از وسواس دوری کنید تا بیمار پارانوئیدی نشوید

جام جم سرا: افراد دارای شخصیت پارانوئید بشدت به اطرافیان خود حساسند. این افراد بدون علت کافی دارای افکار منفی نسبت به اطرافیان خود هستند، بنابراین رفتارهای بدبینانه قالب شخصیت آنهاست. همچنین می‌توانند در روابط خود با دیگران دچار انگیزه‌های منفی شوند که این رفتار‌ها شامل همسر، فرزند و دوستان نیز می‌شود.

افرادی که مبتلا به وسواس هستند نیز ممکن است دچار شک به همسر خود شوند. این افراد دائم در فکر به وقوع پیوستن یک اتفاق بد هستند و بنابراین به صورت مرتب همسر خود را ارزیابی می‌کنند یا دارای شک نسبت به انجام درست کار‌ها هستند. به عنوان مثال، به صورت مرتب تلفن، ایمیل و روابط عاطفی همسر خود را بررسی می‌کنند. بنابراین با مشاهده کوچک‌ترین موضوعی، فکر خیانت همسر در آن‌ها افزایش می‌یابد و شروع به کنترل بیشتر وی می‌کنند که موجب آغاز مشکلات دیگری در محیط خانواده می‌شود. پارانوئیدها اغلب به دنبال انگیزه‌های بد، خیانت‌ها و عدم صداقت در رفتار دیگران هستند.

بیماری وسواس تنها منجر به شست و شوی بیش از حد نمی‌شود. وسواس یک فکر مزاحم، تکراری و آزار دهنده است که موجب افزایش اضطراب می‌شود. به همین دلیل مبتلایان به آن به دنبال انجام کاری جهت رهایی از فکرهای نامناسب خود هستند. کنترل و بررسی‌های مرتب موجب آرامش فکری بیماران مبتلا به شکاکی می‌شود و در صورت ایجاد دوباره این افکار به بررسی‌های دوباره اطرافیان می‌پردازند. (دکتر رباب نوری - روان‌شناس بالینی)

درمان ایرانی، بیمار خارجی

اما حالا این روزها گردشگری سلامت، تعریف دیگری پیدا کرده است. در عصر حاضر نمی‌شود فقط با تکیه بر توانایی‌های یک پزشک مشهور یا داشتن یک مرکز درمانی مجهز، بیماری را از آن سوی دنیا مجاب کرد که به خاک ایران بیاید و تحت درمان قرار بگیرد.

برای این ‌که یک بیمار خارجی حاضر شود به کشوری غریب بیاید و در کشور ما مداوا شود، هزار و یک پیش‌شرط دارد که شاید فقط یکی از پیش‌شرط‌هایش، داشتن پزشک خوب و مجرب باشد.

تجربه تاریخی کشورهای توسعه یافته نشان داده است این کشورها با اتکا به ارتقای دانش توانسته‌اند به ثروت برسند؛ حالا این ارتقای دانش می‌تواند در هر حوزه‌ای اتفاق بیفتد.

وقتی دانش پزشکی در کشوری سرآمد باشد یا پزشکان یک منطقه از شهرتی جهانی برخوردار باشند درآمدزایی و رشد اقتصادی آن منطقه از طریق درمان بیماران خارجی، دور از دسترس نیست.

در واقع این‌که کشوری بتواند از دانش پزشکی‌اش به بهترین شکل ممکن استفاده کند و جدای از درمان بیماران داخلی، درمان بیماران خارجی را هم مدنظر قرار بدهد، نمونه بارز کسب ثروت از علم است؛ کسب ثروتی که هم منشا اخلاقی و انسانی دارد و هم نهایت هوشمندی و منطق یک سرزمین عالم‌پرور را می‌رساند.

در کشوری که گردشگری سلامت رونق دارد، هم بیمار داخلی از تبحر پزشکان و تجهیزات پیشرفته درمانی استفاده می‌کند و هم بیمار خارجی می‌تواند از این نعمت بهره ببرد. در حقیقت، نان خوردن از دانش پیشرفته ـ به شکلی جهانی و فرامرزی ـ یکی از اخلاقی‌ترین روش‌ها برای توسعه هر کشوری است؛ روشی که البته در توان هر کشوری نیست و افزایش ثروت ملی از این طریق، کار هر جامعه‌ای نیست.

گردشگری سلامت در ایران؛ کم‌درآمد و کم‌ادعا

وقتی هنوز در بعضی شهرهای کوچک و روستاهای ما، پزشک و مراکز درمانی به اندازه کافی وجود ندارد ـ یا حتی گاهی اصلا وجود ندارد ـ شاید عجیب باشد در این وضعیت انتظار داشته باشیم نظام سلامت به فکر درآمدزایی از طریق درمان بیماران خارجی باشد.

در نگاه اول، گردشگری سلامت در ایران مصداق همان ضرب‌المثل معروفی می‌شود که می‌گوید: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.»

اگر از زوایه‌ای بازتر به موضوع نگاه کنیم، می‌بینیم می‌شود از طریق توسعه برخی مراکز درمانی کشور ـ به شکلی که برای پذیرش بیمار خارجی آبرومند باشد ـ شرایطی ایجاد شود که بیمار خارجی با خود ارز به ایران بیاورد و حداقل بخشی از سرمایه‌هایی که از این طریق به دست می‌آید، صرف بهسازی یا ایجاد مراکز درمانی در مناطق محروم شود.

در کشور ما آن گونه که باید و شاید، گردشگری سلامت مورد توجه قرار نگرفته است. این حرف هم متعلق به امسال و سال قبل نیست، بلکه این مشکل چندین سال است که نظام سلامت را آزار می‌دهد. در حالی که کشور ما از پزشکان مجربی برخوردار است و برخی مراکز درمانی ما هم استانداردهای قابل قبولی در سطح جهان دارد، ولی بیماران خارجی به اندازه توان و پتانسیل علمی ما وارد کشور نمی‌شوند و بسیاری از بیماران ـ حتی در کشورهای همسایه ـ ترجیح می‌دهند برای پیگیری کارهای درمانی شان راهی کشورهای دیگر شوند.

جالب است با وجود هزینه‌های پایین درمان در ایران، سهم گردشگری سلامت در ایران بسیار پایین است، یعنی با وجود این ‌که یک بیمار خارجی با مراجعه به مراکز درمانی ایران، هزینه چندانی در مقایسه با دیگر کشورهای همسایه نمی‌پردازد، اما هنوز از ظرفیت‌های موجود در این عرصه استفاده نشده است.

آن طور که چندی پیش هم وزیر بهداشت در سایت شخصی‌اش منتشر کرد، ایران در سال 2012 فقط 350 میلیون دلار درآمد گردشگری سلامت داشته و در همین سال در رتبه 53 جهان قرار گرفته است.

این میزان درآمد پایین گردشگری سلامت برای کشوری که می‌خواهد تا سال 1404 در رتبه اول علم و فناوری بین سایر کشورهای منطقه خاورمیانه قرار بگیرد، به هیچ وجه رتبه برازنده‌ای نیست.

در انتظار اجرای برنامه‌های دولت

اوضاع نه‌چندان خوب درآمدهای گردشگری سلامت در ایران، آنقدر واضح است که تقریبا هیچ کارشناس و مسئولی آن را کتمان نمی‌کند.

معاون درمان وزیر بهداشت در گفت‌وگو با جام‌جم، از تدوین برنامه‌هایی صحبت می‌کند که امیدوار است با اجرای این برنامه‌ها، تحول بزرگی در ساماندهی پذیرش بیماران بین‌المللی در کشور اتفاق بیفتد.

محمد آقاجانی تاکید می‌کند ایجاد بخش پذیرش بیماران بین‌الملل در همه مراکز درمانی کشور که داوطلب پذیرش بیماران خارجی هستند، ایجاد سامانه ثبت اطلاعات بیماران خارجی پذیرش شده در مراکز درمانی و راه‌اندازی سایت رسمی گردشگری سلامت وزارت بهداشت، ازجمله برنامه‌های زودهنگام این وزارتخانه است؛ برنامه‌هایی که این مقام مسئول امیدوار است برای بهتر شدن وضعیت گردشگری سلامت در کشور تا چند ماه آینده اجرا شود.

در این سایت قرار است فهرست همه مراکز درمانی با شرکت‌های فعال در توریسم پزشکی که مورد تائید وزارت بهداشت هستند، در دسترس عموم قرار بگیرد.

آقاجانی یادآوری می‌کند حداکثر تا شش ماه آینده، همه مراکز درمانی که درخواست پذیرش بیماران بین‌المللی را داده‌اند، باید بخش پذیرش بیماران بین‌الملل داشته باشند.

آن گونه که این مقام مسئول خبر می‌دهد، سامانه ثبت اطلاعات بیماران خارجی در اداره گردشگری سلامت هم آماده شده و اتفاقا یکی از شروط راه‌اندازی بخش پذیرش بیماران بین‌الملل در مراکز درمانی، دسترسی داشتن این مراکز به این سامانه ثبت اطلاعات و ثبت تمام اطلاعات بیماران خارجی در این سامانه است.

با این حساب باید حداقل تا شش ماه آینده منتظر باشیم و ببینــیم آیا در نهایت، برنامه‌های وزارت بهداشت برای راه اندازی بخش پذیرش بیماران بین‌الملل در مراکز درمانی کشور، اقتصاد ضعیف گردشگری سلامت در کشور را متحول می‌کند یا خیر؟

دست‌اندازهای رشد گردشگری سلامت

اجرای هر برنامه‌ای برای رشد گردشگری سلامت در کشور مستلزم آن است که در وهله اول بفهمیم در وضعیت فعلی چه دردسرهایی جلوی پیشرفت برنامه‌های گردشگری سلامت را گرفته است تا بعد از شناختن این آسیب‌ها به فکر علاج آن باشیم.

عبدالرحمان رستمیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفت‌وگو با جام‌جم به همین مشکلات پیش روی گردشگری سلامت اشاره می‌کند و می‌گوید: با توجه به ظرفیت بالای علم پزشکی در کشور، براحتی می‌توانیم از کشورهای منطقه ـ بخصوص کشورهای مسلمان ـ بیمار خارجی جذب کنیم، اما راه‌های تبلیغاتی ما برای شناساندن توانمندی‌های پزشکی کشورمان به جامعه جهانی، ضعیف است.

همچنین به اعتقاد رستمیان، باید از لحظه ورود بیمار خارجی تا لحظه ترخیص بیمار، مدیریت بهتری اعمال کنیم و این موضوع هم فقط وظیفه وزارت بهداشت نیست؛ به طوری که باید امکانات هتل‌ها، تسهیلات رفت و آمد بیماران و امکانات مراکز درمانی ارتقا پیدا کند تا بیمار خارجی رغبت داشته باشد به بیمارستان‌های ما بیاید، اما متاسفانه در کشور ما حتی وقتی عمل جراحی بزرگ و موفقیت‌آمیزی انجام می‌شود، بیمار خارجی به دلیل کمبود امکانات غیردرمانی مثل محل اقامت و وسایل رفت و آمد، با نارضایتی کشور را ترک می‌کند.

احمد آریایی‌نژاد، عضو دیگر کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز در گفت‌وگو با جام‌جم تاکید می‌کند: تبحر پزشکان، امنیت بالاتر نسبت به کشورهای منطقه، چهار فصل بودن کشور، ارزان بودن درمان و بالا بودن ارزش دلار در ایران می‌تواند موجب رشد گردشگری سلامت در کشور باشد، ولی به دلیل ضعیف بودن زیرساخت‌های گردشگری در ایران فقط توانسته‌ایم از 15 تا 20 درصد ظرفیت واقعی گردشگری کشور استفاده کنیم.

آریایی نژاد، تقویت مراکز درمانی در شهرهای مرزی کشور را در تحقق بحث «عدالت در سلامت» موثر می‌داند و هشدار می‌دهد: اگر قرار است گردشگری سلامت در کشور شتاب بگیرد، نباید این پیشرفت فقط به پایتخت و شهرهای پرجمعیت کشور محدود شود، بلکه می‌توان با تقویت مراکز درمانی در نقاط مرزی و دورافتاده کشور، به رشد اقتصاد گردشگری سلامت در آن منطقه هم کمک کرد.

مشکل دیگری که می‌تواند همه زحمت‌های نظام سلامت برای ارتقای گردشگری سلامت را به باد بدهد، بحث نظارت نکردن دقیق بر فعالیت مراکز درمانی است که مسئولیت پذیرش بیماران خارجی را قبول کرده‌اند.

اگر ارائه خدمات درمانی در این مراکز با نقص و مشکل همراه باشد و بر کار این مراکز هم نظارت جدی نشود، توقع زیادی است که فکر کنیم آن بیمار برای ادامه درمان دوباره به کشور ما می‌آید یا سایر هموطنان بیمارش را برای سفر به ایران تشویق می‌کند.

امین جلالوند ‌‌/‌ ‌گروه جامعه

توصیه وزارت بهداشت؛ ویزیت ۸ بیمار در یک ساعت

جام جم سرا به نقل از مهر: دکتر ایرج حریرچی با اشاره به تاکید و عزم وزیر بهداشت برای مقابله با دریافت های غیرمتعارف تصریح کرد: با ابلاغ تعرفه های موجود نباید دیگر شاهد دریافت هزینه های خارج از تعرفه مصوب از مردم باشیم.

وی با بیان اینکه دراین زمینه روسای دانشگاه های علوم پزشکی باید نظارت کاملی داشته و به صورت مرتب عملکرد خود را ارائه دهند، یادآور شد: توسعه فضاهای فیزیکی در دانشگاه علوم پزشکی اولویت این وزارت خانه نیست، بلکه مسئله اصلی و مورد تاکید حل مشکلات مردم در حوزه سلامت است.

حریرچی با اشاره به اجرای طرح تحول نظام سلامت، فرآیندهای ابلاغی در این طرح را نسبت به گذشته پیچیده تر عنوان کرد و اظهار داشت: پزشکان متخصص باید در هر ساعت، 8 بیمار را ویزیت کنند و برای اجرای درست این مهم، روسای دانشگاه ها باید به صورت مرتب بررسی و نظارت کامل بر اجرای آن داشته باشند

اگر خودت بیمار بودی؟

جام جم سرا: چه کسی است که زندگی را ترجیح دهد به بهای از دست رفتن محبتی که وجود داشته و حالا دیگر نیست، آن هم در یکی از سخت‌ترین تجربه‌های زندگی؛ در بیماری و در همسایگی با مرگ؟

هیچ‌کس تنها ماندن در این شرایط را انتخاب نمی‌کند، اما بیمارانی هستند که این تنهایی به آنها تحمیل می‌شود، مثل گروهی از بیماران دیالیزی که دیروز معاون انجمن حمایت از آنها گفت که شریک زندگی‌شان طلاق می‌گیرد و می‌رود پی زندگی‌اش.

آنها می‌روند چون دیگر طاقت ماندن ندارند. یک بیمار کلیوی درد دارد، بی‌تاب است، باید هفته‌ای سه بار دیالیز شود و هر بار نزدیک به 300 هزار تومان هزینه کند که اغلب نمی‌توانند.

پس همسر باید او را به دندان بکشد، او را برای دیالیز ببرد و بیاورد، پول خرجش کند، به خاطرش بی‌خوابی بکشد و همپای او رنج ببرد، حتی بیشتر از او تا این‌که ذره‌ذره آب شود.

بعضی‌ها، اما جانشان را از این زندگی برمی‌دارند و می‌برند، می‌روند جایی که یک بیمار مدام ناله نکند و خدمات نخواهد.

از منظر حساب و کتاب‌های مادی شاید حق با کسی است که شریکش را می‌گذارد و می‌رود، ولی از منظر اخلاق، او که عزیزی بیمار را رها می‌کند، برنده نیست.

زندگی زناشویی یعنی ماندن کنار هم و تن دادن به هر پیشامد غیرمترقبه، یعنی مالیدن پیه بیماری و نداری و هر حادثه دیگری به تن، یعنی رسیدن به ته خط و نبریدن.

وقتی خطبه عقد جاری می‌شود و عروس با ناز و داماد با شوق، بله می‌گوید، این بله یعنی همین، یعنی اعلام آمادگی برای هر اتفاق، یعنی ترجیح شریک زندگی به خود. ولی بعضی از ما کم می‌آوریم و فقط به خوشی‌ها بله می‌گوییم، بعضی‌هایمان نیز سختی را فقط کمی تحمل می‌کنیم و بعد دامن‌مان را از حوادث تلخ می‌کشیم و می‌رویم رد کارمان.

این جدایی، اما برای بیمار در حال احتضار که یک نگاه پرمهر و یک دست گرم مهربان بیشتر از هزار دارو بر او اثر دارد، شلیک آخر است به او.

تلخی طردشدگی هنگام بیماری را فقط وقتی می‌شود درک کرد که خودمان را جای بیمار طرد شده بگذاریم و در عالم خیال فرض کنیم بیماری بدحال شده‌ایم و هر روز بیشتر از قبل مغلوب بیماری می‌شویم، ولی شریک زندگی‌مان نقشه تنها گذاشتن‌مان را می‌کشد یا حرف‌های سرد نثارمان می‌کند که فکر کنیم در این دنیا زیادی‌ هستیم.

اما آیا تضمینی هست که هر کدام از ما روزی نقش بیماری رنجور و در آستانه مرگ را بازی نکنیم؟

مریم خباز - گروه جامعه

«ماهان»، دانش آموز بیمار مریوانی: مرا فراموش کرده‌اند!

این اصطلاح در میان ما ایرانی‌ها مانند نقل سر سبد ذهن‌ها بکرات در کوچه و بازار شهر شنیده شده که «غم مخور، گذشت زمان همه چیز را فراموش می‌کند» و دوباره ایام به کامت شیرین می‌شود. من هم افکارم مشغلول به این ضرب المثل بود و در ذهن مرور می‌کردم که این شکرستان سخن نه تنها در سطح کشور بلکه در استان کردستان و شهر مریوان نیز برای خود جایگاهی دارد و هستند افرادی که در گذر گرفتاری‌ها و ناملایمات، روزگارشان به مانند مسکنی از جنس داروی شفا دهنده حداقل برای مدت کوتاهی غصه‌ها را از یاد می‌برند.

ناخود آگاه فکر «ماهان» پسر بچه ۸ ساله شهرم، ذهنم را برای اندکی درگیر کرد که آیا واقعا این ضرب‌المثل در مورد ماهان نیز مصداق دارد و گذر زمان به او می‌آموزد که انسان‌های اطرافش نه تنها او را بلکه ماهان‌های دیگری را که به دلایل مختلف در گوشه بیمارستان‌ها به سر می‌برند به کاخ فراموشی می‌سپارد. مگر نه اینکه حکایت ماهان و معلم فداکارش، روز‌ها و ماه‌ها خوراک سایت‌های خبری، رسانه‌های گروهی، نشریات محلی و حتی خبرگزاری‌های بزرگ دنیا بود و اهل قلم و اصحاب رسانه برای این حرکت ایثارگرانه «محمد علی محمدیان» معلم ماهان، دست‌ها و سر‌ها می‌شکستند و از مسافت طولانی و کیلومتر‌ها راه در جاده‌های پرپیچ و خم مریوان طی طریقت می‌کردند تا این اتفاق مبارک را خبری کنند.

داستان ماهان به همه ما می‌آموزد گاهی در زندگیمان با یک اتفاق کوچک می‌توانیم موجب خوشحالی افرادی شویم که تنها امیدشان به وجود ما و اطرافیان ما است. در هوای برفی و سرد بهمن ماه در شهرک صنعتی مریوان به سراغ پدر ماهان رفتم، راستش زیاد از وجود من به عنوان خبرنگار در مغازه مکانیکی‌اش راضی نبود، دلیلش را از او پرسیدم؛ گفت: ماهان فقط برای وجود بعضی از رسانه‌ها و سایت‌های خبری یک خوراک و سوژه بود که می‌خواستند مخاطب بیشتری جذب کنند.

او را متقاعد کردم که اجازه بدهد با ماهان از نزدیک حرف بزنم، آخرش راضی شد ماهان را برای لحظه‌ای ببینم، ماهان به مغازه پدرش آمد و با‌‌ همان چهره مظلومانه‌اش با من دست داد و اجازه داد از او فقط یک عکس بگیرم.

ماهان از من خواست زیاد سوال نکنم چون به او گفته‌اند حق ندارد جواب سوال‌ها را بدهد. از او حالش را پرسیدم، نگاه کودکانه‌اش چیزهای زیادی برای گفتن داشت ولی انگار در کنار پدرش احساس راحتی نمی‌کرد.

سردی هوا او را اذیت می‌کرد کلاهش را سخت با دو دست گرفته بود انگار دیگر نمی‌خواست لنز دوربین‌ها سر و موی از بین رفته‌اش را به تصویر بکشند، اصرار زیادی داشت که به خانه برگردد، از او پرسیدم می‌خواهی در آینده چکاره شوی؟
جواب داد: پلیس
سوال کردم چرا پلیس؟
جواب داد: می‌خواهم دزد‌ها را بگیرم.
ماهان در سرمای سوزناک هوا با لبخندی کودکانه و البته از جنس هزار تا حرف نگفته به خانه پدر بازگشت. اما معلم ماهان با اشاره به اینکه وضعیت روحی روانی دانش آموزش بسیار خوب است و بیماریش را به کلی فراموش کرده است خواستار عمل به وعده‌های مسوولان در جهت مداوای ماهان شد.

«علی محمدیان» با اشاره به اینکه یکسال از رسانه‌ای شدن موضوع ماهان می‌گذرد، افزود: با وجود قول مساعد نهاد ریاست جمهوری و وزرای آموزش و پرورش و بهداشت تاکنون برای ماهان اقدامی موثر انجام نشده است.

او نام بیماری ماهان را به گفته پزشکان «آلوپسی آره آتا» ذکر کرد و گفت: داروهایی که به ماهان داده‌اند هیچ تاثیری در رشد موی سر و صورت وی نداشته و می‌توان گفت کاملا بی‌تاثیر بوده است.

محمدیان با اشاره به اینکه والدین ماهان وی را بار‌ها برای پیگیری درمان به تهران بردند، افزود: برخی از دارو‌ها و قطره‌های قبلی را برای ماهان تجویز می‌کردند که تاثیری در بهبودی وی نداشت و باتوجه به اینکه دارو‌ها هیچ تاثیری نداشت اما بازهم پزشکان‌‌ همان دارو‌ها را برای وی تجویز می‌کردند.

وی گفت: قیمت این دارو‌ها در بازار ارزان و قطره‌ای در حدود پنج هزار تومان قیمت دارد و فکر نکنم با چنین داروهایی موهای سر ماهان رشد کند.

محمدی با اشاره به اینکه مدتی پوست سر ماهان زبر شده بود و احساس می‌کردیم مو در حال رویش است، گفت: متاسفانه هیچ اثری از رشد مو در ماهان دیده نمی‌شود و او نیز با این وضعیت کنار آمده است.

معلم ماهان با یادآوری قول مسوولان کشور گفت: انتظار داریم ماهان را یکبار دیگر به صورت جدی معاینه کنند و اگر معالجه نمی‌شود اعلام نمایند تا انتظار بیهوده نکشیم.

ماهان رحیمی دانش آموز ۹ ساله کلاس سوم دبستان شیخ شلتوت مریوان در هفت سالگی موهای سر و ابرویش شروع به ریختن کرد و معلمش برای همدردی با او موهای سرش را تراشید. آذر ماه سال گذشته با رسانه‌ای شدن این موضوع، ماهان برای معالجه به تهران اعزام شد و پزشکان اعلام کردند ماهان سرطان ندارد بلکه به بیماری «آلوپسی آره آتا» مبتلا است که نوعی بیماری پوستی است و در نتیجه از دست دادن مو در روی پوست سر و در نقاط دیگر بدن حاصل می‌شود. این بیماری معمولاˈ به صورت لکه‌های گرد، صاف، کوچک یا بزرگ روی پوست سر ایجاد و تا جائیکه تمام موی سر (آلوپسی total) یا کل موهای بدن (آلوپسی universal) ریزش پیدا کند، می‌تواند پیشروی کند. این بیماری بطور کلی حدود دو درصد از کل جمعیت جهان که بیشتر از پنج میلیون نفر آن‌ها در ایالات متحده هستند را در بر می‌گیرد.

معمولا این بیماری پوستی غیر قابل پیش بینی و دوره‌ای است و در هر زمان ممکن است مو مجدد شروع به رشد یا ریزش کند و دوره این بیماری در هر فردی متفاوت است. شایع‌ترین نوع این بیماری ناشی از اختلالات خود ایمنی (سیستم دفاعی بدن) بوده و ریزش در آن بصورت سکه‌ای در اندازه‌های مختلف می‌باشد که بیماری ماهان از این نوع است.

زمستان دیگری آمد ولی موهای سر ماهان هنوز هیچ رشدی نداشته‌اند و چه تلخ است این حکایت تکراری آمدن زمستان در فکر ماهان. (بهرام غلامی/خبرگزاری ایرنا)

477

خیلی عذر می‌خواهم؛ گویا اسکلتتان بیمار است!

محمدرضا جمالزاده اظهار داشت: بیست و ششمین کنگره فیزیوتراپی ایران با شعار «نیم قرن تجربه بالینی، پشتوانه بهبود کیفیت زندگی»، هم زمان با پنجاهمین سال تاسیس انجمن فیزیوتراپی ایران و با هدف به روز کردن اطلاعات و دانش فیزیوتراپیست‌ها و سایر گروه پزشکی و ارائه نتایج تحقیقات انجام شده در زمینه نقش فیزیوتراپیست در پیشگیری و درمان بیماری‌ها اردیبهشت سال ۱۳۹۴ برگزار می‌شود.

دبیر اجرایی بیست و ششمین کنگره فیزیوتراپی ایران گفت: کنگره سالیانه جنبه عمومی داشته و درباره محورهای مختلف مانند فیزیوتراپی در بیماری‌های سیستم اسکلتی عضلانی، عصبی، اختلالات و انحرافات ستون فقرات، حرکات اصلاحی، صدمات ورزشی، اطفال، سالمندان، سلامت زنان، و... بحث و گفت‌وگو خواهد شد.

وی گفت: بیماری‌های اسکلتی عضلانی کیفیت کار و زندگی افراد جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهند. از جمله مواردی که این بیماری‌ها را به دنبال دارد کم تحرکی است. کم تحرکی یکی از مشکلات مهم امروز کشورهاست که روز به روز در حال افزایش بوده و سلامت انسان را به خطر انداخته است. در این بین سازمان‌های مختلفی در تلاش هستند تا به نحوی از شدت و عوارض آن در بین افراد جامعه از کودک تا افراد مسن بکاهند و فیزیوتراپی به عنوان یکی از رشته‌های پزشکی می‌تواند به کمک این سازمان‌ها آمده و ضمن شناسایی و مبارزه با عوامل ناتوان کننده در بهبود کیفیت زندگی نقش موثر ایفا نماید.

دبیر اجرایی بیست و ششمین کنگره فیزیوتراپی ایران افزود: امروزه فیزیوتراپی تنها کاربرد دستگاه در مراکز درمانی نیست بلکه فیزیوتراپی مجموعه خدماتی برای افراد جامعه است تا حداکثر حرکت و توانایی عملی خودرا در طول دوران زندگی حفظ نموده، و در صورت هر نوع کاهش حرکت و توانایی عملی ناشی از آسیب‌های مختلف، آن راتوسعه و به حالت اولیه برگردانند. (مهر)

337

چه کسی خبر سرطان را به بیمار بدهد؟

دکتر محمدرضا میر افزود: فرد دچار سرطان یا خودش دچار ضایعه‌ای می‌شود یا با بروز علامتی به پزشک مراجعه می‌کند و پس از انجام معاینه بالینی دقیق و بیان شرح حالش، کارهای پاراکلینیکی از قبیل عکس برداری یا نمونه بردای نیز نتیجه را نشان می‌دهد.

وی ادامه داد: پس در این زمان پزشک بیشتر و بیمار کمتر اطلاع دارد که بیمارچه شرایطی دارد. پس در این صورت باید به نحوی این خبر به بیماراعلام گردد که بیماری دیگری به وی اضافه نشود. ضمن اینکه نحوه بیان خبربیماری سرطان ازهر بیمارنسبت به بیمار دیگر؛ از یک قوم تا قوم دیگر، از یک مذهب تا مذهب دیگر و از یک کشور به کشور دیگر نیز متفاوت است.

جراح بیماری‌های سرطان تصریح کرد: در بدو امر بیمار باید به پزشکش اطمینان کند و پزشک در این امر باید به بیمار بفهماند که به وی تعلق خاطر وابراز هم دردی دارد. این درحالی است که در عین بیان حقیقت نباید بلافاصله تخم نا‌امیدی را در دل و جان بیمار پاشید.

وی اظهار کرد: بنابراین نباید ابتدا به ساکن به بیمار گفت که دچار سرطان شده‌ای، زیرا در این صورت امکان حاشا کردن بیماری نیز وجود دارد. به گونه‌ای که فرد خیلی بی‌تفاوت از کنار بیماری می‌گذرد، حال آنکه امکان بروز شوک، هرگونه استرس و تنش‌های شدید روحی و روانی هم دور از انتظار نیست.

عضو هیئت مدیره انجمن سرطان ایران در پاسخ به این سوال شفاآنلاینکه نقش روانپزشکان در کمک رسانی و التیام بخشی به بیماران سرطانی چقدر است، خاطرنشان کرد: در واقع زمان درمان بیماری، لحظاتی که باید بستگان بیمار را برای مواجه با بیماری آماده کرد نیز روانپزشکان نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند. به همین خاطر وجود روانپزشکان وروانشسان باتجربه دراین زمینه بسیار حائزاهمیت است.(شفاآنلاین)

1054

اخلاق پزشکی: معاینه فله‌ای بیمار و ماجرای زنگ اتمام وقت!

چندی پیش دکتر زالی (رئیس سازمان نظام پزشکی) که گویا تنها خودش را در برابر پزشکان آن هم متخصصان، مسئول می‌داند و معمولاً پیگیر بحث تعرفه‌های پزشکی است و بر خلاف دکتر هاشمی (وزیر بهداشت)، کمتر دیده‌ایم جانب بیماران را بگیرد، از دکتر گرجی (رئیس ایرانی مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان) شکایت کرد.

شکایت به این دلیل بود که دکتر گرجی به برخی رفتارهای پزشکان متخصص ایرانی ایراد گرفته و آن را با اخلاق و رفتار پزشکان آلمانی مقایسه کرده بود (آن مطلب را می‌توانید از قسمت اخبار مرتبط یا با کلیک روی عنوان لینک‌شده «پزشکان ایرانی بی‌اخلاقند اما ۵ برابر همتایان آلمانی خود درآمد دارند!» منتشر شده در جام جم سرا بخوانید).

خوب است جناب دکتر زالی سری هم به مطب برخی همکارانشان بزنند که بیماران را به صورت فله‌ای وارد مطب می‌کنند و نه تنها زمان قانونی ۲۰ تا ۲۵ دقیقه‌ای را صرف نمی‌کنند، بلکه اولین حق بیمار یعنی «حفظ حریم خصوصی» او را هم در حضور دیگر بیماران زیر پا می‌گذارند. براستی این چه شیوه‌ای است و کجای دنیا چنین روشی رایج است؟!

حساسیت حرفه پزشکی

گرچه مسؤولان جامعه پزشکی هر گونه انتقاد از فعالیتهای پزشکان را تقبیح می‌کنند و می‌گویند نباید اعتماد پزشک و بیمار را لکه‌دار کرد، اما پزشکان هم جزئی از این مردم هستند. افرادی که سلامت مردم به عملکرد علمی و اخلاقی آنان مربوط می‌شود و مانند بقیه اقشار مصون از انتقاد نیستند. حوزه پزشکی نسبت به سایر حوزه‌ها از حساسیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا با جان افراد و بیماران سر و کار دارد.
شاید به همین دلیل است که کوتاهی و اشتباه در ارایه خدمات این حوزه حتی به اندازه بسیار کم هم بسیار بزرگ جلوه می‌کند و گاهی هم جبران ناپذیر می‌شود. در کنار اهمیت رفتار و عملکرد علمی پزشکان، رعایت اخلاق و حرمت بیماران و توجه به وضعیت آنان در شرایط روحی و حتی مالی بیماران اهمیت پیدا می‌کند، کاری که روزگاری حکیمان این سرزمین با ادغام علم پزشکی و اخلاق، عاملان آن بودند.

پزشک باید «حکیم» باشد

زمانی که بیمار به پزشک مراجعه می‌کند بسیار ناتوان است. او تحت امر پزشک معالج خود قرار می‌گیرد تا حدی که قدرت تصمیم‌گیری را از دست می‌دهد. اینجاست که باید پزشکان در‌‌‌‌ همان نقش حکیم‌گونه خود ظاهر شوند و نه تنها دردی را بر دردهای بیمار نیفزایند، بلکه التیام بخش درد جسمی و روانی او باشند. موضوعی که گاهی در جامعه پزشکی ما از سوی برخی افراد که قطعاً همه پزشکان نیستند، رعایت نمی‌شود.
نمونه‌ای از این کوتاهی در مطب یکی از متخصصان زنان در تهران رخ می‌دهد که به گفته یکی از بیماران، زمانی که به این متخصص مراجعه کرده مشاهده کرده است به طور همزمان در مطب روی تخت‌هایی شماری بیمار دراز کشیده و برای معاینه زنانه در وضعیت نامناسبی انتظار می‌کشند. مدتی بعد پزشک سر می‌رسد و بدون اینکه گاهی حتی چهره بیماران را ببیند، به سرعت و پشت سر هم آن‌ها را معاینه می‌کند و بدون اینکه چیزی ثبت کند، مراجعان را دوباره به اتاق انتظار هدایت می‌کند تا بعداً نوبتی نزد پزشک بیایند و نسخه بگیرند!
جدا از اینکه چقدر این رفتار اصولی و محترمانه است، این پرسش پیش می‌آید که پزشک چه حافظه دقیقی دارد که گاهی حتی بدون اینکه چهره بیماران را ببیند و نتیجه معاینه را برای هر بیمار جداگانه ثبت کند، می‌تواند هنگام مراجعه برای نسخه نویسی بدون اشتباه، درباره بیمار و روش درمان آن اقدام کند.

یکی از پزشکان فوق تخصص کودکان، کنار میز خود دکمه‌ای تعبیه کرده و برای هر بیمار ۵ دقیقه وقت در نظر گرفته است که با گذشت این زمان، حتی اگر بیمار نوز سوالی داشته باشد، دکمه زنگ را می‌فشارد یعنی که مریض بعدی وارد شود!

این موضوع البته مختص تهران نیست و در شهرستانهای دیگر نیز فراوان دیده شده است.

فرصت ۵ دقیقه‌ای بیماران برای شرح بیماری و معاینه!

زمانی که بیمار به پزشک مراجعه می‌کند، بر اساس جدول استاندارد زمان‌بندی که وزارت بهداشت اعلام کرده و برحسب اینکه پزشک، عمومی، متخصص یا فوق تخصص باشد زمان متفاوتی را باید برای بیمار صرف کند. این زمان به طور متوسط باید حدود ۱۵ دقیقه برای هر بیمار باشد، مسأله‌ای که اگر رعایت نشود، پایمال کردن حقوق بیمار است و البته مسؤولان باید اعلام کنند، چند درصد پزشکان این زمان استاندارد را رعایت می‌کنند.
به گزارش فارس، نمونه این موضوع در مطب یکی از پزشکان فوق تخصص کودکان رخ می‌دهد. این پزشک در کنار میز کار خود دکمه زنگی تعبیه کرده است. برای هر بیمار ۵ دقیقه وقت در نظر گرفته است و در اغلب مواقع با گذشت این زمان حتی اگر بیمار هنوز سوالی داشته باشد، زنگ را می‌فشارد یعنی؛ خداحافظ، مریض بعدی وارد شود!

ارجاع بیمار به بیمارستان خصوصی برای پول بیشتر

در یک مورد دیگر در یکی از بیمارستانهای خصوصی تهران، بیماری بستری می‌شود که دچار بیماری مغزی و تشنج است که با مصرف دارو، تشنج وی کنترل می‌شد. پزشکان بیمارستان او را بستری و داروی او را قطع کردند تا از طریق امواج مغزی علت تشنج وی را بررسی کنند. اما پس از گذشت سه روز بستری زمانی که بیمار در شرایط خاص بوده و هر لحظه امکان تشنج مجدد او بوده است،‌‌ رها شده و تنهایی به دستشویی می‌رود. این بیمار در دستشویی به علت شدت تشنج دچار آسیب دیدگی شدید از ناحیه کمر می‌شود. در مورد دیگری دختری بیمار که دچار عارضه و برآمدگی شدید روی پیشانی شده بود به پزشکی که در بیمارستان دولتی و خصوصی فعالیت می‌کند مراجعه می‌کند، اما پزشک معالج وی، بدون توجه به وضعیت مالی وی، براحتی او را به بیمارستان خصوصی مورد نظرش ارجاع می‌دهد در حالی که به گفته همراه این بیمار، انجام این عمل در بیمارستان دولتی هم امکانپذیر بوده است.
وی در ابتدای ورود به بیمارستان با درخواست ۶ میلیون تومان پول مواجه می‌شود، مبلغی که به سختی از سوی خانواده این بیمار فراهم می‌شود تا اجازه بستری بیمار را بدهند.
مواردی که در این گزارش ذکر شده همگی واقعی بوده و نام و هویت پزشکان و بیمارستان‌ها موجود است، اما برای حفظ حرمت اشخاص از بیان این اسامی در گزارش خودداری شد.
هدف این نیست که کسی زیر سوال برود. خدمات ارزشمند و حیاتی پزشکان زحمتکش و دلسوز به هیچ وجه قابل انکار نیست.؛ بلکه یادآوری است برای مسؤولان که با اصلاح سیستم ارایه خدمات درمانی، از این مسایل که موجب نارضایتی بیماران و تضییع حقوق آنان می‌شود، جلوگیری کنند.(قدس نیوز)

458

ماجرایی خواندنی از ترفند پرستار برای بالا کشیدن ثروت مرد بیمار

مرد ۵۰ ساله‌ای که از یک بیماری سخت جسمانی رنج می‌برد و از عهده کارهای ساده شخصی‌اش برنمی‌آمد از طریق شرکتی خصوصی پرستار جوانی را استخدام کرد. زن ۳۰ ساله که ظاهراً دلسوزانه از وی مراقبت می‌کرد، در زمان حضورش در خانه مرد بیمار با ابراز محبت‌های بی‌اندازه به صاحبکارش زودتر از حد تصور توانست اعتماد او را جلب کند و خیلی زود هم‌صحبت تنهایی‌های مرد شود. او در این صحبت‌ها متوجه اسراری از اموال صاحبکارش شد که در نهایت مصمم شد نقشه‌ای برای به جیب زدن ثروت مرد بیمار را اجرا کند.

یک هفته از حضور زن جوان در خانه مرد بیمار نگذشته بود که هر دو تصمیم گرفتند با هم ازدواج کنند و هنوز یک ماه از تصمیم زن و مرد نگذشته بود که عاقد به خانه بیمار آمد و پرستار خانگی را به صورت رسمی به عقد مرد بیمار درآورد.

روزهای بعد از عقد دیگر خبری از مهربانی پرستار نبود! زن برای انجام کارها مدام به شوهرش غر می‌زد و با بی‌اعتنایی به التماس‌های او برای رسیدگی به وضعیتش پول‌های همسرش را صرف خوشگذرانی می‌کرد. گذشت روزها بیماری مرد را وخیم‌تر کردو چون پرستاری برای نگهداری او نبود کارش به بیمارستان کشید.

افشای کلاهبرداری

با بستری شدن مرد در بیمارستان دیگر هیچ کس از عروس جوان خبری نداشت. پرستار فریبکار نه تنها سری به همسرش نمی‌زد که حتی تماسی نیز با او نداشت. روند درمانی مرد طبق روال طی شد و پزشکان پس از دو ماه اجازه ترخیص او را صادر کردند. مرد بیمار که توان ایستادن روی پاهای خود را هم نداشت با کمک خانواده‌اش به خانه‌اش رفت و در کمال ناباوری متوجه شد هیچ کلیدی قفل در را باز نمی‌کند! دیگر جای هیچ شکی نبود. مرد بیمار که بشدت از نظر جسمانی ضعیف بود به خانه یکی از اقوام رفت و چند روز بعد با طرح شکایتی در دادسرای شرق تهران به دستور بازپرس حکم ورود به خانه‌اش را گرفت. با باز شدن در خانه واقعیت هولناک‌تری فاش شد: همه اثاثیه خانه تخلیه شده بود و حتی داروهای مرد نیز سرجایش نبودند.

وصیتنامه جعلی

مرد فریب‌خورده در شوک سرقتِ دار و ندارش بود که تماسی از سوی یک ناشناس پرونده این زندگی کوتاه زناشویی را وارد مرحله تازه‌ای کرد. یک ناشناس که مدعی بود مدارک و اسناد اموال مرد را در کیفی زنانه در کنار خیابان پیدا کرده است، با گرفتن نشانی، آن‌ها را برای مرد فرستاد. همه اسناد، املاک و حساب‌های بانکی گمشده مرد درون کیف بود. مرد در حال بررسی اسناد به وصیتنامه‌ای رسید که با اثر انگشت خودش تأیید شده و در آن همه اموال را به زن جوان بخشیده بود. با این مدرک، مرد فریب‌خورده که می‌دانست بیماری بزودی جانش را می‌گیرد، به خیانت همسرش مطمئن شد و برای شکایت از زن کلاهبردار و تقاضای طلاق به دادسرا رفت تا در این زمینه پرونده‌ای تشکیل دهد.

اصرار به بیگناهی

با آغاز تحقیقات به دستور بازپرس پرونده، پرستار فریبکار بازداشت شد. او که اصرار بر بیگناهی داشت و مدام گریه می‌کرد در برابر اتهام جعل وصیتنامه و سرقت اموال مرد گفت: «شوهرم از بیماری سختی رنج می‌برد و از آنجا که در این مدت کوتاه علاقه زیادی به هم پیدا کرده بودیم، تصمیم داشت پیش از مرگش همه اموالش را به من بدهد، به همین دلیل نیز این وصیتنامه را تنظیم کرد و پای آن انگشت زد.»

این زن درباره پیدا شدن اموال در کنار خیابان نیز به دادگاه گفت: «روزی که می‌خواستم مدارک را برای انتقال اسناد به محضر ببرم یک جوان موتورسوار کیفم را قاپید و همه اسناد گم شد.»

این ادعا از سوی زن در حالی بیان می‌شد که در همه جلسات، مرد بیمار بر بی‌اطلاعی‌اش از این وصیتنامه تأکید داشت و چون همیشه تحت تأثیر دارو بی‌حال و در خواب بود احتمال می‌داد زن جوانش همان زمان از او اثر انگشت گرفته باشد. با گذشت چند جلسه ابتدایی این پرونده کلاهبرداری -که همزمان با دادخواست طلاق مرد پیش می‌رفت- مرد ۵۰ ساله به علت شدت بیماری درگذشت و از آنجا که نتوانست اتهامات وارده را ثابت کند این پرونده با تبرئه زن جوان بسته شد.

با مرگ این مرد، از آنجا که هنوز دادخواست طلاق به جایی نرسیده بود، زن جوان به عنوان همسر قانونی وی بخش‌عمده‌ای از اموال را به جای مهریه و دیگر حقوق زناشویی کوتاه‌مدتش دریافت کرد اما در حالی که قصد داشت با ادامه کلاهبرداری‌های خود، سهم وراث دیگر را نیز مال خود کند، با هشیاری بازپرس پرونده تلاشش در این مورد ناکام ماند. (ایران)

آلودگی هوا، پوستتان را بیمار می‌کند

یکی از عوارض‌ پوستی که در مواجهه با آلودگی هوا تشدید می شود لک های آفتابی است . لک‌های آفتابی، لک‌های رنگدانه‌دار قهوه‌ای تیره هستند که بتدریج با افزایش سن در نواحی در معرض آفتاب پوست مثل صورت، شانه‌ها و پشت دست‌ها ایجاد می‌شوند. هر چه سن بالاتر می‌رود، این لک‌ها بیشتر می‌شود.

دکتر محمدرضا قاسمی ، استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران به جام جم در این باره می‌گوید : قبلا علت اصلی بروز این ضایعه‌ها را مواجهه طولانی‌مدت با نور آفتاب می‌دانستند، اما مطالعه‌های جدید ثابت کرده است، علاوه بر اشعه ماورای بنفش، مواجهه مزمن‌ با آلاینده‌های محیطی، دود و گازهای سمی موجود در هوای کلانشهرها و جوامع صنعتی می‌تواند نقش مهمی در ایجاد و تشدید لک‌های رنگدانه‌دار روی گونه‌ها و پیشانی داشته باشد. محققان به این نتیجه رسیده‌اند که آلودگی هوا، یک عامل خطر مستقل در ایجاد این ضایعه‌هاست.

به گفته دکتر قاسمی، این نکته در جدیدترین مطالعه‌های سال‌های 2014 و 2015 مطرح شده است.

آلودگی هوا پوستتان را پیر و پرجوش می‌کند

پیری درونزاد پوست به علت افزایش سن در افراد ایجاد می‌شود و پوست را رنگ‌پریده و خشک و دچار چروک‌های ظریف می‌کند، اما نکته مهم‌تر، پیری زودرس یا پروسه برونزاد پیری پوست است.

دکتر‌ قاسمی با بیان این مطلب، توضیح می‌دهد: تا قبل از این، دو عامل را در ایجاد پیری زودرس پوست دخیل می‌دانستند؛ مواجهه با نور آفتاب و دود سیگار، اما مطالعه‌های اخیر نشان داده‌ است، آلودگی هوا هم عامل بسیار مهمی در پیری زودرس پوست به شمار می‌رود.

این متخصص پوست تاکید می‌کند: این سه عامل، تاثیر سوء همدیگر را تشدید می‌کنند و باعث بروز چروک‌های خشن و تغییر رنگدانه‌های پوست می‌شوند البته تاثیر این عوامل روی افراد و نژادهای مختلف تفاوت دارد، زیرا پوست برخی افراد به این عوامل حساس‌تر است. علاوه بر این، نتایج‌ مطالعه‌های جدید نشان می‌دهد، آلاینده‌های هوا باعث افزایش ترشح سبوم یا چربی پوست و کاهش سطح ویتامین E می‌شود که تاثیر منفی آن، ایجاد یا تشدید جوش است.

بیماری‌های پوستی در هوای آلوده تشدید می‌شوند؟

پوست سه عملکرد عمده دارد؛ اول سد فیزیکی است و لایه شاخی روی آن مانع نفوذ عوامل مضر و دفع بی‌رویه آب و نمک از طریق پوست می‌شود. دوم، به علت وجود مجموعه‌های پیچیده‌‌ای متشکل از مواد شیمیایی، مانند یک سد شیمیایی در برابر نفوذ عوامل مضر محیطی و مواد حساسیت‌زا عمل می‌کند. سوم، پوست سدی ایمونولوژیک است، چون اجزای مختلفی از سیستم ایمنی ذاتی مثل سایتوکاین‌ها در آن وجود دارند و به عنوان یک سد ایمنی عمل می‌کنند. دکتر قاسمی می‌گوید: آسیب این عملکردهای پوست بر اثر آلاینده‌های محیطی، می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید طیف وسیعی از اختلال‌های پوستی، قرمزی، تورم یا ادم، کهیر، راش‌ها و بثورات پوستی، اگزمای تماسی، اگزمای سرشتی، بیماری صدف و حتی عفونی شدن ضایعه‌های پوستی قبلی شود.

به گفته این استادیار دانشگاه، نتایج مطالعه‌های قبلی نشان داده است مواجهه با آلاینده‌های محیطی در پوست التهاب ایجاد می‌کند و سلول‌های التهابی در آن محل به وجود می‌آید و در صورت طولانی شدن تماس با آلاینده‌ها، این واکنش‌ سلول‌های التهابی در پوست تشدید می‌شود که می‌تواند به صورت یک چرخه معیوب، مشکل‌ بیماران را تشدید کند.

آلاینده‌ها باعث سرطان می‌شوند

دکتر قاسمی با اشاره به این‌که آلاینده‌های محیطی با مکانیسم‌های متعدد می‌توانند باعث ابتلا یا تشدید سرطان پوست شوند، توضیح می‌دهد: آلاینده‌های هوا باعث تخریب لایه ازن می‌شوند و نتایج مطالعه‌ها نشان می‌دهد، هر یک درصد کاهش قطر لایه ازن، 2 درصد تابش اشعه ماورای بنفش نوع B را افزایش می‌دهد، در نتیجه افزایش 2 درصدی ایجاد سرطان‌های پوستی را خواهیم داشت. از سوی دیگر، تماس مستقیم پوستی با مواد مضر می‌تواند باعث ابتلا به سرطان‌های مختلف شود.

پیشگیری از صدمات

برای پیشگیری، باید پوستمان را از صدمه اشعه ماورای بنفش و آلاینده‌های هوا محافظت کنیم. استفاده منظم و روزانه از پاک‌کننده‌های پوستی نیز باعث می‌شود این آلودگی‌ها و تاثیر سوء آنها را روی پوست کاهش دهیم.

به گفته این پزشک متخصص علاوه بر این، نباید به صورت بی‌رویه از لوازم آرایش مخصوصا انواع نامرغوب آن استفاده کرد چون در آنها مواد شیمیایی وجود دارد که در همراهی با مواد مضر هوا سلامت پوست را به خطر می‌اندازد.

این استادیار دانشگاه معتقد است، باید سعی کنیم قدرت دفاعی پوست را با روش‌های مراقبت پوستی افزایش دهیم و به این روش باعث کاهش یا پیشگیری از تاثیر این آلاینده‌های پوستی شویم؛ مثلا افراد بخصوص کسانی که پوست خشک دارند، باید به طور مرتب از مرطوب‌کننده استفاده کنند. استفاده از ضدآفتاب‌ها بسیار اهمیت دارد. امروزه ثابت شده تابش اشعه ماورای بنفش و آلودگی‌ها، ساختار و سلامت پوست را به خطر می‌اندازد و آسیب‌های پوستی شدیدتری ایجاد می‌کند.

او عامل دیگری را که برای پیشگیری از صدمه به پوست باید در نظر گرفت، مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها، مخصوصا آنتی‌اکسیدان‌‌های غذایی مثل مرکبات تازه برمی‌شمارد و می‌افزاید: می‌توان از ترکیب‌های موضعی آنتی‌اکسیدان‌دار مثل کرم‌‌های حاوی ویتامین C و E استفاده کرد که به خنثی کردن رادیکال‌های آزاد که به پوست آسیب می‌زند، کمک می‌کند.

درمان ضایعه‌های ناشی از آلودگی هوا

بعضی کرم‌ها با برداشتن لایه‌های سطحی و مرده پوست، رنگدانه‌ها را کاهش می‌دهند یا مانع ساخت آن می‌شوند مثل کرم‌های حاوی اسید میوه که به بهبود چین و چروک‌ کمک می‌کنند.

قاسمی می‌افزاید: علاوه بر این، درمان‌های فیزیکال هم وجود دارد که چین و چروک و لک آفتابی را کاهش می‌دهد؛ مثل سرمادرمانی، لیزرها، روش‌های IPL، پیلینگ و میکرودرم ابریشن.

این متخصص پوست یادآور می‌شود: مطالعه‌های جاری اثبات کرده‌ است، پاسخ پوست به مواد سمی موجود در هوا به سن افراد بستگی دارد و هر چه سن بالاتر رود، قدرت مواجهه با آلاینده‌ها کاهش می‌یابد، بنابراین اگر می‌خواهیم در سنین بالا پوستی سالم و شاداب داشته باشیم، از سنین پایین باید در نگهداری و حفاظت از آن در برابر آلاینده‌ها تلاش کنیم.

جام جم - زهرا سادات صفوی سهی