گوشدرد در کودکان به چند دلیل بروز میکند که یکی از آنها علل عفونی اسـت. گفته میشود تعداد زیادی از کودکان تا ۳ سالگی به درجاتی از عفونت در ناحیه گوش مبتلا میشوند. میکروبها، باکتریها و ویروسها میتوانند در قسمت گوش میانی با فعالیت خود گوش کودک را دچار عفونت کنند.
برخی مواقع عفونتهایی که به مایع پشت پرده گوش سرایت میکند، میتواند عامل گسترش باکتری شود و به شکل گوشدرد علامت بیماری را ظاهر سازد. از جمله عفونتهای مسبب این حالت در کودکان، عفونتهای حاصل از ایکولای و پنوموکوک اسـت. گاهی عفونتهایی ظاهرا غیرمرتبط با گوش نیز در قسمتی دیگر از بدن یافت میشود که میتواند اثراتی بر قسمت میانی گوش بگذارد و مسبب گوشدرد در کودکان شود؛ عفونتهای ناشی از سیستم تنفسی از این دست به شمار میرود. همچنین سرماخوردگی هم ممکن اسـت اثراتی بر احساس درد، گرفتگی و عفونت در این ناحیه داشته باشد.
در نوزادان و شیرخواران متخصصان بر این باورند که اختلالات مادرزادی همچون مشکلاتی که حین شکلگیری شیپوری گوش ممکن اسـت، برای جنین رخ دهد، میتواند عامل ایجاد دردهای ناشی از آن در قسمت میانی گوش شود؛ البته آنها تاکید دارند که این مورد کمتر رخ میدهد، ولی برای اطمینان از علت ایجاد گوشدرد معاینه توسط پزشک لازم اسـت تا مشکلات و ناهنجاریهای شنوایی باعث ایجاد اختلال و مشکل در صحبت کردن کودک در سنین بالاتر نشود.
علائم گوشدرد
اگرچه برخی کودکان بزرگتر میتوانند با همان دایره لغات محدود خود احساس درد در ناحیه گوش خود را به والدین نشان دهند، اما در نوزادان هم تشخیص درد گوش با دقت والدین چندان مشکل نیست. از جمله این علائم، گریههای گاهوبیگاه بخصوص در شب اسـت که اگر با ناآرامی مداوم و حرکت دادن دست به سوی گوش همراه شود، میتوان احتمال داد کودک از مشکلی در این ناحیه رنج میبرد و برای معاینه بهتر و دقیقتر از سوی پزشک اقدام کرد.
گوشدردهای عفونی علامتهای واضحتر دیگری نیز دارد که مشخصترین آنها تب در کودکان اسـت. این نوع از مشکلات در حالتهای اولیه با اختلال در خواب و اشتها نیز نمود پیدا میکند. کودک ممکن اسـت بارها از خواب بیدار شود و شروع به ناآرامی کند یا برای خواب سرش را به دفعات به این سمت و آن سمت متمایل کند، رغبتی به خوردن شیر نشان ندهد یا اگر بزرگتر اسـت حرکت دادن فک برای جویدن غذا باعث احساس ناراحتی و درد در قسمت گوش وی شود و در نتیجه اشتهایی در خوردن نشان ندهد. هرقدر سن کودک کمتر باشد و مشکل شدیدتر، گریه کردن او به عنوان علامت و نشانه وجود مشکل بیشتر اسـت.
در صورتی که عفونت شدید و چرکی باشد نیز احتمال خروج چرک یا ترشحاتی بدبو از گوش وی نیز بیشتر اسـت. البته باید حواستان باشد که برخی عفونتها حتی علامت تب یا درد را نیز با خود ندارد؛ به عنوان مثال خروج ترشح چرکی و ابتلا به اوتیت سروز یکی از همین موارد اسـت، اما به دلیل وجود چرک و مشکلاتی که پرده گوش را درگیر میکند، کم شدن میزان شنوایی کودک و حساسیت یا واکنش نشان دادن او به صداها به عنوان علامت بروز مشکل باید مد نظر قرار گیرد.
در اوتیت احتمال پارگی پرده گوش زیاد اسـت با این حال حتی اگر معالجهای صورت نگیرد، محل پارگی معمولا توسط خود بدن ترمیم میشود، ولی بخشی از قدرت شنیدن اصوات کم میشود و به همین دلیل حتی در این صورت نیز نباید درمان آن را با تصور ترمیم خودبهخود
به تاخیر انداخت.
شاید جالب باشد بدانید یکی از علائمی که حین ابتلا به گوشدرد بخصوص از نوع چرکی یا عفونی در بسیاری از کودکان مشاهده میشود، اختلال در حفظ تعادل اسـت. این مشکل عمومیت ندارد، اما احتمال و اتفاقی بسیار شایع اسـت و نشان از گسترش عفونت دارد.
دردهای قسمت گوش در کودکان گاهی خود را با التهاب و قرمزی پوست ناحیه گوش نشان میدهند که این مورد هم میتواند علامت خوبی برای والدین باشد. بوییدن گوش کودک هرازگاه از سوی والدین برای اطمینان از سلامت وی یا پیگیری معاینه و مراحل درمان قبل از وخامت بیماری میتواند راهکاری مفید باشد و در صورت خروج مایع از گوش حتی بدون علامتهای مذکور همچون درد و... معاینه او را به تاخیر نیندازید.
درمان
بیماریها یا مشکلات گوش در کودکان که میتوان آنها را با احساس بوی بد، ناآرامی، گریه، دست بردن به سمت گوش، تغییر وضعیت سر برای خلاصی از درد و... خلاصه علائم ذکر شده متوجهشان شد، ممکن اسـت موقت و در صورت عدم تشخیص بهنگام یا درمان مناسب مزمن شود و شنوایی و در پی آن حتی تکلم کودکتان را به خطر اندازد. بنابراین اگر مواردی احتمالی از درد در ناحیه گوش را در کودکتان مشاهده کردید بهتر اسـت معاینه از سوی پزشک متخصص را پیش گیرید.
زمانی که به پزشک دسترسی ندارید، استفاده از شیوه کمپرس گرم میتواند اندکی از احساس درد را در کودک کاهش دهد. پارچهای تمیز را چندلا کنید یا از حولهای کوچک استفاده کنید و با کمی گرم کردن (به اندازه تحمل کودک نه تحمل خودتان)، آن را روی گوش کودک بگذارید، اما حتما به خاطر بسپارید که به هیچ وجه روشی قدیمی را که هنوز هم از سر ناآگاهی به زوجین جوان و نگران توصیه میشود، پیش نگیرید؛ فوت کردن دود سیگار در گوش نوزاد! دود سیگار نهتنها برای بزرگسالان مضر اسـت، بلکه به طور خاص برای کودکان و نوزادان بسیار مشکلآفرین اسـت و اگر گوشدرد کودک به دلیل عفونت باشد، پیامدهای خطرناک آن را بیشتر میکند.
پس از دسترسی به مراکز درمانی، پزشک در این مواقع با دستگاهی مخصوص به نام اتوسکوپ، گوش کودکتان را بررسی میکند تا از سلامت او یا وجود عفونت، زخم، سوراخشدگی پرده، اختلال ساختاری و هر علت دیگری که باعث ایجاد مشکل شده، اطمینان حاصل کند.
هرچند اغلب پزشکان سعی میکنند برای نوزادان از داروهای کمتری استفاده کنند، اما در صورت وجود اختلال در سلامت گوش و تجویز دارو یادتان باشد مراحل درمان و مصرف دارو را با مشاهده بهبودی کودک رها نکنید و موارد تجویزی را تا انتها و تمام شدن داروها پی بگیرید. در میان این داروها ممکن اسـت برای رفع چرک آنتیبیوتیکهایی چون آموکسیسیلین تجویز شده باشد که در میزان و ساعت مصرف آن نهتنها بزرگسالان، بلکه با حساسیت بیشتری در خردسالان نیز باید دقت بیشتری کرد.
6 توصیه برای حفظ بهداشت و سلامت گوش کودکان
1ـ نوزادان به دلیل آنکه سیستم ایمنی بدنشان هنوز به طور کامل فعال و مقاوم نیست، بیشتر در معرض خطر هستند. در زمینه عفونتهای گوش این خطرات را میتوان با جدی گرفتن واکسیناسیون بخصوص در برابر آنفلوآنزا کاهش داد.
آنفلوآنزا که نوعی سرماخوردگی هم محسوب میشود، علاوه بر ایجاد درد و عفونت در گوش میتواند مشکلات جدی برای کودکان داشته باشد و بهتر اسـت فرزندتان را پیش از ابتلا در برابر آن واکسینه کنید. زمانی که کسی در محیط بازی یا زندگی یا خانواده دچار سرماخوردگی شده، لازم اسـت کودکتان را برای جلوگیری از ابتلا به سرماخوردگی و عدم بروز عفونت و گوشدرد از فرد مبتلا دور نگاه دارید؛ زیرا یکی از عوامل بروز گوشدرد در کودکان، سرماخوردگی اسـت.
۲ـ وقتی خندهها و گریههای کودکی گرمابخش محیط خانواده میشود، بسیاری از اطرافیان علاقه نشان میدهند او را در آغوش گیرند، ببوسند و... اغلب مواقع لمس اعضای صورت وی بخصوص بینی، گونه و گوشها امری معمول به شمار میرود. نهتنها اقوام بلکه پدر و مادر کودک نیز لازم اسـت همواره پیش از لمس نوزادان، دست خود را بشویند تا از انتشار باکتریهایی که خود به آنها مقاوم شدهاند و انتقال آن به نوزاد پیشگیری کرده باشند.
3ـ یکی از اشتباهاتی که نهتنها اغلب مادران جوان بلکه برخی مادران باتجربه نیز انجام میدهند شیر دادن به نوزاد در حالت خوابیده اسـت. این کار میتواند علاوه بر خطراتی که در جریان بلع شیر به وجود میآورد و مشکلاتی که برای مراحل گوارش آن خواهد ساخت، موجب ریزش قطرات به درون گوش کودک شود و در حالی که مادر از آن مطلع نیست، سبب ایجاد مشکل و در صورت تکرار چرک و عفونت شود. اگر شما هم جزو اینگونه افراد هستید همین امروز لازم اسـت طریقه شیر دادن به شیرخوار خود را تغییر دهید.
4ـ حفظ مداوم بهداشت و مراقبت از انتشار عواملی که باعث تهدید سلامت کودکان میشود نیز از دیگر مواردی اسـت که میتوان با رعایت آنها علاوه بر تضمین سلامت فرزندتان از مسائلی چون آلودگی محیطی، دود سیگار و ایجاد عفونت در گوش او جلوگیری کرد.
5ـ شنا در استخر، استحمام و گاهی در معرض باران شدید قرار گرفتن کودکان نیز نه همیشه، اما در مواردی ممکن اسـت به دلیل خشک نکردن آب درون گوش منجر به ایجاد محیطی برای رشد میکروبها یا باکتریها شود. البته نیازی نیست که برای خشک کردن قطرات احتمالی آب وارد شده به بخشی از گوش خیلی شدت و حدت نشان دهید؛ زیرا مکانیسم گوش انسان به گونهای اسـت که در برابر ورود بسیاری از مواد همچون آب واکنش مناسبی نشان میدهد و چربی خاصی که در این محیط وجود دارد، به طور معمول باعث پیشگیری از ورود قطراتی چون آب به عمق گوش میشود. بهتر اسـت در این مواقع از ژلاتینها یا مومهای بهداشتی مخصوصی استفاده کرد که در داروخانهها موجود اسـت. بهکارگیری این مومها بخصوص در مواقعی مفید اسـت که گوش کودکتان از پیش دچار التهاب عفونی شده و استحمام سبب التهاب بیشتر و ابراز درد بیشتر در کودک میشود.
6ـ هرگز از وسایلی چون گوشپاککن برای تمیز کردن گوش کودکتان استفاده نکنید. این وسایل علاوه بر آنکه اغلب از پنبه در آنها استفاده شده میتوانند پرزهای پنبه را در حین تمیز کردن و نظافت گوش در مجرا باقی بگذارند و به جای نظافت آن خود تبدیل به عاملی برای ایجاد عفونت یا گوشدرد شوند؛ صرفنظر از اینکه احتمال آسیب رساندن به پرده گوش کودکان هم در این موارد وجود دارد. کار بهتر این اسـت که نوک انگشتتان را با تکهای پارچه بهداشتی بدون پرز و کوچک بپوشانید و با آن تنها بخش جلویی گوش را تمیز یا خشک کنید و از دستکاری به عمق آن خودداری کنید.
چاردیواری
دستگاه گردش خون از سه قسمت قلب، عروق و خون تشکیل شده اسـت که به اختصار در مورد هر یک صحبت می کنیم.
1- قلب: عضوی ماهیچه ای و مخروطی شکل اسـت که مانند یک تلمبه، خون را درون رگ ها به گردش در می آورد.
2- عروق: رگ های بدن انسان به سه دسته شریان ها، ریه ها و مویرگ ها تقسیم می شوند. درواقع قلب، خون روشن و اکسیژن دار را به داخل شریان ها که سرعت خون در آن ها بیشتر از دیگر رگ هاست، پمپاژ می کند. هنگامی که شریان ها در حال تغذیه کردن سلول ها هستند، خون روشن آن ها به خون تیره تبدیل می شود و توسط سیاهرگ ها تصفیه شده و مجددا به قلب فرستاده می شود. مویرگ ها هم رگ های کوچکی هستند که کارشان تغذیه کردن بافت های زیرین بدن اسـت.
3- خون: مایعی اسـت که از دو بخش تشکیل شده اسـت: 1- پلاسما یا مایع خون که شامل گلبول های قرمز، سفید، پلاکت و... اسـت و آب، املاح چربی، پروتئین، قند و... را در خود دارند. 2- سلول های خونی.
اختلال در خون رسانی به اندام ها و واکنش نشان دادن بدن به آن، شوک نامیده می شود. در حقیقت اگر برای دقایقی خون به مقدار لازم به بافت بدن نرسد، تغذیه سلول ها کاهش می یابد، مواد زائد در سلول ها جمع می شوند و این حالت موجب پدیدار شدن وضعیتی وخیم برای فرد شده که در صورت انجام ندادن اقدامات لازم منجر به مرگ فرد می شود.
عوامل به وجود آورنده شوک
شوک 3 عامل اصلی دارد که هر یک می توانند حیات مصدوم را تهدید کنند:
1- کاهش مقدار خون در عروق
حدود 60% از وزن بدن را مایعات تشکیل می دهند که حدود 5% از این مایعات، خون اسـت. حال اگر این مقدار خون در بدن به خوبی گردش نکند یا به هر نحوی از دست برود، بدن با کاهش حجم خون مواجه می شود و شوک اتفاق می افتد. کاهش خون می تواند به دلیل اسهال، استفراغ، تعرق شدید، کم آبی یا سوختگی های وسیع باشد.
2- اختلال در کار قلب
در اثر برخی امراض، مانند بیماری های قلبی و عروقی یا مسمومیت ها، اگر عملکرد قلب و پمپاژ خون به داخل عروق دچار اختلالی شود و قلب قادر به پمپاژ نباشد، شوک مرتبط با این عضو رخ می دهد.
3- تغییرات در قطر عروق
شوک عصبی، شوکی که منشا حساسیت (آنافلاکتیک) اسـت و یا شوک ناشی از عفونت، عواملی هستند که موجب می شوند عروق به طور ناگهانی گشاد شوند، مایع خون از دیواره رگ ها به بیرون نشت کند و در نهایت فشار خون کاهش یابد که این امر، موجب رخ دادن شوک مرتبط با عروق خواهدشد.
یادتان باشد شما به عنوان یک امدادگر باید نوع شوک را به خوبی تشخیص دهید و با اقدامات لازم و صحیح از آن جلوگیری کنید؛ در غیر این صورت خطر مرگ، مصدوم را تهدید خواهدکرد.
علائم شوک
به دنبال تحت تاثیر قرار گرفتن دستگاه های مختلف بدن، علائم شوک ظاهر می شوند که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:
1- اولین علامت احساس ضعف و بی حالی بوده که همراه با عطش، حالت تهوع، استفراغ و سرگیجه اسـت و به علت کاهش خون رسانی به بافت های بدن به وجود می آید.
2- مورد بعدی تغییرات رفتاری، نظیر بی قراری، اضطراب و ترس اسـت که می توان در مصدوم مشاهده کرد.
3- مورد سوم تغییرات نبض اسـت؛ درواقع خداوند متعال بدن انسان را طوری آفریده که قلب برای جبران کاهش خون رسانی به بدن تندتر می تپد؛ پس شخصی که دچار شوک شده اسـت، نبضش تند می زند، اما زمانی که آن را لمس می کنید، ضعیف اسـت.
4- تغییر در جریان خون پوست مورد دیگری اسـت که از علائم شوک خبر می دهد درواقع بدن از عروق پوست، خون را جمع آوری می کند و به قسمت های عمقی و حیاتی تر بدن می برد؛ در نتیجه رنگ پوست سفید می شود و در صورتی که آن را لمس کنید، سرد و مرطوب اسـت.
5- از دیگر علائم شوک تغییرات در تنفس اسـت؛ چرا که بدن زمانی که دچار شوک می شود، برای جبران کمبود اکسیژن میزان و کیفیت تنفس را تغییر می دهد و از حالت عادی به حالت سطحی و سریع تغییر می یابد.
6- تغییرات در فشار خون، ششمین مورد از علائم شوک اسـت؛ در این مواقع، فشار خون به طور ناگهانی سقوط می کند و حتی در مصدومی که شوک دارد، این تغییر به وضوح دیده شده و به مراتب هم بیشتر می شود.
7- مورد آخری که در این خصوص می توان یادآوری کرد، تغییر در وضعیت هوشیاری اسـت که به علت اختلال در خون رسانی به مغز رخ می دهد و این امر باعث گیجی، منگی و خواب آلودگی مصدوم خواهدشد.
اقدامات اولیه در زمانی که شوک اتفاق می افتد:1- به مصدوم آرامش دهید و او را آرام نگه دارید.
2- وی را به پشت بخوابانید و پاهایش را به وسیله یک پتو یا هر جسم دیگری 20 تا 30 سانتی متر از سطح زمین بالا نه دارید؛ به طوری که پاها بالاتر از سطح سر قرار بگیرند؛ اما این نکته را فراموش نکنید در مواردی که مصدوم شکستگی گردن و ستون فقرات دارد، هرگز پاهای او را بالا نبرید؛ درواقع بهتر اسـت سر مصدوم را به یک طرف خم کنید که چنانچه استفراغ کرد، این امر، باعث خفگی وی نشود.
هنگامی که مصدوم را خواباندید و پاهای او را بالا آوردید، با پتو وی را بپوشانید تا از هدررفتن گرمای بدن جلوگیری شود و در صورتی که به هوش بود، به او مایعات گرم بدهید و برای کمک به تنفسش، یقه، لباس ها تنگ و کمربند او را شل کنید. هر 10 دقیقه یک بار علائم حیاتی مصدوم را بررسی کنید و از احیای قلبی- ریوی غافل نشوید و فراموش نکنید که اگر با این کارها مصدوم بهبود نیافت، حتما او را به مراکز درمانی برسانید.
در نهایت یادتان باشد اگر مصدومی با شوک اختلالات قلبی مواجه شده اسـت، حتما فشار خون وی را ارزیابی کنید؛ چرا که اگر فشار خون مصدوم بالاتر از حد طبیعی باشد، باید اقدامات دیگری انجام دهید .
بسته به اینکه شکل پارگی مینیسک چگونه اسـت و در کدام قسمت از
آن قرار دارد این پارگی ها را به انواع مختلفی تقسیم می کنند. پارگی ها
ممکن اسـت طولی، عرضی، مانند دسته سطل، زبانه ای، شاخی یا مخلوطی از انواع
قبلی باشند. در بسیاری اوقات پارگی های مینیسک که در حین ورزش به وجود می
آیند همراه با دیگر آسیب های زانو مانند پارگی رباط زانو متقاطع قدامی اسـت.
در اینجا تعدادی از علت پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- سن (مینیسک با افزایش سن دچار فرسودگی می شود)
2- ورزش های برخوردی مانند فوتبال، هاکی و راگبی (نوعی فوتبال آمریکایی)
3- ورزش های مسابقه ای مانند دومیدانی
4- بلند کردن اشیاء و اجسام سنگین و خم شدن
چرخش های شدید که باعث ایجاد وزن روی ساق پا و خم شدن زانو می شود اغلب باعث پارگی های مینیسک زانو مزمن می شود. به صورت میانگین از بین هر صدهزار نفر 61 نفر در طول زندگی خود تجربه این اختلال را داشته اند. پارگی هایی که ناشی از فرسودگی مینیسک زانو اسـت در افراد بالای 65 سال رایج اسـت. این اتفاق زمانی ایجاد می شود که مینیسک زانو ضعیف می شود و حالت کشسانی خود را از دست می دهد حتی تصادف های جزیی هم می تواند، در افراد پیر باعث پارگی مینیسک زانو و از بین رفتن آن شود.
انواع و درجه بندی پارگی
چندین
راه برای دسته بندی پارگی های مینیسک وجود دارد و براساس عواملی مانند محل
آسیب پارگی، شکل های خاص پارگی یا پارگی نزدیک به رگ های خون دسته بندی می
شود. پارگی ممکن اسـت در ناحیه میانی و بیرونی یا یک سوم میانی مینیسک زانو
ایجاد شود. پارگی در ناحیه خارجی مینیسک به دلیل اینکه به رگ های خونی
نزدیک تر اسـت بهتر از بقیه قسمت ها بهبود می یابد. پارگی ها ممکن اسـت در
محل هایی که در ادامه گفته می شود، ایجاد شود:
1- شاخ قدامی
2- بدن
3- شاخ پشتی (یکی از رایج ترین پارگی ها اسـت)
4- رایج ترین شکل پارگی که در آسیب دیدگی های مینیسک رخ می دهد شامل موارد زیر اسـت
5- پارگی های پیچیده و از بین برنده (بیشتر از یک شکل دارد)
6- پارگی دسته سطلی
7- پارگی شبیه به بال
8- پارگی های طولی
9- پارگی های عرضی
10- پارگی شبیه به منقار طوطی
11- پارگی شعاعی
سطح فعالیت ها
سن، طول پارگی، محل پارگی، شکل پارگی، آیا بیمار دچار آسیب دیگر شده اسـت.
براساس نزدیک بودن پارگی ها به رگ های خونی پارگی ها به انواع سفید- سفید، قرمز- سفید و قرمز- قرمز دسته بندی می شوند. نواحی قرمز- قرمز دارای میزان خون مطلوبی اسـت و سریعتر بهبود می یابد. پارگی های بی ثابت می تواند حرکت کند و باعث ایجاد مشکلاتی در طول روند بهبودی شود در حالی که پارگی های باثبات خود به خود بهبود می یابد.
انواع درمان پارگی مینیسک زانو
نوع
درمان پارگی مینیسک بسته به نوع پارگی و اندازه آن و محل و مدت زمانی که
از پارگی گذشته، متفاوت اسـت. سن، بیماری های دیگری که ممکن اسـت داشته باشید
و اینکه شما زندگی پرتحرکی دارید در تصمیم پزشک برای انتخاب نوع درمان شما
موثر اسـت. یک سوم خارجی مینیسک دارای خون رسانی خوبی اسـت و پارگی هایی که
در این قسمت هستند ممکن اسـت به طور خود به خودی یا با عمل جراحی ترمیم
شوند.
دوسوم داخلی مینیسک خون رسانی ندارد و بنابراین پارگی در این قسمت بهبود نمی یابد. درمان این پارگی ها معمولا با عمل جراحی اسـت و چون حتی با بخیه زدن پارگی در این قسمت، پارگی جوش نمی خورد درمان جراحی به این صورت اسـت که آن قسمت از مینیسک پاره شده که به صورت یک زائده در کنار بدنه اصلی مینیسک قرار گرفته و موجب گرفتاری بیماری می شود از زانو خارج می شود.
البته باید به خاطر داشت که خارج کردن حتی قسمتی از مینیسک از زانو می تواند موجب افزایش ناپایداری و در نهایت بروز ساییدگی و استئوآرتریت زانو شود. به همین خاطر انجام مینیسکتومی (خارج کردن مینیسک از زانو) فقط در مواردی از پارگی مینیسک انجام می شود که این پارگی برای بیمار مشکلاتی مانند قفل شدن، تورم مکرر یا خالی کردن زانو ایجاد کند.
درمان غیرجراحی
بلافاصله بعد از آسیب باید بیمار استراحت کند تا بافت آسیب دیده فرصت بهبود داشته باشد. ممکن اسـت پزشک معالج به شما توصیه کند مدتی از عصای زیربغل استفاده کنید. چند بار در روز زانو را با یخ سرد کنید. البته یخی را مستقیما روی پوست نگذارید. یک باند کشی را روی زانو ببندید تا زانو کمپرس شود. دراز کشیده و زانویتان را بالاتر از سطح قلب تان بگیرید تا تورم زانو کم شود. استفاده از داروی مسکن جهت کاهش تورم و درد زانو موثر اسـت.
استراحت و سرد کردن مفصل
وجود
رگ های خونی در لبه های مفصل در بعضی از موارد فرصت بهبودی را برای مفصل
ایجاد می کند. علاوه بر این استراحت باعث بهبودی مفصل می شود. پزشک همچنین
ممکن اسـت مصرف داروهای ضدالتهابی مانند (آسپرین، ایبوپروفن) و استفاده از
کمپرس یخ را روی مفصل زانو برای کاهش درد و التهابات به بیمار توصیه کند.
انجام حرکات اصلاحی
در
صورتی که پزشک پارگی جزیی مینیسک زانو را برای بیمار تشخیص دهد انجام
حرکات صحیح برای شما موثر اسـت. زانوی شما با انجام این فعالیت های منظم
مستحکم می شود. شما باید از انجام فعالیت های شدید و سنگین خودداری کنید.
در این گونه موارد پزشک انجام چندین نوع تمرین استقامتی خاص را به بیمار
توصیه می کند. علاوه بر این انجام تمرینات فیزیوتراپی را هم به بیماران
پیشنهاد می کند. در حین انجام تمرینات فیزیوتراپی یک متخصص باتجربه به
بیمار کمک می کند تا باعث کاهش درد، افزایش تحرک، بهبود استقامت ران و پشت
ساق پا شود. زمانی که شما به صورت کامل بهبود یافتید به شما چگونگی انجام
فعالیت های مورد علاقه خود بدون ایجاد هرگونه خطری آموزش می دهد.
ورزش
تعدادی
از تمرینات حرکتی، کششی، استقامتی می تواند در منزل انجام شود. اگرچه
توصیه می شود این تمرینات را تحت نظر یک متخصص فیزیوتراپی یا مربی ورزشی
انجام دهید.
درمان جراحی
امروزه
درمان جراحی آسیب های مینیسک توسط تکنیک آرتروسکوپی انجام می شود. در این
روش پزشک از راه شکاف کوچکی که در روی پوست زانوی شما ایجاد می کند یک
دوربین را وارد زانو کرده تا بتواند داخل را مشاهده کند و سپس از راه شکاف
های کوچک دیگر ابزارهایی را وارد زانوی شم می کند تا با کمک آنها قسمت پاره
شده مینیسک را ترمیم یا از زانوی شما خارج کند.
تشخیص پارگی مینیسک زانو
پزشک
برای مقایسه زانوی آسیب دیده با زانوی سالم هر دو زانوی شما را معاینه می
کند. پزشک زانوی آسیب دیده را برای بررسی و علائم پارگی مینیسک زانو از
جمله ورم، التهاب و مایع داخل مفصل زانو را معاینه می کند. در صورتی که
زانو قفل نکرده باشد، زانوی آسیب دیده شما را خم می کند و گرفتگی و صدا
دادن زانو را بررسی می کند.
پزشک همچنین دامنه حرکتی زانوی شما را ارزیابی می کند تا متوجه شود زانوی شما نسبت به فشار حساس اسـت یا خیر. در صورتی که نتایج معاینه شما نشان دهنده این باشد که دچار پارگی مینیسک شده اید، آزمایشات دیگری مثل تصویربرداری با اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن بر روی شما انجام می گیرد.
علائم پارگی مینیسک زانو
هر
شخصی به صورت های مختلف تجربه مواجه شدن با این آسیب دیدگی ها را داشته
اسـت و فقط پزشکان متخصص می توانند این اختلال را به طور دقیق تشخیص دهند.
اما در این جا تعدادی از علائم پارگی مینیسک رایج پارگی مینیسک زانو ذکر شده اسـت:
1- ایجاد صدای تق تق زانو
2- قفل شدن زانو
3- درد در ناحیه زانو (مخصوصا زمانی که زانوی خود را در یک خط راست نگه می دارید)
4- سختی
5- تورم
عوارض عدم درمان پارگی مینیسک
مینیسک
را می توان از نظر خون رسانی به دو قسمت بیرونی و داخلی تقسیم کرد. قسمت
بیرونی مینیسک که به کپسول مفصلی زانو چسبیده اسـت، عروق خونی را از آن
دریافت می کند، ولی قسمت های مرکزی تر فاقد عروق خونی هستند. قسمت بیرونی
چون خون رسانی دارد، پس در صورت آسیب دیدن قدرت ترمیم دارد، ولی این بدان
معنی نیست که هر پارگی مینیسک که در قسمت حاشیه ای آن باشد، ترمیم خواهدشد.
ترمیم مینیسک مانند جوش خوردن شکستگی نیاز به شرایطی دارد که تا مهیا نباشد صورت نمی گیرد. پس پارگی مینیسک حتی اگر در قسمت حاشیه ای آن باشد خود به خود ترمیم نمی شود، بلکه نیاز به درمان صحیح دارد. اگر پارگی مینیسک درمان نشود، پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن اسـت قسمت پاره شده، به صورت یک زائده در کنار مینیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو به طور مکرر قفل شده، یا با هر بار گیرکردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در می رود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در می رود.
*متخصص ارتوپد
معاون مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارتبهداشت درباره نگرانی مردم نسبت به سرایت به بیماری «تب برفکی» توضیح داد.
در این رابطه معاون سلامت اداره کل دامپزشکی خراسان رضوی نیز با اشاره به اینکه تب برفکی بیماری بومی منطقه خاورمیانه است که به عنوان مهمترین تهدید برای تجارت دام محسوب میشود، افزود: تب برفکی از جمله بیماریهای مقاوم در محیط بیرون است به گونه ای که حتی در دوران نهفته این بیماری به راحتی منتقل میشود و بیشترین فراوانی آلودگی بیماری تب برفکی در مشهد، تربت جام و فریمان است که از ابتدای امسال 450 راس گوسفند در استان تلف شدند که این تعداد 1.5 درصد تعداد دامهای سبک استان را شامل میشود.
به گزارش wikipedia، تب برفکی یا «بیماری دهان و پا» (به انگلیسی: Foot-and-Mouth Disease) یک بیماری عفونی و گاهی کشنده ویروسی است که که موجب بیمار شدن حیوانات زوج سم از جمله گاو اهلی و اعضای خانوادهٔ گاوسانان میشود. این ویروس عامل بیماری در ابتدا به مدت دو تا سه روز تب شدید ایجاد نموده و متعاقباً تاولهایی در داخل دهان و روی پا ظاهر میشود که ممکن است پاره شده و موجب لنگش حیوان شود. این بیماری بسیار واگیردار است و قطرات آیروسل دفع شده از حیوان آلوده، تماس با تجهیزات دامداری، غذا، وسایل نقلیه، البسه آلوده و حیوانات شکارچی اهلی و وحشی موجب گسترش بیماری میشوند. این بیماری بعنوان طاعون برای صنعت دامداری محسوب میشود. کنترل بیماری منوط به واکسیناسیون، مراقبت شدید نقل و انتقال حیوانات، قرنطینه کردن حیوانات مبتلا، اعمال محدودیت در خرید و فروش حیوانات و گاهی معدوم نمودن میلیونها راس دام است.
گاو، گاو میش، گوسفند، بز، خوک، گوزن و آهو به بیماری تب برفکی حسا س میباشند. فیل، جوجه تیغی و لاما نسبت به بیماری مقاومت بیشتری داشته و در صورت ابتلا علایم خفیف بروز داده و بیماری رابه حیوانات دیگر منتقل نمیکنند. موش، رت و مرغ خانگی تحت شرایط آزمایشگاهی به بیماری مبتلا شدند ولی مواجهه آنها تحت شرایط طبیعی با ویروس عامل بیماری بعید به نظر میرسد. انسان به ندرت به این بیماری مبتلا میشود.
ویروس عامل بیماری نوعی پیکورنا ویروس و عضو شاخص جنس آفتوویروس است. عفونت زمانی اتفاق میافتد که ذرات ویروسی بداخل سلول میزبان راه پیدا کند. سپس ویروس سلول میزبان را مجبور به تولید هزاران کپی از خود میکند که در نهایت با انهدام سلول ذرات ویروسی در خون رها میشوند. این ویروس اشکال متغیری دارد و همین موضوع تاثیر واکسیناسیون را با اشکال روبرو میکند.
بررسیها نشان داده بروز برخی مشکلات و اختلالات در سلامتی میتواند سبب بوجود آمدن لکههای سفید روی ناخن شود.
محققان عنوان می کنند رژیم غذایی شبیه روزه داری می تواند به کاهش علائم ام اس کمک کند.
دانش > پزشکی - ایرنا نوشت: مطالعات جدید نشان می دهد مغز برخی افراد در مقابل تاثیر سمی ناشی از ایجاد پلاک کاملا ایمن است و هیچ آثاری از کاهش حافظه در این افراد دیده نمی شود.
ایجاد پلاک در مغز مهمترین عامل بروز آلزایمر است. مطالعه و بررسی افراد سالمندی که از حافظه و قوای فکری بالایی برخوردارند نشان می دهد مغز برخی افراد در مقابل تاثیر سمی ناشی از ایجاد پلاک کاملا ایمن است و هیچ آثاری از کاهش حافظه در این افراد دیده نمی شود.
محققان دانشگاه نورث وسترن سلول های عصبی واقع در هیپوکامپ (بخشی از مغز کع مسئول حافظه است) 8 سالمند بالای 90 سال را که به دلیل کارآیی بالاتر حافظه در مقایسه با سایر همسالان انتخاب شده بودند، مورد بررسی و مطالعه قراردادند و مشخص شد با وجود کارآیی بالای حافظه، سه نفر از آن ها زمینه ابتلا به آلزایمر را دارند.
محققان در جریان بررسی سلول های مغز سه داوطلبی که دارای زمینه ابتلا به آلزایمر بودند، متوجه شدند بخشی از مغز آن ها که مسئولیت اداره حافظه را به عهده دارد، کاملا سالم است.
محققان سلول های مغز پنج شخص مبتلا به بیماری آلزایمر را بررسی کردند و متوجه مرگ بخش عمده ای از سلول های هیپوکامپ در این افراد شدند. در سایر بخش های مغز این افراد که توانایی های شناختی را کنترل می کنند نیز، الگوی مشابهی دیده شد.
محققان در این تحقیقات به وجود عاملی پی بردند که از مغز برخی از سالمندان در برابر آلزایمر محافظت می کند. اما هنوز نتوانسته اند این عامل یا عوامل را که ممکن است ژنتیکی یا غیر آن باشند، شناسایی کنند؛ ولی احتمال می دهند که این عامل می تواند ژنتیکی، محیطی یا بسته به شیوه زندگی این افراد باشد.
گزارش کامل این تحقیقات در گزارش کنفرانس سالانه جامعه متخصصان علوم اعصاب در سال 2016 که در سن دیه گو برگزار شد، منتشر شده است.
۵۴۵۴
بامداد-بیمارى شاگاس؛ نشانه ها و علل آن
بیمارى شاگاس چیست؟
بیمارى شاگاس (تریپانوزومیاز Trypanosomiasis آمریکائی) نوعى بیمار مشترک بین انسان و حیوان است که عامل آن تریپانوزوماکروزى (Trypanosoma Cruzi) مىباشد؛ این انگل فقط در آمریکا یافت مىشود. بیمارى شاگاس به انسان عمدتاً از طریق ساسهاى ردووید (Reduviid Bug) آلوده صورت مىگیرد؛ این ساس بهطور غیر یکنواخت از جنوب ایالات متحده تا جنوب آرژانتین دیده مىشود. عفونت تریپانوزوماى کروزى انسان، یک مشکل بهداشتى بهویژه در مناطق روستائى آمریکاى مرکزى و جنوبى محسوب مىشود.
علائم بیمارى شاگاس
اولین نشانههاى بیمارى شاگاس حاد حداقل یک هفته پس از ایجاد عفونت بهوجود مىآید. در نوع حاد بیمارى شاگاس علایم خفیفی وجود دارد که اغلب عبارتند از:
• تب
• احساس بیماری (ضعف)
• تورم از یک چشم
• منطقه قرمز تورم در محل گزش حشرات
علائم حاد بیمارى شاگاس خودبهخود از بین مىروند و پس از آن بیمار وارد فاز نامشخص یا بدون علامت عفونت تریپانوزوماکروزى مزمن مىشود. شاگاس مزمن و علامتدار سالها یا حتى دهها سال بعد ظهور مىکند و علایم آن عمدتا به صورت زیر است:
·بیماری یبوست
·مشکلات گوارشی
· درد در شکم
· مشکلات بلع
· مشکلات قلبی
علل و عوامل خطرساز بیمارى شاگاس
راه اصلی انتقال بیمارى شاگاس از راه نیش انواعی ساس (خانواده Reduviidae) است ولی میتواند با تزریق خون آلوده، پیوند اعضا و از مادر به جنین نیز انتقال یابد. در عین حال بیمارى شاگاس در قاره آمریکا (مکزیک و آمریکای مرکزی) اندمیک است.
پیشگیری از بیمارى شاگاس
مهمترین راه پیشگیری از بیمارى شاگاس کنترل حشرات و ساسها با حشره کش ها در منازل مسکونی می باشد.
تشخیص بیمارى شاگاس
راه اصلی انتقال بیمارى شاگاس از راه نیش حشراتی به نام ساس بوسهزن است
تشخیص بیمارى شاگاس حاد نیاز به دیدن انگل دارد که ممکن است در بررسى بافىکت یا خون تازه یا اسمیر نازک یا ضخیم خون یافت شود. اگر مشاهده مستقیم برای تشخیص بیمارى شاگاس موفقیتآمیز نبود، مىتوان از تلقیح به موش و کشت در محیطهاى اختصاصى کمک گرفت. بیمارى مزمن شاگاس با کمک سرولوژى تشخیص داده مىشود. CF، ایمونوفلورسانس، و الیزا همگى موجود هستند اما مثبت کاذب آنها زیاد است. به همین علت توصیه مىشود که هر تست مثبت را با دو تست دیگر تأیید نمود.
علایمی که در معاینه فیزیکی می توان بیمارى شاگاس را توسط آن تشخیص داد و یا به آن مشکوک شد عبارت است از:
– کاردیومیوپاتی
– بزرگ شدن کبد و طحال
– بزرگ شدن گره های لنفاوی
– ضربان قلب نامنظم (آریتمی)
– تند شدن ضربان قلب (تاکی کاردی)
تست های آزمایشگاهی تشخیص بیمارى شاگاس شامل:
° کشت خون
° عکس قفسه سینه با اشعه ایکس
° اکو کاردیوگرافی
° نوار قلب (ECG)
° روشهای آزمایشگاهی وابسته به آنزیم (ELISA)
° اسمیر خون محیطی
درمان بیماری شاگاس یا تریپانوزومیازیس آمریکایی
فاز حاد و فعال بیماری Chagas باید درمان شود. نوزادان متولد شده در صورت ابتلا به بیمارى شاگاس نیز باید درمان شوند.
دو داروی مورد استفاده برای درمان بیمارى شاگاس عبارتند از: benznidazole و nifurtimox. هر دوی این داروها دارای عوارض جانبی می باشند که صرفا می بایست توسط پزشک تجویز شده و زیر نظر پزشک استفاده شوند.
عوارض بیمارى شاگاس
یکی از عوارض بیمارى شاگاس نارسایی قلبی و ضربان غیرطبیعی قلب می باشد
* کاردیومیوپاتی از عوارض بیمارى شاگاس می باشد.
* از جمله عوارض بیمارى شاگاس که می توان نام برد بزرگ شدن روده بزرگ (megacolon) است.
* بزرگ شدن مری همراه با مشکلات بلع (megaesophagus) نیز از عارضه های بیمارى شاگاس می باشد.
* از دیگر عوارض بیمارى شاگاس بیماری قلبی و نارسایی قلبی است.
* سوء تغذیه نیز ناشی از بیمارى شاگاس است.
* ضربان غیرطبیعی قلب (آریتمی، تاکی کاردی بطنی) می تواند ناشی از بیمارى شاگاس باشد و ممکن است باعث مرگ ناگهانی شود. هنگام ایجاد نارسایی قلبی، مرگ معمولا در عرض چند سال رخ می دهد.
گردآوری: بخش سلامت بیتوته
منابع:
iran.pezeshk.us
arash9172.blogfa.com
نوشته علائم بیماری شاگاس چیست؟ اولین بار در بامداد پدیدار شد.
بامداد-با این که سکسکه از علائم اختصاصی هیچ بیماری خاصی نیست اما سکسکههای ناگهانی میتواند یکی از نشانههای سکته قلبی، آلرژی و ریفلاکس معده و عصب فرنیک باشد.
سکسکه ناشی از تحریک اعضا و اندامهایی است که در قسمت قفسه سینه قرار گرفتهاند و مهمترین آنها پرده دیافراگم، معده، مری و قلب است.
شایعترین علت سکسکه ناراحتیهایی است که به معده و مری وارد میشود و در راس این ناراحتیها ریفلاکس و برگشت اسید معده است.
سکسکه در همه افراد ظاهر میشود، سکسکههای ناگهانی در اثر خوردن دارو، غذای زیاد یا غذای ناسالم و اتصاع شدید معده به وجود میآید و سکسکههای مزمن و طولانی نیز بر اثر بیاحتیاطیهای غذایی ایجاد شده و تا مدت طولانی فرد را درگیر میکند.
سکسکه میتواند یکی از نشانههای سکته قلبی باشد
سکسکههای طولانی مدتی که گاها چندین ماه به طول میانجامد، در این موارد به دلیل تحریک سیستم اعصاب که از قسمت فوقانی معده و انتهای مری و پرده دیافراگم سرچشمه میگیرد به وجود میآید که گاهی التهابات مزمن یا همان بازگشت اسید است اما حالت تیک عصبی را در فرد ایجاد میکند که این تیکهای عصبی فرد را به سکسکه میاندازد.
هر فردی که سکسکه میکند باید از نظر بیماری عضوی کاملا بررسی شود تا خلاف آن ثابت شود. در غیر این صورت ممکن است از یکی از نشانههای بیماری چشمپوشی کند.
نحوه درمان سکسکه را با توجه به علت آن در افراد مختلف متفاوت دانست و افزود: اگر فردی دچار بیماری قلبی است باید ابتدا بیماری قلبی خود را درمان کند و کسی که ناراحتی معده دارد باید به مداوای معدهاش بپردازد. همچنین اگر پرده دیافراگم به علل مختلف مثل سینه پهلو، سرماخوردگی یا ورود ویروس به بدن دچار ضایعهای شده باشد، برای درمان سکسکه باید ابتدا آن ضایعه را برطرف کند.
آلرژی به مواد غذایی مانند بیماری آسم و کهیر نیست و با آنها متفاوت است و به صورت تهوع، دل درد، برگشت اسید، سرفه، سکسکه، نفخ و اسهال ظاهر میشود.
در مورد سکسکه اگر علت یا بیماری خاصی را پیدا نکردیم، باید عامل تحریککننده خارجی از جمله غذا را هم در نظر داشته باشیم، زیرا ممکن است فرد غذای سالمی را مصرف نکند و یا اینکه غذای خاصی به بدنش نسازد و در او سکسکه ایجاد کند.
سویا، ماهی، میگو، شیر گاو، گندم و پسته شامی از جمله مواد خوراکی هستند که باعث بروز سکسکه در فرد میشود.
چون سکسکه بر اثر انتقال موج و تحریک اعصاب مختلف است، شوک عصبی باعث میشود از انتقال امواج از معده به مغز جلوگیری شده و تحولی در آن سیستم ایجاد شود و سکسکه فرد را قطع کند.
منبع:salamatnews.com
نوشته سکسکه های ناگهانی میتواند علائم این بیماری ها باشد اولین بار در بامداد پدیدار شد.