مصاحبه با فردی که ایدز دارد
بیماری ایدز به چندین نوع مختلف وارد بدن شده و بعد از حدود 10 سال تازه خود را نشان می دهد و تا کنون درمانی برای آن نیز پیدا نشده اســت. محمد 17 سال اســت که با ویروس ایدز زندگی می‌کند، او امروز در سن 60 سالگی با HIV کنار آمده اســت و از زندگی با این ویروس پرآوازه سخن می‌گوید.
محمد قبول کرد که با ما مصاحبه کند اما شناخته نشود. او می‌گوید: اعتیاد به مواد و تزریق با سرنگ مشترک در زندان او را مبتلا کرده اســت.
چند سال اســت که می‌دانید HIV مثبت هستید؟
من 17 سال اســت که با این ویروس درگیر هستم و با آن زندگی می‌کنم.
علت ابتلای شما به HIV چه بود؟
علت ابتلای من استفاده از سرنگ مشترک در زندان اســت. بعد از اینکه از زندان آزاد شدم، آزمایش دادم و متوجه شدم که به این ویروس مبتلا شدهام و از آن موقع به بعد بود که آگاهی من درباره این ویروس بیشتر شد البته در زمانی که پاک شدم، آزمایش دادم و متوجه ابتلا به این ویروس شدم و از آن زمان تاکنون پاک ماندهام.
از چه سالی مواد مصرف میکردید و چه موادی مصرف میکردید؟
من از سال 1352 مصرفکننده مواد بودم، در زندان که بودم همه در شرایط زندان از سرنگ مشترک استفاده می‌کردیم.
چرا؟
این جزو شرایط زندان اســت، کسی که اعتیاد دارد، نیاز به مصرف روزانه دارد و در زندان به سرنگ یکبار مصرف و این جور چیزها دسترسی نداشتیم، هرچه بود مصرف می‌کردیم و همه با هم از سرنگ مشترک استفاده می‌کردیم.
چه موادی در زندان بود؟
در زندان همه نوع مواد بود.
علت زندان رفتنتان هم اعتیاد بود؟
بله جرم دیگری نداشتم، در زندان مصرف مواد ممکن اســت، برخی مصرف می‌کنند و هر نوع موادی هم میخواستیم از طریق زندانیان تهیه میشد و مشکلی برای تهیه مواد نداشتیم. بسته به اینکه چه موادی در دسترس بود، همه نوع موادی مصرف می‌کردیم، در آن سالها تریاک بود، البته چون تریاک خوراکی پول زیادی میخواست، مجبور بودیم که تزریق کنیم تا با مقدار کم، نشئه بشویم.
از چه زمانی متوجه شدید که HIV مثبت هستید، چه‌کسی شما را ترغیب کرد که آزمایش بدهید؟
هیچ کس، بعد از اینکه آزاد شدم و برای ترک به انجمن معتادان گمنام رفتم، خواستم از وضعیت خودم آگاه شوم، خودم رفتم و آزمایش دادم و فهمیدم که HIV مثبت هستم.
چند وقت بعد از ابتلا آزمایش دادید و متوجه ابتلا شدید؟
تقریبا چهار یا پنج سال بعد متوجه شدم.
وقتــی فهمیــدیـد که مبتلا هستید، چه حسی داشتید؟
بالاخره اولش یک شوکی به من وارد شد اما بعد سعی کردم از نظر روحی خودم را حفظ کنیم و روحیه خودم را بالا نگه دارم، در جلسات مختلف با پزشکان شرکت میکردم و آموزش‌های لازم را درباره این بیماری به دست آوردم و بعد از آن هم تلاش کردم که این آگاهی را به دیگران هم منتقل کنم
تا کسانی که به ویروس ایدز مبتلا می‌شوند، نترسند و با وحشت زندگی نکنند چون خیلی کسانی که مبتلا هستند یا مصرفکننده مواد هستند با امثال من راحت‌تر هستند تا با دیگران، حتی با پزشکان. فکر می‌کنند، ممکن اســت آنها را بگیرند، در جایی حبس و قرنطینه کنند و بهعنوان انگ به آنها نگاه کنند اما با من راحت هستند و من سعی می‌کنم که به آنها اطلاعرسانی کنم تا آگاهیهای لازم را درباره این بیماری داشته باشند.
مشکلی که درباره HIV مثبت وجود دارد این اســت که هر سال در روز جهانی ایدز یکسری حرف‌ها درباره آن می‌زنند و بعد همه چیز تمام میشود و می‌رود تا روز جهانی ایدز سال بعد، درحالیکه برای مبتلایان هر روز، روز جهانی ایدز اســت.
موضوع ابتلایتان به HIV را به چه کسانی گفته اید؟
در جلسات انجمن معتادان گمنام و هر جایی که رفتهام با صدای بلند گفتهام که من یک HIV مثبت هستم و علت ابتلای خودم را هم میگویم و به آنها هشدار میدهم که حواستان جمع باشد، اگر هم فکر می‌کنید کاری کرده اید، بروید و آزمایش بدهید و حداقل خودتان با خبر شوید. این صحبتها باعث میشود که ترسشان بریزد و بدانند که یک محمد نامی هم هست که مثل آنهاست و تنها نیستند.
متاهل هستید یا مجرد و به خانوادهتان هم گفته اید که مبتلا هستید؟
من متاهل هستم، اما فرزندی ندارم، علت اینکه فرزند ندارم هم همین بیماری اســت و بهخاطر آن نخواستیم بچه داشته باشیم، البته هیج حمایتی هم نشدیم که امکان بچه دار شدن را داشته باشیم.
کی به همسرتان گفتید؟
همان ابتدا قبل از ازدواج به همسرم گفتم که مثبت هستم و او هم پذیرفت که با من ازدواج کند، زمانی که ازدواج کردم 5 سال از زمان ابتلا گذشته بود.
همسرتان هم مبتلاست؟
نه همسرم سالم اســت، ما درکنار هم زندگی می‌کنیم و مشکل خاصی نداریم بهجز مسائل مالی.
چرا، شغل شما چیست؟
هیج شغلی ندارم، بیکار هستم و درآمدی ندارم به همین خاطرهم از تهران به شمال آمدم اما اینجا هم بیکار هستم، هیچ کس هم از ما حمایت نکرد.
چطور زندگی می‌کنید؟
شرایط سختی اســت و نمیخواهم بیشتر دربارهاش صحبت کنم اما درآمدی ندارم، کاری ندارم. بهخاطر شرایط این ویروس خیلی کارها را هم نمی‌توانم انجام دهم. از هیچ جایی هم ساپورت نشدم.
جایی برای کار مراجعه کردید که بهخاطر بیماری، شما را نپذیرند؟
نه، هیچ جا مراجعه نکردم چون می‌دانم اگر برای کار مراجعه کنم و بفهمند که HIV مثبت هستم، با لگد پرتم می‌کنند بیرون، برای همین خودم هم دنبال کار نمیروم البته 60 سالم هست و شرایط سنی هم اجازه نمی‌دهد، هر کاری را انجام دهم.
قبل از اعتیاد شغل‌تان چه بود؟
نمایشگاه اتومبیل داشتم.
چرا به سمت مصرف مواد رفتید؟
این هم از آن سوال هاست، «چرا» ندارد، معلوم اســت برای لذتش رفتم سراغ مواد. اما الان که مبتلا شده ام، هیچ حمایتی ندارم، شاید در تهران انجمنهایی باشند که به افرادی مثل من کمک کنند، اما اینجا در شمال هیچ حمایتی نیست.
انگ ایدز شما را اذیت نمیکند؟
من دیگر با این ویروس کنار آمدهام و ترسی ندارم. حتی در یک فیلم مستند هم نقش یک HIV مثبت را بازی کردم که میخواست با یک خانم ازدواج کند که آن خانم منفی بود، هیج ترسی ندارم، حتی در یک فیلم مستند که سعید ابوطالب درباره اعتیاد ساخت هم بازی کردم.
درمان را چطور پیگیری می‌کنید؟
هر دو ماه یکبار به تهران میایم و داروهایم را برای مصرف دو ماه میگیرم و برمی‌گردم.
چه داروهایی مصرف می‌کنید؟
3 تا قرص خوراکی اســت که یکی از آنها خیلی وحشتناک و دردناک اســت، آخر شب باید آن را بخورم، اوایل که این قرصها را میخوردم که خیلی وحشتناک تر بود، تمام پوستم سوزن سوزن میشد و گر میگرفتم، خیلی از افراد HIV مثبت را میشناختم که وقتی این قرص را میخوردند خودشان را به در و دیوار میکوبیدند، یک ماه طول کشید تا به این قرصها عادت کنم.
داروی تزریقی ندارید؟
هنوز که چنین دارویی نیست، البته می‌گویند قرار اســت به زودی یک آمپول بیاید که ماهیانه تزریق میشود اما هنوز این دارو به ایران نیامده اســت، فعلا قرص مصرف می‌کنیم و چون دوز مصرفش بالاست اذیت میشویم.
همسرتان چطور مسئله شما را پذیرفت، چطور با هم زندگی می‌کنید؟
صادقانه داستان زندگی را به او گفتم و ایشان هم پذیرفت. مشکل خاصی نداریم، فقط باید یکسری مسائل را رعایت کنیم و چون این مسائل را رعایت کردهایم، همسرم سالم اســت.
برای کسانی که ممکن اســت به این ویروس مبتلا شوند یا مبتلا شدهاند، چه صحبتی دارید؟
اولا باید به همه مردم اطلاع دهیم که این بیماری چیست و چطور منتقل میشود. HIV مثبت هیچ علامتی ندارد، قیافه افراد مبتلا با افراد دیگرهیچ فرقی نمیکند بنابراین به نظرم تا زمانی که افراد آزمایش ندادهاند و مطمئن نیستند که ابتلا ندارند، باید همه را به چشم مبتلا باید ببینیم.
بهنظر من همه باید آزمایش بدهند، آنهایی که می‌فهمند مبتلا هستند، حتما باید یکسری مسائل را رعایت کنند تا به دیگران منتقل نشود، باید رفتارهای پر خطر را کنار بگذارند و سعی کنند، یکسری کارها را انجام ندهند و حتما از لوازم پیشگیری استفاده کنند.
مردم چه نکاتی را باید درباره ابتلا به ویروس ایدز و بیماری آن بدانند؟
مردم باید بدانند که HIV مثبت با ایدز فرق می‌کند، ایدز مرحله بیماری و آخر خط اســت که اگر کسی وارد این مرحله شد، ممکن اســت با یک سرماخوردگی ساده بمیرد اما کسی که هنوز HIV مثبت اســت و وارد فاز بیماری نشده اســت، میتواند با مصرف دارو، زندگی معمولی داشته باشد. وقتی مرحله بیماری شروع شود،
فرد باید روی تخت بخوابد، غیر از آن ترسی وجود ندارد. همه ما باید به هم کمک کنیم و آگاهی دهیم تا وحشت و ترس از این بیماری از بین برود و همه جرئت پیدا کنند و آزمایش بدهند.
البته چون این بیماری درمان قطعی ندارد، مجبوریم در زندگی دست به عصا راه برویم. خیلی کارها را نمیتوانیم انجام دهیم ولی من تصمیم گرفتهام با این بیماری زندگی کنم و به دیگران هم کمک کنم که آگاهی لازم را داشته باشند و رفتارهای پر خطر مانند تزریق مشترک و رابطه جنسی بدون کاندوم نداشته باشند
