به گزارش جام جم آنلاین ، نتایج یک پژوهش که محققان دانشگاه «گرونینجین» هلند انجام دادهاند، بر اهمیت پوشیدن جوراب در هنگام خواب تاکید دارد. این پژوهش نشان داد که گرم نگاه داشتن پاها، به بازتر شدن رگهای خونی پاها کمک کرده و زمان مناسب برای خواب را به مغز خبر میدهد. در این پژوهش ارتباط واضحی میان گرم نگاه داشتن پاها و زودتر و راحتتر به خواب رفتن مشاهده شده است.
این پژوهش که در نشریات بریتانیایی منتشر شده، ثابت میکند، باز شدن رگهای خونی به بهتر شدن روابط جنسی منجر میشود، زیرا این مساله نقش مستقیمی با فعالیتهای جنسی دارد.
براساس این پژوهش، 80 درصد زوجهایی که هنگام خواب جوراب به پا میکنند، هنگام رابطه جنسی به مرحله ارگاسم میرسند اما این نسبت در میان آن هایی که بدون جوراب میخوابند، 50 درصد است و این نسبت، تفاوت چشمگیری میان این دو گروه را نشان میدهد.
نتایج این این پژوهش غافلگیرکننده بود، زیرا که پیش از این، گمان میرفت پوشیدن جوراب به مدت طولانی موجب پدید آمدن حساسیتهای باکتریایی میشود، در حالی که اینک پزشکان برای جلوگیری از عفونت باکتریایی و عفونتهای قارچی به افراد توصیه میکنند هنگام خواب جوراب به پا کنند.
البته پزشکان کماکان تاکید میکنند پوشیدن جوراب بر روی پاها کثیف منجر به حساسیتها و مشکلات قارچی و باکتریایی میشود. همچنین به پا کردن جوراب تنگ باعث نارسایی در خون رسانی به انگشان میشود.
جام جم سرا:
شهریار نفیسی گفت: خواب رفتگی دست و پا، علامتی است که در تمام بیماریهای سیستم عصبی مثل مغز و نخاع و در درگیریهای ریشههای عصبی و عصب محیطی دیده میشود و یک علامت نسبتا شایع است. در بیماریهایی مثل ام اس، سکتههای مغزی، تومورهای مغزی، ملتهب شدن نخاع، گرفتاری دیسک گردن و دیسک کمر نیز، علایم خواب رفتگی دست و پا دیده میشود که بسته به مکان و شدت خواب رفتگی میتواند در دست، پا یا چهاردست و پا به وجود آید.
نفیسی اظهار داشت: گاهی ریشههای عصبی که از ستون فقرات خارج و به اندامها وارد میشوند، درگیر شده که با خواب رفتگی بروز میکنند.
وی به بیماری دیگری که باعث خواب رفتگی در دستها میشوند اشاره کرد و گفت: بیماری سندرم کانال کارپل که در مچ دست است نیز باعث خواب رفتگی دست میشود و بیمار برای تشخیص علت باید به پزشک مراجعه کند.
وی با بیان اینکه یکی از عوارض دیابت، نوروپاتی است اظهار داشت: در نوروپاتی، عصبهای محیطی دچار اختلال میشوند و عوارض خود را به شکل گزگز و بیحسی و خواب رفتگی نشان میدهد.
نفیسی با اشاره به کمخونی و افت فشار خون گفت: این بیماریها به طور کلی باعث خواب رفتگی نمیشوند، ولی اگر کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B12 باشد، باعث ایجاد نوروپاتی و خواب رفتگی اندامها میشود.
وی تصریح کرد: اگر خواب رفتگی کوتاه و چند ثانیه باشد، احتیاجی به بررسی ندارد ولی اگر طولانی باشد، بیمار باید به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کند تا علت نهایی مشخص شود.(سلامت نیوز)
جام جم سرا:
شهریار نفیسی گفت: خواب رفتگی دست و پا، علامتی است که در تمام بیماریهای سیستم عصبی مثل مغز و نخاع و در درگیریهای ریشههای عصبی و عصب محیطی دیده میشود و یک علامت نسبتا شایع است. در بیماریهایی مثل ام اس، سکتههای مغزی، تومورهای مغزی، ملتهب شدن نخاع، گرفتاری دیسک گردن و دیسک کمر نیز، علایم خواب رفتگی دست و پا دیده میشود که بسته به مکان و شدت خواب رفتگی میتواند در دست، پا یا چهاردست و پا به وجود آید.
نفیسی اظهار داشت: گاهی ریشههای عصبی که از ستون فقرات خارج و به اندامها وارد میشوند، درگیر شده که با خواب رفتگی بروز میکنند.
وی به بیماری دیگری که باعث خواب رفتگی در دستها میشوند اشاره کرد و گفت: بیماری سندرم کانال کارپل که در مچ دست است نیز باعث خواب رفتگی دست میشود و بیمار برای تشخیص علت باید به پزشک مراجعه کند.
وی با بیان اینکه یکی از عوارض دیابت، نوروپاتی است اظهار داشت: در نوروپاتی، عصبهای محیطی دچار اختلال میشوند و عوارض خود را به شکل گزگز و بیحسی و خواب رفتگی نشان میدهد.
نفیسی با اشاره به کمخونی و افت فشار خون گفت: این بیماریها به طور کلی باعث خواب رفتگی نمیشوند، ولی اگر کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B12 باشد، باعث ایجاد نوروپاتی و خواب رفتگی اندامها میشود.
وی تصریح کرد: اگر خواب رفتگی کوتاه و چند ثانیه باشد، احتیاجی به بررسی ندارد ولی اگر طولانی باشد، بیمار باید به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کند تا علت نهایی مشخص شود.(سلامت نیوز)
یکی از شایعترین این مشکلات و اختلالات، وقفههای تنفسی است که اغلب شبها و در طول خواب رخ میدهد و علاوه بر اختلال ایجاد شده، مشکلات جدی برای فرد ایجاد میکند.
وقفه تنفسی در خواب که به آپنه شبانه نیز معروف است، معمولا شبها رخ میدهد و طی آن تنفس فرد برای مدت کوتاهی قطع شده و بار دیگر ادامه مییابد؛ به طور کلی چند نوع وقفه تنفسی وجود دارد که شایعترین آن، وقفه تنفسی انسدادی است. در این نوع اختلال، ماهیچههای گلو به تناوب شل شده و هنگام خواب باعث انسداد مسیر تنفس میشود. این اختلال در همه افراد ممکن است مشاهده شود، ولی اغلب سالمندان و کسانی که دچار اضافه وزن هستند، با این مشکل دست و پنجه نرم میکنند.
علائمی که باید جدی گرفت
مبتلایان به وقفههای تنفسی انسدادی بیشتر چنین علامتهایی دارند:
ـ احساس خوابآلودگی شدید در طول روز
ـ صدای بلند خرخر و ایست تنفس در طول خواب
ـ بیدار شدن از خواب به طور منقطع و نیز
تنفس کوتاه
ـ خشکی دهان و بیدار شدن از خواب به همراه خرخر
ـ احساس درد در قفسه سینه هنگام بیدار شدن از خواب
ـ سردردهای صبحگاهی
ـ دشواری در تمرکز طی روز
ـ تغییرات خلق و خو مانند افسردگی یا تحریکپذیری
ـ دیر به خواب رفتن و بیدار ماندن تا پاسی از شب
ـ فشار خون بالا
خرخر کردن معمولا در بسیاری از افراد بخصوص میان سالمندان شایع است و از این رو، افراد تصور میکنند طبیعی محسوب میشود، ولی بررسیها نشان میدهد خرخرهای بلندی که باعث بیدار کردن اطرافیان میشود، طبیعی نیست و فرد باید به پزشک مراجعه کند. مبتلایان به وقفههای تنفسی اغلب زمانی که به پشت میخوابند، خرخرهای بلندی دارند و با تغییر حالت بدن به پهلو، صدای بلند از بین میرود.
چرا نفس در سینه حبس میشود؟
وقفههای تنفسی در خواب زمانی رخ میدهد که ماهیچههای پشت گلو بیش از حد شل شده و مانع تنفس طبیعی میشود. این ماهیچهها از ساختارهایی مانند نرمکام، لوزهها و زبان محافظت میکنند.
با شل شدن ماهیچههای گلو، راه هوایی باریک یا مسدود شده و تنفس به مدت 10 تا 20 ثانیه مختل میشود. این انسداد تنفسی، میزان اکسیژن خون را کاهش داده و مغز که احساس نقص در سیستم تنفسی کرده، برای باز شدن مجدد راه هوایی، فرد را از خواب بیدار میکند. این حالت در هر ساعت ممکن است 5 تا 30 بار در طول یک شب اتفاق بیفتد؛ البته وقفههایی که در خواب ایجاد میشود، بسیار کوتاه بوده و اغلب افراد حتی بیدار شدن در طول شب را نیز به خاطر نمیآورند، ولی همین مقدار نیز برای ایجاد اختلال خواب و خوابآلودگی در طول روز کافی است و مانع خواب عمیق میشود.
این افراد بیشتر مراقب باشند
همه ممکن است به وقفههای تنفسی دچار شوند، ولی برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند.
کسانی که اضافه وزن دارند، از گروههای در معرض خطر بوده و به عبارتی، نیمی از مبتلایان به این نوع اختلال انسدادی چاق بوده یا اضافه وزن دارند. چربیهای انباشته شده اطراف راه هوایی باعث انسداد تنفس میشود. افراد چاق مبتلا به وقفههای تنفسی غالبا اندازه دورکمر زیادی دارند.
باریکی و پهن بودن گردن نیز میتواند شاخصی برای ابتلا به وقفههای تنفسی باشد؛ به طوری که هرچه گردن فرد پهنتر باشد، راه هوایی باریکتر بوده و شانس ابتلا به این اختلال نیز افزایش مییابد. درواقع گردن پهن، نشانه وزن بالای افراد است و این یکی از عوامل خطرساز به شمار میرود. دور گردن بالاتر از 43 سانت برای مردان و بالاتر از 40 سانت برای زنان با افزایش خطر وقفههای تنفسی همراه است. افرادی که فشارخون بالایی دارند نیز در معرض خطر ابتلا به وقفههای تنفسی هستند.
کسانی که به طور ژنتیک و مادرزادی راههای هوایی باریکی در ناحیه گلو داشته و لوزههای بزرگی دارند، به دلیل تنگ شدن مسیر جریان هوا، بیشتر دچار این اختلال میشوند.
وقفههای تنفسی در مبتلایان به گرفتگی بینی که معمولا شبها بسختی نفس میکشند، دو برابر بیشتر اتفاق میافتد که به دلیل باریک شدن راههای هوایی ایجاد میشود. این اختلال در مبتلایان به دیابت نیز شیوع بالایی دارد.
مردان و سیاهپوستان زیر 35 سال بیشتر با این بیماری دست و پنجه نرم میکنند و به طور کلی وقفه تنفسی بین سنین 18 تا 60 سال بیشتر اتفاق میافتد.
استعمال دخانیات از جمله سیگار و مصرف مشروبات الکلی از عوامل پرخطری است که بروز این اختلال را افزایش میدهد. علاوه بر موارد گفته شده، سابقه خانوادگی ابتلا به وقفههای تنفسی، خطر بروز آن را زیاد میکند.
وقفه تنفسی را جدی بگیرید
پزشکان معتقدند وقفههای تنفسی شاید در ظاهر جدی به نظر نیایند، ولی اگر بموقع درمان نشوند، مشکلات جدی برای فرد ایجاد میکنند. مشکلات قلبی ـ عروقی از اصلیترین عارضههای ناشی از این اختلال به شمار میرود که میتواند جان افراد را تهدید کند. کاهش ناگهانی میزان اکسیژن خون به دنبال وقفه تنفسی باعث بالا رفتن فشار خون و اختلال سیستم قلبی ـ عروقی میشود. شدت هرچه بیشتر اختلال وقفه تنفسی، خطر بروز حملات و بیماریهای قلبی را افزایش میدهد.
مصرف داروهای مسکن، داروهای بیهوشی و بیحسی مورد استفاده در عملهای جراحی باعث شل شدن ماهیچههای راههای هوایی و در نتیجه تشدید علائم وقفههای تنفسی در افراد مبتلا بخصوص پس از عمل جراحی میشود.
تغییرات لازم در سبک زندگی
در موارد خفیف وقفههای تنفسی، پزشک معمولا با اعمال تغییرات کوچکی در سبک زندگی بیماران، درمان را ادامه میدهد. کاهش وزن در افرادی که اضافه وزن دارند، ورزش منظم، ترک سیگار، استفاده از اسپریهای احتقان بینی در مبتلایان به گرفتگی بینی، تغییر عادت نوع خوابیدن(به عنوان مثال نخوابیدن به پشت) میتواند بروز این اختلال را تا حد زیادی کاهش دهد.
در صورت شدیدتر بودن حملات و چنانچه راهکارهای گفته شده مؤثر نباشند، پزشک از روشهای دیگر برای بهبود اختلال استفاده میکند.
فشار مثبت راه هوا
در افرادی که دچار وقفه تنفسی انسدادی میشوند، استفاده از دستگاهی که هوای فشار مثبت تولید میکند میتواند موثر باشد. این دستگاه دارای ماسکی است که حین خواب روی بینی یا بالای بینی و دهان قرار میگیرد و هوای فشار مثبت را به داخل مسیرهای هوایی فرد میفرستد تا کمبود اکسیژن بدن را جبران کند و از طرفی، دفعات وقفه تنفسی را کاهش میدهد، مانع خُرخُرهای شبانه و خوابآلودگی در طول روز شده و کیفیت زندگی افراد را بهبود میبخشد.(ضمیمه سیب/ندا اظهری/منبع: مایوکلینیک)
جام جم سرا: به خواندن خود ادامه دهید تا با حقایق هیپنوتیزم آشنا گردید.
هیپنوتیزم چیست؟
فرهنگ لغت Webster واژه هیپنوتیزم را اینگونه توصیف می کند: حالتی است مشابه خواب که توسط کسی القا شده باشد و تلقیناتش بسادگی و بدون مقاومت توسط فرد پذیرفته میگردد. اگر چه کارشناسان معتقدند هیپنوتیزم بیشتر نوعی خیالبافی است تا یک خواب.
هنگام هیپنوتیزم شما همواره هوشیار هستید و تنها به محرکات بیرونی واکنش نشان می دهید. این اساسا مشابه زمانی است که در حال مطالعه یک کتاب مهم و جذاب هستید. شما حقیقتاً نمیتوانید به چیز دیگری جز موضوع آن کتاب فکرکنید. تمام توجه شما متمرکز خواهد ماند تا زمانی که وضعیت حس آگاهیتان تغییر کند.
هیپنوتیزم چگونه عمل می کند؟
برای رساندن افراد به این حالت، هیپنوتیزم کننده شما را وادار به تمرکز بر صدای خود و یا یک شیء میکند. چیزی که در مرحله بعد رخ میدهد این است که ذهن آگاه و هوشیار شما فعالیتش در روند تفکر کاهش می یابد زیرا عمیقا آرامش ذهن پیدا کرده اید. این موضوع سبب میشود ذهن ناخوداگاه شما در دسترس او قرار گیرد.
هنگامی که هیپنوتیزم میشوید، بیشتر مستعد پذیرش تلقینات در خصوص اینکه چگونه احساس کرده، رفتار نموده و بیاندیشید، خواهید شد. زمانی که فرد هیپنوتیزم کننده با شما سخن میگوید، ذهن ناخوداگاه شما با مقاومت کمتری تلقینات را می پذیرد. این دقیقا مانند حالتی است که فرد هیپنوتیزم کننده مستقیما با شخص تصمیم گیرنده در اداره و نه یک کارمند جزء صحبت میکند.
اقسام هیپنوتیزم
هیپنوتیزم به سه گونه عمده تقسیم میگردد: تلقینی، پسرفتی و تحلیلی. هر کدام از این اقسام توسط متخصصین علم هیپنوتیزم مورد استفاده قرار میگیرند.
تلقین درمانی زمانی است که به فرد تلقینات ساده ای القا می شود تا طرز فکر، احساس و کردار وی را تغییر دهند تا اینگونه مشکل او را رفع کنند. هیپنوتیزم کنندههای نمایشهای سرگرمی نیز در این گروه قرار می گیرند. هر چند که در آن کار جنبه درمانی مطرح نمی باشد.
در پسرفت درمانی فرد هدایت می شود تا خاطرات گذشته خود را بیاد بیاورد، تا وی بهتر بتواند به علت مشکلاتی پی ببرد که اکنون از آنها رنج می برد.
سرانجام در تحلیل درمانی متخصص می کوشد ذهن ناخودآگاه فرد را تحلیل کند تا متوجه مشکل آن گردد.
آیا شما می توانید هیپنوتیزم شوید؟
از نظر تئوری، هیپنوتیزم بر همه افراد انجام شدنی است. با این حال، استثناهایی وجود دارند. متخصصین کشف کرده اند که هیپنوتیزم کودکان خردسال، افراد مست و اشخاص دارای بهره هوشی بسیار پایین، عملا غیر ممکن است. مضاف بر اینکه ناتوانی در تمرکز کامل میتواند هیپنوتیزم شدن را برای فرد غیر میسر سازد.
برای هیپنوتیزم شدن سه پیش نیاز اساسی وجود دارد:
باید خواهان و راغب به هیپنوتیزم شدن باشید
باید به اینکه هیپنوتیزم بر شما قابل انجام است باور داشته باشید
باید قادر باشید آرام شده و تمدد اعصاب پیدا کنید
هیپنوتیزم هنگامی به بهترین صورت عمل می کند که شما شدیداً برانگیخته شده باشید و هیپنوتیزم کننده از مشکل خاص شما که برای کمک به او مراجعه کرده اید آگاه باشد.
این تصور که افراد شکاک به هیپنوتیزم و یا دارای اراده قوی قادر به هیپنوتیزم شدن نمیباشند واهی و غیر واقعی است. درحقیقت متخصصین بر این باورند که چنین افرادی کاندیدهای بسیار مناسبی برای هیپنوتیزم شدن هستند. هرچند که فرد میبایست خود مایل به همکاری باشد.
تلقینات پس از هیپنوتیزم
تلقیناتی که شما را هدایت می کند تا اینکه باورشان نمایید، می تواند توسط صدای فرد، کلمات، حرکات، اصوات خاص و حتی یک رایحه خاص آغاز گردد. با این وجود،تلقین درمانی بطور کلی پیرامون تغییر رفتار شما در آینده میباشد. در حین این نوع هیپنوتیزم به شما تلقیناتی داده میشود که درآینده میبایست اجرا گردند. برای مثال چنانکه شما تلاش میکنید کشیدن سیگار را ترک کنید، به شما القا میگردد هرگاه هوس سیگار کشیدن کردید، در شما احساس اشتیاق به دویدن و یا چیزی مشابه آن پیدا شود.
اینها تلقینات پس ازهیپنوتیزم نامیده میشوند. شما دیگر تحت هیپنوتیزم نخواهید بود اما تلقینات به کار خود ادامه خواهند داد. این با کنترل فکر تفاوت دارد که در آن تاثیر یک جلسه هیپنوتیزم درمانی تنها برای مدت تقریبی چندین ساعت تا دو هفته ادامه خواهد یافت.
این گونه تلقینات بمنظور اینکه بتوانند تاثیر مفید طولانی مدت داشته باشند، نیاز دارند تا در یک دوره چند جلسه ای تقویت گردند.
آیا هیپنوتیزم خطری ندارد؟
بزرگترین ترس و واهمه در رابطه با هیپتوتیزم این است که شما را وادار به انجام اعمال پست و غیر اخلاقی نماید. اطمینان داشته باشید شما را نمیتوان وادار به انجام کاری گردانید که در حالت عادی انجامش نمی دهید.
بیاد داشته باشید این ذهن ناخودآگاه شما می باشد که در حین هیپنوتیزم مورد درخواست و مخاطب قرار میگیرد و از آن جایی که اخلاقیات شما درآن جای گرفته، شما کاملا از انجام عملی بر خلاف اراده خود مصون میباشید. تنها زمانی هیپنوتیزم خطرناک میباشد که فرد تحت تاثیر الکل و مست باشد
هیپنوتیزم برای چیست؟
هیپنوتیزم می تواند در درمانهای روانشناسی مورد استفاده قرارگیرد. اما موارد استفاده کاربردی دیگری نیز دارد که شامل موارد زیر میشود:
تغییر عادات غلط چون پرخوری و استعمال دخانیات
برطرف کردن ترسهای مفرط
کاهش استرس اضطراب و ترس
درمان آسم
التیام بیماریهای پوستی
درمان سردردهای میگرن
کاهش عوارض شیمی درمانی
کنترل خونریزی در جراحی ها و اعمال دندانپزشکی
کنترل فشار خون
بهبود سیستم ایمنی بدن
به عنوان یک اصل، هیپنوتیزم همراه با دیگر درمانها مورد استفاده قرار میگیرد و نه لزوما بطور انفرادی.
یافتن متخصص
هیپنوتیزم زمانی کاربردی وسیع دارد که فقط توسط سازمانهای معتبر انجام پذیرد. در واقع انجام عمل هیپنوتیزم در اکثر کشورها کنترل قانونی نمی گردد اما اساسا دو دسته وجود دارند که به حرفه هیپنوتیزم به مفهوم درمانی آن مشغول هستند:
نخست متخصصین علوم پزشکی مجاز، پزشکان، روانشناسان، کارشناسان علوم اجتماعی و روانپزشکان. روی هم رفته این افراد علاوه بر تحصیلات دانشگاهیشان آموزش تخصصی دیده اند تا قادر به انجام عمل هیپنوتیزم گردند.
دوم هیپنوتیزم کنندگان گواهی نامه دار غیر متخصص. این افراد متخصص پزشکی نمیباشند اما دوره آموزشی هیپنوتیزم را بپایان رسانیده اند.
پرسشهای متداول در خصوص هیپنوتیزم
۱- آیا هیپنوتیزم عوارض زیانبار بلند مدت دارد؟
خیر. هیپنوتیزم برعکس برای بهبودی تندرستی شما در بلند مدت میباشد. درهرصورت سابقه پزشکی خود را با هیپنوتیزم کننده در میان بگذارید تا مطمئن شوید یک کاندید ایده آل می باشید. همچنین اگر شما زمینه تفکرات توهم آمیز دارید و یا از الکل و مواد مخدر استفاده می کنید، امکان خطر وجود خواهد داشت.
هنگامی که از حالت خلسه خارج میگردید ممکن است اندکی احساس گیجی و و سردرگمی کنید اما هیچگاه این حالت زیاد بطول نخواهد انجامید. احساس اضطراب پس از آن معمولا نشانه اثر بخشی درمانی می باشد. با این حال با هیپنوتیزم کننده خود در خصوص آن صحبت کنید.
۲- آیا میتوان تا مدت نامحدود تحت تاثیرهیپنوتیزم باقی ماند؟
هر شخصی که فیلمهایی در این باره دیده باشد در این فکر است که هرگاه هیپنوتیزم کننده در حین هیپنوتیزم فرد، ناگهان بمیرد چه اتفاقی رخ خواهد داد. نگران نباشید، شما قادر خواهید بود به تنهایی از حالت خلسه خود خارج گردید. یا برای چند دقیقه به خواب فرو خواهید رفت وبطور طبیعی بیدار خواهید شد و یا متوجه آن می شوید که کسی با شما سخن نمیگوید و با یک احساس طراوت چشمان خود را باز می کنید.
۳- آیا میتوان در هر زمان از آن حالت خارج شد؟
همانطور که گفته شد هیپنوتیزم باید از طرف شما و با میل داوطلبانه حس ناخودآگاه صورت گیرد. بنابراین ضمیر ناخودآگاه شما همواره تحت کنترلتان می باشد و هرگاه موضوعی ناراحتتان کند، قطعا خواهید توانست از آن حالت خارج شوید.
۴- آیا میتوان حالت خلسه را بعدا به خاطر آورد؟
هر اندازه جلسه هیپنوتیزم عمیقتر باشد به خاطر آوردن لحظات هنگام هیپنوتیزم کمتر خواهد بود. این ضمیر ناخودآگاه خود شماست که می گوید به چه اندازه هیپنوتیزم عمیق باشد. اکثر افراد قادر هستند حداقل لحظاتی را به خاطر بیاورند.
احساس خواب آلودگی میکنید…
اعتبار هیپنوتیزم بعنوان یک ابزار درمانی قابل اطمینان همواره مورد بحث دانشمندان بوده است. اما هزاران مشتری خوشنود نمیتواند بی سبب و غیر واقعی باشد.میتواند؟ اگر اعتقاد دارید که هیپنوتیزم برای درمان شما مناسب میباشد بهترین توصیه در این نظر این است که با توقعات و انتظارات معقول و اندک به آن مبادرت ورزید(توصیه)
*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر میشود.
جام جم سرا: به نظر میرسد کسی که کمتر از چهار یا پنج ساعت در شبانهروز میخوابد، یا فردی که ساعتها طول میکشد تا به خواب رود یا کسی که هشت ساعت در شب میخوابد، ولی روز بعد خوابآلوده و بینشاط است یا فردی که بارها در طول شب بیدار میشود یا صبح خیلی زود بیدار میشود و دیگر به خواب نمیرود دچار بیخوابی است.
اما نکته مهمی که روانپزشکان بر آن تاکید میکنند آن است که گرچه در تمام این موارد شخص دچار بیخوابی است، اما اگر کسی فقط چهار یا پنج ساعت در شبانهروز بخوابد و روز بعد احساس شادابی کافی داشته باشد، دچار بیخوابی نیست، به گفته دکتر امیر حسین جلالی، روانپزشک، میزان زمانی خواب، ملاک اصلی بیخوابی نیست و کیفیت خواب و شادابی فرد در روز بعد مهمتر و تعیینکنندهتر است.
کاهش نیاز به خواب با افزایش سن
البته واقعیت این است که میزان نیاز به خواب در سنین مختلف متفاوت است. یعنی کودکان بیش از میانسالان به خواب نیاز دارند، اما چه عواملی به غیر از سن در تعیین میزان مورد نیاز خواب هر شخص موثر است؟
دکتر جلالی در گفتوگو با جامجم پاسخ میدهد: بیشترین نیاز در دوره نوزادی، شیرخوارگی و البته کودکی و نوجوانی است. به مرور، هم نیاز به خواب کاهش مییابد و هم به طور کلی از زمان خواب کاسته میشود. کهنسالان معمولا خواب سبکتری دارند و کمتر از دیگر بزرگسالان میخوابند، اما نیاز هر شخصی به خواب متفاوت از دیگران است. برخی نیاز بیشتری به خواب دارند و برخی کمتر. این ویژگی تا حدود زیادی تابع وراثت است.
بیخوابی از جنس بیخوابی
به گفته دکتر جلالی در زمان ابتلا به بیخوابی یا کمخوابی فرد به طور مستمر به خواب نمیرود. به عبارت دیگر مشکل در به خواب رفتن، بیدار شدن مکرر در خلال شب همراه با ناتوانی یا اشکال در به خواب رفتن مجدد، بیدارشدن خیلی زود در صبح و خوابی که باعث تجدید قوا نشود را بیخوابی میگویند.
این روانپزشک با تاکید بر این که بیخوابی میتواند اولیه باشد و بهعنوان یک تشخیص جداگانه با عنوان بیخوابی اولیه مدنظر قرار گیرد، توضیح میدهد: زمانی بیخوابی، اولیه است که ناشی از عامل دیگری نباشد. چون بیخوابی نشانهای است که میتواند با تعداد زیادی اختلال روانپزشکی از جمله دیگر اختلالات خواب، بیماریهای طبی یا ناشی از مصرف داروها و مواد همراه باشد. در صورتی که دیگر تشخیصها رد شود تشخیص بیخوابی اولیه مطرح میشود.
از کاهش تمرکز تا مشکلات گوارشی
شدت و مدت بیخوابی و وضع زمینهای سلامت جسمی و روانی فرد در میزان آسیب وارده به شخص دچار بیخوابی موثر است که به گفته دکتر جلالی از کاهش تمرکز، کاهش توانایی شناختی، افزایش احتمال افسردگی و اختلالات اضطرابی تا ایجاد مشکلات جسمی چون مشکلات گوارشی متفاوت است.
حوادث ناگوار بیخوابی میآورد
دکتر جلالی با تاکید بر این که اختلالات روانپزشکی چون افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه از جمله مواردی است که میتواند منجر به بیخوابی شود، میگوید: مصرف داروها و موادی چون کافئین، سیگار، داروها و مواد محرکی چون ریتالین و متآمفتامین، الکل و برخی داروهای روانپزشکی نیز میتواند باعث بیخوابی شود. البته بیخوابی و ماندن در تختخواب یا همراهشدن بیخوابی با رخدادی استرسآور نیز میتواند باعث شرطی شدن به زمان خواب و محل خواب شود. در نتیجه با وجود از میان رفتن رخداد استرسزا، فرد در زمان خواب، دچار بیقراری و به دنبال آن بیخوابی میشود.
رعایت بهداشت خواب
روانپزشکان معتقدند که از گامهای مهم برای بهبود وضع خواب، رعایت بهداشت خواب است. البته همانطور که گفته شد بیخوابی علل زیادی دارد و در کنار رعایت بهداشت خواب، تشخیص عامل منجر به بیخوابی هم اقدام مهمی است. پس از تعیین این عامل،درمان علت مانند افسردگی قدم مهم دیگر برای درمان بیخوابی است.
همیشه داروی خوابآور نیاز نیست
دکتر جلالی درباره درمان بیخوابی میگوید: بر خلاف تصور بسیاری از افراد همیشه درمان بیخوابی با داروهای صرفا خوابآور نیست و داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب از داروهای اصلی محسوب میشود و داروهای خوابآور فقط برای مدت کوتاه و به عنوان درمان علامتی به کار میرود. البته مصرف دارو زیر نظر پزشک و پرهیز از مصرف خودسرانه دارو مهمترین تضمین برای پیشگیری از وابستگی به داروست.
چگونه خواب خوب داشته باشیم
روانپزشکان نکاتی را برای افزایش کیفیت خواب توصیه میکنند:
ـ هر شب در وقت معینی به رختخواب بروید و هر روز حتی در تعطیلات در وقت معینی از خواب بیدار شوید.
ـ فقط اوقات خواب را در بستر بگذرانید. چرا که سپری کردن زمان طولانی در بستر، خواب را منقطع میکند.
ـ از اتاق خواب فقط برای خوابیدن استفاده کنید نه جر و بحث یا کارهایی مانند تماشای تلویزیون.
ـ مصرف کافئین (چای، قهوه و کولا)، نیکوتین، الکل و محرکها را بویژه قبل از خواب متوقف کنید.
ـ از چرتزدن روزانه بپرهیزید.
ـ فعالیت فیزیکی به بهبود خواب کمک میکند که بهترین زمان آن شش ساعت پیش از خواب است.
ـ حمام با آب گرم و به مدت 20 دقیقه قبل از خواب را امتحان کنید.
ـ هر روز در ساعت معینی غذا صرف کنید و قبل از خواب، غذای سنگینی میل نکنید.
ـ اتاق خواب باید آرام و تاریک باشد. همچنین بهتر است محل خواب خنک باشد.
ـ اگر به خواب نمیروید تلاش بیشتری نکنید، به جای آن اتاق خواب را ترک کنید و به کار دیگری بپردازید.
ـ پیش از خواب، تلویزیون تماشا نکنید و به نمایشگر رایانه نیز خیره نشوید، اما مطالعه کتاب و روزنامه توصیه میشود.
پونه شیرازی / گروه سلامت
جام جم سرا: این تخمها ظرف چند ساعت به نوزاد تبدیل میشوند و نوزادها به وسیله انگشتان خود فرد به دهان منتقل میشوند یا با آلوده ساختن لباس زیر و ملحفه به افراد دیگر انتقال مییابند.
آلودگی به کرمک، شایعترین بیماری انگلی در سراسر جهان است که افراد سنین مختلف بخصوص کودکان را مبتلا میسازد.
این کرم ریز که باعث خارش مقعد بخصوص در ساعات شب میشود حتی در کشورهای پیشرفته نیز درصد بالایی از مردم را مبتلا میسازد.
خارشی که در اثر تخمریزی کرم ماده در اطراف مقعد ایجاد میشود باعث خاراندن میشود و انگشتان بخصوص اگر ناخنها بلند باشند پر از نوزاد کرمک میشوند. این انگشتان هم برای خود فرد و هم برای دیگران آلودهکننده هستند.
مهد کودکها یکی از مهمترین مکانهای انتشار آلودگی کرمک هستند. کودکان آلوده با دست زدن به اسباببازی براحتی بیماری را به همه کودکان مهد کودک انتقال میدهند.
از طرفی کودکان هنگام بازی در تماس کامل با یکدیگر هستند که این موضوع انتقال بیماری را تسریع میکند.
با وجود شیوع بسیار زیاد خوشبختانه بیماری اکسیور علائم خفیف و کمی دارد. خارش شبانه مهمترین علامت بیماری است که باعث آزار مبتلایان بخصوص کودکان میشود و گاه خواب بچه را مختل میسازد و به دنبال آن ظرفیت آموزشی کودک افت میکند.
وقتی تعداد کرم در روده زیاد میشود، باعث بسته شدن نسبی رودهها و منجر به درد شکم و لاغر شدن بچه میشود.
در دختران نیز گاهی ورود کرم از مقعد به منطقه واژن باعث آلودگی این عضو میشود. خارش واژن در کودکان میتواند به اضافه شدن عفونت منجر شود.
به همان اندازه که درمان کرمک آسان است، آلودگی مجدد با این کرم نیز سریع اتفاق میافتد. خوردن یک قرص مبندازل یا آلبندازل یا یک قاشق شربت پیرنتال پاموات یا پریوینیوم پاموات باعث کشته شدن تمام کرمهای روده میشود البته باید 10 روز تا دو هفته بعد یکبار دیگر دارو خورده شود زیرا تخمها به دارو مقاوم هستند و در زمان درمان سالم میمانند و بعد به نوزاد تبدیل میشوند و بیماری دوباره عود میکند.
همان گونه که گفته شد، آلودگی مجدد و سریع از خصوصیات اصلی بیماری کرمک است. به این ترتیب تنها راه رهایی از این بیماری درمان همزمان همه اعضای یک خانواده است. گاهی حتی لازم است ساکنان مهد کودک همه دستهجمعی درمان شوند.
البته واضح است که رعایت اصول اولیه بهداشتی مثل شستن مرتب دستها بخصوص قبل از هر وعده غذا به طور قابل ملاحظهای از ابتلا پیشگیری میکند، ولی این مهم در کودکان کمسن و سال گاهی به طور کامل شدنی نیست.
دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماریهای غدد
جام جم سرا: بعضی اوقات ساعات بیداری نوزاد همزمان با ساعات خواب در خانواده است و این باعث بیخوابی پدر و مادر میشود و در فعالیت روزانه پدر و حتی شیردهی مادر اختلال ایجاد میکند. یکی از وظایف مهم پدر و مادر برنامهریزی برای خواب کافی و آرام کودک است.
نوزادان ـ که در طول شب چند بار بیدار میشوند و نیاز به شیر و عوضکردن پوشک دارند ـ بهتر است در تختی مجزا کنار مادر مراقبت شوند.
پس از چند هفته، بلافاصله بعد از بیدار شدن نوزاد او را بغل نکنید. بگذارید چند دقیقه در تختش بماند و اگر نیاز به خواب داشت دوباره بخوابد.
این کار باعث میشود اگر شب بیدار شد دوباره بخوابد. اگر بلافاصله از تخت بلندش کنید و به او غذا بدهید و به نظافتش رسیدگی کنید، عادت میکند و اگر خوابآلوده باشد، به خواب نمیرود.
باید به برنامه و عادت زمان خواب فرزند پنج تا شش ماهه خود نگاه دقیقتری بیندازید. اگر کودک شما روی پا خوابانده میشود یا با شیر خوردن در آغوشتان میخوابد باید گفت این کودک هنگام بیداریهای معمول نیمه شب برای خواب رفتن دوباره دچار مشکل خواهد شد بنابراین میبایست در عادتهای زمان خواب او تغییراتی ایجاد کنید و مثلا او را بیدار بگذارید تا نحوه سازگاری و تنهایی خوابیدن در رختخواب را چه اول شب و چه نیمه شب بیاموزد.
بتدریج که کودک بزرگتر میشود اگر زمان خواب برایش لحظات خوشی باشد، دید خوبی به آن خواهد داشت. اگر کودک را در رختخوابش بگذارید و اجازه دهید بدون لالایی و تکان دادن خودش به تنهایی بخوابد و در طول شب نیز به خواب ادامه دهد، مطمئنا برای هر دوی شما بهتر خواهد بود. ممکن است شما و کودکتان در یک رختخواب بخوابید و از این بابت راضی باشید ولی ادامه این عادت برای مدت طولانی مطلوب نیست.
درست نیست بچه نوپا یا خردسال را تنها به رختخواب بفرستیم، چون ممکن است باعث احساس محرومیت در او شود.
این که کودکتان در کنار شما به تماشای تلویزیون بنشیند، برایش کافی نیست و نیاز دارد هر شب دقایقی را صمیمانه با او سپری کنید و به او یاد بدهید چه کارهایی را طبق برنامه انجام دهد.
خوب است 10 تا 30 دقیقه قبل از خواب را به او اختصاص دهید. با او گفتوگو یا بازی آرامی کنید یا برایش قصه بگویید یا کتاب بخوانید. هنگامی که چند صفحه به پایان داستان باقی مانده به او بگویید کمکم وقت تمام میشود و او باید بخوابد.
نباید تسلیم خواستههای او برای خواندن داستان دیگری بشوید تا مقررات را بیاموزد. چنانچه مشخص باشد چه کارهایی را باید هنگام خواب انجام دهید هرگز میان شما بحثی روی نخواهد داد.
به جای آن که کنار کودک نوپا یا خردسالتان بخوابید تا خوابش ببرد بهتر است از یک عروسک نرم پارچهای، یک اسباببازی یا حتی پتوی مخصوص برای او استفاده کنید.
اسباببازی معمولا کودک را متقاعد میکند تا شب را به تنهایی سپری کند. این کار باعث میشود او احساس کند که بر دنیای پیرامون خود کنترل دارد.(دکتر فریبا شیروانی - متخصص اطفال و فوقتخصص عفونی اطفال)
جام جم سرا: علی اکبر شیرین سخن افسر آماده منطقه شش آتش نشانی گفت: آتش در اتاق خواب طبقه اول یک مجتمع چهار طبقه اتقاق افتاد و شدت آن به حدی بود که در زمانی کوتاه دود ناشی از این آتش سوزی، تمام فضای واحد مسکونی و راه پلهها ی ساختمان را فرا گرفت.
وی افزود: آتش نشانان بیدرنگ پس از قطع برق و شیر اصلی گاز با استفاده از یک رشته لوله آبده و خاموش کننده دستی توانستند آتش را مهار و کاملا خاموش کنند و پس از آن با استفاده از هوا کش قوی، دودهای جمع شده را از مجتمع مسکونی تخلیه کردند.
او درباره علت رخداد این حادثه گفت: در طبقه سوم این مجتمع کارگران در حال جوشکاری نرده پنجره اتاق بودند که گدازههای آن روی سقف اتاق خواب طبقه اول ریخته و از لابلای منافذ بر تخت و لوازم سریع الاشتعال ریزش کرده و باعث بروز آتش سوزی شده است.
این افسر آتش نشانی خاطرنشان کرد: خوشبختانه باتوجه به عدم حضور ساکنان در واحد مسکونی، هیچ کس از این اتفاق آسیبی ندیده است.
(۱۲۵ تهران)
جام جم سرا: دکتر عاطفه قنبری در گفتوگو با جامجم افزود: یکی از عوامل موثر در بروز چنین حالاتی که در ظاهر به مشکل کمخوابی یا بیماریهای جسمی نیز مرتبط نیست، فرسودگیهای شغلی و اختلافات خانوادگی است. اختلالات خواب نیز ممکن است با اثراتی که بر کاهش کیفیت خواب میگذارد به بروز خستگی، کوفتگی و کاهش تمرکز منجر شود. به غیر از این عوامل، آلودگی هوا و صوتی نیز خواب آلودگی و خستگی میآورد.
وی تاکید کرد: آموزش راهکارهای کنترلی برای مدیریت استرس از کودکی و از سوی خانواده در کاهش و کنترل عوارض ناشی از استرس بسیار موثر است. همچنین عملکرد سطوح مدیریتی در راس سازمان ها، ادارات و محیطهای شغلی اگر در راستای ارتقای امنیت روانی، اقتصادی و رفاهی کارمندان باشد، میتواند در کاهش استرسهای روحی بسیار موثر باشد. گاهی نیز شخص نیاز به دارو درمانی در کنار درمانهای روانشناسی دارد. با این حال در مواردی لازم است که برای کاهش اثرات استرس به توانایی پذیرش برخی از مسائل و اتفاقات برسیم که از هیچ طریق قابل تغییر نیست.