جام جم سرا: دکتر هرمز مظفری با اشاره به اینکه زنان باردار باید به عنوان بخشی از آزمایشهای دوره بارداری از نظر هپاتیت B مورد غربالگری قرار گیرند، گفت: در افرادی که همچنان در معرض خطر ابتلا هستند، این ارزیابی باید تا پایان دوره بارداری و هنگام زایمان تکرار شود. هپاتیت B در صورت تشخیص و درمان دیرهنگام میتواند به یک بیماری جدی آسیبرسان به کبد تبدیل شود. همچنین ویروس از یک فرد به فرد دیگر بر اثر تماس ترشحات بدن و خون منتقل میشود.
وی در ادامه افزود: اگر ابتلا به هپاتیت B در زمانی نزدیک به تولد نوزاد اتفاق افتد، شیرخوار ناقل مزمن عفونت میشود و خطر مرگ در بزرگسالی بر اثر سیروز یا سرطان کبد وی را تهدید میکند.
این عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی، با بیان اینکه تشخیص زودهنگام این بیماری در بارداری و انجام اقدامات درمانی کنترلی در کاهش احتمال عفونت نوزاد بسیار موثر است، خاطر نشان کرد: نوزادان بیش از همه از طریق خون مادر آلوده در زمان زایمان، با ویروس هپاتیت B آلوده میشوند و باید توجه داشت که شیردهی احتمال عفونت را در شیرخواران افزایش نمیدهد.
مظفری با بیان این مطلب که هپاتیت B فقط در بررسی آزمایشگاهی از خون تشخیص داده میشود، یادآور شد: برای پیشگیری از ابتلای نوزاد، مراقبت منظم مادران ضروری است. به این ترتیب که در زمان تولد و حداکثر تا ۷۲ ساعت پس از آن ایمونوگلوبین و واکسن هپاتیت B و سه دوره تزریق واکسن به نوزاد تزریق میشود و به این ترتیب از ابتلای اکثر نوزادان به هپاتیت B مزمن جلوگیری میشود. تجویز واکسن هپاتیت B طی هر مرحله از بارداری بدون خطر است و از طریق واکسیناسیون، مادران باردار را میتوان در برابر بیماری ایمن کرد.
این متخصص کودکان در پایان گفت: با توجه به وجود احتمال ابتلا و بیاطلاعی افراد از ابتلای خود بر انجام آزمایشهای کنترلی در ابتدای بارداری از سوی متخصصان تاکید میشود تا اگر آلودگی به ویروس وجود داشته باشد از انتقال آن به نوزاد جلوگیری شود، چرا که اگر این ویروس از مادر به نوزاد منتقل شود تا پایان عمر در بدن فرد میماند. (ایسنا)
این وضع به همین شکل ادامه پیدا میکند تا بالاخره علائم و نشانههای بیماری خودش را نشان دهد و فرد را مجبور کند به فکر درمان مشکل باشد.
البته نباید این موضوع را هم نادیده بگیریم که اختلالات غده تیروئید یکی از مشکلات و بیماریهای شایعی است که افراد زیادی را درگیر میکند و براحتی هم قابل درمان و کنترل است.
تیروئید غدهای پروانهای شکل است که جلوی گردن قرار گرفته و با اینکه حجم و وزن زیادی ندارد، نقش بسیار مهمی در بدن ایفا میکند. دکتر مسعود رحمانیان با بیان این مطلب به جامجم میگوید: میتوان گفت غده تیروئید تنظیم کننده متابولیسم و سوخت و ساز بدن است و یکی از مهمترین هورمونهایی که این غده در بدن ترشح میکند، تیروکسین است که سرعت سوخت و ساز سلولهای بدن و واکنشهایی را که در بدن اتفاق میافتد، تنظیم میکند و برهمین اساس نباید نقش غده تیروئید را نادیده گرفت.
اما ممکن است اختلالات و مشکلاتی برای این قسمت از بدن پیش بیاید. آن طور که این پزشک فوقتخصص غدد درونریز و متابولیسم میگوید: ممکن است این غده کمکار یا پرکار شده یا اختلالات و بیماریهای آناتومیک برایش ایجاد شود؛ به این معنی که بزرگ شده یا در آن ندول به وجود بیاید.
برای بسیاری از افراد هم این سوال مطرح میشود که ندول تیروئید چیست و چرا ایجاد میشود که به گفته دکتر رحمانیان، ندولهای تیروئید قسمتی از بافت تیروئید است که تغییر ماهیت داده و بافتی را به وجود آورده که ممکن است کاملا با بافتی که داخل تیروئید است، تفاوت داشته باشد.
البته وی تاکید میکند ندولهای تیروئید که پیدایش آنها زمینه ژنتیک دارد، در اکثر موارد و بیش از 95درصد خوشخیم است و جای نگرانی ندارد.
بیماریهای مختلف؛ علائم متفاوت
هر یک از بیماریها و اختلالاتی که غده تیروئید را تحت تاثیر قرار میدهد، نشانههای متفاوتی را هم ایجاد خواهد کرد. به این معنی که علائم کمکاری و پرکاری تیروئید متفاوت است و نباید آنها را یکسان در نظر گرفت. دکتر رحمانیان با اشاره به این موضوع یادآور میشود: در بیماری پرکاری تیروئید، متابولیسم بدن بالا میرود و همین موضوع باعث لاغر شدن فرد میشود. بنابراین لاغری، تپش قلب، تعریق، احساس بیقراری و افزایش اشتها از جمله نشانههایی است که طی این بیماری اتفاق میافتد.
وی ادامه میدهد: کسانی که دچار کمکاری تیروئید هستند، با نشانههایی متفاوت با پرکاری تیروئید روبهرو میشوند و افزایش وزن، خشکی پوست، احساس سرما، کند شدن پاسخها و حرکات، ضعف و بیحالی و کند شدن ضربان قلب از جمله این نشانههاست.
در مورد ندول تیروئید نیز به غیر از اینکه ممکن است در معاینه و لمس تیروئید، وجود چنین ندولی حس شود، معمولا نشانه خاص دیگری وجود نخواهد داشت. مگر اینکه ندول خیلی بزرگ شده و از روی پوست قابل مشاهده باشد یا اینکه اثرات فشاری روی بافتهای اطراف وارد کند.
درمان و کنترل بیماریهای تیروئید
دکتر رحمانیان درباره روشهای درمانی اختلالات تیروئید توضیح میدهد: در مورد کمکاری تیروئید که درمان فقط دارویی است و فرد باید قرصی را تحت نظر پزشک مصرف کند و با آزمایشهایی که به صورت دورهای میدهد، وضع هورمونها مشخص خواهد شد. در پرکاری تیروئید اما هم درمان دارویی داریم و هم جراحی و هم ید رادیواکتیو.
وی میافزاید: در اکثر موارد پرکاریهای تیروئید نیز با استفاده از درمان دارویی موفق به درمان بیماری میشویم، اما اگر بیمار به درمان دارویی مقاومت نشان دهد، ناچاریم از سایر روشها برای درمان و کنترل هورمونها کمک بگیریم.
ندول تیروئید نیز همانطور که گفته شد در بیش از 95 درصد موارد خوشخیم است و به همین دلیل به جراحی نیاز ندارد؛ مگر اینکه ندول خیلی بزرگ یا بدخیم شده باشد. گواتر هم در اکثر مواقع به جراحی نیاز ندارد مگر اینکه خیلی بزرگ شده باشد.
تغذیه صحیح در اختلالات تیروئید
تمام کسانی که دچار اختلالات تیروئید هستند، به این فکر میافتند که از مواد غذایی مفید استفاده کنند تا مشکلشان هرچه بهتر کنترل و درمان شود، اما چه غذاهایی برای این مشکل مفید به حساب میآید و از مصرف چه مواد غذاییای باید پرهیز کرد؟
دکتر رحمانیان در پاسخ به این پرسش توضیح میدهد: کسانی که با مشکل کمکاری تیروئید روبهرو هستند باید سعی کنند ید مورد نیاز بدنشان تامین شود.
وی ادامه میدهد: ید در ماهی و غذاهای دریایی یافت میشود و علاوه بر آن، بیشتر نمکها هم یددار بوده و برای این کار مناسب است، اما نکتهای که باید به آن توجه داشت این است که نمک نباید در معرض نور خورشید یا حرارت قرار بگیرد. بر همین اساس هم توصیه میشود، نمک را در ظروفی نگهداری کنید که نور خورشید به آن نتابد و بعد از پخت غذا نمک را اضافه کنید تا حرارت، جذب ید را مختل نکند.
این فوقتخصص غدد درونریز با اشاره به موادی که مانع جذب ید موجود در سایر مواد غذایی میشود، گفت: در صورتی که مواد غذایی مانند انواع کلم، کاهو یا شلغم به مقدار خیلی زیاد استفاده شود، میتواند جذب ید را مختل کند، اما نباید تصور کرد مصرف کاهو و کلم برای این بیماران به کلی باید کنار گذاشته شود، بلکه فقط زمانی که به مقدار خیلی زیاد از آنها استفاده کنیم، میتواند چنین مشکلی را ایجاد کند.
وی در ادامه به تغذیه بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید اشاره میکند و میگوید: متابولیسم بدن این بیماران بالاست و به همین دلیل باید از خوردن غذاهایی که متابولیسم بدن را بالاتر میبرد، پرهیز کنند. بنابراین باید از مصرف غذاهایی مانند فلفل، ادویه تند و تیز، چای خیلی پررنگ و قهوه تلخ اجتناب کنند. همچنین توصیه میشود این افراد سیگار را نیز ترک کنند.
آنطور که دکتر رحمانیان میگوید، بیماران مبتلا به ندول تیروئید یا گواتر نیز باید ید مورد نیاز بدنشان را تامین کنند.
دارو خوردن هم شرایطی دارد
بیمارانی که برای کنترل اختلالات تیروئید از دارو استفاده میکنند، باید شیوه صحیح مصرف داروها را هم بدانند و از آن بدرستی استفاده کنند تا نتیجه خوبی بگیرند. دکتر رحمانیان در اینباره میگوید: داروهای مربوط به کمکاری تیروئید باید یک ساعت پیش از غذا یا سه ساعت پس از آن مصرف شود. بنابراین به بیماران توصیه میشود این قرصها را صبح و هنگامی که ناشتا هستند مصرف کرده و پس از یک ساعت، صبحانهشان را بخورند.
وی در ادامه یادآور میشود: مصرف مواد غذایی حاوی کافئین مانند چای و قهوه در فاصله زمانی کمتر از یک ساعت باعث میشود این قرص بخوبی جذب نشده و درست عمل نکند.
با وجود این خیلی از بیماران و بخصوص خانمهای باردار از این موضوع شکایت دارند و میگویند براحتی نمیتوانند هنگامی که ناشتا هستند، این قرصها را بخورند. کسانی هم هستند که زمان کافی برای این کار ندارند، اما به این افراد هم توصیه میشود تا حد امکان صبحها داروی کمکاری تیروئید را بخورند و یکساعت بعد صبحانهشان را مصرف کنند ولی اگر چنین کاری ممکن نیست، میتوانند قرص را آخر شب و سه ساعت پس از شام بخورند.
وی میافزاید: جذب قرصهای کمکاری تیروئید ممکن است تحت تاثیر داروهای دیگری مانند قرص آهن، کلسیم و قرص امپرازول قرار گرفته و جذب آن مختل شود. بنابراین اگر همزمان از این داروها نیز استفاده میکنید، توصیه میشود این قرصها را با فاصله حداقل یکی دو ساعت از قرصهای تیروئید مصرف کنید.
این فوقتخصص غدد درونریز در پایان یادآور میشود: با توجه به اینکه علائم بیماریهای تیروئید آهسته شروع میشود، ممکن است افراد متوجه این مشکل نشوند. بنابراین توصیه میشود کسانی که سابقه خانوادگی بیماری تیروئید دارند و بخصوص خانمهایی که در سنین باروری هستند و تصمیم به بارداری دارند، از این نظر آزمایشهای لازم را انجام داده و بررسی شوند.
نیلوفر اسعدیبیگی / گروه سلامت
لیلا رضازاده، چاقی فراوان، بارداری در سن بالای ۳۵ سال و همچنین سابقه وجود دیابت در فامیل درجه اول را از جمله دلایل بروز دیابت بارداری بیان و اظهار کرد: برای افراد مبتلا به دیابت بارداری دارو، ورزش و رژیم غذایی مناسب همزمان توصیه میشود.
وی افزود: زنان دارای دیابت بارداری باید از مصرف غذاهای حاوی سدیم بالا و پر نمک از جمله سوسیس و کالباس، انواع کنسرو و چیپس و پفک خودداری کنند و برنج را نیز همراه با حبوبات بخورند.
رضازاده همچنین مصرف چربی و کلسترول فراوان را برای این افراد مضر خواند و تصریح کرد: غذاهای سرخ شده، گوشت قرمز پرچرب، پوست مرغ، سس مایونز، کله پاچه، شیر و لبنیات پرچرب و... از جمله مواد غذایی است که برای زنان مبتلا به دیابت بارداری توصیه نمیشود. این افراد باید از مصرف قندهای ساده از جمله کیک، شیرینی، قند و شکر، مربا و بستنی فراوان نیز پرهیز کنند و به جای آنها از قندهای پیچیده، نان سبوسدار و نان جو استفاده کنند.
به گفته این کارشناس تغذیه، مصرف میوه و سبزیجات نیز برای این افراد لازم است، اما باید از مصرف زیاد میوه خودداری کنند، چون قند خون آنها را بالا میبرد. (ایسنا)
273
دکتر الهامالسادات هاشمیان نایینی با اشاره به اینکه آندومتریوز بیماری شایعی در زنان است، گفت: این عارضه با قرار گرفتن غیرطبیعی بافت غددی و استرومایی شبه آندومتر (آندومتر بافت داخلی رحم است) بروز میکند. لاپاروسکوپی، بیوپسی و برخی پروسههای غیرتهاجمی از قبیل اولتراسوند، MRI و سی تی اسکن جهت تشخیص و ردهبندی بیماری به کار میرود.
این جراح و متخصص زنان خاطرنشان کرد: آندومتریوز با طیفی از علایم همراه است که شایعترین آن درد مزمن لگنی است. درد هنگام قاعدگی، سوزش ادرار، مقاربت دردناک، خونریزی غیرطبیعی رحمی، لکه بینی و ناباروری از دیگر نشانههای این عارضه است.
هاشمیان با تاکید بر اینکه هیچ ارتباطی بین مرحله بیماری و علایم آن وجود ندارد، گفت: به همین علت بیماری اغلب تشخیص داده نمیشود یا به کندی شناسایی میشود. راه تشخیص قطعی بیماری، لاپاروسکوپی است ولی تشخیص آن بویژه هنگامی که کاشت بافت عمیق است یا بخوبی قابل مشاهده نیست، ممکن است مشکل باشد.
این جراح و متخصص زنان گفت: مطالعات نشان داده است که دو سوم مبتلایان به آندومتریوز لگنی، درد مزمن لگن دارند که از این تعداد ۳۰ تا ۴۰ درصد زنان دچار ناباروری میشوند. مبتلایان به آندومتریوز ۲۰ برابر بیش از زنانی که مبتلا به این بیماری نیستند، دچار ناباروری میشوند. (ایسنا)
چهارشنبه 23 اردیبهشت 1394 ساعت 08:17
جام جم سرا- «علیرضا صمدی» کودکی ۹ ساله است. او مبتلا به بیماری سربرال پالسی یا سیپی (فلج مغزی) با منشأ مغزی و عصبی است. بضاعت کم مالی پدر و هزینههای درمان، امرار معاش روزانه و اجاره مسکن، به اضافه مخارج سنگین بیماری و جراحیهای فرزند از جمله مشکلات خانواده علیرضاست.
دکتر سیدمهدی سیدمیرزایی اظهار کرد: منظور از کبد چرب، رسوب چربی در کبد است، این عارضه در حال حاضر نسبتا شایع بوده و روزبه روز در بیماران مزمن کبدی که علت خاصی برای بیماری آنها پیدا نمیشود ارزش بیشتری پیدا میکند. امروزه متاسفانه بیماری کبد چرب با وزن بیمار ارتباطی مستقیم دارد و با توجه به افزایش چاقی در جوامع مختلف و از جمله ایران رو به افزایش است.
سیدمیرزایی با اشاره به شیوع این بیماری تصریح کرد: شیوع کبد چرب در جوامع مختلف متفاوت است، براساس آمارها شیوع کبد چرب هفت تا ۹ درصد در کشورهای غربی و ۱. ۲ درصد در ژاپن گزارش شده است که البته این آمار بیانگر درصد واقعی کبد چرب نیست و شیوع واقعی آن بالاتر از این میزان است.
این فوقتخصص گوارش و کبد با بیان اینکه بیماری کبد چرب در بیش از ۹۰ درصد موارد فاقد علامت است، تاکید کرد: این بیماری در کسانی که عوامل خطر پیدایش کبد چرب را دارند مانند افراد چاق، مبتلایان به دیابت و چربی خون بالا و بیتحرک ایجاد میشود؛ ضمن اینکه چاقی، پرخوری، کم تحرکی، افزایش چربی خون و وجود بیماریهایی مانند دیابت و فشار خون بالا ازعوامل اصلی ایجاد کبد چرب محسوب میشوند.
او گفت: در بیشتر موارد پزشک در بررسی آزمایشگاهی، سونوگرافی یا سیتیاسکن که به علل دیگر انجام میشود، به پدیده کبد چرب پی میبرد. بنابراین باید افراد پرخطر به پزشک مراجعه و چکاپهای لازم را انجام دهند. البته در پارهای از موارد فرد به ندرت از ضعف، خستگی و احساس سنگینی و فشار در ناحیه فوقانی و راست شکم شکایت میکند، به ویژه این علائم در مواردی که کبد چرب سریع ایجاد شده باشد بیشتر بروز میکند.
این فوقتخصص گوارش و کبد درباره سن مبتلایان به کبد چرب گفت: بیشترین شیوع بیماری کبد چرب در افراد بالای ۳۰ سال و در خانمها است، اما متاسفانه اخیرا رشد عجیبی در سنین پایینتر و حتی کودکان پیدا کرده است.
وی درباره دلایل کاهش سن کبد چرب یادآوری کرد: افزایش مصرف غذاهای چرب و آماده، عدم فعالیت مناسب و گسترش زندگی ماشینی از علل این امر هستند، از این رو در حال حاضر با افزایش میل افراد جامعه به استفاده از غذاهای آماده و تغییر الگوهای زندگی به سمت کاهش تحرک و عادات نادرست غذا خوردن، میزان ابتلا به کبد چرب افزایش یافته است.
سیدمیرزایی ادامه داد: با افزایش چاقی در کودکان، احتمال شیوع کبد چرب در آنها نیز روز به روز بیشترمیشود. همچنین مصرف برخی داروها نیز میتواند باعث رسوب چربی در کبد شود ضمن اینکه کاهش سریع وزن در کسانی که قبلا به چاقی مبتلا بودهاند هم میتواند این عارضه را در پی داشته باشد.
این فوقتخصص گوارش و کبد اظهار کرد: در زمینه برخی بیماریهای مزمن از جمله کولیت زخمی نیز کبد چرب گزارش شده است. البته در مواردی هم هیچ علت یا بیماری زمینهای برای کبد چرب پیدا نمیشود، بنابراین فردی که دارای آنزیمهای کبدی افزایش یافته در آزمایشها است و هیچ علتی برای آن پیدا نمیشود، باید به فکر کبد چرب باشد.
وی به راههای درمان کبد چرب اشاره و بیان کرد: درمان کبد چرب تنها انجام ورزش منظم، اصلاح شیوه تغذیه و رفع علت زمینهای است، به علاوه چاقی، دیابت یا افزایش چربی خون نیز باید کنترل شوند. از این رو، به افراد مبتلا به کبد چرب توصیه میشود حداقل پنج مرتبه در هفته و هر بار ۲۰ دقیقه پیادهروی یا دو آهسته انجام دهند و بیشتر میوهجات کمقند، فیبرها و سبزیجات را مصرف کنند. افراد چاق باید وزن خود را به طور تدریجی کاهش دهند؛ زیرا کاهش سریع وزن باعث تشدید کبد چرب میشود. ضمن اینکه اغلب بیماران به ویژه آنها که دارای بیماری زمینهای ایجاد کننده کبد چرب هستند نیاز به درمان دارویی دارند. البته بازهم باید هشدار داده شود که بیماران باید از مصرف خودسرانه دارو در این زمینه پرهیز کنند. (ایسنا)
دردهای ناگهانی
افراد مبتلا معمولا از دردهای ناگهانی و مداوم شکایت دارند و اگر درمان صورت نگیرد، دردهای شدیدتری را هم تجربه میکنند. دردهایی که نقرس ایجاد میکند با دردهای دیگر متفاوت است، به طوری که به آن حملات نقرس میگویند. این حملات به طور ناگهانی اتفاق میافتد، بیشتر شبها سراغ مبتلایان میآید و به گونهای است که فرد مبتلا احساس میکند در شعله آتش میسوزد. بیشترین ناحیهای که تحت تأثیر این بیماری قرار میگیرد، انگشت شست پاست. پوست این ناحیه قرمز، متورم و حساس میشود و وارد شدن کوچکترین فشاری به آن قسمت، برای فرد غیرقابل تحمل است. با درمان یا بدون درمان نقرس، نشانههای بیماری بین 3 تا 10 روز از بین میرود و حملات بعدی به ماهها یا حتی سالها بعد موکول میشود. در این میان، علاوه بر بالا رفتن میزان اسید اوریک خون و مصرف غذاهای مضر، برخی بیماریهای زمینهای از قبیل دیابت، کلسترول بالا، فشار خون بالا، بیماریهای کلیوی و بیماریهای قلبی هم ممکن است خطر بروز نقرس را افزایش دهند. از عوارض درمان نشدن نقرس میتوان به درد مداوم مفصلی و آسیب بافتها و تاندونها اشاره کرد. شناخت این بیماری و آگاهی از نشانههای هشداردهنده و انتقال آن به پزشک معالج میتواند در روند تشخیص و درمان بیماری موثر باشد.
کبود شدن پوست
یکی از نشانههای بروز بیماری نقرس تغییر رنگ پوست اطراف ناحیه مفصلی است. به عبارتی به دلیل عفونت ایجاد شده در مفصل، رنگ قسمتی از مفصل که دچار درد شده ممکن است دچار کبودی و قرمزی شود.
درد انگشت پا
بروز درد در ناحیه انگشتان پا بویژه انگشت بزرگ پا یکی از شایعترین نشانههای ابتلا به نقرس است. وجود درد در انگشت بزرگ پا به دلیل تولید و تجمع اسید اوریک در این ناحیه است. این درد برای بیماران بسیار دردناک و آزاردهنده است و راه رفتن را برای مبتلایان دشوار میکند.
بسیاری از بیماران به دنبال درد زیادی که دارند، موقع راه رفتن میلنگند و این حالت ممکن است چند ساعت یا چند روز ادامه داشته باشد.
احساس گرما و تورم
از دیگر نشانههای بروز نقرس احساس گرما در نقطهای از مفصل است که دچار تورم شده؛ البته تورم ایجاد شده، ناچیز نیست و بیشتر مواقع تورم قابل توجهی روی انگشت شست پا ایجاد میشود که درد زیادی دارد.
پوستهپوسته شدن
علاوه بر درد، پوستهپوسته شدن و خارش ناحیهای که دچار درد شده، ازجمله نشانههای نقرس به شمار میرود.
سفت شدن ناحیه درد
زمانی که درد ناشی از نقرس از بین میرود، احتمال سفت شدن ناحیه درد وجود دارد. این حالت بیشتر در انگشتان پا ایجاد میشود و به مرور به سمت زانوها حرکت میکند.
حملات شدید درد
مبتلایان نقرس گهگاه حملات شدید درد را تجربه میکنند. این حملات، گاهی در ناحیه سر اتفاق میافتد که شباهت زیادی به حملات میگرن دارد، ولی خیلی سریع و ناتوانکننده است.
این دردها حالت رفت و برگشتی دارند به طوری که فرد مبتلا ممکن است یک دقیقه خوب باشد و چند دقیقه بعد از حملات فلجکننده درد بکشد. این دردها آنقدر شدید است که فرد حتی قدرت راه رفتن را هم از دست میدهد. تنها راه رها شدن از این دردها استراحت و بازتوانی بدنی است.
دردهای شبانه
یکی از ویژگیهای بیماری نقرس دردهای شبانهای است که بیمار را از خواب بیدار میکند. بیماران معمولا بدون درد به رختخواب میروند ولی در میانههای شب با دردهای خیلی شدید از خواب بیدار میشوند و همین موضوع باعث بیخوابی و بدخوابی آنها میشود.
سنگهای کلیوی
محققان بر این باورند که احتمال گسترش بیماری نقرس به سیستم مجاری ادراری وجود دارد. اگر چنین اتفاقی رخ دهد، باعث تشکیل سنگهای کلیوی میشود که درد زیادی ایجاد میکند. ایجاد سنگهای کلیوی، مشکل بیماران مبتلا به نقرس را بیشتر میکند، چراکه علاوه بر دردهای مربوط به نقرس، کمردرد، دردهای شکمی و ادرار خونآلود ناشی از سنگ کلیه هم به آن اضافه میشود.
بخور و نخور مبتلایان
ابتلا به نقرس نباید مانع غذا خوردن بیماران شود ولی مبتلایان با پرهیزهای غذایی میتوانند تا حدی از دردهای بیماری کم کنند. مصرف زیاد نان برای مبتلایان نقرس مضر است، چراکه باعث تجمع کریستالهای اسید اوریک در مفاصل، ایجاد درد، تورم و التهاب میشود. غذاهای سرشار از ماده «پورین» در فهرست مواد ممنوعه قرار دارد. از مواد سرشار از پورین میتوان به غذاهای دریایی و گوشت قرمز اشاره کرد. هویج، سیبزمینی شیرین و ادویه جزو خوراکیهایی هستند که کمترین مقدار پورین را دارند. در واقع خوردن این قبیل سبزیجات بهترین جایگزین برای مواد گوشتی است و مانع پیشرفت بیماری نقرس میشود.
دکتر علیرضا خلیلیان تصریح کرد: احساس پری، درد، نفخ معده، سیری زودرس و حتی گاهی احساس گرسنگی بیش از حد از علائم این بیماری محسوب میشود.
خلیلیان افزود: گلوبوس احساسی است که فرد طی آن به صورت اشتباه تصور میکند لقمهای در گلویش گیر کرده و هرچه قورت میدهد پایین نمیرود! این احساس بر اثر برگشت اسید به داخل حنجره به وجود میآید و در همه سنین رخ میدهد، اما شیوع آن در کودکان کمتر بوده و در بزرگسالان طی دوران میانسالی شایع میشود. زنان به علت زودرنج بودنشان بیشتر در معرض تحریک عصب معده قرار دارند.
وی گفت: برای درمان و تخفیف در علائم این بیماری، در مرحله اول باید از استرس و تشویش دوری کرد؛ چراکه یکی از فاکتورهای مهم ایجاد بیماری استرس است. همچنین این بیماری دوره درمانی مشخصی ندارد. یکی از شایعترین داروهایی که برای درمان تجویز میشود قرص کلردیازپوکساید به همراه داروهای ضد اسید است.
خلیلیان اظهار کرد: افراد در صورت عدم درمان این بیماری و قرار گرفتن در محیط پراسترس دچار مشکلات روده بزرگ میشوند که در زنان با یبوست و در مردان با اسهال همراه است.
این فوق تخصص گوارش توصیه کرد: بیماران از خوردن غذاهای محرک، تند، ترش، شور و غذاهایی که سرعت تخلیه معده را کم میکند خودداری کرده و به جای آن از مرباجات که سبب سرعت تخلیه معده میشود، استفاده کنند. (ایسنا)
در بیشتر مواقع التهاب در ریهها خفیف است و با بهبود سرماخوردگی، این حالت هم از بین میرود. علاوه بر سرما، سیگار کشیدن هم از جمله عوارضی است که میتواند باعث التهاب ریه شود و سرفههای شدیدی را به همراه داشته باشد.
علائم و نشانههای التهاب ریوی
سرفههای مکرر، خلط و احساس خستگی از جمله نشانههای خاص التهاب ریه است ولی به دلیل شباهت بعضی از نشانههای این بیماری با سایر بیماریها ممکن است در تشخیص آن اشتباه شود. نشانههای التهاب ریه بیشتر با نشانههای بیماریهایی مثل آسم، ذاتالریه، آلرژی، سرماخوردگی معمولی، آنفلوآنزا، سینوزیت، رفلاکس معده و حتی سرطان ریه مشترک است و به دقت بالایی در تشخیص نیازمند است.
محرکهایی مثل استعمال دود سیگار و تنباکو، هوای آلوده و مواد شیمیایی که برای نظافت منازل استفاده میشود، در بروز التهاب ریه حاد مؤثرند. مشاغلی که در معرض گرد و غبار و گازهای سمی قرار دارند بویژه کارگران معدن و افرادی که در شرایط خاص کاری فعالیت میکنند مستعد ابتلا به برونشیت حاد هستند.
با ورود هوا به داخل ریه، لولههای برونش (نای) ملتهب و پوشش داخلی آنها متورم و این حالت باعث نازک تر شدن مسیرهای انتقال هوا میشود. حملات سرفهای به بدن کمک میکند تا مسیرهای هوایی از خلطهای تجمع یافته پاک شوند. سرفههای مکرری که بیشتر با ترشح مخاط همراه هستند، نشانههایی مثل تب خفیف، خستگی، صدای خسخس در زمان تنفس، احساس فشار یا دردی مبهم در قفسه سینه و کوتاهشدن تنفس دارند که از جمله نشانههای آن التهاب ریه است. در صورت طولانی و مزمن شدن این بیماری معمولا سرفهها حدود 3 ماه ادامه پیدا میکنند و در موارد حاد، گاهی تا 2 سال با بیمار همراه هستند. برونشیت مزمن میتواند بستر مناسبی برای بروز عفونتهای باکتریایی هم باشد.
درمان برونشیت مزمن
نوشیدن مایعات فراوان، استراحت کافی و دور ماندن از انواع دود و آلودگی میتواند به کاهش نشانههای بیماری کمک کند. مصرف داروهای مسکن هم درد بیماران را کمتر میکند. از سوی دیگر ممکن است پزشک پس از تشخیص بیماری برای نرم شدن مخاط سینه و راحتتر جدا شدن آنها در هنگام سرفه، شربت اکسپکتورانت تجویز کند. همچنین استفاده از متسعکنندههای استنشاقی هم میتواند گرفتگی مسیرهای هوایی را باز کند. ترک سیگار، مؤثرترین راهحلی است که برای جلوگیری از تشدید التهاب و به حداقل رسیدن آسیبهای ریوی توصیه میشود. تزریق واکسن «پنوموکوکی» و تزریق سالانه واکسن آنفلوآنزا میتواند خطر ابتلا به التهاب مزمن ریوی را کاهش دهد. علاوه بر این، برخی استروئیدهای خوراکی یا استنشاقی هم از جمله درمانهای دارویی در این بیماری به شمار میروند. اکسیژندرمانی به بیماران کمک میکند تا راحتتر نفس بکشند و همچنین برنامههای درمانی بازتوانی ریوی هم بهبود کیفیت زندگی بیماران را به همراه دارد. (جام جم سرا/ سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)
در بیشتر مواقع التهاب در ریهها خفیف است و با بهبود سرماخوردگی، این حالت هم از بین میرود. علاوه بر سرما، سیگار کشیدن هم از جمله عوارضی است که میتواند باعث التهاب ریه شود و سرفههای شدیدی را به همراه داشته باشد.
علائم و نشانههای التهاب ریوی
سرفههای مکرر، خلط و احساس خستگی از جمله نشانههای خاص التهاب ریه است ولی به دلیل شباهت بعضی از نشانههای این بیماری با سایر بیماریها ممکن است در تشخیص آن اشتباه شود. نشانههای التهاب ریه بیشتر با نشانههای بیماریهایی مثل آسم، ذاتالریه، آلرژی، سرماخوردگی معمولی، آنفلوآنزا، سینوزیت، رفلاکس معده و حتی سرطان ریه مشترک است و به دقت بالایی در تشخیص نیازمند است.
محرکهایی مثل استعمال دود سیگار و تنباکو، هوای آلوده و مواد شیمیایی که برای نظافت منازل استفاده میشود، در بروز التهاب ریه حاد مؤثرند. مشاغلی که در معرض گرد و غبار و گازهای سمی قرار دارند بویژه کارگران معدن و افرادی که در شرایط خاص کاری فعالیت میکنند مستعد ابتلا به برونشیت حاد هستند.
با ورود هوا به داخل ریه، لولههای برونش (نای) ملتهب و پوشش داخلی آنها متورم و این حالت باعث نازک تر شدن مسیرهای انتقال هوا میشود. حملات سرفهای به بدن کمک میکند تا مسیرهای هوایی از خلطهای تجمع یافته پاک شوند. سرفههای مکرری که بیشتر با ترشح مخاط همراه هستند، نشانههایی مثل تب خفیف، خستگی، صدای خسخس در زمان تنفس، احساس فشار یا دردی مبهم در قفسه سینه و کوتاهشدن تنفس دارند که از جمله نشانههای آن التهاب ریه است. در صورت طولانی و مزمن شدن این بیماری معمولا سرفهها حدود 3 ماه ادامه پیدا میکنند و در موارد حاد، گاهی تا 2 سال با بیمار همراه هستند. برونشیت مزمن میتواند بستر مناسبی برای بروز عفونتهای باکتریایی هم باشد.
درمان برونشیت مزمن
نوشیدن مایعات فراوان، استراحت کافی و دور ماندن از انواع دود و آلودگی میتواند به کاهش نشانههای بیماری کمک کند. مصرف داروهای مسکن هم درد بیماران را کمتر میکند. از سوی دیگر ممکن است پزشک پس از تشخیص بیماری برای نرم شدن مخاط سینه و راحتتر جدا شدن آنها در هنگام سرفه، شربت اکسپکتورانت تجویز کند. همچنین استفاده از متسعکنندههای استنشاقی هم میتواند گرفتگی مسیرهای هوایی را باز کند. ترک سیگار، مؤثرترین راهحلی است که برای جلوگیری از تشدید التهاب و به حداقل رسیدن آسیبهای ریوی توصیه میشود. تزریق واکسن «پنوموکوکی» و تزریق سالانه واکسن آنفلوآنزا میتواند خطر ابتلا به التهاب مزمن ریوی را کاهش دهد. علاوه بر این، برخی استروئیدهای خوراکی یا استنشاقی هم از جمله درمانهای دارویی در این بیماری به شمار میروند. اکسیژندرمانی به بیماران کمک میکند تا راحتتر نفس بکشند و همچنین برنامههای درمانی بازتوانی ریوی هم بهبود کیفیت زندگی بیماران را به همراه دارد. (جام جم سرا/ سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)