رقیب کوچک دیگری برای عزیز خانواده

جام جم سرا: یکی از دغدغه‌های هر خانواده‌ای برای داشتن فرزند دوم تصمیم‌گیری درخصوص فاصله سنی، شیوه‌های برخورد با کودک اول و حسادت‌های او و این که آیا والدین به دلیل افزایش وظایف و نقش‌هایی که با تولد فرزند دوم بر دوششان دارند، عملکرد مطلوبی خواهند داشت یا نه، است.

دکتر شیوا دولت‌آبادی، روان‌شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفت‌وگو با جام‌جم، درباره کارهایی که باید قبل از به دنیا آمدن فرزند دوم انجام داد، می‌گوید: اولین اقدام، قبل از به دنیا آمدن فرزند دوم، آماده کردن عاطفی فرزند اول برای اضافه شدن نوزاد به خانواده است، که این کار می‌تواند با تعریف داستان در این باره با خوشحالی و انتقال یک نوع مسئولیت عاطفی به فرزند اول باشد.

وی می‌افزاید: بعد از به دنیا آمدن فرزند دوم هم، باید والدین با کودک بالای سه سال گفت‌وگوی صادقانه‌ای داشته باشند؛ وقتی به فرزند اول با صداقت بگویند که این فرزند تازه متولد شده نیاز به توجه دارد، باید تو هم در تعویض لباس و کارهای مربوط به او کمک کنی، کودک اول بسیار راحت‌تر می‌تواند این مساله را بپذیرد و با اهمیت دادن به او و سپردن کارهایی از قبیل لالایی خواندن و گفتن قصه برای کودک دوم می‌توان حس مهم بودن و مفید بودن را به فرزند اول القا کرد و همین طور کودک می‌تواند به درک متفاوت‌تر و لطیف‌تری نسبت به وقتی که توسط والدین بویژه مادر از او گرفته و صرف فرزند کوچک‌تر می‌‌شود، برسد.

وقت بیشتری برای فرزند اول بگذارید

به طور قطع زمانی که فرزند دوم در خانواده‌ای به دنیا می‌آید، مادر به دلیل ناتوانی این نوزاد و نیاز به زمان زیاد برای برطرف کردن نیازهای او، وقت کمتری را می‌تواند برای کودک بزرگ‌تر که زمانی مادر، تمام وقت در اختیار او بوده است، صرف کند که همین مساله اگر به طور صحیح مدیریت و برنامه‌ریزی نشود، می‌تواند مشکلات بسیار زیادی را همراه داشته باشد.

دکتر شیوا دولت‌آبادی، روان‌شناس می‌گوید: وقتی مادر وقت ​ کمتری را برای فرزند اول دارد یعنی به نسبت گذشته زمان کمتری را می‌تواند صرف فرزند اول کند، بهتر است این زمان‌های کم را از نظر کیفی تقویت کند و با دل دادن، توجه، دقت بیشتر و صحبت کردن‌های عاطفی در آن زمان‌های کم، کیفیت این رابطه را بالاتر ببرد و با کمک پدر و توجه بیش از پیش او به فرزند اول، این کم شدن وقت برای وی جبران شود.

دکتر دولت‌آبادی می‌افزاید: اگر به این مساله توجه شود و توجه کیفی و گفت‌وگو، جایگزین کم‌توجهی و صرف وقت کم از سوی مادر برای فرزند اول شود می‌توانیم شاهد کم شدن مشکلات ناشی از به دنیا آمدن فرزند دوم و اضافه شدن یک فرد جدید به خانواده باشیم.

اگر منتظر فرزند دوم هستید

تولد فرزند دوم، علاوه بر فرزند اول روی بقیه اعضای خانواده و حتی خویشاوندان نزدیک تاثیراتی را دارد و این تاثیر بیشتر از همه روی مادر مشهود است، اگر تا قبل از به دنیا آمدن دومین فرزند مادر فقط به دنبال رفع خواسته‌های تنها فرزندش بوده است، اما اکنون باید علاوه بر کارها و وظایف قبلی، به رفع نیازهای کودک تازه متولد شده، از قبیل شیردهی و تعویض پوشک​ که در ماه‌های اول تولد، بدون کمک و همکاری​ بسیار سخت است، اقدام کند.

اما از همه مهم‌تر این است که در این زمان پدر و مادر و اطرافیان نکاتی را رعایت کنند؛ اول از همه مادر باید مراقب باشد کودک اول از جانب او دچار کم‌توجهی و کمبود محبت نشود؛ دقت کنید، اگر وقت کمی در این باره دارید می‌توانید از کارهایی استفاده کنید که موجب نزدیک شدن او به خودتان در زمان رفع نیازهای کودک دوم، ​می​شود مثلا اگر مایل است، او را در زمان شیردهی در کنار خودتان نگه دارید.

مراقب باشید که اطرافیان فقط به نوزاد تازه متولد شده توجه نکنند و اگر هدیه‌ای برای به دنیا آمدن نوزاد تازه متولد شده​ می‌آورند حتما برای کودک اول هم هدیه‌ای در نظر بگیرند.

پدرها نیز دقت کنند که می‌توانند با سرگرم کردن فرزند اول هم به مادر کمک کنند و هم از حس کودک در این مورد که کسی دیگر او را دوست ندارد، بکاهند. (ضمیمه چاردیواری)

الهام طباطبایی

۲ دختر کوچک دارم اما دیگر کم آورده‌ام

جام جم سرا به نقل از خراسان: بهتر بود از دلایل تنهایی خود و شرایطتان بیشتر می‌گفتید تا تصویر روشنتری از موقعیت فعلی شما به دست می‌آوردیم.

عوامل متعددی می‌تواند دست در دست هم داده باشد تا شما احساس فعلیتان مبنی بر اینکه «دیگر نمی‌توانم» را تجربه کنید. مسئولیت بزرگ کردن فرزندان بدون کمک همسر و احتمالاً اطرافیان، فشار زیادی به شما وارد کرده است و اگر چه یک موفقیت بزرگ و چشمگیر محسوب می‌شود اما از نظر دیگران به طور قطع فشاری که به شما طی این مدت وارد شده است، قابل درک نیست. ‌‌نهایت کمکی که اطرافیان به شما در مواجهه با مشکلات می‌کنند، همدلی است که البته موثر است اما کافی نیست و چون هیچ‌گاه تجربه مشترکی با شما نداشته‌اند، درک آن‌ها از حال شما و شرایطی که با آن دست و پنجه نرم می‌کنید مسلماً ناقص و ناکافی است.
با این حال، لازم است به چند نکته توجه کنید تا بتوانید احساس فعلیتان را تغییر دهید تا کمتر احساس رنج کنید:

ارزش وقتگذاری‌هایتان را فراموش نکنید:
از اینکه عنوان کردید دوری از فرزندانتان برایتان دشوار است، می‌توان نتیجه گرفت که بیشتر وقت خود را به آن‌ها اختصاص داده و همچنین رابطه خوبی با آن دو برقرار کرده‌اید. به طور کلی، والدینی که به طور مستمر از کودکان خود حمایت می‌کنند و با آن‌ها صمیمی هستند، در فرزندان خود اشتیاق ابراز رفتارهای اجتماعی قابل قبولتری ایجاد می‌کنند و زمینه را برای بروز توانمندی‌ها و قابلیت‌های بهتر و بیشتر در کودکان خود فراهم می‌سازند. ضمن اینکه وقت گذاشتن شما برای فرزندانتان که هر دو در سن حساس و بسیار مهمی قرار دارند در شکل دادن به شخصیت آن‌ها بسیار مفید و کارساز بوده است، دانستن این امر می‌تواند شما را از رشد بهنجار مهارت‌های اجتماعی متعادل و سلامت در آن‌ها مطلع و تا حدی خستگی را از تن شما بیرون کند.

با چند شرط مهم به ازدواج مجدد فکر کنید:
بزرگ کردن دو فرزند با اختلاف سنی کم، به قدر کافی می‌تواند فرساینده و خسته کننده باشد. با توجه به تحمل استرس‌ها و به خصوص تلاشتان برای اینکه این استرس‌ها را به فرزندانتان منتقل نسازید بخوبی می‌توان دلیل عنوان کردن جمله «دیگر نمی‌توانم» را درک کرد. چون اطلاعات کافی از دلیل تنها بودن شما در دست نیست، به طور کلی عرض می‌کنم که اگر دلیل تنهایی شما جدایی یا فوت همسرتان است می‌توانید برای ازدواج مجدد تصمیم بگیرید. باز هم باید بگوییم چنین تصمیمی با وجود دو فرزند، شرایط زندگی و روحیه فعلی شما، تحملی که تقریباً تمام شده، تصویر ذهنی شما از همسر قبلیتان -در صورتی که جدا شده‌اید- تجربه شما از زندگی تا به این لحظه، حمایت‌های اطرافیان، مسائل اقتصادی و... بسیار سخت و نیازمند صرف وقت و دریافت مشورت تخصصی بسیار است.

همچنین لازم است وقت بیشتری را به خود، خواسته‌ها و نیاز‌هایتان اختصاص دهید. اکنون که بزرگ کردن فرزندانتان به اندازه روزهای اول دشوار نیست، می‌توانید وقت بیشتری برای استراحت، تفریح و علایق خود اختصاص دهید. اگر چه این فرصت می‌تواند خیلی کوتاه باشد، اما نحوه‌ای که آن را پر می‌کنید حائز اهمیت است و باید طوری باشد که در آن سعی کنید به علایق شخصیتان توجه بیشتری به خرج دهید. (پریسا غفوریان - کار‌شناس ارشد روان‌شناسی بالینی)

چرا‌ با تغییراتی حتی کوچک دچار استرس می‌شویم؟

جام جم سرا به نقل از سه نسل: شاید متوجه نباشید، اما شما بخش عمده‌ای از روزتان را در حالت خودکار هستید. مغزتان به گونه‌ای برنامه ریزی شده تا نیازمند کمترین میزان تفکر در طول روز باشید. می‌دانید برای روشن کردن چراغ اتاق باید به چه سمتی بروید یا برای دور ریختن یک تکه کاغذ باید چقدر راه بروید؛ برای فرستادن یک پیام کوتاه چه دکمه‌ای را بزنید و برای روشن کردن فر کدام دسته را بچرخانید. از آنجایی که سیستم یادگیری عادات شما بسیار کار آمد است، نیازی ندارید در مورد این فرآیند‌ها تفکر کنید.
در عوض می‌توانید بر روی موضوعات جالب‌تر زندگی خود تمرکز کنید. مثلا می‌توانید کل برنامه صبح خود را اجرا کنید – از بیدار شدن تا مسواک زدن و لباس پوشیدن و سوار ماشین شدن- در حالی که برای کارتان برنامه ریزی می‌کنید و خودرا برای ملاقات با مشتری جدید آماده می‌کنید.

وقتی چیزی در زندگی به طور ناگهانی تغییر می‌کند، عادات شما دیگر کار نمی‌کند. بالاخره خانه رویا‌هایتان را می‌خرید، اما کلید‌های برق دیگر در آن جای همیشگی نیستند زیرا محیط ناآشناست! ماشین تازه‌ای می‌خرید و دست و پای خود را گم می‌کنید، چرا که نمی‌دانید برف پاک کن چگونه کار می‌کند. یا با خرید گوشی جدید دیگر صفحه نمایش قدیمی را ندارید.

به طور خلاصه، بخش‌هایی از زندگیتان که تا به حال به صورت خودکار انجام می‌شدند، اکنون نیاز به تفکر دارند. تداخل در عادات موجب ناآرامی می‌شود. بد‌تر از آن در خلق و خوی شما هم تاثیر می‌گذارد. استرس ناشی از تفکر برای هر موضوع کوچکی باعث آزارتان می‌شود؛ باعث می‌شود تا حوصله مشکلات دیگر را نداشته باشید. تمام انرژی شما برای سپری کردن روزتان صرف می‌شود. خب، باید چه کرد؟

اولین کاری باید انجام دهید این است که از شر استرس خلاص شوید.
استرس ناشی از تغییرات تا ۶ هفته باقی می‌ماند، تا وقتی که عادات جدید در ذهنتان جایگزین شوند. بعد از ۶ هفته می‌بینید که به راحتی به نامه روی میزتان رسیده و آن را باز کرده‌اید. می‌توانید بلافاصله پس از شروع باران، برف پاک کن را روشن کنید. می‌دانید صندلی کارتان را چقدر عقب برانید تا به قفسه پشت سرتان برسید. وقتی این مرحله را بگذرانید، دیگر می‌توانید انرژی فکریتان را در کارهای دیگری مثل خلاقیت کاری، دوستی بهتر بودن و لذت بردن کامل از غذا‌هایتان صرف کنید.

حالا که دلیل ناراحتی خود را دانستید و می‌دانید حدودا چقدر طول خواهد کشید، در این گونه مواقع به دیگران بگویید که مدتی عصبی خواهید بود تا وقتی که بتوانید کاملا جابجا شوید. پیشاپیش از دیگران عذرخواهی کنید که مدل بداخلاقتری از خودتان خواهید بود. اگر هم تمامی همکارانتان مثل شما به تازگی نقل مکان کرده‌اند، حداقل تجربه خود را با همکارانتان که آن‌ها هم نگران و تحت فشار هستند در میان بگذارید –مثلا نمی‌دانند کجا یک نهارخوری مناسب پیدا می‌شود و یا چگونه به ایمیل خود دسترسی پیدا کنند.
آدم در سختی همیشه نیازمند همدم است. همیشه مایه مسرت است که ببینید شما تنها کسی نیستید که سختی می‌کشید. هروقت که لازم بود همدردی کنید. وقتی از کنار هم می‌گذرید با لبخندی نشان دهید که «آری، من می‌دانم». به خود اطمینان دهید که با این شرایط کنار خواهید آمد و همه چیز درست خواهد شد. زیرا بالاخره به این شرایط عادت می‌کنید و همه چیز درست خواهد شد.

شهری کوچک در اعماق زمین

جام جم سرا: انجام کارهای بانکی با آن صف‌های طولانی، سر زدن به چند اداره دولتی، انجام خریدهای روزانه و... با وجود ترافیکی که حالا دیگر تقریبا در تمام ساعات روز ادامه دارد، به اندازه کافی وقت‌گیر و اعصاب خرد کن است.

با اتوبوس و تاکسی یا خودروی شخصی هم فرقی نمی‌کند. برای انجام هر کدام از این کارها باید به یک نقطه از شهر سر بزنید، از کار و زندگی بیفتید، کلی وقت هدر بدهید، حرص و جوش بخورید و دست آخر هم ممکن است فرصت پیدا نکنید همه کارهایی را که نوشته‌اید انجام دهید.

این خاصیت زندگی در کلانشهرهای پرجمعیتی همچون پایتخت است. شهری ترافیک زده با چند میلیون دستگاه خودرو و موتورسیکلت و میلیون‌ها شهروندی که هر روز برای انجام کارهای روزمره‌شان میلیون‌ها سفر درونشهری را رقم می‌زنند.

تمرکز ادارات و شرکت‌ها و مراکز خدماتی، رفاهی و تفریحی روی سطح زمین انجام بسیاری از سفرهای درون‌شهری را اجتناب‌ناپذیر کرده است، در حالی که شاید اگر بخش قابل توجهی از این مراکز خدماتی به صورت زیرساخت‌هایی در زیر زمین تعبیه می‌شد، به میزان قابل‌توجهی از حجم ترافیک کاسته و شهر نیز یک گام بلند به سوی توسعه و پیشرفت نزدیک‌تر می‌شد.

این نسخه‌ای است که بسیاری از شهرهای دنیا از سال‌ها پیش به سراغ آن رفته‌اند تا با یک تیر دو نشان بزنند؛ هم از انجام سفرهای غیرضروری روی سطح زمین که موجب تشدید ترافیک می‌شود جلوگیری کنند و هم به تدریج راه قرار گرفتن در مسیر توسعه شهری را هموار کنند.

با ایجاد فضاهای زیرساختی شامل مجموعه‌ها و مراکز خدماتی، رفاهی و تفریحی و انتقال و توسعه خدمات شهری به زیر زمین در واقع شهرهای کوچکی در زیر زمین ایجاد خواهد شد که قادر خواهند بود بسیاری از خدمات مورد نیاز شهروندان را بدون نیاز به تردد در روی سطح زمین به شهروندان ارائه دهند.

مطالعات اولیه این طرح ‌اکنون در کمیسیون‌های عمران و شهرسازی شورای شهر تهران در حال انجام بوده و قرار است مرحله اول اجرای آن تا پایان امسال به سازمان‌ها و دستگاه‌های خدماتی از جمله شهرداری ابلاغ شود.

کلانشهر تهران نخستین شهری است که برای ایجاد شهری کوچک زیر پوسته شهر اصلی انتخاب شده است و در صورت موفقیت‌آمیز بودن نتایج این طرح، می‌تواند الگویی برای اجرا در دیگر کلانشهرهای کشور باشد.

طرحی برای چهارگوشه شهر

میدان هفت تیر، محدوده خیابان و میدان انقلاب، محدوده بازار، میدان آرژانتین و پارک‌سوار بیهقی، محدوده میدان تجریش، محدوده میدان آزادی، میدان راه‌آهن و پایانه جنوب به عنوان پهنه‌های نهایی و مستعد ساخت و توسعه فضاهای زیرسطحی در پایتخت مطالعه و انتخاب شده‌اند.

قراراست این فضاسازی‌ها از میدان هفت تیر آغاز شود، حجم بالای تردد‌های شهروندان و خودروها مهم‌ترین دلیلی است که موجب شده میدان هفت تیر به عنوان اولویت اول انتخاب و معرفی شود.

ایجاد فضاسازی‌های خدماتی در زیر شهر شاید در وهله اول اتفاقی عجیب و تازه به نظر برسد، اما در حقیقت چنین فضاهایی ‌اکنون نیز وجود دارد و بسیاری از شهروندان از آنها استفاده می‌کنند.

تونل‌های شهری، ایستگاه‌ها و فروشگاه‌های مترو، زیرگذر چهارراه ولیعصر، پارکینگ‌ها و انبارهایی که زیر زمین و ساختمان‌های بلند قرار دارد نمونه‌هایی از این فضاسازی‌هاست که همه ما در چند سال اخیر از خدمات آنها استفاده کرده‌ایم. اینها بخشی از فعالیت‌های خدماتی و رفاهی برای شهروندان همین شهر است که به زیر زمین منتقل شده است.

چهارراه ولیعصر، تجربه اول

تجربه چهارراه ولیعصر و موفقیت آن شاید نمونه کوچکی باشد از آنچه قرار است بزودی در پایتخت توسعه پیدا کند.

بررسی‌ها نشان داده احداث زیرگذر نه تنها تردد عابران را در این محدوده آسان و ایمن‌تر کرده بلکه حجم ترافیک و گره‌های آن را نیز کمتر کرده است. البته در این مورد در ابتدا هدف فقط ایجاد گذرگاهی در زیر زمین بود تا هم از حجم تردد عابران پیاده‌روی زمین کاسته شود و هم در حد امکان از وقوع حوادث ترافیکی که تداخل عابران پیاده با خودروها آن را رقم می‌زند پیشگیری شود، اما تجربه موفق اجرای این طرح در ادامه رویه آن را کمی تغییر داد.

نتیجه این شد که هم‌اکنون این زیرگذر به محلی برای استقرار تعدادی از فروشگاه‌ها و مغازه‌های تجاری و خدماتی نیز تبدیل شده که شهروندان می‌توانند هنگام تردد در این زیرگذر علاوه بر این‌که امنیت جانی خود را با حرکت در زیر زمین تضمین می‌کنند، بخشی از خدمات مورد نیاز خود را نیز دریافت کنند.

وقتی قرار است محدوده زیر زمین میدان هفت تیر به مرکز خدماتی و رفاهی تبدیل شود گزینه‌ها و پیشنهادهای فراوانی مطرح می‌شود و برای مثال نبود سرویس بهداشتی در محدوده این میدان مشکلی است که بارها از سوی شهروندان و شورایاران مطرح شده است. کمبود فضاهای فرهنگی مانند فرهنگسرا و کتابخانه و امکانات ورزشی از جمله خدماتی است که براحتی با اجرایی شدن این طرح کمبود آن روی زمین که به دلیل محدودیت فضا احداث آن امکان‌پذیر نیست، قابل جبران است.

مهم‌تر از همه این‌که این کار دردسرهای کمتری هم دارد زیرا این نوع از فعالیت‌های عمرانی چون در زیر زمین انجام می‌شود در ترافیک، عبور و مرور روزمره شهروندان و فعالیت‌های واحدهای تجاری و اداری این محدوده نیز مشکلی ایجاد نمی‌کند و مهم‌تر از همه این‌که تخریب‌ها و آثار آن بر محیط زیست هم به مراتب کمتر از اجرای طرح‌هایی در روی زمین خواهد بود.

یک شهر زیرزمینی کوچک

آنهایی که فقط یک بار گذرشان به ایستگاه‌های مترو افتاده باشد حتما مغازه‌ها و غرفه‌های کوچک و بزرگی را که داخل ایستگاه‌ها با هدف کسب و کار راه‌اندازی شده‌ است، دیده‌اند؛ از غرفه‌های فروش کتاب و لوازم‌التحریر گرفته تا عطرفروشی‌ها، سوپرمارکت‌ها، مغازه‌های لباس‌فروشی، عطاری، فروش کارت شارژ خط‌های اعتباری و تلفن همراه و...

بسیاری از مسافران مترو پس از پیاده شدن از قطار بخش قابل‌توجهی از مایحتاج موردنیازشان را از همین مغازه‌های داخل ایستگاه خریداری می‌کنند و به نظر می‌رسد این غرفه‌ها در طول چند سالی که از فعالیت مترو می‌گذرد، حسابی بین شهروندان جاافتاده‌ و مشتری‌های خود را پیدا کرده‌ است، اما آنچه هم‌اکنون در ایستگاه‌های مترو شاهد آن هستیم در واقع شکل ابتدایی از همین شهر کوچکی است که قرار است در آینده‌ای نه‌چندان دور در قالب ایجاد فضاهای زیرساختی در زیر زمین ایجاد شود.

محمد سالاری، رئیس کمیسیون شهرسازی شورای شهر تهران در گفت‌وگو با جام‌جم، خدماتی را که قرار است در شهر زیرزمینی به شهروندان ارائه شود فراتر از آنچه امروز در مجتمع‌های ایستگاهی مترو انجام می‌شود، می‌داند.

وی تاکید می‌کند: بحث استفاده از فضاهای زیرساختی در کلانشهرها و به‌خصوص تهران فرصت بسیار خوبی است برای ایجاد یکسری فضاهای خدماتی و امکانات تفریحی و رفاهی در فضای زیر زمین.

به گفته سالاری، بالا بودن ارزش ملک در پایتخت، ارزش این فضاهای زیرساختی را بیشتر می‌کند و به همین دلیل در همکاری مشترکی بین کمیسیون‌های عمران و شهرسازی شورای شهر موضوع احداث مراکز خدماتی، تجاری، رفاهی و تفریحی در فضاهای از پیش تعیین شده شهر تهران در حال بررسی‌های کارشناسی است.

احداث فضاها و امکانات شهری در زیر زمین از به‌هم‌ریختگی سیما و منظر شهری جلوگیری می‌کند ضمن این‌که در مورد طرح‌ها و پروژه‌هایی که روی سطح زمین انجام می‌شود در اکثر موارد این ساخت و سازها موجب مسدود شدن اتوبان‌ها و بزرگراه‌ها و اختلال در تردد‌های شهری می‌شود، در حالی که با احداث مجموعه‌های خدماتی در فضاهای زیر پوست شهر، عملا در این مورد مشکل جدی نخواهیم داشت.

سالاری، احداث تونل توحید و نیایش را در واقع نوعی از همین فضاسازی‌های زیرساختی در عمق مشخصی از زمین دانسته و می‌گوید: پروژه مترو به عنوان بخشی از حمل و نقل عمومی شهری، نمونه موفقی از ایجاد فضاهای زیرساختی در زیر زمین است که می‌توان با تکیه بر همین تجربه موفق، موضوع احداث راه‌ها و بزرگراه‌های زیرزمینی را نیز برای انتقال دیگر بخش‌های حمل و نقل عمومی به زیر شهر فراهم آورد.

علاوه بر این با توجه به این‌که ‌اکنون بسیاری از سفرهای درونشهری شهروندان برای دریافت خدمات از سوی ادارات، سازمان‌ها، بانک‌ها و شرکت‌های مختلف انجام می‌شود مهم‌ترین بخش مورد تاکید در ایجاد فضاهای شهری در زیر زمین، امکان ارائه این خدمات در فضاهای زیرساختی شهری به مردم است.

البته این‌طور که سالاری می‌گوید اجرای طرح فضاسازی‌های شهری در زیر زمین مربوط به دیروز و امروز نیست و سابقه‌ای چند ساله دارد. به گفته وی، مطالعات امکان‌سنجی این طرح در سال 89 از سوی جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران آغاز شد، اما پس از مدتی به دلایلی متوقف شد تا به امسال که مطالعات آن مجددا از سر گرفته شده و قرار است یافته‌هایی که در گذشته انجام شده بود یک بار دیگر به‌روزرسانی شود. این بررسی‌ها پس از تکمیل مجددا به شورای شهر تهران ارسال خواهد شد تا در صورت تائید نهایی به مرحله اجرا دربیاید.

رئیس کمیته عمران شورای شهر تهران تاکید می‌کند: موضوع فقط رفع گره‌های ترافیکی و سهولت در رفت و آمدها نبوده، بلکه قرار است براساس این طرح فضاهایی مانند واحدهای تجاری، خدماتی، پارکینگ و حتی فضاهای تفریحی در این مجموعه زیرسطحی پیش‌بینی شود. با این حال مهم‌ترین هدف از اجرای طرح فضاسازی‌های زیرسطحی، ساماندهی و کاهش آشفتگی در محدوده‌ها و مراکز پرتردد شهر است.

زلزله؛ خطری که در کمین است

حالا دیگر همه می‌دانند کشور ما جزو کشورهای زلزله‌خیز دنیاست و در این میان تهرانی‌ها سال‌هاست انتظار زلزله‌ای را می‌کشند که زمان وقوعش معلوم نیست، اما آمدنش حتمی است. زلزله‌ای که در خوشبینانه‌ترین شرایط اگر قدرتی معادل 6 ریشتر هم داشته باشد شهر را در معرض نابودی جدی قرار خواهد داد.

در این میان بسیاری از تاسیسات و زیرساخت‌های شهری در هنگام وقوع زلزله تهدید جدی برای شهر و شهروندان به شمار می‌آید؛ تهدیدی که تاکنون بارها اعضای شورای شهر در دوره‌های پیشین و فعلی فعالیت شورا و مسئولان سازمان مدیریت بحران شهر تهران نسبت به خطری که از این بابت هنگام وقوع حوادث طبیعی پایتخت را تهدید می‌کند، هشدار داده‌اند.

رئیس کمیسیون شهرسازی شورای شهر تهران نیز با تائید این موضوع می‌گوید: متاسفانه تاسیسات آب، برق و بخصوص گاز و فاضلاب در شرایطی است که نحوه کار گذاشتن آنها در دهه‌های گذشته حالا آنها را به معضلی برای شهر تبدیل کرده است.

لوله‌های گاز، فاضلاب و آب در دوره‌های گذشته به نحوی در زیر زمین جاگذاری شده که حالا اغلب آنها کهنه و پوسیده است و نیاز به تعمیرات جدی دارد، در حالی که هرگونه دستکاری در آنها در شرایط فعلی هم زمانبر بوده و هم به این راحتی‌ها قابل انجام نیست در نتیجه این شرایط خود می‌تواند در هنگام وقوع زلزله در شهر تهران به تهدید جدی برای شهر تبدیل شود.

به گفته سالاری، مشکل فاضلاب شهری نیز دقیقا همین‌طور است و در هنگام وقوع زلزله‌ای در تهران، احتمال ترکیدگی لوله‌ها و پخش شدن فاضلاب شهری روی سطح زمین و انتقال بیماری‌های عفونی در نتیجه حضور حیوانات موذی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

سالاری تصریح می‌کند: بخشی از طرح فضاهای شهری به موضوع بازنگری در تاسیسات آب، گاز و فاضلاب و بهبود وضع کارگذاری آنها در زیر زمین البته با همکاری دستگاه‌های مسئول اختصاص خواهد داشت تا این خطر بالقوه برطرف شود.

به گفته این عضو شورای شهر تهران، البته شهرداری با احداث پروژه پل صدر با انتقال دکل‌های برق فشار قوی به زیر زمین که علاوه بر به‌هم‌ریختگی سیما و منظر شهری، مشکلاتی را برای اهالی این محدوده ایجاد کرده بود، در واقع به نوعی یک گام برای ایجاد فضاهای زیرساختی در زیر پوست شهر برداشته است.

سالاری تاکید می‌کند: موضوع ایجاد فضاهای زیرساختی شهری فقط به همین موارد محدود نمی‌شود و شامل بخش‌های متنوعی است که چون هنوز مطالعات کارشناسی آن ادامه دارد تا نهایی شدن بررسی‌ها، ترجیح بر این است که اعلام جزئیات بیشتر به آینده نزدیک موکول شود تا اطلاعات پخته‌تری در این زمینه به شهروندان ارائه شود.

مرحله اول اجرای طرح فضاسازی‌های زیرساختی در زیر زمین، قرار است تا پایان امسال در بخش‌هایی از شهر تهران اجرا شود. مسئولان شهری امیدوارند با اجرای این طرح با یک تیر دو نشان بزنند. از یک‌سو هم به روان شدن بار ترافیک شهر کمک کرده و بخش قابل‌توجهی از سفرهای درونشهری در روی زمین را حذف و به زیر زمین منتقل کنند و از سوی دیگر کلانشهر تهران را یک گام به شهری توسعه‌یافته نزدیک‌تر کنند.

پوران محمدی /‌ گروه جامعه

۳ غذای عالی برای کوچک کردن شکم

جام جم سرا: تحقیقات نشان می‌دهد که ساعت درونی خواب و خوراک بدن، به دلیل غذاهای نامناسبی که هر روز می‌خوریم و نور مصنوعی بیش از حد در شب، کاملاً به هم ریخته است. در نتیجه شما در چرخه چاقی گرفتار شده‌اید. زیرا هورمون‌های گرسنگی که اشتهای شما به غذا را غیرقابل کنترل می‌کنند دائم در بدنتان ترشح می شوند. اما اگر برنامه خواب و خوراک طبیعی بدن خود را تنظیم کنید، می‌توانید بالاخره واقعاً با شکم جلو آمده خود خداحافظی کنید.

روش انقلابی رژیم آب کردن شکم (Belly Melt Diet) توضیح می‌دهد که چرا یک خواب شب خوب به کاهش وزن شما کمک می‌کند و چگونه خوردن غذای مناسب در زمان مناسب می‌تواند نیاز بدن شما به روغن و طعم را برطرف کرده و هوس خوردن را در شما سرکوب کند. بعلاوه غذاهای خاص از بین برنده شکم می‌توانند به خواب بهتر و کاهش وزن هم کمک کنند.

این غذاهای سالم در رژیم آب کردن شکم به صورت وعده‌های غذایی و دستور پخت قرار گرفته‌اند، اما شما می‌توانید از آن‌ها به شکلی که خودتان دوست دارید در رژیم غذاییتان استفاده کنید. این غذاها را بخورید تا خواب بهتری داشته باشید، وزن بیشتری کم کنید، و شکم خود را آب کنید. به شما می‌گوییم که چطور شروع کنید!

ماهی

یک روز دیگر و یک تحقیق دیگر درباره فواید خوردن ماهی و دلیل خوب برای خوردن آن. ما از مطالعات روی جانوران می‌دانیم که اگر رژیم غذایی فقیر از امگا ۳ باشد، ریتم طبیعی غده پینه‌آل (غده صنوبری شکل به اندازه نخود فرنگی که در مرکز مغز قرار دارد) مختل می‌گردد، و ترشح ملاتونین، یعنی هورمون خواب دچار تغییر می‌شود. اگر برنامه غذایی تان کمبود امگا 3 داشته باشد در این صورت در زمان‌های طبیعی استراحت خود نمی‌خوابید و در نتیجه بیدار می مانید.

از سوی دیگر، تغذیه غنی از امگا ۳ می‌تواند باعث افزایش سلامت قلب و کاهش خطر زوال عقل، و بهبود سلامت عمومی شود. در رابطه با کاهش وزن، بسیاری از غذاهای حاوی امگا ۳ غنی از پروتئین هستند و تحقیقات بسیاری نشان می‌دهند که پروتئین باعث احساس سیری می‌شود. حتی کالری بیشتری هم برای هضم و جذب پروتئین به نسبت چربی و کربوهیدرات سوخته می‌شود.

دریافت میزان مورد نیاز:
اگر غذاهای غنی از امگا ۳ (مثل ماهی‌های ساردین‌، سالمون، هالیبوت و یا گردو، دانه گیاه کتان و سبزیجات برگ‌دار سبز تیره) کم مصرف می‌کنید، پس باید بیشتر از آن‌ها بخورید. اگر خوردن اینگونه غذاها برای شما آسان نیست، می‌توانید از قرص‌های روغن ماهی یا گیاه کتان استفاده کنید.

آجیل

اگر بهانه دیگری برای آجیل خوردن نیاز دارید، باید بگوییم که این خوراکی های چرب منبعی عالی برای منیزیم هستند که باعث بهبود روحیه می‌شود. کمبود منیزیم در بدن باعث می شود قسمتی از مغز که ترشح ملاتونین را تنظیم می‌کند از کار باز مانده و خواب شما مختل می‌گردد. در ما انسان‌ها کمبود منزیم می‌تواند باعث اختلالات فصلی (SAD)، افسردگی و حالت اشتیاق به خوردن کربوهیدرات‌ها در تاریکی زمستانه شود.

یک بررسی توسط محققین USDA در سال ۲۰۱۰ که در Magnesium Research منتشر شده است نشان می‌دهد که تکمیل یک دوره درمان با منیزیم در افرادی که مشکل خوابیدن دارند، باعث می‌شود که آن‌ها به راحتی در شب بخوابند. به یک گروه از ۱۰۰ نفر داوطلبان که بالای ۵۱ سال سن داشتند، روزانه ۳۲۰ میلی‌گرم منیزیم داده شد، در حالی که به گروه دیگر قرص قلابی بدون منیزیم (Placebo) داده شد. پس از ۷ هفته، آن‌هایی که منیزیم دریافت کرده بودند خواب بهتری داشتند و به عنوان یک نتیجه جانبی، سطوح کمتری از گر گرفتگی‌های خطرناک (که ناشی از واکنش سیستم ایمنی نسبت به بیماری قلبی، سرطان، دیابت و آلزایمر است) نشان می‌دادند.

دریافت میزان مورد نیاز:
غذاهای غنی از منیزیم، برای کاهش وزن هم مناسبند. این غذاها عبارتند از ماهی و آجیل‌های غنی از پروتئین، و حبوباتی مانند عدس، سویا و لوبیای سیاه و همچنین غلات غنی از فیبر مثل سبوس.

شیر

هرچند که هنوز ارتباط کلسیم و کاهش وزن ثابت شده نیست ( در برخی بررسی‌ها به عنوان عامل مؤثر در کاهش وزن معرفی می‌شود و در برخی برعکس )، اما آشکار شده که در مورد برآمدگی شکم، شیر اثر مثبتی دارد.
یک بررسی توسط محققین دانشگاه آلاباما در بیرمنگام در سال ۲۰۱۰ نشان داد، در گروهی ۱۰۰ نفره از زنان غیر یائسه، در آن‌هایی که رژیم غذایی پرکلسیمی داشتند، چربی به طور قابل ملاحظه‌ای کمتر بود. در‌ واقع به ازای هر ۱۰۰ میلی‌گرم کلسیمی که آن‌ها در روز مصرف می‌کردند 3 سانت از چربی زیر شکمی (چربی بدی که دور اندام‌های داخلی شکم را می‌گیرد و باعث افزایش خطر بیماری‌های قلبی و سرطان می‌شود) آنها کمتر شده بود. همانند منیزیم، کلسیم هم می‌توانند کمک کند که بهتر بخوابید و اگر زیاد پیش می‌آید که با بی‌حسی یا گرفتگی عضلات از خواب بیدار شوید، کمک می‌کند که عضلات، فیبرها و اعصاب راحت‌تری داشته باشید.

دریافت میزان مورد نیاز:
لبنیات روش خوبی است، اما راه‌های دیگری هم برای دریافت کلسیم وجود دارد، مثل ساردین، آب پرتقال غنی شده، پنیر سویا و سبزیجات برگ‌دار سبز تیره مثل اسفناج.

گرم کردن اتاق با ۴ عدد شمع کوچک [+عکس]

«اگلو» یک دستگاه گرم کننده سفالی است که اتاق را با شمع گرم می‌کند و موجب صرفه جویی در مصرف برق می‌شود. این ظرف سفالی که با ۴ شمع روشن می‌شود، نیازی به استفاده از برق ندارد و چنان که گفته شده، به مدت ۵ ساعت می‌تواند گرما تولید کند.

به نظر می‌رسد سیستم اصلی کار این دستگاه، همان گونه است که جام جم سرا چندی پیش در مطلبی با عنوان «با دو گلدان و چند شمع خانه‌تان را گرم کنید! +عکس» منتشر کرد.

(فارس)

کارتن‌خواب کوچک: لحظاتی از زندگی یک زاغه‌نشین ۴ ساله [مجموعه عکس]

تصویر زندگی

چهارشنبه 8 بهمن 1393 ساعت 14:21

جام جم سرا: «احمد» به همراه «مسعود»، پسر ۴ ساله خود، با کارتنخوابی زیر پل فرح‌آباد ساری و بازیافت زباله زندگی خود را سپری می‌کرد. مسعود ۴ ساله بعد از زندانی شدن پدرش تنها زندگی می‌کرد که اورژانس اجتماعی او را راهی بهزیستی کرد.

تغییر دکور آشپزخانه‌های کوچک با ایده‌های بزرگ

با وجود این، گاهی ممکن است بخواهیم در آشپزخانه تغییراتی بدهیم که کوچکی فضا امکان این تغییر را از ما سلب کند. نگران نباشید؛ با یک برنامه‌ریزی هوشمندانه و طراحی خوب می‌توان تغییراتی در دکوراسیون فضای کوچک آشپزخانه داد.

از همه گوشه و کنار‌ها استفاده کنید.

شاید این نکته بدیهی به نظر برسد ولی وقتی شما از نظر فضا در تنگنا قرار دارید، استفاده از همه فضاهای ممکن اهمیتی حیاتی دارد. برای این کار ممکن است نیاز به ساخت کابینت‌هایی سفارشی باشد. قفسه‌ها و کشوهایی که به طور خاص برای فضای شما طراحی شده باشند می‌توانند برخلاف کابینت‌های پیش‌ساخته از دور‌ترین و عجیب‌ترین گوشه‌ها یا زوایای سقف آشپزخانه شما هم استفاده کنند.
خوشبختانه از آنجایی که تعداد کابینت‌هایی که می‌توانید در آشپزخانه کوچک خود جای دهید محدود است، ساخت این کابینت‌‌های سفارشی از نظر اقتصادی نیز به صرفه خواهد بود.

از آویزهای دیواری استفاده کنید

استفاده از قفسه‌های دیواری در آشپزخانه کوچک می‌تواند فضای زیادی را اشغال کند ولی می‌توانید با استفاده از آویزهای میله‌ای، کشویی و قفسه‌های کم‌عمق از این دیوار‌ها به شکل بهینه استفاده کنید.
می‌توانید به این آویز‌ها و قفسه‌ها چیزهایی مثل ظرف سس، فنجان و ماهیتابه و چاقو و حتی قاشق و چنگال آویزان کنید. پوشاندن دیوار با رنگ تخته سیاه به شما کمک می‌کند تا بتوانید از آن حتی بیشتر از پیش هم استفاده کرده و آن را به عنوان محلی برای نوشتن لیست خرید و یادداشت مورد استفاده قرار دهید.

آشپزخانه را یکپارچه کنید.

وسایل به هم ریخته و نامتناسب با یکدیگر باعث اشغال بی‌مورد فضا می‌شوند و در یک آشپزخانه کوچک احساس خفگی شلوغی ایجاد می‌کنند. از کابینت‌هایی با ظاهری مینیمال سود ببرید و از کانتری روی آن‌ها استفاده کنید که به صورت یکپارچه روی همه کابینت‌ها کشیده شده باشد و در انتها نیز تبدیل به یک میز صبحانه شود. پایه‌های ظریف فلزی میز باعث باز باقی ماندن فضا می‌شوند.

استفاده از فضای زیر پله

معمولا ماشین‌های لباس‌شویی و خشک‌کن را در آشپزخانه قرار می‌دهیم ولی وقتی آشپزخانه فضای محدودی داشته باشد بهتر است جای دیگری برای این وسایل پیدا کنید. فرورفتگی زیر راه پله می‌تواند جای خوبی برای آن‌ها باشد.

جزئیاتی هوشمندانه انتخاب کنید.

انواع و اقسام وسایل و جزئیات هوشمندانه‌ای وجود دارند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها در آشپزخانه جدید خود در فضا صرفه‌جویی کنید. برای همین هم اگر دارید آشپزخانه‌ای را از نو می‌سازید به دنبال چیزهایی مثل محل نگهداری ادویه، کشوهای مخصوص چاقو، کشوهای کفی و تخته‌های خردکن فرورفته در کابینت‌ها باشید. تخته‌هایی که می‌توانند روی سینک کشیده شده یا از دیوار بیرون بیایند.

از وسایل پایه‌دار استفاده کنید.

استفاده از وسایل پایه‌داری که به دیوارهای آشپزخانه نصب نشده باشند در فضای کوچک، فواید خاص خود را دارد. اگر به این نکته توجه داشته باشید که در یک اتاق کوچک همه وسایل باید چشمگیر و در جای مناسب خود باشند، آنگاه ساختن همه اجزا و وسایل آشپزخانه بصورت توکار و متصل به معماری، منطقی به نظر نمی‌رسد. یک کابینت پایه‌دار که دارای سینک، گاز و قفسه‌های خود باشد، وسیله زیبایی است که به شکلی شیک در فضا جا می‌گیرد.

تا سقف از دیوار‌ها استفاده کنید.

ممکن است فضای کف شما محدود باشد ولی ارتفاع سقف یک آشپزخانه کوچک معمولا فرق چندانی با ارتفاع یک آشپزخانه بزرگ ندارد. به همین دلیل هم می‌توانید برای استفاده بهینه از فضا کابینت‌هایی بسازید که تا خود سقف، یا نزدیکی آن بالا بروند.
یک فاصله کوچک بین کابینت‌ها و سقف باعث می‌شود آشپزخانه دچار خفگی نشود. وسایلی که خیلی از آن‌ها استفاده نمی‌شود را در قفسه‌های بالایی نگهداری کنید. سعی کنید از درهای بدون دستگیره استفاده کنید تا کابینت‌ها یکدست به نظر برسند و اتاق را در سلطه خود نگیرند.

لوازم ادغام شده در فضا.

شاید دلتان بخواهد یک گاز بزرگ پنج شعله در آشپزخانه خود داشته باشید ولی آشپزخانه کوچک جای مناسبی برای نصب چنین وسیله‌ای نیست. به جای این کار لوازم آشپزخانه خود را در فضا ادغام کنید تا ظاهری یکپارچه‌تر بدست آورید و استفاده بهینه‌تری از فضا بکنید. قرار دادن مایکرویو در فضای مخصوصی میان کابینت‌ها باعث باز شدن فضای روی کانتر می‌شود.

یک میز جزیره‌ای کوچک در آشپزخانه‌تان جا دهید.

علاوه بر کابینت‌های پیش‌ساخته، یک میز کار کوچک متحرک و دارای چند قفسه، می‌تواند بسیار کارآمد باشد. چنین میزی جای زیادی نمی‌گیرد و در عین حال فضای بیشتری برای نگهداری و آماده‌سازی مواد در اختیار شما قرار می‌دهد. همچنین با استفاده از این وسیله می‌توانید به حس و حال باز و رهایی دست پیدا کنید که همیشه بدنبالش بودید ولی فکر نمی‌کردید در آشپزخانه‌ کوچک خود بتوانید به آن برسید. (چیدانه)

193

کارتن‌خواب‌های کوچک: از نوزاد ۷ ماهه تا کودکان چند ساله

مادرش می‌گوید: پسرم این‌طور سیاه نبود که، سفید بود؛ تو این بر آفتاب این‌طور شده. سه باری صورتش را چرب کردم.
فکر می‌کردم دختر است. بلوز و شلوار خاک‌گرفته‌ای به تن دارد با روسری‌ای که دور گردنش چند پیچ خورده. قوطی تورفته نوشیدنی رانی را از زمین برمی‌دارد و به دهان می‌برد و گاز می‌زند. زمین هنوز از باران روز گذشته نم دارد. گل شده.
از اتوبان می‌گذریم و وارد فضای محصور شمشاد‌ها در میان سه اتوبان می‌شویم. میانه فضای محصور، با بوته‌های گل‌های محمدی و رز پوشانده شده است. درختچه‌ای کوتاه که تکه‌ای گونی را به‌خاطر باران دیشب سایبانش کرده‌اند حکایت از رسیدن به مقصد دارد؛ فضایی چهارمتری که سه خانواده بیرجندی با پنج بچه خردسال قدونیم‌قدشان در آن زندگی می‌کنند؛ زندگی که نه، کارتن‌خوابی؛ در نزدیکی پاتوق معتادان و کارتن‌خواب‌ها در احاطه رز‌ها و محمدی‌های بازشده قرمز و سفید.
مردان مصرف‌کننده، زنان و کودکان فال‌فروش، خشک‌سالی آواره‌شان کرده، در جست‌وجوی لقمه‌ای نان آمده‌اند تهران. خشکسالی امان مردم را بریده. پری چهار بچه دارد، کوچک‌ترینشان یک‌ساله است. در بیرجند خانه و زندگی داشتند، اما خرجیشان درنمی‌آمد.
اینجا نه از حمام خبری هست، نه سرویس بهداشتی، نه آب آشامیدنی سالم و نه غذا. بچه‌ها با لباس‌های خاک‌آلود نشسته‌اند روی زمین سرد. بچه‌های گشت خیریه تولد دوباره، برایشان اسمارتیز آورده‌اند و غذا و لباس.
بچه‌های گشت، اسمارتیز‌ها را در دهان کودکان یک‌ساله و هفت‌ماهه و سه‌ساله می‌گذارند، بچه‌ها اسمارتیز‌ها را می‌خورند و بعد صورت عمو‌ها را می‌بوسند. یکی‌یکی بچه‌ها را در آغوش می‌گیرند؛ سلام و احوال‌پرسی می‌کنند؛ در روزهای متمادی خدمات‌دادن، با بچه‌ها حسابی اُخت شده‌اند. بسته‌های غذا را می‌دهند، اما نتوانسته‌اند پوشک تهیه کنند. زن‌ها لاغر و تکیده‌اند. استخوان‌های صورتشان بیرون زده، گوشت به استخوان ندارند.
پری لباس محلی به تن دارد، با چادر مشکی بر سر و فرق باز و چشم‌های روشن، صورت آفتاب‌سوخته و طرح خال‌کوبی محلی بر پیشانی. حین صحبت دست‌های لاغر و زمختش را برهم می‌مالد. می‌گویم چی نیاز دارید؟
با خجالت می‌گوید «هیچ‌چیز. سلامتی‌ات».
حرف که می‌زند سرش را پایین می‌اندازد. لهجه بیرجندی دارد. همسرش نیست. اصرار می‌کنم. بالاخره به حرف می‌آید که یک پولی می‌خواهیم تا شهرستان برویم. اونجا خرج خونه نداریم. چهارتا بچه دارم امیرحسین، مهدی، علی و جواد. جواد بیرجند مدرسه می‌رود. کلاس سوم است.
اشاره می‌کند به پسری که کمی از بقیه بزرگ‌تر است، می‌گوید: مهدی شش‌ساله است و مدرسه نمی‌رود. ذهنش خراب است. معلم نگذاشت مدرسه برود. خود معلم نگذاشت‌ها. گفت: این ذهنش خرابه نمی‌خواد واسش دفتر و قلم بخرید. بلده بنویسه، بلد نیست بخونه.
می‌پرسم الان چه کاری انجام می‌دهد؟ جواب می‌دهد: فال می‌فروشه. هوا گرم که می‌شه می‌ریم بیرجند. آنجا خانه داریم. حمام و دستشویی. فقط خوراکی و غذا نداریم. آنجا در خرج و گرانی مانده بودیم. آمدیم تهران. اینجا بچه‌ها، فال یا آدامس می‌فروشند. خرج درمی‌آید. اگه ماشین‌های گداخونه [ماشین‌های جمع‌آوری کارتن‌خواب‌ها] بگذارند.
می‌پرسم شوهرت معتاد است؟ با خجالت می‌گوید: شربت می‌خورد. شش، هفت ماهی شده.
کودکش بی‌قراری می‌کند، بغلش می‌کنم. مادر می‌گوید: کثیف است کثیف می‌شوی.
در بغلم آرام می‌گیرد. زن به تأکید می‌گوید: بیرجند -خونه زندگی، همه‌چیز داریم. نبین اینجا همه‌چیز کثیف است. ما آنجا برای خودمان خانه و زندگی داریم. فقط خرج نداریم که خوراکی برای بچه‌ها درست کنیم. شوهرم بیکار است. زاهدان در نانوایی کار می‌کرد، دیسک کمر گرفته نمی‌تواند کار کند.
پای کودک یک‌ساله را نشانم می‌دهد: «ببین شکسته، زمین خورده».
پای کودک ورم کرده است. از مهدی، کودک شش‌ساله، می‌پرسم چی احتیاج داری؟ می‌گوید: چیزی نمی‌خواهم.
بچه‌های گشت می‌گویند تعارف نکن. بگو. او شلوار خاک‌آلود و پاره‌اش را به دست می‌گیرد و به کفش‌های مندرسش خیره می‌شود و می‌گوید: یک شلوار و یک جفت کفش.
مادرش می‌گوید: کفش دارد و بچه‌های گشت می‌گویند برایت کفش آورده‌ایم، می‌گوید: کوچکند. می‌پرسم دلت چی می‌خواهد، می‌گوید: کفش و شلوار فقط همین. دستتان درد نکند. بچه‌های گشت می‌گویند: برایت می‌آوریم، ردیفش می‌کنیم.
از زن می‌پرسم: دوست دارید زندگیتان چطور شود؟
می‌گوید: دوست دارم برویم روستا، روستا باشیم. آنجا بهتره، وضع و زندگی داریم. فقط یک چیزی باشد بخوریم. خانه و زندگی باشد. بچه‌هامان در این وضع و خرابه نباشند، خانه‌ای باشد بهتر است. اینجا امنیت داریم. اما روزی یک‌بار شهرداری ما را بیرون می‌کند، اذیت می‌کنند، اما چه کار کنم مجبوریم.
٣١ ساله است. ظاهرش اصلا به سنش نمی‌خورد. حداقل ١٠سالی پیر‌تر نشان می‌دهد. می‌پرسم چند وقت است ازدواج کرده‌ای؟
نمی‌داند. می‌گوید: الان جواد ١٢ ساله است. یعنی ١٩ سالم بود ازدواج کردم. بچه‌های گشت تولد دوباره، با پول خودشان برای بچه‌ها لباس نو خریده‌اند. سه دست بلوز و شلوار سبز، صورتی و قرمز. کمی به تن بچه‌ها بزرگند. مادر می‌گوید تنش نکن خاکی می‌شه. بچه‌های گشت می‌گویند اشکال نداره باز برایشان می‌آوریم.
زنی دیگر آن طرف بوته‌ها می‌گوید: برای بچه من هم بیار. می‌گویند برای فاطمه بزرگه، دفعه بعد برایش می‌آوریم. یک خانواده دیگر دو قدم آن‌طرف‌تر نشسته‌اند. وقتی می‌رسیم، مرد خانواده در حال مصرف مواد با پایپ است. مشغول صحبت که می‌شویم همسرش می‌رود. در سایه درختچه روی یک تکه موکت نشسته‌اند. یک بطری آب معدنی، یک فلاسک و استکان جرم‌گرفته چایی جلویش است. تعارف می‌کند. دور سر کودک هفت‌ماهه را هم با روسری بسته‌اند و بلوز و شلوار به تن دارد. زن چادر به سر دارد. با روسری و مانتو نشسته. می‌گوید: اینجا مشکلمان خوراک و پوشاک است، از لحاظ بهداشتی مثلا شامپو هم در مضیقه‌ام که بچه‌ام را بشویم. چهار بچه دارد. سه‌تایشان در دهات پدری‌اش در بیرجند مدرسه می‌روند و پیش خانواده‌اش هستند.
شهربانو ١٢ ساله، ابوالفضل ١٠ساله، رضا ٩ ساله و فاطمه هفت‌ماهه پیش خودش است. خودش می‌گوید ٢٠ روزی است که آمده‌اند تهران برای فاطمه شناسنامه بگیرند، اما بچه‌های گشت می‌گویند بیشتر از سه ‌ماه است که اینجا هستند. زن می‌گوید: آمدیم اینجا. فاطمه اینجا دنیا آمده؛ می‌خواهیم شناسنامه‌اش را بگیریم. بیرجند شناسنامه ندادند. گفتند هرجا دنیا آمده باید همان‌جا شناسنامه بگیرید.
می‌گوید: ما خیلی مشکل داریم خانم. به لحاظ پولی، روحی و روانی. دختر بزرگم، اول راهنمایی است آن یکی می‌رود کلاس چهارم. یکی دیگر می‌رود کلاس سوم. اینجا پولی چیزی دستم بیاید می‌فرستم بیرجند، اما خب بالاسرشان نیستم. همسرم هم می‌رود دنبال کار، ولی کاری نیست. کار می‌دهند، اما ضمانت می‌خواهند،‌ شناس می‌خواهند. ما هم که نداریم. بیرجند بود، می‌رفت دنبال گله، بنایی می‌کرد، اما حالا هیچ مگر فالی، آدامسی، جورابی بفروشیم. به اندازه‌ای که خرجمان بشود و پولی برای بچه‌ها بفرستیم. شهرداری و بهزیستی اذیت می‌کنند، اگر ما رو بگیرند، می‌برند آن تو. نمی‌گذارند بیاییم بیرون.
کجا؟
گداخانه. اگر ببینند دستفروشی می‌کنیم ما را می‌برند.
می‌پرسم: دوست دارید زندگیتان چطور شود؟
می‌گوید: ‌«زندگیمان یک زندگی آبرومندی شود. بچه‌هایمان در حال رفاه باشند، خودمان که حالا هیچی. حداقل آبرومند باشد».
فاطمه در بغل بچه‌های گشت از خنده ریسه رفته است. مرد جوان‌ که زن و پسرش رفته‌اند فال‌فروشی خودش در سایه مشغول جمع‌وجورکردن وسایلشان است، یک پتو و یک تکه موکت را لای کارتن لوله می‌کند و گره می‌زند.
بچه‌های گشت باید راهی پاتوق‌های دیگر شوند، می‌پرسم این‌ها حمام می‌روند، می‌گویند مگر ماهی یک‌بار در دستشویی‌های عمومی سطح شهر حمام نظامی بروند.
غذا چی؟
اکثر اوقات ما برایشان غذا می‌آوریم، چون شوهر‌هایشان مصرف کننده‌اند، بیشتر به فکر خودشانند تا زن و بچه‌شان. زن‌ها به خاطر همسران معتاد تن داده‌اند به کارتن‌خوابی خود و بچه‌هایشان. (شرق)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

کاهش وزن با 3 تغییر کوچک در رژیم غذایی

مطالعه 16 ساله بر روی بیش از 120 هزار داوطلب در سراسر دنیا نشان می دهد که استفاده از غذاهای دریایی، حذف گوشت قرمز و استفاده از غذاهایی با شاخص قند پایین، مهمترین روش های کاهش وزن هستند.

1 - غذای دریایی بخورید

مطالعات نشان می دهد که اضافه کردن غذاهای دریایی به وعده های غذایی، یکی از موثرترین روش های کاهش وزن است. در این گزارش آمده است که ماهی یا میگوی سرخ کرده به کاهش وزن کمک نمی کند؛ بلکه رمز لاغری در غذای دریایی بخارپز یا کبابی است. مصرف ماهی های حاوی چربی غیر اشباع مانند ماهی سالمون توصیه شده است.

2 - با گوشت قرمز خداحافظی کنید

مطالعات انجمن قلب آمریکا نشان می دهد که مصرف گوشت قرمز، به دلیل کلسترول و چربی اشباع موجود در آن، یکی از مهمترین دلایل اضافه وزن است. گوشت قرمز معمولا با برنج یا نان میل می شود و همین امر یکی از دلایل اضافه وزن است. در این گزارش آمده است که برای کاهش وزن باید گوشت قرمز را با پروتئین های دریایی، حبوبات، میوه و سبزی جایگزین کرد.

3 - غذایی بخورید که شاخص قند آن پایین باشد

شاخص قند (GI) فاکتور نشان دهنده میزان قند غذاست. غذاهایی با شاخص قند یک تا 55 جزء غذاهای کم قند، 52 تا 69 متوسط و 70 به بالا، غذاهای پرقند محسوب می شوند. برای مثال، شاخص قند سیب حدود 39 و برنج سفید 89 است.

با دقت در این سه مورد می توان شاهد کاهش وزن بود.

نتایج این تحقیقات در نشریه The American Journal of Clinical Nutrition منتشر شده است. (ایرنا)