اســت فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته
باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته
بندی شود.
6- کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد.
این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند هستند و ممکن اســت ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن اســت زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.
8- کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کند
این کودکان بازی های تخیلی ندارند. کودکان از 1.5 تا 2 سالگی وارد بازی های نمادین می شوند؛ مثلا ممکن اســت از یک تکه پازل به عنوان لیوان چای استفاده کنند یا عروسک شان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی ها به رشد طبیعی کودک کمک می کند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند.
آنها با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند؛ مثلا ممکن اســت به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.
9- تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست
علائم
اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص اســت اما در 3-2 سالگی کاملا مشخص می
شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن اســت در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده
شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.
10- کودک مبتلا به اوتیسم ارتباتط چشمی ندارد
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
11- کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد
متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن اســت علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس اســت» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.
کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می تواند مادرش را بغل کندو ببوسد یا دلیل گریه اش را جویا شود اما در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می شود، ممکن اســت در این زمینه دچار مشکل شود.
کودک مبتلا
به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد؛ نمی تواند به محیط توجه کند یا خود را
جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
13- کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد
تفکر انتزاعی تفکر پیچیده ای اســت که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.
14- کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند
این
کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و
در برخی پایین اســت. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و
برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور اســت؛
گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در
حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود.
15- اوتیسم درمان پذیر اســت
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت اســت اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی اســت.
با
این همه، متاسفانه برخی از درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور
دارند و فکر می کنند این بیماران، ناتوان و گوشه گیر هستند و اگر فردی کلام
و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با
تشخیص اشتباه، کودک را از دورانط لایی درمان محروم می کنند.
16- باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیم
اگر
ناتوانی ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی ها توجه کنیم، مانع پیشرفت
کودک می شویم چون به مرور ضعف ها شدیدتر می شود و حتی روی توانایی ها سایه
می اندازد.
17- دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیست
عوامل مختلفی در بروز اوتیسم نقش دارند اما مهمترین علت آن توارث اســت. جهش های ژنتیکی در کنار بحث توارث ژن ها در بروز این اختلال دخیل اســت. موضوع مربوط به یک ژن هم نیست و ژن های مختلف و تعامل آنهاست که باعث بروز اوتیسم می شود.
این بیماری هنوز مرموز اســت و ناشناخته های بسیاری در مورد آن
وجود دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و علل مختلفی مثل برخی
کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری یا سن والدین یا حتی برخی بیماری های
دوران نوزادی و ... را در بروز آن دخیل می دانند که هیچ یک صددرصد مورد
تایید نیست.
18- اوتیسم پدیده ای ناشی از شهرنشینی اســت
این باور، هم درست اســت؛ هم نادرست. آمار نشان می دهد در مناطق صنعتی میزان شیوع اوتیسم بیشتر اســت. در بیماری های جدی روانپزشکی کناره گرفتن از شهر و ورود به روستا باعث می شود فرد زندگی بهتری داشته باشد چون زندگی در شهر به مهارت های بیشتری نیاز دارد.
مکان سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد، کار را سخت می کند اما در روستا ارتباط ساده تر اســت و نیازهای سطحی باعث می شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده تر اســت.
19- کودک مبتلا به اوتیسم می تواند وارد مدرسه عادی شود
خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می کنند و اتفاقا برایشان بهتر اســت زیرا حضور آنها در کنار کودکان دچار اوتیسم که علائم شدید دارند، می تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه ای در آنها شود.
به صلاح کودک اســت که با کودکان طبیعی حشر و نشر داشته باشد. اینکه درمانگر با او به پارک برود، بسیار خوب اســت زیرا تعمیم دادن از جمله مسائلی اســت که این کودکان در آن دچار مشکل هستند.
چنین سرویسی
پرهزینه اســت و به همین دلیل به مادر آموزش داده می شود ارتباطات را در محیط
های دیگر اصلاح کند. مسلما باید به سلامت روان مادر هم توجه کرد و فرصت
هایی را به وجود آورد تا بتواند برای خود زمانی داشته باشد.
با اینحال،
برخی بر این باورند که نباید به اولیای مدرسه در مورد اوتیسم کودکان توضیح
داد، چرا که برخی از مدارس ما دید منفی به مسائل روانپزشکی دارند و حتی
کودک بیش فعال را در مدرسه روی صندلی جدا می نشانند و اگر کودکی آسیب
ببیند، همه تقصیرها را به گردن کودک مبتلا به اوتیسم می اندازند. متاسفانه
این ضعف ها وجود دارد و به اصلاحاتی در این زمینه نیازمندیم.
20- اوتیسم هم درمان دارویی دارد، هم درمان نگهدارنده
تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی که برای درمان به کار می رود، زیاد اســت. مکمل B6، امگا 3 و حتی رژیم های بدون گلوتن یا پرپروتئین گاهی برای این کودکان توصیه می شود اما هیچ یک تاثیر فوق العاده ای ندارند.
اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده های بی مورد یا حرکت های کلیشه ای یا تشنج و رفتارهای خودآزار داشته باشد، داروهایی برای حذف و طبیعی شدن رفتار او تجویز می شود که موثر هم اســت.
ورم مفصل زانو عملکرد و انعطاف پذیری زانو را محدود می کند. برای مثال بیمار مبتلا به علائم آب آوردن زانو به دشواری می تواند زانوی متورم را کاملا خم یا صاف کند و در زمان دراز کردن و بی حرکتی پا زانو معمولا 15 تا 25 درجه خمیدگی دارد. ورم زانو با توجه به عارضه اصلی دامن زننده به این شرایط در بخری موارد با هیچ علامت دیگری همراه نیست و برعکس گاهی دردناک و قرمز اســت و زانو توانایی تحمل وزن بدن را ندارد.
علت آب آوردن زانو خواه اندکی بیمار را آزار دهد، خواهد او را دچار دردی توان فرسا سازد باید مشخص شود و علائم آن به منظور تخفیف مشکلات آتی درمان شود ورم مزمن یا طولانی مدت می تواند به آسیب بافت مفصل، تحلیل و فروپاشی غضروف و نرمی استخوان بیانجامد، بنابراین در درمان آن نباید اهمال شود.
آسیب و ضربه دیدن زانو
ضربه دیدن استخوان های زانو، رباط ها (لیگامان ها)، تاندون ها، مینیسک ها یا غضروف مفصلی درد و درم را به دنبال دارد. آسیب جدید باعث می شود تا خون به درون مفصل راه پیدا کند و در نتیجه کبودی، سفتی، گرما و ورم قابل توجه بروز یابد. این عارضه که از آن با اصطلاح «همارتوز» یاد می شود نیازمند مراقبت پزشکی و درمان فوری اســت. بیمار باید در صورت شدید بودن درد زانو، عدم تحمل وزن توسط زانو یا احتمال دادن شکستگی استخوان بی درنگ به پزشک مراجعه کند.
آرتروز زانو
تحلیل و فرسایش غضروف مفصل زانو می تواند نتیجه تولید بیش از اندازه مایع مفصلی و ورم متعاقب زانو باشد. ورم زانوی ناشی از آرتروز معمولا همراه با درد اســت.
التهاب بورس (بورسیت) عفونی و غیرعفونی
کیسه های بسیار کوچک باریک مملو از مایعی، به نام بورس، در سراسر بدن وجود دارد که به طور طبیعی از مفصل ها محافظت می کند. التهاب و انباشته شدن مایع اضافی در بورس های زانو تورم و آب آوردن این مفصل را به دنبال دارد.
نقرس
حمله نقرس را تجمع دردناک بلورهای بسیار ریز اسید اوریک در مفصل تعریف کرده اند ورم زانو گاهی به سرعت پدیدار می شود و معمولا در این حالت با درد طاقت فرسا، قرمزی و گرمی زانو همراه اســت.
آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)
آرتریت رومانوئید (روماتیسم مفصلی) یک بیماری خودایمنی تاثیرگذار بر عشاء ظریف مفاصل اســت که می تواند با قرمزی، التهاب، درد، سفتی و ورم زانو همراه باشد. علائم بیشتر در هر دو سمت بدن بروز می یابد، بنابراین اگر زانوی راست مبتلا شده باشد، احتمال ابتلای زانوی چپ نیز بالا خواهدبود.
تومور
تومور خوش خیم یا بدخیم نیز در موارد اندک از علل ورم زانو به شمار می رود.
علائم همراه با تورم زانو
بدیهی اســت که ورم زانو به بزرگ شدن این مفصل می انجامد؛ این تورم معمولا در فرایند التهابی یا آسیب دیدن مفصل یا ساختارهای پیرامونی آن ریشه دارد. ورم مفصل عموما با علائم دیگری چون سفتی، درد، قرمزی، گرما و کاهش قابل ملاحظه دامنه حرکتی زانو همراه اســت. ورم زانو، بسته به علت دقیق آن، ممکن اســت در یک یا هر دو زانو رخ دهد. آرتروز نیز از علل رایج آب آوردن زانو محسوب می شود.
• ورم شدید زانو یا ناهنجاری و بدشکلی قابل ملاحظه آن
• ناتوانی در صاف یا خم کردن کامل زانو
• درد طاقت فرسای زانو (تسکین نیافتن درد علیرغم مصرف مسکن های غیرتجویز)
• ناتوانی در انداختن وزن روی زانو یا احساس «خالی کردن» زانو
• گرم یا قرمز شدن پوست روی زانو
• بالا رفتن دمای بدن و تبدار بودن بیمار
• فروکش نکردن ورم پس از گذشت 3 روز یا بیشتر
راه ها و روش های درمان
درمان ورم زانو به علت آن بستگی دارد، با این حال روش های زیر از رایج ترین شیوه های کاهش ورم به شمار می رود:
یخ: از یخ برای کاهش سرعت جریان خون و در نتیجه فروکش کردن ورم و درد استفاده کرد. استفاده مناسب از یخ بسیار مهم اســت، چون اگر به درستی به کار برده نشود به تشدید درد و علائم می انجامد.
فشردگی: با استفاده از بریس ها و زانوبندها می توان زانو را تحت فشار قرار داد و ورم را کاهش داد.
دارو: پزشک گاهی داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی مانند ایبوپروفن را برای کاهش ورم زانو و همچنین کورتیکواستروییدهای خوراکی، مانند پردنیزون، را برای تسکین التهاب تجویز می کند.
بیرون کشیدن مایع مفصلی (اسپیریش): پزشک می تواند آب زانو را با سوزن تخلیه کند. البته لازم به ذکر اســت که گاهی اوقات دارد زانو دوباره آب بیاورد و ورم کند.
ترزیق کورتیزون: کورتیزون هورمونی استروییدی اســت که درد و التهاب را با سرکوب کردن سیستم ایمنی کاهش می دهد.
بالانگه داشتن پا: بالا نگه داشتن پا در درمان ورم زانو موثر اســت چون جاذبه زمین مایع را از زانو دور می کند. بهترین حالت این اســت که زانو بالاتر از سطح قلب قرار گیرد.
استراحت: کاهش میزان فعالیت فشار کمتری را به زانو وارد می کند و در نتیجه ورم کاهش می یابد، اما اگر بیمار فعالیت های خود را محدود نکند زانو به طور مداوم آسیب می بیند و به تدریج بد و بدتر می شود.
*متخصص زانو
راه دادن یک نفر به حریم خصوصیترین بخشهای زندگی، رابطهای خاص و ویژه ایجاد میکند که بسیار نزدیک و افشاگرانه اسـت. ارتباط جنسی یکی از مهمترین حریمها و البته تجربهای لذتبخش اسـت، اما هنگامی که یکی از زوجین، در این مورد دچار ترس و استرس شود یا از عملکرد جنسی خود اضطراب داشته باشد، بیتردید احساس جذاب بودن یا صمیمیت با همسر مخدوش شده و حتی بسیار سخت هم خواهد شد. از سوی دیگر، بسیاری از افراد تصور میکنند دیگران همیشه یک رابطه جنسی موفق، رضایتبخش و تهی از مشکل دارند و همین قضیه گاهی میتواند به اضطراب و گاه شدت بسیار آن منجر شود.
وقتی که همواره به این اندیشه شود که آیا میتوانم رابطه جنسی موفقی داشته باشم؟ آیا همسرم از کارکرد جنسی من لذت میبرد و برایش خوشایند اسـت؟ آیا زیاد چاق یا زیاد لاغر به نظر میرسم؟ و... اختلال در کارکرد جنسی و عدم موفقیت در آن حتمی اسـت، بیتردید ذهن درگیر و مغشوش با افکار منفی و پرسشگر، اجازه نمیدهد همسرش از رابطه جنسی نهایت لذت را ببرند.
نگرانی مدام از ظاهر یا تواناییهای جنسی، رابطه جنسی را ناموفق، بسیار پراسترس و اعصابخردکن میسازد، حتی گاهی ممکن اسـت به امتناع شدید از برقراری رابطه جنسی بینجامد.رابطه جنسی، چیزی فراتر از یک واکنش صرف جسمی و بدنی اسـت. تحریک جنسی ارتباط تنگاتنگی با احساسات و انگیزش دارد. وقتی ذهنتان مشغول و درگیر نگرانیها باشد یا اینکه مدام استرس داشته باشید، بیشک تمرکز روی رابطه جنسی و تحریک بدن هم امری محال خواهد بود و با دشواری بسیار مواجه خواهد شد.
وضعیت ذهنی فرد تاثیر شگرفی بر توانایی تحریک جنسی دارد؛ حتی اگر فرد در کنار کسی باشد که از نظر جنسی برایش بسیار جذاب اسـت، نگرانی و تشویش خاطر از اینکه بتواند او را راضی کند، ممکن اسـت انجام آن را برایش غیرممکن کند. وقتی فرد روی این مساله متمرکز باشد که میتواند خوب عمل کند یا نه، بیتردید نمیتواند بر آنچه بواقع انجام میدهد، تمرکز کند. درواقع اضطراب از عملکرد جنسی، به یک چرخه دائمی منجر میشود؛ فرد آنقدر در مورد رابطه جنسی مضطرب میشود که نمیتواند عملی داشته باشد و این مساله به اضطراب بیشتر در این زمینه منجر میشود تا آنجا که گاه میتواند فرد را از فکر داشتن رابطه جنسی دور کند. بنابراین میتوان اذعان کرد اضطراب یکی از مهمترین عوامل بسیار اساسی در مختل شدن احساسات جنسی اسـت و باعث میشود علاوه بر این که ذهن فرد مغشوش شود از شدت عملکرد و لذت جنسی در رابطه نیز کاسته شود.
روانشناسان این نوع اضطراب را اضطراب جنسی تعریف کردهاند. اضطراب جنسی در برخی مردان و زنان قابل مشاهده اسـت. گاهی شدت این مساله به قدری قوت دارد که زندگی جنسی فرد از ریشه و بن مختل میشود و مشکلات زناشویی عدیدهای را به بار میآورد.
در این نوشتار سعی کردهایم به اضطراب جنسی مردان بپردازیم، از چگونگی و چرایی آن بگوییم، علتها را بررسی کنیم و در نهایت راهکارهایی را برای برطرف کردن و درمان این مشکل مطرح کنیم.
چگونه اضطراب، عملکرد جنسی را تحت تاثیر قرار میدهد؟
شاید به دنبال پاسخ این پرسش باشید که چگونه اضطراب میتواند عملکرد جنسی را تحتالشعاع قرار داده یا اینکه وضع را بدتر کند.
پاسخ بسیار ساده اسـت، هنگام احساس نگرانی و استرس، بدن به طور خودکار ماده شیمیایی اضطراب که آدرنالین نام دارد، آزاد کرده و وارد جریان خون میکند. آدرنالین توسط غدههای آدرنال که در بالای کلیهها واقع شده اسـت، ترشح میشود. آدرنالین اثرات دوجانبه مثبت و منفی دارد. جالب اسـت بدانید این ماده شیمیایی همیشه برای افزایش فعالیت بدنی خوب و مفید اسـت (مثلا ترشح آدرنالین باعث میشود شما سریعتر بدوید) اما ترشح آدرنالین هنگام برقراری رابطه جنسی، اثری بر عکس داشته و منجر به بروز احساس دلشوره و اضطراب میشود؛ وضعی که اصلا حس خوشایندی محسوب نمیشود. درواقع ترشح این هورمون، اثری بسیار منفی روی رابطه جنسی میگذارد.
اضطراب شدید ناشی از ترشح آدرنالین، در مردان به صورت زیر تظاهر پیدا میکند:
از دست دادن نعوظ، زودانزالی یا دیرانزالی، عدم سفتی اندام تناسلی تا به حدی که مرد نمیتواند از وسایل پیشگیریکننده استفاده کند، دشواری در ریلکس بودن و لذت بردن از رابطه جنسی، ایجاد مشکلات جدی زناشویی و...
از سوی دیگر اضطراب جنسی، بدن را وارد واکنش «جنگ یا گریز» میکند؛ در واکنشهای آمادهسازی بدن برای فرار از تهدید، هورمونهای استرس اپینفرین و نوراپینفرین نیز ترشح میشوند که این هورمونها بر شدت اضطراب میافزایند.
دغدغههای جنسی مردانه کدام اسـت؟
اگر عملکرد خوبی در رختخواب نداشته باشم و نتوانم همسرم را از نظر جنسی ارضا کنم؛ آیا میتوانم به اندازه کافی نعوظ پیدا کنم؟ آیا ممکن اسـت من زودانزال شوم و بسرعت به ارگاسم برسم؟ آیا همسرم از اندام من رضایت دارد و مرا مسخره نمیکند؟ آیا همسرم بوی بدن مرا دوست دارد؟ آیا میتوانم رابطه جنسی را درست انجام دهم؟ آیا همسرم از عملکرد من راضی اسـت و لذت میبرد؟ ممکن اسـت این رابطه جنسی به بارداری منجر شود؟ میتوانم با موفقیت رابطه جنسی برقرار کنم؟ آیا ممکن اسـت به بیماریهای مقاربتی مبتلا شوم؟ و... برخی از نگرانیها کاملا بجا و منطقی اسـت، مثلا نگرانی از داشتن رابطه جنسی محافظت نشده و ترس از ابتلا به بیماریهای مقاربتی، کاملا طبیعی و منطقی اسـت و باعث میشود فرد به دلیل احساس خطر ابتلا به بیماریهای مقاربتی بیشتر موارد بهداشتی را رعایت کند، اما بسیاری از نگرانیهای مطرح شده در بالا، کاملا غیرمنطقی بوده و نتیجهای جز اضطراب نخواهد داشت؛ اضطرابی که به ایجاد مشکلات جدی و حتی وخامت بیشتر اوضاع منجر میشود.
اضطراب جنسی مردانه چیست؟
اضطراب جنسی مردانه، تجربه وضع ناخوشایند و پراسترسی اسـت که فرد از وقوع احتمالی برخی از افکار یا اعمال نامطلوب مرتبط با رابطه جنسی به هراس افتاده و خود را در مواجهه با آنها، ناتوان فرض میکند. این وضع روانی بسیار مخرب اسـت.
تجربه طولانیمدت اضطراب جنسی، نتیجهای جز ضعف و ناتوانی ندارد و نهایتا میتواند کیفیت و کمیت رابطه جنسی را خدشهدار کند و حتی گاه به رغبت نداشتن یا فرار از انجام رفتار جنسی منتهی شود. به همین دلیل شناخت و آگاهی از مجموعه عواملی که باعث دلواپسی مردان هنگام رابطه جنسی میشود، بسیار حائزاهمیت اسـت. برخی از افکار اضطرابی مردان مربوط به توانایی و قدرت فرد و چگونگی مدیریت رفتار جنسی و موفقیت در آن اسـت و بخشی دیگر مربوط به همسر و ریشه گرفته از افکار و تصوراتی اسـت که غالبا یک مرد گمان میکند که همسرش در مورد او یا کنش جسمی و جنسیاش انتظار دارد.
«اختلال نعوظ» (ناتوانی جنسی) شایعترین مشکل جنسی در مردان محسوب میشود. ناتوانی در ایجاد یا کنترل نعوظ هنگام برقراری رابطه جنسی، اختلال نعوظ تعریف میشود. بسیاری از مردان در برههای از زندگی جنسی خود، اختلال نعوظ را تجربه میکنند، اما بیشترین میزان شیوع آن با بالا رفتن سن در مردان، محتمل اسـت.
اما در جامعه صنعتی امروز، نداهای دیگری در مورد میزان شیوع و سن شروع این اختلال در مردان به گوش میرسد که بسیار تعجبانگیز اسـت. با توجه به آمار منتشر شده در چند سال اخیر گویی گستره این اختلال فزونی یافته و بسیاری از مردان را در سنین پایین مبتلا کرده اسـت.
حجم گستردهای از مردان در چهل سالگی مبتلا به ناتوانی جنسی میشوند، به عبارت دیگر از هر ده مرد، چهار نفر با این مشکل دست و پنجه نرم میکنند، این در حالی اسـت که در هفتاد سالگی از هر ده مرد، هفت نفر با مشکل اختلال نعوظ مواجه میشوند.
اضطراب جنسی یکی از مولفههای اساسی در ابتلای مردان، بخصوص مردان جوان به نعوظ اسـت و همچنین عاملی اسـت که بر شدت مشکل مردان مبتلا میافزاید. تجربه اضطراب بسیار و ترشح هورمونهای استرس باعث انقباض یا جمع شدن رگهای خونی شده و خونرسانی به اندام جنسی مردانه را کمتر میکند، به همین دلیل تحریک جنسی یا نعوظ بسیار مشکل میشود؛ حتی مردانی که برای تحریک شدن مشکلی ندارند، وقتی در خصوص عملکرد جنسی خود دچار اضطراب میشوند، قادر به انجام آن نخواهند بود. اضطراب جنسی در فرد مبتلا باعث میشود که مرد مدام قبل از برقراری یا حتی در مرحله اقدام به انجام رابطه جنسی، افکار منفی را در خود پرورش دهد؛ افکاری که بیشتر حول و حوش از دست دادن نعوظ اسـت. غالبا در بیشتر مبتلایان، فرد پیشاپیش با فکر از دست دادن نعوظ، دچار ترس و واهمه شده و با آن وضع روحی نیز وارد رابطه میشود؛ از سوی دیگر در طول رابطه جنسی نیز دائم و بدون وقفه کیفیت نعوظ خود را بررسی میکند. این ترس رفتاری به قدری شدت دارد که فرد مبتلا در حین برقراری رابطه جنسی، به جای توجه به عملکرد بخش تناسلی اغلب تحت تاثیر افکار منفی که مدام عدم نعوظ یا ضعف آن را تقویت میکند، قرار میگیرد. این ترس، اضطرابی را فراهم میکند که در کیفیت نعوظ تاثیر عکس داشته و کنترل نعوظ را برای مرد سختتر و دشوارتر میکند.
ترس از زود انزالی ،نارضایتی از وضع بد جسمانی، نگرانی از ناتوانی در ایجاد رضایت جنسی از دیگر اضطراب های جنسی مردان اسـت .
ترس از ارزیابی و نظر همسر
عقیده و نظر دیگران نقش بسیار مهم و انکارناپذیری در شکلگیری و چگونگی شناخت و تعریف فرد از خود دارد. غالبا افراد خود را در آیینه دیگران مشاهده میکنند ، شاید به همین دلیل اسـت که هر عکسالعمل یا پاسخی نمایانگر عمل فرد معنا میشود و میتواند منجر به هدایت فرد در مسیر ویژهای شود. بواقع این حقیقت مهم در دنیای زندگی جنسی افراد نیز بیتاثیر نیست، اظهار نظر ضمنی یا آشکار همسر از چگونگی و کیفیت رابطه جنسی، شکلدهنده اعتماد به نفس جنسی در شریک مقابل اسـت. تحسین و تشویق توانایی و قدرت مرد توسط زن، نتیجهای مثبت در پی دارد، در حالی که انتقاد و شکایت زن از رابطه جنسی نتیجهای متضاد خواهد داشت.
از اینروست که عملکرد و توانایی جنسی بسیاری از مردان در رابطه جنسی به ارزیابی و نظر همسرشان دراینباره بستگی دارد. فراتر رفتن درجه اعتباردهی به نظر همسر و ارزیابی منفی آن، منجر به اضطراب در فرد شده، به گونهای که فرد دائم نگران عکسالعملهای همسرش در قبل، حین و بعد از رابطه جنسی اسـت. نگرانیهای بیش از حد و پیشقضاوتهای منفی و حتی گاهی افراطی، منجر به اضطراب جنسی در مرد شده و عملکرد او را بشدت تحت تاثیر قرار میدهد.
درمان این اختلال چگونه اسـت؟اگر مبتلا به اضطراب جنسی هستید، در گام اول به روانشناس بالینی یا متخصصان جنسی مراجعه کنید. فردی را به عنوان رواندرمانگر انتخاب کنید که با او احساس راحتی داشته باشد تا بتوانید در مورد زندگی جنسیتان، آزادانه به صحبت بنشینید. روانشناس با مصاحبه و سوال از سابقه جنسیتان، چگونگی، کمیت و کیفیت آن میفهمد که شما چطور دچار اضطراب جنسی شدهاید و به چه دلیل یا اینکه چه افکاری در زندگی جنسی مسبب اصلی ایجاد مشکلتان شده اسـت. درمانگر به شما کمک میکند از جنسیت و کارکردهای جنسی خود شناخت بیشتری پیدا کنید و مسائلی را که موجب اضطراب و ترس جنسیتان شده اسـت، درک کنید. مثلا اگر نگران انزال زودرس خود هستید، میتوانید با شناخت علت و با استفاده از تکنیکهایی برای به دست آوردن کنترل بیشتر، انزال پیش از موعد خود را مهار کنید.درمانگر، ممکن اسـت در صورت لزوم شما را به یک روانپزشک ارجاع دهد تا با انجام معاینات بالینی و آزمایش، از وضع سلامت جسمی شما اطمینان بیشتر یابد، گاهی نیاز به دارو درمانی اسـت. دارودرمانی (دریافت آرامبخشها یا داروهای مرتبط با مشکلات جنسی که گاه به علتهای جسمی برمیگردد، مثل اختلالات نعوظ، زودانزالی و...) به همراه مشاوره و رواندرمانی در کاهش اضطراب بسیار موثر اسـت و میتواند زندگی جنسیتان را شاد و لذتبخشتر کند.
چند توصیه مفید
اقداماتی که میتوانید برای بهبود وضع خود به کار گیرید، عبارتند از:
- با همسرتان گفتوگو کنید.
به جای پنهان کردن یا ترس از افشای مشکل نزد همسر، مساله را با شریک جنسیتان در میان بگذارید. پس از برقرار کردن ارتباط عمیق عاطفی و احساس راحتی با او، در مورد اضطراب عملکرد جنسیتان صحبت کنید.
- به روشهای دیگر نزدیکی متوسل شوید.
- رابطه جنسیتان را فاصلهدار کنید.
- از تکنیک توجه برگردانی استفاده کنید.
- اعتماد به نفستان را تقویت کنید.
به گزارش جم جم آنلاین به نقل از العالم، تحقیقات و مطالعات متعدد درباره روش زندگی مردم ژاپن نشان می دهد که راز طول عمر آنان و زندگی سالم و بیماری های کمتردرمقایسه با مردم سایر کشورها، تغذیه سالم، تحرک بسیار و زندگی قانونمند آنان اسـت.
نتایج تحقیقات نشان می دهد که ژاپن کشوری قانونمند اسـت و مردم این سرزمین آنقدر قانونمند هستند که وکلایشان به مرز فقر رسیده اند، چون خبری از خبط و خطا و به تبع آن دفاع نیست. همین شدت را به برنامه سبک زندگی شان تعمیم بدهید. شاید حتی کمی جدی تر. به هر حال در ژاپن پای سلامتی در میان اسـت، رژیم های اصلی غذایی ژاپنی ها را غالباً میوه، سبزیجات، برنج، سویا و ماهی تشکیل می دهد.
مردم ژاپن کمتر به رستوران می روند و تمایل بیشتری به خوردن غذاهای خانگی دارند و البته غذای سنتی را ترجیح می دهند.
سوپ میسو که دراصل از ساقه سبزیجات تهیه می شود، بخش اصلی غذای سنتی آنان اسـت. همچنین ماهی گریل شده، سبزیجات پخته شده، برنج دم کشیده از غذاهای سنتی و محبوب مردم ژاپن اسـت.
یکی دیگر از علل سلامت ژاپنی ها، نوشیدن مکرر چای سبز اسـت، آن ها بعد از هر وعده غذا یک فنجان چای سبز می نوشند و میوه هم همواره در کشور ژاپن به عنوان دسر سرو می شود.
یکی از مهم ترین نکته های سلامت غذایی مردم در ژاپن، مقدار وعده های غذایی آنهاست. ژاپنی ها غذاهایی خوشمزه اما در مقدار کم را برای هر وعده غذایی خود سرو می کنند. آن ها معتقدند که باید از غذا نهایت لذت را ببرند و این جز با آهسته خوردن ممکن نیست. آنها هیچوقت بشقابشان را کامل پر نمی کنند، هر غذا را در ظرف جداگانه سرو می کنند و غذاها را به شکل زیبا در بشقاب چیده و وقتی ۸۰ درصد احساس سیری می کنند، از خوردن دست می کشند.
ژاپنی ها به جای نان در هر وعده غذایی خود از برنج استفاده می کنند و مصرف برنج قهوه ای را به برنج سفید ترجیح می دهند.
مصرف سویا به عنوان یک ماده غذایی ضد سرطان ، نوشیدن یک فنجان چای سبز بعد از هر وعده غذا، تحرک زیاد و پیاده روی برای انجام کارهای روزانه باعث می شود که آن ها وزن ایده آل داشته باشند و از چاقی در امان بمانند.
مرتب احساس ضعف و گرسنگی می کنید
تری هوپو رومرو، نویسنده چندین کتاب پرفروش آشپزی، می گوید: برنامه غذایی گیاه خواری داشتم و متوجه شدم در تمام روز احساس نارضایتی ( گرسنگی ) و بی انرژی بودن می کنم. وقتی کل روز را مشغول کاری و رفت و آمد های طولانی داری، و به ندرت ورزش می کنی و مسئولیت های زیادی را باید رسیدگی کنی رفتن به سراغ کربوهیدرات های فرآوری شده خیلی آسان می شود.
برای اینکه هر روز احساس سیری کنید، مخصوصا زمانی که برای ساخت عضله ورزش می کنید، این روش نمی تواند کمکتان کند. هضم پروتئین طول می کشد به همین دلیل باعث می شود احساس سیری و با انرژی بودن کنید. وقتی رومرو شروع به اضافه کردن پروتئین در برنامه غذایی خود کرد، متوجه شد هم انرژی اش افزایش یافته و هم کمتر احساس خستگی می کند.
عضلاتتان از بین می رودبرای اینکه هم قوی به نظر برسیم و هم احساس قدرتمند بودن بکنیم به چیزی بیش از هر روز باشگاه رفتن نیاز اســت. اگر برای سوخت رسانی به بافت ها با آمینو اسید های ضروری به اندازه کافی پروتئین مصرف نکنید، بدن چاره ای نخواهد داشت جز اینکه عضلات را برای تامین آمینو اسید ها از فیبرشان بشکند. یکی از محل های اصلی که باید چک شود قسمت ترقوه اســت. اگر استخوان ترقوه خیلی برجسته شود، شاید وقتش اســت که به فکر دریافت پروتئین و البته کالری بیشتر در برنامه غذایی خود باشید.
با کاهش وزن به مشکل خورده ایدمحققان متوجه شده اند رژیم گیرندهایی که پروتئین دریافتی شان ۳۰ درصد از کل کالری مصرفی روزشان اســت روزانه ۴۵۰ کالری کمتر دریافت می کنند و در طول مدت سه ماه مقدار قابل توجهی وزن کاهش می دهند. مصرف پروتئین در طول رژیم غذایی بسیار مهم اســت چون از سوزانده شدن چربی ها مطمئنتان می کند، نه با بالا بردن سوخت و ساز، بلکه با تقویت عضلات. غذاهای سرشار از پروتئین مدت زمان بیشتری برای هضم شدن و مورد استفاده قرار گرفتن نیاز دارند، و همچنین بیرون رفتنشان از معده نیز زمان می برد و همین باعث می شود مدت زمان بیشتری احساس سیری کنید.
دچار ریزش مو شده ایدمعمولا متخصصان تغذیه از مراجعین خود می خواهند یک دست در موهای خود بکشند تا ببینند چند تار مو از بین آنها جدا می شود، این آزمایش برای تخمین سلامت انجام می شود. موها تا حدود زیادی از پروتئین ساخته شده اند: موها به پروتئین کافی جهت رشد و سالم ماندن نیاز دارند. اگر بدن دچار کمبود پروتئین از برنامه غذایی تان شده باشد، بدن سعی می کند تا جایی که می تواند سطح پروتئین را حفظ کند بنابراین موها را به حالت استراحت در می آورد. این یعنی بیشتر از همیشه در خود شاهد ریزش مو هستید. در طول روز دو تا سه وعده پروتئین میل کنید تا مویی سالم داشته باشید.
دائما مریض می شویدلازمه دور ماندن از مریضی همیشه بهداشت و خواب خوب نیست، بلکه مواد مغذی مناسب حرف اول را می زند. سیستم ایمنی با توجه به سوخت رسانی درست خوب کار می کند. در یک تحقیق محققان به این نتیجه رسیدند که کمبود پروتئین باعث از دست رفتن سلول های T می شود، این سلولها با میکروب ها مبارزه می کنند. درنتیجه سیستم ایمنی بدن به راحتی می تواند ویروس ها و باکتری ها را از بین ببرد.
پایین پا به صورت غیر منتظره ای متورم می شوداگر به اندازه کافی پروتئین مصرف نکنید، متوجه خواهید شد که در مچ و پایین پا آب جمع شده اســت. پروتئین به نگهداری آب و نمک در رگ های خونی کمک می کند، بدون پروتئین کافی، این مایعات می توانند به بافت های اطراف نفوذ کنند، ورم و پف کردگی پایین پاها بسیار آزار دهنده اســت. این حالت معمولا سبب کشیدگی و رنگ پریدگی پوست می شود طوری که اگر یک انگشت را روی آن فشار بدهید جایش مدتی باقی می ماند.
پوست در برخی نقاط تکه تکه می شودکمبود پروتئین گاهی باعث پوسته پوسته شدن، و یا تحریک پوست می شود، مخصوصا در قسمت پاشنه پاها. کمبود یک پروتئین خاص در سد محافظ پوست، آن را در برابر مواد حساسیت زا و دیگر تحریک کننده ها سست می کند. علاوه بر بالا بردن مصرف پروتئین، استفاده از داروهای اگزما نیز به بهبود پوست کمک می کند.