مجله مطالب خواندنی

سبک زندگی، روانشناسی، سلامت،فناوری و ....

مجله مطالب خواندنی

سبک زندگی، روانشناسی، سلامت،فناوری و ....

آب کردن چربی های شکم با تکنیک دو دقیقه ای چینی ها

با تکنیک دو دقیقه ای چینی از شر چربی های زائد شکم خلاص شوید

همه ما می دانیم که از بین بردن چربی های اضافه به خصوص در ناحیه شکم چقدر سخت است. از بین بردن چربی های شکم حتی برای کسانی که سبک زندگی فعال و عادت های غذایی سالمی دارند نیز یک چالش واقعی است.

اما نا امید نشوید یک تکنیک ماساژ چینی یافته ایم که می تواند پاسخ خوبی برای مشکل شما باشد.

آب کردن چربی های شکم با تکنیک دو دقیقه ای چینی هاآب کردن چربی های شکم با تکنیک دو دقیقه ای چینی ها

این ماساژ را باید به مدت 2 دقیقه و روزانه 2 مرتبه انجام دهید. این تکنیک به عنوان یک ورزش داخلی عمل می کند و آن منطقه را سم زدایی کرده و چربی های اضافه را از بین می برد.

البته این نکته را باید بدانید که اگر شخص تنبلی هستید که هر روز فست فود و نوشابه می خورید، این تکنیک به تنهایی نمی تواند هیچ تاثیری روی چربی های شکم داشته باشد. این ماساژ چینی برای کسانی موثر است که مرتب ورزش می کنند اما هنوز نتوانسته اند از چربی های شکم خلاص شوند.

آب کردن چربی های شکم با تکنیک دو دقیقه ای چینی هاآب کردن چربی های شکم با تکنیک دو دقیقه ای چینی ها

احتیاط

شرایطی که نباید از این ماساژ استفاده کنید:

بلافاصله بعد از یک وعده غذای سنگین
برای کسانی که مشکل سنگ کلیه، سنگ مثانه و سنگ کیسه صفرا دارند.
کسانی که مشکل فشار خون دارند.
کسانی که باردار هستند.
کسانی که مشکل فتق دارند.
کسانی که مشکل زخم معده دارند.
کسانی که مشکل التهاب معده، مثانه، تخمدان یا لوله های فالوپ دارند.
پیشنهاد می کنیم این ماساژ را روزی دو بار قبل از صبحانه و قبل از خواب انجام دهید.

روی یک سطح صاف به پشت بخوابید.
کف دست ها را به هم بسائید تا کاملا گرم شود.
یکی از دست ها را روی ناف قرار دهید.
شروع کنید به مالیدن اطراف ناف را با فشار ملایم به حالت دایره های کوچک در جهت عقربه های ساعت. سپس به تدریج دایره ها را بزرگ تر کنید. هر دایره باید 1 تا 2 ثانیه زمان ببرد.
به گرمایی که روی شکم ایجاد می شود تمرکز کنید.
2 دقیقه این کار را ادامه دهید. (حدود 40 تا 45 دایره) گرم نگه داشتن شکم در حال تمرین نکته بسیار مهمی است که باید رعایت شود. / بدونیم


ادامه مطلب ...

ترمیم جمجمه مرد چینی با چاپگر سه بعدی +عکس

جام جم سرا: متخصصان بخش جراحی بیمارستان دانشگاه پکن، قصد دارند با استفاده از ترکیبی از فلز تیتانیوم جمجمه مردی چینی به نام «هو پیانگ» را شبیه سازی کنند.

به نقل از خبرگزاری شینهوا، پروفسور «تیانگ ژو» جراح زیبایی و سرپرست گروه درمانی این مرد گفت: «این کار بسیار هیجان انگیز و البته خطرناک است.»

او افزود: «با استفاده از دستگاه‌های اندازه‌گیری لیزری، قالبی از جمجمه وی تهیه خواهیم کرد و سپس آن را با چاپگر سه بعدی منتشر می‌کنیم. طی جراحی دشواری که پیش رو داریم، ایمپلنت فلزی را به استخوان جمجمه متصل می‌کنیم تا پس از سه ماه مانند استخوان سخت شود.»

به گزارش جام جم سرا، دکتر «پیانگ میان» رئیس بخش رادیولوژی این بیمارستان نیز گفت: «برای اینکه دو طرف مغز بیمار قرینه و طبیعی جلوه کند، در اندازه گیری‌ها از تکنولوژی فوق مدرن و جدید‌ترین چاپگر سه بعدی استفاده خواهیم کرد»


ادامه مطلب ...

ابتکار جوان چینی: خواستگاری با 99999 فلفل! +عکس

دوشنبه 10 شهریور 1393 ساعت 11:05

در استان هبی چین کارمند جوانی با 99999 فلفل قلبی ساخت و داخل این قلبها در کارخانه فلفل‌سازی از دختر مورد علاقه‌اش درخواست ازدواج کرد


ادامه مطلب ...

زن چینی متوجه شد که در مغزش مخچه ندارد! |عکس|

جام جم سرا: زن ۲۴ ساله چینی که به دلیل شرایط نامناسب فیزیکی از جمله حالت تهوع، سرگیجه، عدم کنترل در حرکات فیزیکی و... به بیمارستان Shandong در غرب چین مراجعه کرده بود با این پاسخ روبرو شد که فاقد مخچه است.
مخچه که از آن به عنوان مغز کوچک نیز یاد می‌شود، بخش کوچکی از پشت جمجمه را به خود اختصاص داده و نیمی از نورون‌های مغزی را در خود گنجانده است. وظیفه مخچه را می‌توان در یادگیری، تلفظ کلمات و حرکات دانست. پزشکان معتقدند نداشتن مخچه می‌تواند با بیماری‌های بسیاری مانند عقب ماندگی ذهنی، حرکتی یا سایر وظایف و عملکردهای مهم مغزی روبرو شود.

به گزارش جام جم سرا، خانم ۲۴ ساله چینی در مصاحبه‌ای گفت از دوران کودکی همواره با مشکلات متعددی مواجه بوده اما مشکلات با او بزرگ‌تر شدند تا جایی که در سال‌های اخیر، مشکلات تشدید شده و او را راهی بیمارستان کردند.

حفره خالی مخچه زن چینی در تصویر مشخص است

وی در ادامه افزود: «اطرافیانم از شیوه صحبت کردنم و اینکه نمی‌توانستم کلماتم را به درستی ادا کنم یا با سایرین ارتباط برقرار کنم، گلایه می‌کردند.»

این خانم جوان مدت هاست که با چنین وضعیتی به زندگی خود ادامه می‌دهد و اکنون تحقیقات پزشکان برای پی بردن به چگونگی عملکرد مغز وی بدون داشتن مخچه ادامه دارد. پزشکان چینی احتمال می‌دهند که مغز عملکردهای خود را برای جبران نبود مخچه تغییر داده یا برخی از قسمت‌های مغز وظایف مضاعفی را برعهده دارند که این خانم چینی توانسته تاکنون به زندگی خود ادامه دهد. (مهر)


ادامه مطلب ...

نظم به سبک چینی [عکس]

یکشنبه 4 آبان 1393 ساعت 13:43

در میان کشورهای متفاوت جهان، نظم در میان چینی‌ها معروف است. نظم و ترتیب شاگردان آموزشگاه کونگ‌فو در دهمین جشنواره بین‌المللی ووشوی شائولین چین را در تصویر منتشرشده می‌بینید.


ادامه مطلب ...

مار سر بریده، آشپز چینی را نیش زد و کشت! [+عکس]

جام جم سرا به نقل از ایسنا: «پنگ فن»، آشپز ۴۴ ساله چینی، یک مار کبرای هندوچینی را برای پختن سوپ مار که یک غذای بسیار پرطرفدار در استان گوانگ‌دونگ در جنوب این کشور است قطعه قطعه کرده بود اما با اینکه ۲۰ دقیقه از جدا شدن سر مار از بدنش می‌گذشت، این کبری، بالاخره زهر خود را ریخت و با گرفتن جان پنگ فن، انتقام خود را از آشپز گرفت.


آشپز بینوا قبل از رسیدن کمک پزشکان و تزریق پادزهر، با اثر کردن زهر کبرا جان خود را از دست داد.
به گزارش جام جم سرا به نقل از ریپلی، «یانگ هونگ چانگ» که ۴۰ سال به تحقیق روی مارهای کبری پرداخته می‌گوید: تمام خزندگان حتی با گذشت بیش از یک ساعت پس از قطع سر یا اعضای بدنشان، هنوز توانایی حرکت دارند و به حیات و عملکرد اعضای خود ادامه می‌دهند.


ادامه مطلب ...

مردان چینی در این بیمارستان، درد زایمان می‌کشند

جام جم سرا به نقل از ایسنا: در بیمارستان «هانگژو آیما» در استان شانگدونگ چین مردان شجاعی که به زودی پدر خواهند شد می‌توانند وضعیت سختی را که همسرشان به هنگام وضع حمل دارد تجربه کنند. طبق گفته شاهدان، به مردانی که قصد دارند این وضعیت را تجربه کنند شوک‌های الکتریکی در ناحیه بالای شکم وارد می‌شود که در مدت زمان پنج دقیقه شدت این جریان الکتریکی افزایش می‌یابد.

یکی از مردانی که در این بیمارستان این وضعیت را تجربه کرده بود،‌ گفت: شدت درد به حدی بود که احساس می‌کردم قلب و ریه‌هایم در حال شکافته شدن هستند.

طراحان این ایده امیدوارند این تجربه مردان را نسبت به همسرشان به هنگام وضع حمل حساس‌تر سازد چون اغلب مردان به هنگام وضع حمل همسرشان در بیمارستان حاضر نمی‌شوند.

به نقل از خبرگزاری یونایتدپرس، مسئولان این بیمارستان تاکید کردند که این اقدام به سلامت مردان آسیبی وارد نمی‌کند و همچنین بازهم نمی‌توان دردی که در این شرایط مردان متحمل می‌شوند با درد زایمان در زنان مقایسه کرد.


ادامه مطلب ...

تلاش مادر چینی برای خوردن نوزادش!

جام جم سرا: بنا بر اعلام مسئولان بیمارستانی در استان «گوانگ دونگ» چین، این زن مدت کوتاهی پس از آنکه فرزند خود را به دنیا آورد تلاش کرد او را بخورد.

این زن از بیماری روانی رنج می‌برد و در حالی که روزهای پایانی بارداری‌اش را می‌گذراند در خیابان شناسایی شد. وی پس از آنکه به بیمارستان منتقل شد و فرزند خود را به دنیا آورد. اما پرستاران در سومین روز از تولد این نوزاد مشاهده کردند مادرش در حال گاز گرفتن دست نوزاد به قصد خوردن اوست.

پلیس چین همچنین در بررسی‌های خود دریافت: به رغم اینکه این زن از بیماری روانی رنج می‌برد، مادر همسرش او را به دلیل رفتارهای عجیبش در خیابان رها کرده بود.

به نقل از سایت نیوز،‌ بررسی‌های پلیس برای روشن شدن انگیزه این زن از اقدام به این کار در حال انجام است. (ایسنا)


ادامه مطلب ...

از موبایل چینی تا آدیداس ایرانی: تمام عاشقان کپی

با همین شعار است که امروز تولید پوشاک، جواهرآلات، زیورآلات و... غرق در کپی‌برداری و زیرپاگذاشتن کپی‌رایت است. در چنین شرایطی آیا می‌توان امیدوار بود که از آتش اشتیاق مفرط جامعه به برندهای خارجی کاسته و قانون کپی‌رایت درباره برندهای داخلی و خارجی رعایت شود؟
جواب را فقط می‌شود در زیرپله‌ها و تولیدی‌های خیابان جمهوری پیدا کرد که نصف پوشاک ایران ٧٠میلیونی را تولید می‌کنند.


مارک‌دوزی

ردشدن از روی حق تولید‌کننده و قانون کپی‌رایت در بازار البسه یک راه ساده دارد؛ هرچه می‌خواهید تولید کنید و بعد یک مارک معروف را به آن بدوزید! به همین راحتی!
برای این‌کار به همان اندازه که کارگاه تولید پوشاک وجود دارد، زیرزمین‌هایی هم هست که صرفا کارشان دوختن مارک به لباس‌هاست. هرروز صبح، گونی‌گونی لباس به آنها می‌رسد که تا شب در جاهایی که باید مارک دوخته شود، بشود و این موضوع حالا حتی به شغل بدل شده و سراسر خیابان جمهوری پر است از آگهی این کار.
وقتی به‌عنوان کسی که دنبال کار است به یکی از این شماره‌ها زنگ بزنید، اول از همه قید می‌کنند که نیاز به خیاط زن دارند و حقوقشان برای هشت صبح تا پنج بعدازظهر از یک‌میلیون‌تومان بیشتر نیست. خبری هم از بیمه و اضافه‌کار وجود ندارد اما هر باری که صبح به کارگاه می‌آید باید حتما تا شب تحویل داده شود چراکه این زیرزمین‌ها فضای کوچکی دارند و نمی‌شود گونی‌گونی لباس را آنجا انبار کرد: «مارک‌دوزی یک شغل تازه نیست، از قدیم بوده. هر لباسی یکسری مارک و علامت نیاز دارد که باید روی آن دوخته شود. این را ما دیگر نمی‌توانیم تغییرش دهیم، شغل ما به نوعی وابسته به سفارش اینهاست.»
این تنها بخشی از صحبت‌های یکی از کارگرانی است که در یکی از کارگاه‌های مارک‌دوزی فعالیت می‌کند. می‌گوید که صنف خیاط‌ها مجوز این کارگاه‌ها را به‌عنوان خیاطی صادر می‌کنند و انجام این کار به‌هیچ‌وجه منع قانونی ندارد و سوال می‌پرسد که چرا باید مارک‌دوختن به لباس‌ها جرم باشد؟


آدیداس ایرانی

هیچ شرکت تولیدی‌ای در خارج از ایران تا به حال به‌خاطر لغو کپی‌رایت برندهایشان در ایران شکایت نکرده‌اند. شاید آدیداس نداند که کفش‌های بسیاری با این مارک در ایران تولید و فروخته می‌شوند اما چین سال‌ها پیش این ماجرا را برای همیشه حل کرد.
خلیل می‌گوید: «چین سال‌ها پیش به تولیدکنندگان بزرگ که برندهای باکیفیت و ارزان‌تر از برندهای هم‌رده‌شان بودند پیشنهاد تولید در چین را داد تا هم قیمت‌ها را کمتر کند و هم بازار فروش محصولاتشان گسترده‌تر شود. آنها هم موافقت کردند با این شرط که این تولیدات فقط در یکسری از کشورهای خاص فروخته شود، حالا در کارگاه‌های ایران، جنس باکیفیتی بهتر از چین تولید می‌شود، چه ایرادی دارد اگر مارک خارجی رویش باشد؟ آیا این لغو کپی‌رایت است؟»


موبایل و اعتمادی که خدشه‌دار شد

بزرگ‌ترین بازار موبایل کشور نزدیک بازار مارک فروشان لباس است؛ شاید بشود ربطی بین این دو بازار در زیرپا گذاشتن قانون کپی‌رایت پیدا کرد.
دور تازه ورود موبایل‌های تازه در فاصله سال‌های ٨٠ تا ٨٨ بازار را با یک شوک تازه مواجه کرد؛ مردم به برندهای تولید فنلاند اعتماد داشتند اما این برندها همان‌ها بودند که در نهایت توسط چین تولید شده بودند. بازار موبایل فروش‌های تهران یک تاکتیک تازه اتخاد کرد که ورود دستگاه‌های «سی آن سی» و «حکاکی روی فلز و پلاستیک» کمک شایانی به این ایده داشت؛ می‌شود روی موبایل نام فنلاند را به‌عنوان تولیدکننده حک کرد و مشتری وقتی که این نام را به‌صورت «حک شده» روی بدنه موبایل و خصوصا پشت باطری ببیند، کاملا اعتمادش جلب می‌شود.
بازار قصد ندارد به این موضوع اعتراف کند اما واقعیت این است که چندسال طول کشید تا دولت برای مقابله با قاچاق موبایل، سیستم داخلی ثبت بارکد موبایل‌ها را ایجاد کرد تا جلوی این ماجرا گرفته شود. اما خیلی دیر بود، موبایل‌های نسل بعد همگی کاملا ساخت چین بودند و کسی از این موضوع ناراضی نبود چرا که دیگر حتی اپل آمریکا هم در چین تولید می‌شود!


دورزدن کپی‌رایت

روش دورزدن کپی‌رایت در البسه خیلی راحت‌تر از این حرف‌هاست چراکه البسه در ایران تولید می‌شود و اتفاقا کیفیت خوبی هم دارد منتها به‌خاطر اشتیاق «برندخَری» در ایران است که باید آن را به مارک شناخته شده خارجی‌ای، ممهورش کرد!
رضا آشتیانی را تقریبا تمام بازاریانی که در کار البسه و خصوصا پیراهن مردانه هستند، می‌شناسند. او سابقه ٣٠ساله دارد و کارش را در دکان پدرش در لاله زار آغاز کرده و اکنون دو تولیدی بزرگ در محدوده جمهوری دارد؛ یکی لباس مردانه تولید می‌کند و یکی مانتو.
آشتیانی می‌گوید که برندهای داخلی توان مقابله با برند خارجی را ندارند: «مساله ما امروز این است که مشتری وقتی می‌بیند که لباس برند ایرانی دارد اصلا به آن نگاه هم نمی‌کند ولی اگر برند لباس خارجی باشد سریع آن را می‌خرد و هرچه ما بگوییم که جنس ایرانی کیفیتش بهتر است به خرجش نمی‌رود.»
او به چند تولیدی بزرگ اشاره می‌کند که سال‌ها در این جنگ تن به تن شرکت کرده‌اند و در نهایت با ناامیدی از آن خارج شده‌اند: «شما وقتی به‌عنوان تولید‌کننده یک برند هستید باید تمام مسوولیت آن را قبول کنید؛ لباسی که بد دوخته شده باشد، پارچه‌اش آب برود یا مثلا جنسش خوب نباشد و... نام شما به‌عنوان برند روی لباس هست و مشتری می‌تواند بیاید و اعتراض کند و یک اعتراض ساده کافی است تا خریدارهای عمده، تولیدکننده را در بازار بد نام کنند و ورشکسته شود. اما برند خارجی دیگر هیچ تعهدی ندارد. در نهایت مشتری‌های ایرادگیر می‌آیند سراغ فروشنده و یک لباس را پس می‌دهند و او هم آن را دوباره به مشتری بعدی می‌فروشد. کسی نمی‌تواند بگوید من شاکی دبن‌هامز هستم! اما اگر پوشاک قهررودی یک دکمه‌اش را کج دوخته باشد، سال‌ها باید پاسخگوی مشتری شود.»
در چنین رقابتی خیلی از برندهای داخلی دکانشان را تخته کرده‌اند و به‌جای آن در واردات البسه خارجی هستند.


کپی‌کاری از هموطن


برنددزدی محدود به مارک‌های خارجی نمی‌شود، حتی برخی از برندهای خوب داخلی هم کپی می‌شوند و کسی نمی‌تواند به آن اعتراض کند، مثلا یکی از برندهای تولید لباس داخل که گرایشی هنری در طراحی لباس‌هایش داشته و سعی می‌کند از پارچه‌های محلی با کیفیت بالا استفاده کند، چندوقتی است که با کپی طرح‌هایش در بازار مواجه شده: «ما لباسی را تولید کردیم که تقریبا برگرفته از سنت‌های پوشش در ایران قدیم و نواحی مختلف کشور بود، این کار با طرح و برنامه دقیق انجام شد و از بهترین طراحان و دوزندگان استفاده کردیم، اما متاسفانه خیلی زود این طرح‌ها به دست کپی‌کارها رسید و الان دارند با نصف قیمت ما، همان لباس‌ها را تولید می‌کنند بی‌آنکه اصلا کیفیتی یا ویژگی خاصی! داشته باشد»
سال‌ها پیش چنین روندی به ورشکستگی یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان کفش داخلی انجامید، اما فارغ از بعد اقتصادی قضیه، انگار ما بیش از قبل برندباز شده‌ایم و به هرچیزی که برندی متصل باشد، آن را در سبد خریدمان جا می‌دهیم.
جامعه اقتصادی تولیدکننده‌ای صرف برای جامعه نیست. آنها براساس نیاز مشتری تولید می‌کنند تا از برابر عرضه‌وتقاضا سود حاصلشان شود اما علاقه مفرط ایرانی‌ها به برند، گویی حتی کاسه و کوزه آنها را هم به‌هم زده و ناچارا تولیدات داخلی کم‌کم در حال محوشدن هستند و جایش را تولیدات داخلی با برندهای خارجی گرفته. این وضع تا کی ادامه خواهد داشت؟ (سعید برآبادی/روزنامه شرق)


*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

109


ادامه مطلب ...

درمان معلولیت به روش خانواده چینی: پسری با قلاده! [عکس]

سال‌هاست که خانوادۀ «ژی گوبیائو» او را با طناب می‌بندند. معلولیت ذهنی در این پسر زمانی که بسیار کم سن و سال بود، تشخیص داده شد. او از وقتی که حدوداً شش سال داشت، از خانه بیرون می‌رفت و به اموال همسایه‌ها خسارت می‌زد. خویشاوندانش که چایکارانی فقیرند، مجبور شدند درآمدِ نزدیک به یک سال خودشان را برای جبران خسارتهایی که این پسر به بار آورده بود، صرف کنند. حال آن‌ها ظاهراً راهکار دیگری جز بستن او پیدا نکرده‌اند.
پدربزرگ گوبیائو می‌گوید که نوه‌اش هنگام تولد دچار آسیب مغزی شد. آن روز به دلیل رانش زمین، رساندن مادر به بیمارستان برای زایمان میسر نبود. وقتی گوبیائو بزرگ شد خانوادۀ او که از رفتارش به تنگ آمده‌ بودند، پول‌هایشان را جمع کردند تا او را پیش پزشکان محلی ببرند.
پدربزرگ گوبیائو ادامه می‌دهد تنها کاری که پزشکان کردند این بود که توصیه کنند پسر را به پکن یا شانگهای ببرند تا درمانهای تخصصی‌تری برایش انجام شود؛ سفری که خانوادۀ او امکان مالی انجامش را نداشت.
هر روز صبح که ژی جانتو (پدربزرگ) از خواب برمی‌خیزد، نوه‌اش را به ستون می‌بندد. البته او می‌گوید قصد آزار پسر را ندارد، بلکه هدفش حفظ سلامتی وی و جلوگیری از ورشکستگی خانواده است.


وقتی که اولین بار، گوبیائو را دهکده‌اش دیدم، به نظر یک پسربچۀ ۱۱ سالۀ معمولی می‌رسید. با این تفاوت که یک طناب مانع از آن می‌شد که از جایی که به آن بسته شده بود بیش از چند قدم فاصله بگیرد.
جانتو توضیح داد که خانواده باید هر بار که او برای بازی به گوشه‌ای از دهکده می‌رفت، زمان زیادی را صرف یافتنش می‌کردند. رفتارهای او همچنین خرج زیادی روی دست خانواده می‌گذاشت. آن‌ها مجبور بودند خسارت شیشه‌ها و کاشی‌هایی که گوبیائو می‌شکست را بپردازند. چنان که تا ۱۱ سالگی مجبور به پرداخت ۱۶۰۰ دلار خسارت شده بودند. این میزان پول تقریباً برابر با درآمد یک سال خانواده است. از نظر آن‌ها چارۀ دیگری جز محدود کردن تحرک گوبیائو وجود نداشت.
در دهکدۀ ۲۰۰ نفره‌ای که این پسر و خانواده‌اش در آن زندگی می‌کنند، کار اغلب ساکنان کشاورزی است. بستن گوبیائو به سایر اعضای این خانوادۀ شش نفره اجازه می‌دهد به کارشان در مزارع چای بپردازند. پدربزرگ و مادربزرگ گوبیائو چای‌کار هستند. این خانواده یک بار موفق شدند ۱۵۰ دلار پس انداز کنند و گوبیائو را به دکتر ببرند اما پزشکان او را در بیمارستان نپذیرفتند و توصیه کردند که پسر را به پکن یا شانگهای ببرند.
جانتو گاهی مجبور است پسر را به کمر خود ببندد. او می‌گوید که بزرگ‌ترین کابوسشان این است که گوبیائو خودش را از طناب خلاص کند: «اوضاع بد‌تر و بد‌تر می‌شود؛ ما پیر می‌شویم و او روز به روز بزرگ‌تر و قوی‌تر می‌شود.»
یکی و دو سال دیگر، گوبیائو قوی‌تر از آن خواهد شد که بتوان با طناب کنترلش کرد. پدربزرگ نمی‌داند که آن وقت چه باید بکند. (عکس: ویلیام هانگ/ فرادید به نقل از رویترز)


ادامه مطلب ...